Það er búið að semja.

Já það er nefnilega það.  Von að Steingrímur reyni eins og rjúpa við staurinn að réttlæta samninginn og telja okkur trú um að hann haldi og við ráðum við hann.  Allir sérfræðingar sem hann hefur talað við segja það. En hvað með alla hina? spyr fréttamaðurinn.  Jú þeir eru nefnilega ekki marktækir.  Það er bara rætt við þá sem segja eins og ráðherrann vill.  Nú veit maður hvers vegna.

Það er nefnilega búið að semja; . Hann segir bresku ríkisstjórnina skilja samskipti sín við íslensku ríkisstjórnina svo að sú síðarnefnda sé reiðubúin að afla stuðnings þingsins við samkomulagið um Icesave sem var undirritað 5. júní síðastliðinn. Það séu góð tíðindi fyrir bæði löndin að þetta mál verði nú leyst.

 

Ef þetta er ekki landráð þá veit ég ekki hvað.  Og fullt af fólki er tilbúið að skrifa undir þetta og hrósa Steingrími fyrir.  Maður fer að spyrja sig hvað sé í farvatninu fyrir ráðherra ríkisstjórnarinnar, maður fer að huga að því hvort það geti verið að þeim hafi verið lofað vellaunuðu jobbi í Brussel, ef þeim tekst að koma okkur inn í ESB.  Hluti plottsins er auðvitað að ganga svo hart að okkur með að greiða Icesaveskuldbindingarnar að við verðum gjaldþrota.  Þá er eftirleikurinn afskaplega auðveldur. 

Ég veit að þetta er klúður á klúður ofan.  Og svo sannarlega var ekki auðvelt fyrir þessa ríkisstjórn að ná vopnum sínum í viðræðum eftir barnaskap og kúður Geirs H og félaga. 

 En einmitt þess vegna hefði fjármálaráðherrann ekki átt að senda samflokksmann sinn gamlan pólitíkus til þess að stýra samningnum.  Það var loka dauðadómurinn.  Þar hefði verið nær að finna fólk sem hafði bein í nefi og vit í kolli til að ganga leggja lokahönd á þær viðræður og lágmarka skaðan. 
En því miður og ef til vill vegna þess að niðurstaðan átti að vera þessi, hvað veit ég, sendi hann mann sem var nokkuð ljóst að hafði ekkert að gera í hendurnar á hákörlunum. 

Það hefur marg oft komið fram í umræðum bæði hjá mér prívat og svo í allskonar viðtölum og blaðaskrifum að margir erlendir stjórnmálamenn liggja undir ámæli um að vera mútað með góðri vellaunaðri vinnu í Brussel, ef þeim tekst vel upp með að veiða þjóðina í netið stóra.  Ekki veit ég svo sem hvað er hæft í þessu.  En mín skoðun er sú að þar sem er reykur þar er eldur.  Ekkert kviknar af sjálfu sér.  Aldrei hafði mér svo sem dottið í hug að sú vá vofði yfir okkar fólki.  En er það ekki barnaskapur að halda slíkt?

Getur ekki einmitt verið að lykilmönnum í ríkisstjórn Íslands hafi verið boðið eitthvað slíkt?  Þessi frétt í MBL.  þykir mér benda til þess.  Það er nefnilega algjör viðsnúningur hjá Steingrími, því fyrir kosningar talaði hann mikið um að við ættum ekki að borga þessar skuldir.  Eitthvað hefur fengið hann til að snúast svo gjörsamlega við, að hann hefur lofað að vinna að því að afla stuðnings þingsins við samkomulagið. 

Jóhanna er horfin af yfirborði jarðar eða svo sýnist allavega.  Getur verið að það sé vegna þess að hún sem er í eðli sínu hrein og bein, geti ekki horfst í augu við þetta allt saman.  Að hún hafi látið leiða sig út í eitthvað sem hún getur svo ekki framkvæmt.  Mér þykir það líklegt.  Hún er svo sem ekki minni manneskja fyrir vikið, því þetta er örugglega ekki auðvelt mál.  En þá vær nær að gefa boltan og hætta, heldur en að láta sig hverfa á ögurstundu. 

Málið er að það er enginn trúverðugur í Samfylkingunni til að taka við af Jóhönnu, þrátt fyrir allt.  Mér er sagt að nýji félagsmálaráðherrann sé krónprinsinn.  Miðað við framgöngu hans í félagsmálaráðuneytinu er ljóst að flokkurinn verður ekki stór í hans umboði.  Það fólk sem naut góðs af veru Jóhönnu sem félagsmálaráðherra hefur eflaust veitt flokknum atkvæði sitt hennar vegna.  Hún var einn besti félagsmálaráðherra Íslands ever.  Það verður aldrei af henni tekið.  En að gera þennan mann að eftirmanni sínum sýnir að henni er heldur betur farið að förlast.  Hún hefði átt að vita að þetta gekk ekki upp.  Eins er með þráhyggjuna um að allt myndi lagast af sjálfu sér ef við sæktum um aðild að ESB.  Það hefur aldeilis ekki gengið eftir. 

