Sitt af hverju tagi undir svefninn.

Nafna mín er að á sér á strik aftur.  Ég hef verið ansi bundinn yfir henni síðastliðna þrjá daga, eins og gengur með svona lítil kríli, þau skilja ekki alveg að maður þurfi lika að gera eitthvað annað.  Og svo er maður gjörsamlega búin um kvöldið, sem átti að fara í eitthvað annað.  En svona er lífið, og það er yndislegt. 

Það er búið að vera meiriháttar veður hér síðan á helginni.

Þessi er dálítið rómó.

Það er mikill snjór í fjöllunum núna, en hefur samt farið heilmikið, því hér er hitinn í plús þessa dagana.

´

Hádegið í dag.

Og svo seinnipartinn.

Þessi var að þurrka vængina í dag.

Sigurjón kom í heimsókn í gær.

Hanna Sól er alltaf að módelast sona...

Og Ásthildur tilbúin í vinnuna, það sést líka á fótabúnaðinum að hún veigrar sér ekki við allskonar vinnu   en nú eru bólurnar að þorna svo hún fær að fara á leikskólann á morgun. 

En ég ætlaði að setja inn ljóðið mitt sem ég setti saman á landsþinginu, það var svona í stemningunni sem var þar:

 

Feigum ekki forðað er,

 

ófeigum til Heljar hrundið.

 

Samstaða og sáttin hér

 

Sannarlega í kross er bundið.

 

 

 

Ergelsi og öfund græn,

 

allra verst þó iðkum við.

 

Þess vegna er sóknin slæm.

 

Það svíður – okkar góða lið.

 

 

 

Snúum bökum saman nú. 

Sverjum bræður frið og ást.

 

Kyssumst knúsumst ég og þú

 

Svo kærleik engan betri sást.

 

 

 

 

Upp skal rísa andinn sterki,

 

Upp með þúsund radda brag.

 

Fokkum ekki frjálsra merki,

 

fylkjumst undir Eff í dag.

 

 

14. mars 2009.

Við eigum góðan málefnasamningi sem við gætum vel að, og pössum upp á.  Hann er aðalsmerkið okkar.  Og nú ríkir bjartsýni hjá okkur.

En ég segi bara góða nótt og sofið rótt.