Má bjóða ykku í smábíltúr um Djúpið?

Langar að bjóða ykkur í haustferð um Djúpið.  Við skruppum inn í Heydal í gær, með Úlfinn okkar, en hann hefur fengið að fara í vikuferð þangað.

Aldrei er Ísafjarðardjúp fallegra en á haustinn, þegar litadýrðin er sem mest.

Við erum rétt komin inn í Hestfjörðinn hérna.

Reyndar eru litirnir ekki alveg komnir fram, vegna þess að hér hefur verið tiltölulega hlýtt og rigning.

Þetta sem er hvanngrænt enná er reynirinn okkar, en honum hefur fjölgað mikið á þessum slóðum í góðu árferði undanfarin ár.  Og nú er hann víða fullur af berjum, svo vonandi eykst hann mikið enn.

Gróður og grjót er falleg blanda.

 meira að segja klettarnir eru litskrúðugir.

Það var ekki stoppað, svo þetta er tekið á ferð, enda er ég orðin þrælvön að taka myndir út um bílrúður

Hvalskurðará.  Hún er í Skötufirðinum.

Hlíðin mín fríða má líka segja hér, Hjalla meður græna.  Reyndra rauða, gula og gráa í dag.

Hér er svo brúin yfir Mjóafjörð komin í gagnið loksins.  Við tókum rúnt yfir hana, en þar sem við vorum að fara inn í Heydal, fórum við aftur til baka og héldum okkar ferð áfram hinu meginn.

Heydalur þetta er móttökustaður fyrir gesti, hlaðan hefur verið gerð upp og er virkilega notaleg og hlýleg.  Hér keypti fólk frá Reykjavík, en þau hafa sest hér að og gert Heydalin að ferðaþjónustu.  Hér er heitt vatn sundlaug og hesta og kajakleiga.  Virkilega skemmtilegt að koma.

Stubbur var ánægður með aðstöðuna, hann hlakkar til að eyða hér einni viku í afslöppun.

Virkilega kósý og skemmtilega gerð upp gamla hlaðan.  Þetta fólk er alþjóðlegt, þau eru hér á vegum félagsskapar sem kallast Seeds, eða svipað og Veraldarvinir.  Vinna hér við ýmsar lagfæringar fyrir gistingu og mat.  Svona á lífið að vera.

Stubbur strax farin að láta til sín taka.

Hér kveðjum við hann í bili þessa elsku.  Hann mun hafa það gott í sveitiinni.

Haldið heim aftur, þetta skilti hef ég ekki séð áður.  Skemmtilegt, og hverfandi eftir því sem malarvegum fækkar hef ég trú á.

Endalaus fegurð.

Skarfurinn er tignarlegur fugl, sérstaklega þegar hann er að þurrka vængina, þessum finnst greinilega ekki þörf á slíku.

Vigur sú fræga eyja, sem margir heimsækja sumar og haust.  Eyjan græna.

Á hvað ertu eiginlega að glápa? það er dónalegt að stoppa svona og glápa á mann

Og ég er sko hvergi banginn við þig frú mín góð.

Flott útstilling, gæti allt eins verið listaverk einhvers útilistamanns.  en ekki hvað.

Fyrstu jarðgöng á Íslandi, voru auðvitað hér.  Hamarsgatið.

Komin heim og þetta er sorbus decora, eða skrautreynir, ber nafn sitt með rentu.

 

Svo útsýnið okkar venjulega.

Hér er vinaleg mynd af fólki að gefa hrossi.  Við erum á leið inn á flugvöll að sækja englana okkar.

Músikfólk, Maggi Reynir bassaleikari og Ingibjörg okkar sem alltaf er kölluð Ingibjörg í BG. 

É datt í drullupoll amma.

ég hljóp svo hratt, að ég hrasaði og datt. 

Og það er gott að komast heim í durtu:

er hún að verða mátuleg afi?

Og nú er allt komið aftur í fastar skorður.

Eigið góðan dag elskurnar megi allir góðir vættir vaka yfir ykkur öllum og vernda.