Ekki frekar en að allt muni blómstra bara ef við göngum inn í Bandalagið.  Það sem er sorglegt við það allt saman, að það er til fólk sem virkilega trúir því að svoleiðis verði þetta.  Svo eru aðrir sem vilja ganga inn til að komas hjá því að Sjáflstæðisflokkur og Framsókn fái aftur forræðið yfir Íslandi.  Það er alveg með ólíkindum sú röksemdarfærsla. 

Sannarlega er framtíðin ekki beysin hjá okkur.  Stjórnmálaflokkarnir og allir þeirra helstu forvígismenn rúnir trausti og illa þokkaðir.  Þeir geta að vísu engum kennt um nema sjálfum sér.  Þegar maður segir eitt og gerir annað, þá er ekki við því að búast að menn haldi trausti.  Það er alveg sama hvernig menn reyna að fegra hlutina, eða segja að þetta bara verði að vera svona.  Það er bull.  Það er alltaf hægt að gera betur.

Samt sem áður eru nokkrir menn sem standa upp úr  mitt í öllu þessu ástandi.  Þar ber einna hæst Ögmund Jónasson.  Mér skilst að það hafi margoft verið reynt að bola honum burt, og halda honum niðri, því málflutningur hans þjóni ekki flokkselítunni sem svo er kölluð.  Veit ekki hvort það er satt.  En þetta kemur frá flokksmönnum hans, bæði hér og á fleiri stöðum. 

Ég held að Ögmundur sé eini stjórnmálamaðurinn í dag sem ég get sagt að ég geti treyst fullkomlega til að vinna að framgangi og vilja fólksins í landinu en ekki eitthvert vindhanagal fyrir sjálfan sig eða bitling.  Það er auðvitað fyrir utan unga fólkið í Borgararhareyfingunni (þrír aðilar), sem ég held að séu að reyna að gera það sem rétt er.  Þau eru að vísu nýgræðingar og eiga því erfitt uppdráttar, þar sem allstaðar eru menn sem bíða þeirra í hverju skrefi til að berja niður og ráðast á. 

Þau hafa haldið glugganum opnum fyrir okkur rétt eins og þau lofuðu fyrir kosningar.  Verið dugleg við að sýna okkur fram á leikaraskapinn og sérkennilegt gildismat þeirra sem við höfum valið inn á þing. 

Ég skynja að þjóðin er að springa.  Fólkið er vonlaust og reitt.  Það er ekkert gert til aðstoðar, allt hjal um skjaldborg og fyrirgreiðslur er látið danka og dragast.  Á sama tíma sem starfsmenn bankana eru að hirða húsin og eignirnar af þeim.   Og til hvers?  Sennilega eiga svo auðmennirnir að kaupa þetta allt á brunaútsölu þegar fennir í sporin.  Því auðvitað reikna þeir með að við séum ennþá með gullfiskaminni.  Við höfum jú kennt þeim að þannig er það.

Ef við viljum þá getum við gert svo margt.  Það hefur sýnt sig að þegar við tökum okkur saman þá skilar það einhverju.  Til dæmis sprengdu mótmælin síðustu ríkisstjórn, við klikkuðum bara á limminu með því að koma sömu aðilum aftur að kjötborðinu, í stað þess að fara alla leið og hreinsa út. 

Sennilega höfum við aldrei komist almennilega út úr torfkofunum.  Sitjum bara á bæjarburstinni og bíðum eftir því að mjaltatíminn komi.  Það sem gerist á næsta bæ er ekki okkar mál. Meðan fólk í útlöndum byggðu flottar hallir og hús, hokruðum við í moldarkofum sátt við myglað mél og ormétið.  Við erum ennþá að eta myglað mél.  Við tuldrum yfir því hvert í sínu horni, en við gerum ekkert til að laga ástandið. 

Vanhæfi stjórnmálamanna í dag og forystumanna ríkisins skrifast því á okkar reikning.  Við höfum kennt þeim að það er alveg saman hvernig allt veltur, við bara höldum áfram, kyssum á vöndinn og borgum svo þegjandi og hljóðalaust, veitum þeim brautargengi aftur og aftur og aftur, af því að "hinir eru sko verri".

Ekkert aðhald, enginn refsing fyrir að standa ekki við kosningaloforð.  Spilling sem kemst upp er bara þögguð niður, æ greyið honum var ekki sjálfrátt.  Og svo er ekkert gert meir.  Það má ekki rugga bátnum, gefa nýjum framboðum tækifæri, eða breyta til.  Bara sama tuggann upp aftur og aftur.  Og svo sitjum við bara áfram í súpunni, kámug upp fyrir axlir og höldum áfram að gefa sjens.  En erum við ekki bráðum búin að fá nóg?