Kúlulíf.

Verð að segja að það er hálf einmanalegt í kotinu þennan morgunin.  Engir litlir armar utan um ömmu sín, eða góðan daginn amma frá þeirri stærri.  En ég veit að þær eiga yndislega daga í réttunum sjá allar kindurnar og hin dýrin, hesta, hunda og hvað eina. 

Þarna vill Ásthildur sitja, hún er eins og besta hússkraut þarna

ég er að týna blómvönd fyrir mömmu mína.

Þetta verður fínn vöndur.

Ætti ég að hafa fleiri liti?

Nei mamma verður svo glöð með þennan vönd.  Blóm handa þér mamma mín.

Þessi er ekki fyrir viðkvæma. Hún er tröllsleg kóngulóin.

Og loksins varð svo klukkan brottfarartími.  Þær höfðu þá farið með afa í bókasafnið til að láta tímann líða.

Fjörugir ferðalangar.

Heppin var ég að Hrólfur Vagnsson var þarna á ferð og það var sko ekkert mál að bera ábyrgð á þeim stelpunum suður.  Takk Hrólfur minn.

Þessi var þarna líka Dorritlaus, ég er samt viss um að hann hefði tekið stelpurnar fyrir mig ef ég hefði lent í vandræðum.   Það er einhvernveginn svo að við erum alltaf fyrst og fremst manneskjur, en ekki titlar og tog.  Hann heilsaði mér meira að segja með virktum fyrr um daginn.

Kvöldið er fagurt.

Og dagurinn líka.

Svo kom elsku Júlíana mín í heimsókn með vinkonu sína.  Það var yndislegt.