Það er fyrst og fremst fólkið sem er svo gott, hreina vatnið, fámennið og ferska loftið.

Ég hef heyrt marga þá sem vilja ólmir skrifa undir Icesave vilja það til að halda andlitinu gagnvart útlöndum.  Þeir hugsa ekki lengra en svo að best sé bara að borga og þegja, sama hvernig það fer með þjóðarhag og skuldsetur börnin okkar og barnabörn. 

Ég var farin að halda að Samfylkingin væri sami trúflokkurinn og Sjálfstæðisflokkurinn, og er reyndar enn á þeirri skoðun.  Samt er gott að vita að innan þess stjórnmálaflokks eru líka efasemdarmenn rétt eins og í vinstri grænum, þó þar á bæ sé meira afgerandi andstaða.  Sem betur fer hafa þau Ögmundur Jónasson, Guðfríður Lilja og Lilja Mósesdóttir sýnt að þau taka kosningaloforð sín hátíðlegar en stundarvinsældir í útlöndum. 

En eftir hverju erum við að hlaupa?

Eiginmaður mitt var að aka í Dölunum um daginn og hirti upp ferðamann amerískan, sem ekki er í frásögur færandi.  En þeir tóku tal saman og Elli spurði auðvitað hvort hann hefði komið til Íslands áður.  Ferðamaðurinn er frá sveitinn kring um Boston. 

Ég hef komið hingað árlega í 22 ár, sagði maðurinn.

Og hvað er það sem dregur þig hingað svona oft og mikið, spurði minn karl.

Jú það er fyrst og fremst fólkið, sem er svo vinalegt og gott fólk.  Í öðru lagi hreina vatnið ykkar , og svo fámennið og hreinaloftið.  svaraði maðurinn.

'Eg veit að þetta er ekkert einsdæmi, margt fólk kemur hingað árlega til að njóta einmitt gestrisni þjóðarinnar, ferska loftsins og hreina bragðgóða vatnsins okkar.  Sumir verða að koma árlega til að hlaða batteríin, sumir jafnvel kaupa sér sumarhús hér á landi til að geta átt hér samastað.  Það er líka aukning í slílku. 

Það er því að mínu mati ódýrt áróðursbragð að segja að við séum svo óvinsæl í útlöndum að við þurfum að borga þungar skuldir til að halda vinsældum.  Óróðurinn hefur þyngst mikið undanfarið og ég er ekki alveg að skilja af hverju stjórnvöldum, þ.e. tvíeykinu Jóhönnu og Steingrími er svona umhugað um að koma þessum skuldaklafa á okkur, af því að það er ljóst að það þarf ekki að greiða svona mikið. Það er leið til að semja um lægri upphæðir, og okkur munar um slíkt á þessum síðustu og verstu tímum.

Mín reynsla er frekar sú að almenningur í útlöndum hafi áhyggjur af þjóðinni sem slíkri. Og það er mín meining að það sé alltaf farsælla að standa í lappirnar og berjast fyrir réttlætinu, en að gefast upp.  Mér er sem ég sjái hvar við værum stödd núna ef við hefðum lyppast niður í Þorskastríðunum.  Þá væru sennilega enginn fiskimið lengur hér við land. 

Sleikjugangur og undirgefni er allstaðar illa liðin, og fyrirlitleg.  Slíkt hefur ekkert með sanngirni eða kurteisi að gera. 

Það eru sárafáir að tala um að borga ekki, en fólk vill fá sanngirni og að geta staðið undir því sem samið verður um.  Það er því regin misskilningur hjá þeim sem bara vilja kvitta undir og borga að verið sé að neita að greiða skuldirnar.  Þó svo mann langi helst til þess. 

Og ég spyr mig aftur og aftur, af hverju er svona erfitt að ná til óreiðumannanna og kyrrsetja eignir þeirra.  Það er alltaf sama sagan, verndin nær bæði til stjórnmálamanna og óreiðuútrásarpésa.  Og ég veit að útlendingar furða sig á því mjög svo. Þeir furða sig miklu meira á þeirri linkind sem þjófunum er sýnd, en að við streitumst við að borga þann klafa sem á okkur er lagður.

En í mínum huga er Jóhanna Sigurðardóttir og allt hennar hyski sem aðhyllist ESB, landráðafólk.  Steingrímur og nokkrir þar innanborðs dansa svo með, af einhverjum ástæðum.  En sem betur fer eru í báðum þessum flokkum fólk sem efast og dregur lappirnar.  Megi félagar þeirra hlusta á þau rök og skoða nú hvað þessi óskapnaður Icesave felur í sér. 

Spurningin er svo í mínum huga, hvað veldur því að þau "Mamma og Pabbi" leggja allt í sölurnar til að sannfæra okkur um að þetta eina sé það besta, sem allir sem vilja sjá það vita er er ekki rétt. Hvað hangir á þeirri spýtu? Von um upphefð?  Hræðsla við sært stolt?  Eða að þurfa að éta ofan í sig stóru orðin?  Ég hélt nefnilega að þau bæði væru heilsteyptar manneskjur, og hef því orðið fyrir gríðarlegum vonbrigðum.  Þegar maður gerir engar kröfur til fólks, eins og fyrrverandi ríkisstjórna, þá er ekki mikið að ergja sig yfir, nema að reyna með öllum tiltækum ráðum að koma þeim frá.  En þegar maður ber væntingar í brjósti, og sér svo að einmitt það fólk er nákvæmlega sama rottuliðið og hinir, og gleyma almenningi um leið og þau eru komin við hlýja kjötkatla, þá verður maður sár og vonlaus. 

Er engum treystandi til að hreinsa spillinguna og skera burt rotið og fúið samtryggingakerfi íslenskrar pólitíkur í dag. 

 

Andstaða líka í Samfylkingu