Eva Joly - íslenskur almenningur og Ísland í krýsu.

Það er gott að vita að við eigum þó einn vin í elítunni þarna úti.  Við eigum fullt af góðum vinum í almenningi þjóðanna sem nú sækja hvað harðast að okkur.  En okkar eigin stjórnvöld hafa hagað sér þannig að við erum í djúpum skít.  Og það sem verra er, þau virðast ekki átta sig á mistökum sínum.  Ég heyrði Steingrími vefjast tunga um tönn í viðtali í gær, þegar spyrill spurði hann hvort neitun AGS benti ekki til þess að það væri samband á milli AGS og Icesave.  Hann svaraði í hring, og sagði það ekki sinn skilning á málinu.  Hann er meistari í svona talsmáta.  

Nú hefur Eva Joly sagt okkur nákvæmlega það sem við höfum verið að reyna að koma á framfæri, andstæðingar Icesave og ESB inngöngu. 

Það er samt annað sem ég skynja, sem ég óttast.  Fólkið í landinu er orðið svo áhyggjufullt að við viljum stökkva strax á einhvern sem réttir okkur hönd.  Við megum ekki hugsa svoleiðis.  Það getur enginn einn bjargað okkur þó sterkur og réttlátur sé.  Við verðum að halda höfðinu og vinna saman að þeim aðsteðjandi vanda sem við blasir.

Við verðum að vinna að því að breyta hugsun þeirra sem allt vilja gera til að sameinast ESB.  Sýna fram á það sem blasir við, að það breytist ekki allt til besta vegar um leið og við erum komin inn.

Það er alrangt og hættuleg hugsun.   Það er flestum ljóst sem hafa hugsunina í lagi að hér er verið að reyna að koma okkur á kné, til að skipta á milli sín auðlindum okkar.  Það er þegar byrjað að spá samanber Spánverja og örugglega fleiri þjóðir sem núa saman höndum við tilhugsunina um að komast inn í sjávarauðlind okkar.  Aðrir hugsa sér gott til glóðarinnar að hirða orkufyrirtæki og vatnið.  Ég get svo sem vel skilið þá sem þannig hugsa, þeir eru fyrst og fremst að hugsa um sig og sína.  Þetta eru takmarkaðar auðlindir sem ekki eru til staðar hvar sem er. 

Skömmin er okkar sjálfra og þeirra sem við höfum valið til að fara með okkar mál.  Og ég get ekki varist þeirri hugsun hvernig við gátum látið þetta gerast.  Andvaraleysi fólksins er algjört, og þó fáraddaður kór hafi reynt að segja fólkinu hvað væri í vændum, var ekki hlustað.  Þar á ég tildæmis við Frjálslynda flokkinn og það sem talsmenn hans reyndu að segja bæði fyrir síðustu kosningar og oft áður. 
Það átti ekki upp á pallborðið, því allir vildu fara heim með fallegustu stelpunni á ballinu.

 Sú fallega reyndist hins vegar vera ljóska.  Og nú uppskerum við eins og við sáðum.  Sitjum uppi með margra ára drabb og sjúskerí, þar sem stjórnvöld hver fram af öðrum hafa sýnt þann barnaskap að ráða einungis flokksgæðinga, ættingja og vini í æðstu stöður, en ekki frambærilegasta fólkið. 

Þar með sitjum við uppi með súkkulaðidrengi og stúlkur sem kunna ekkert þegar á reynir.  Gátu svo sem setið í vellaunuðu stólunum sínum og nagað blýjanta meðan allt lék í lyndi, en gefast bara upp þegar kreppan er skollin á. 

Þessu þurfum við að breyta.  Það þarf að hreinsa til, mynda utanþingsstjórn með sérfræðinga sem hafa þekkingu og kjark.  Hreinsa út úr stjórnkerfinu  alla frændurna, vinina og flokksgæðinga undanfarinna 20 ára.   Hreinsa út úr bönkunum mennina sem þar sitja áfram þrátt fyrir að vera aðilar að hruninu.  Segja kvölurum okkar upp og reka þá úr landi.  Og byrja upp á nýtt með kjarkinn og stoltið að vopni. 

Öruvísi komumst við ekki upp úr þessari lægð.  Það er ekki hægt að brýna deigt stál svo það bíti, það er bara mýta sem ekki gengur upp. Fólk sem ekkert hefur í sér til að standa sig, verður aldrei annað en möppudýr og lúserar. 

Ég verð líka að segja að mér finnst svo mikil hræsni þegar sjálfstæðismenn og framsóknarmenn geisast nú fram og vilja helst taka við taumunum aftur.  Þó frjósi í helvíti myndi ég aldrei aftur vilja hafa þessi stjórnmálaöfl  til að taka við keflinu af þeim sem nú stjórna. 

Pólitíkin er dauð.  Pólitíkin eins og hún hefur verið rekin undanfarin ár, með dyggri aðstoð auðtrúa almennings,  sem einungis hefur hugsað fram á daginn í dag, en ekki lengra. Sem betur fer, því hún bar í sér rot og spillingu frá hinu smæsta sveitarfélagi til hins stærsta. 

Loksins er fólk að vakna og heimtar breytingar.  Þetta er að vísu aðeins lág og þung undiralda núna, en ég hef trú á að sú undiralda muni þyngjast þegar haustar að og ennþá meira kreppir að fólki.  Þá mun það rísa upp og heimta rétt sinn, að það verði farið að huga að hinum almenna íslendingi, en ekki bara geðþótta og peningaveldi, sem ekki virðist mega blaka við. 

 

Þá verðum við að heimta að pólitíkin víki, og hér verði ráðnir stjórnendur á faglegum nótum, fólk sem kann sitt fag og getur tekist á við hákarlana sem bíða þarna úti.  Það hlýtur að vera okkar krafa að stjórnmálamennirnir viðurkenni vanmátt sinn og víki.  Síðan má fara í að vefja ofan af þeirra samtryggingarkerfi og launaöryggi.  Þar skal jafnt yfir alla ganga.  Íslenska ríkið hefur einfaldlega ekki efni á að greiða uppgjafarpólitíkusum feit eftirlaun, starfslokasamninga og allskonar bitlinga.  Þar er hægt að spara stórfé með niðurskurði.  Það er alveg eins hægt eins og að skerða öryrkja og aldraða án þess að spyrja kóng eða prest.

Stöndum ekki undir skuldabyrði