Bara eitt og annað sem ég er að hugsa.

Jamm það er margt sem ég er að hugsa í dag. 

Til dæmis um júróvisjón, ekki keppnina sjálfa heldur fólk sem á ekki orð til að lýsa þvílíkur hryllingur hún er og lágkúra.  Minnir mig dálítið á Dallas í den, þegar enginn horfði á slíka lágkúru en eigi að síður tæmdust götur og torg meðan Dallas var sýndur á skjánum.  Íslendingar eru svona þjóð sem er ofboðslega sjálfhverf og líka "vönd að virðingu sinni". Þ.e.a.s. horfir ekki á hvað sem er, getur alltaf fundið það versta út úr öllum sem skara framúr að einhverju leyti.  Og rakka alla niður sem eru að gera eitthvað sem reynir á.  Ég er ekki að segja að við séum vont fólk, en við erum bara svo stutt komin frá torfkofunum ennþá að það er með ólíkindum að við höldum að við séum rosa töff og flottust í heimi.  Málið að ég hef víða farið og víða dvalið, og ég hef hvergi séð svona fordóma eins og eru hér til eða frá.  Við erum smásálir sem höldum að okkar álit sé það sem skiptir máli.  Það hefur aldrei sést betur en einmitt núna þegar allir geta tjáð sig á skjáskinnunni eða bloggi og spjallrásum.  Þetta er svo sem í lagi, ef fólk gerir sér grein fyrir minnimáttarkenningunni sem skín út úr þessum skrifum svona almennt séð.  Og ég er ekkert að undanskilja mig, ég er hvorki betri eða verri en allir hinir.  við erum bara svona, og það gerir fólki örðugt að vera á toppnum, eða að einhverju leyti standa út úr meðalmennskunni.  Það er auðvitað fullt af fólki sem hefur komist út úr þessu, og þar á meðal margir í mínum bloggvinahópi. Auðvitað á maður ekki að tala svona en ég sé þetta samt.

Júróvisjón er dæmigert svona dæmi fyrir smáborgarana að láta ljósið sitt skína og lýsa yfir vanþóknun og fyrirlitningu á þessari keppni, samt sem áður er mikill fjöldi sem fylgist með og horfir á keppnina sennilega í laumi. 

Annar sem ég hef verið að spá í er nýja fólkið okkar í Borgarahreyfingunni.  Ég er alltaf hrifnari og hrifnari af þeim.  Ég held að þau muni ná því sem við náðum ekki í Frjálslynda flokknum að virkilega breyta hugsunarganginum.  Birgitta Jónsdóttir og þeir sem með henni standa eru gjörsamlega að vekja athygli á smásmygli íslenginga og breyta hugsuninni.  Ég er rosalega ánægð með það og vona að þau haldi áfram á þeirri braut sem þau hafa markað.  Þau koma inn með ferskan andblæ eins og þau töluðu um, og það er ekkert annað hægt að gera í stöðunni en að samþykkja það hjá þeim sem eru orðin svo samdauna stjórnmálum undanfarin mörg ár.  þau eru einmitt að sýna okkur hvað alþingi er forpokað og lokað.  Áfram þið unga frjóa fólk, þið fyllið mig bjartsýni, og líka ríkisstjórnin svona burt frá þessu endalausa tilgangslausa tuði Samfylkingarinnar um að ganga í Evrópusambandið, sem mér finnst hallærislegast af öllu, og ykkur til minnkunnar sorrý bara.

 

En ókey að þessum tveimur áhugamálum mínum forgengnum þá eru nokkrar myndir.

Veðrið í gær var yndislegt svo sólríkt og hlýtt.

Afi og litla skrýmslið að koma heim frá leikskólanum.

Á svona dögum vilja börnin fara í balabað.

Þá er sett volgt vatn í bala og þau busla eins og ég veit ekki hvað.

Þetta hefur verið svona alla tíð frá byrjun.

Gaman gaman.

Og börnin í rólegheitum.

Svo er gott að fá sér harðfisk.

Hanna Sól að leggja Sigurjóni lífsreglurnar.

En í svona góðu veðri er ekki bara hægt að vera inni, heldur þarf að skoða fossinn og helst vaða í honum

Það þarf auðvitað dót í balann sko!!!

Úhú einhver tók mynd beint upp í sólina... gruna Úlfinn.

Fossinn er náttúrlega spennandi.

Já Lífið í kúlunni er bara svona friðsælt og notalegt.

Hér fær Sigurjón rósabað að hætti Rósu Ingólfs hehehehe.....

Hin nýja Solla stirða heheheh.

Úlfur á tónleikum í gær, afi tók myndirnar.

Og minn þeytir trommurnar.

Gamla brýnir upp á lóð að vinna að því að gera klárt fyrir opnun.

Drengur með fiskistöng... þessi er listræn held ég.

Svo er gott að fá afaskyr og slaka aðeins á.

Í dag kom svo þessi dalalæða, með ákveðnu kulda.  Þó var hlýtt og notalegt.  En þessi er enginn aufúsugestur hér get ég sagt ykkur.

Held að hún sé óskilgetið afkvæmi hita og kulda.

En ég verð að biðja ykkur afsökunar á því hve fjarlæg ég er þessa daga, því ég er í kappi við tímann og sumarið.  Þarf að gera allt í gær, en þið eruð í mínum huga og þið gefið mér svo mikið, þið eruð eins og jörðin og gróðurinn yndisleg.  Þetta er allt samtvinnað, mannshugurinn og náttúran, eitt af sama meiði og hvert styður annað.  Með fallegri hugsun sendum við kærleika út í andrúmsloftið, og þar er fullt af verum sem móttaka kærleikann og nota hann, og svo kemur hann aftur til baka til okkar tífalt meiri en við sendum út.  Þannig virkar lögmálið. 

Svo ég segi bara megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda.  Munið að kærleikurinn er það æðsta á þessari jörð og óeigingjarnasta sem til er, og það sem er mest gefandi.  Það er það sem við þurfum á að halda öll sem eitt.  Knús.