Júlíus Kristján Thomassen, fæddur 8. júlí 1969, dáinn 28. september 2009.

Ég ætla að setja inn nokkrar myndir fyrir þá sem þykir vænt um Júlíus en eru fjarri í dag, og komast ekki.

Ljúflingurinn minn lifir ennþá í minningum okkar allra. 

Sorgin er sár

 

svíður hjarta.

 

Tómleiki og tár

 

tilfinning svarta.

 

Samt lifir sú von

 

að góð sé þín köllun

 

minn elskaði son

 

á Ódáinsvöllum. 

  

Ljúflingur og ljósið mitt

 

leggðu á veginn bjarta.

 

Löngunin og lífshlaup þitt

 

liggur mér á hjarta.

 

 

 

Í dýpstu sorg um dáinsgrund

 

döprum hug mig teymdir.

 

en fórnfýsi og fagra lund

 

í fylgsnum hugans geymdir.

 

   

Ekki barst þú mikið á

 

elsku sonur mildi.

 

Varst samt alltaf þar og þá.

 

Þegar mamma vildi.

 

 

 

Í mér sorgin situr nú

 

sárt er upp að vakna.

 

Hér ég vildi að værir þú

 

vinur þín ég sakna.

 

 

 

Englarnir nú eiga þig.

 

engan frið það lætur.

 

Við það sætta má ég mig

 

móðirin sem grætur.

 

 

 

Elsku Júlli ástin mín.

 

yfir þér nú vaka.

 

Allir vættir. Ævin þín

 

er óvænt stefnutaka.

 

 

 

Ég veit að elsku mamma mín

 

miðlar með þér gæsku.

 

Hún var æðsta ástin þín.

 

öll þín árin æsku .

 

 

 

Nú gráta blessuð börnin þín.

 

bestur alltaf varstu.

 

alltaf setja upp í grín.

 

alla tilurð gastu.

 

 

  

Sendi ég þér sátt og frið.

 

með söknuði í hjarta.

 

held þú eigir handan við,

 

hamingjuna bjarta.

 

 

 

Alltaf tilbúin til að aðstoða ungviðið.  Bæði sín eigin og annara.

 

 

Hann var líka duglegur við að segja þeim að borða hollan mat, og kenndi þeim góða umgengni.

 

Í faðmi fjölskyldunnar.  Þar var hann ánægðastur.

 

Hann færði Dvalarheimilinu Hlíf 18 fiska, sem hafa verið hengdir upp á veggin hússins og eru til mikillar prýði.

 

 

Stolt sinnar móður.

 

Glettinn og skemmtilegur var hann.

 

Og fannst gott að koma til mömmu og fá sér í gogginn.  En oftast kom hann þó færandi hendi, með fisk, harðfisk eða fallegan stein, eða eitthvað til að gleðja mig. 

 

Þetta er Júlli minn, alltaf svo góður við börnin, enda elska þau hann öll.

 

Hann gat líka verið töffari. 

 

Eða natnin uppmáluð.

 

Hér hjálpast þeir feðgar að við að elda fiskisúpu (Gourme) Ofan í fjölda manns.

 

Og hann var einlægur aðdáandi Frjálslyndaflokksins.

 

Hann tók þátt í öllu með börnunum.

 

Og eins og ungamamma með syni sína.

 

Sama hvað var.

 

Alltaf leikið með.

 

Borða saman ís.

 

Synd hvað sá litli hafði lítin tíma með pabba sínum.

 

 

Skemmtileg mynd sem vinkona hans Frída tók.

 

Fallegi grallarinn minn.

 

Og listaverkin flott.

 

Steinninn varð lifandi í höndunum hans.

 

Hann var mjög hreykin af þessum steini. 

 

Hulk í góðum fíling.

 

Og aðstaðan var enginn, hálfónýtur gámur og ljósavél.  En aldrei kvartaði hann.  Það var fjarri honum að kvarta yfir einhverju.  Hann tók hverju eins og það var.  Og var búin að fyrirgefa öllum þeim sem svo sannarlega reyndust honum vondir.  En flestum þótti vænt um hann.

 

Hjartað sem hann gaf mömmu sinni.  Ég á eftir að slípa það aðeins betur mamma sagði hann og brosti.

 

Skreyting hjá Frjálslynda flokknum í kosningunum.

 

Ég bið að þið eigið öll góðan dag.   Ég vil nota tækifærið til að þakka öllum sem hafa hringt og komið til okkar á þessum erfiðu tímum.  Öllum sem hafa boðið fram aðstoð og viljað hjálpa til.  Það verður örugglega haft samband.

 

Með kærri kveðju Ásthildur Cesil.

 

Í minningu ástkærs sonar.

Ég fékk þá köldustu kveðju í hádeginu í dag sem nokkur móðir getur fengið.  Þó var hún sögð hlýlega og af ástúð.  En það dugir ekki til.

Í dag fékk ég að vita að elskulegur sonur minn Júlíus Kristján Thomassen er dáin, farin fyrir fullt og allt.  Ó hve sárt það er að missa svona allt í einu barnið sitt.  Í yfir 30 ár hef ég borið hann fyrir brjósti, barist fyrir hann eins og ég hef getað.  Ég veit að hann var þakklátur fyrir það.  Nú er hann horfinn þessi ljúflingur og yndislegi drengur, sem alltaf setti aðra fram fyrir sjálfan sig.  Krafðist aldrei neins, en var alltaf sá fyrsti sem kom færandi hendi eða lét vita af ást sinni og kærleika.  Barnið sem þurfti mest á móður sinni að halda. 

Það á að setja í lög að börnin eigi skilyrðislaust að lifa foreldra sína.  Hitt er of sárt. 

Elsku hjartans barnið mitt, ég hef ekki orku til að skrifa mikið, ég er tóm af sorg.  En þú varst perla sem öllum vildir vel, og varst alltaf tilbúin til að hjálpa til.  Í dag grétu öll börnin þig.  Og þau grétu sárt.  Þú áttir alltaf tíma fyrir þau, fara með þau að veiða, í sund eða bara fjöruferð.  Sú minning mun lifa með þeim löngu eftir að þau verða fullorðin.  Hvað sem þú tókst þér fyrir hendur gerðir þú vel, hvort sem það var að elda fiskisúpu fyrir tugir manns, eða steikja fisk, svo ekki sé talað um listaverkin sem þú varst að gera undanfarin ár, og gafst flest þeirra til fólks sem þér fannt þurfa á þeim að halda.  

Hjarta mitt er yfirfullt af sorg.  Þegar presturinn og lögreglan komu í hádeginu til mín, vildi ég að þeir hyrfu á braut.  Ég vissi hvað þeir vildu segja mér, en ég vildi ekki heyra það.  Gat ekki trúað því að tími aðskilnaðar væri komin.  En ég vissi það.  Ljúflingurinn minn, það eru margir sem sakna þín.  Því þú varst alltaf tilbúin til að hlú að öðrum, þó þú værir sjálfur í rúst.  Eða eins og sonur þinn sagði í dag; pabbi átti alltaf tíma fyrir alla aðra, en hann átti aldrei tíma fyrir sjálfan sig.  Þetta er óréttlátt og ég vil ekki að það sé svona. 

Nú blaktir sorgarfáni við hún í kúlu.  Sjálf er ég í rusli, og langar mest til að draga sængina mína yfir haus og láta sem þetta sé bara erfiður og vondur draumur.  Að þú sért ekki farin horfin mér og okkur hinum.  Huggunin er samt að við vitum að þú ætlaðir ekki að deyja.  Heldur var tíminn þinn einfaldlega komin. 

Vertu sæll barnið mitt og vegni þér vel hjá englunum.  Við munum hittast síðar. 

Sonur minn

  Þú flýtur sofandi að feigðarósiog vilt ekki vakna.  

ég stend álengdar, en næ ekki til þín.

Þó elskan ég þig svo mikið.

Ég kalla til þín með hjartanu – en þú heyrir ekki.

Ég kalla til þín með skynseminni – en þú skilur ekki.

Ég kalla til þín með örvæntingu – en þú aðeins flýtur framhjá.

Hvað á ég að gera.  

Ég get ekki varið þig fyrir áföllunum,

ekki hlíft þér við miskunnarleysi mannanna.

Þú ert fastur í víti – þar sem ég næ ekki til þín.  

En ég elska þig.  

Kanske nær ástúðin að bræða burt kalið í hjartanu þínu,

svo Ísdrottningin vonda haldi þér ekki að eilífu.  

Mamma.