Krúttfærsla fyrir svefninn.

Þessar myndir tók Bára mín.

Krútt.

Sorró er einn af kúlubörnunum.

Systur.

Skondin staða.

Sorró er líka krúttmoli.

Hanna Sól er ennþá á sundnámskeiði, hér eru Suðureyrardömurnar.

Svo þarf að ræða við leiðbeinandann.

Væntanlegir sundkappar framtíðarinnar.

Þau er sko flott.

Bankar á glugga í kúlu krútt.

Svo má fara upp á þakið.

Örugglega með meirapróf á tryllitækið.

Svo er hægt að vera inni og lesa.

Brandur og Hanna Sól eiga sínar góður stundir á morgnana.

Þá er engin að trufla þau.

Skúta úr smiðju Júlla míns.

En þetta er bara svona krúttfærsla undir svefninn. Og ég segi bara Góða nótt.

Pælingar um Frjálslyndaflokkinn vegna opins bréfs Guðrúnar Maríu til Guðjóns Arnars.

Ég ætla að eyða þessari færslu minni á að reyna að svara opnu bréfi frá Guðrúnu Maríu til Guðjóns Arnars.  Ég er auðvitað ekki hann, en ég þekki töluvert til þarna, og veit að Guðón og forystan hefur of mikið að gera til þess að svara.  Í litlum flokki mæðir mikið á þeim sem sjá um forystuna.

Ég vil að minnsta kosti að sýna Guðrúnu Maríu þá viðleitni að segja hlutina eins og þeir blasa við mér. 

 

Opið bréf til Guðjóns Arnars Krisjánssonar formanns Frjálslynda flokksins.Frjálslyndi flokkurinn átti 10 ára afmæli s.l. haust. Flokkurinn fékk tvo menn á þing fyrir 10 árum og árið 2003 og 2007 fjóra þingmenn kjörna. Samt sem áður er flokkurinn í dag með 1.5% fylgi í könnunum. Hvernig má það vera spyrja margir? Stefnuskrá flokksins er framsækin fyrir land og þjóð
Frjálslyndi flokkurinn vill standa vörð um frelsi einstaklingsins, lýðræði og mannréttindi.
Frjálslyndi fllokkurinn vill kvótann aftur til þjóðarinnar.
Frjálslyndi fllokkurinn vill gera landið að einu kjördæmi.
Frjálslyndi flokkurinn vill afnema verðtrygginguna.
Frjálslyndi flokkurinn vill standa vörð um íslenskan landbúnað.
Það virðist sem forysta fokksins skorti áhuga á að stækka flokkinn, efla innra starf flokksins og hleypa nýju fólki að. Það liggur ljóHvernig bregst forystan við nýju framboðunum? Jú, hún ákveður að flýja til fjalla með þingið. Það þarf ekki flokksmenn til að sjá að hér er verið að hindra endurnýjun á forystu flokksins. Landsþing í Stykkishólmi á kosningaári, þýðir minni aðsókn, og minni athygli. Allt virðist helst miðast við að engin endurnýjun verði og sömu menn haldi um valdataumana í flokknum, hvað sem það kostar. Hvað veldur ? Ósk um póstkosningu meðal flokksmanna um kjör í embætti flokksins fékk dræmar undirtektir en sú ósk var sett fram í ljósi þess að fjöldi félaga í flokknum hafði látið í ljósi andstöðu sína við staðsetningu þingsins. Hvað veldur Guðjón Arnar að engin í forystunni sér né hlustar á kall flokksmanna um breytingar? Þýðir eitthvað að safna undirskriftum Guðjón Arnar ? Við viljum sjá Frjálslynda flokkinn opinn og lýðræðislegan flokk þar sem hver getur nýtt sinn lýðræðislega rétt sem flokksmaður í stjórnmálaflokki. Guðjón Arnar, hver er þín sýn á hið nýja Ísland?

Guðrún María Óskarsdóttir.    ´

 

 

Og svo það komi nú fram þá höfum við oft mælst með svona fylgi í upphafi kosningabaráttu og verið spáð útrýmingu.  Og ég held eins og Sigurjón Þórðar að við munum ná vopnum okkar í vor.

   Ég hringdi í framkvæmdastjóra flokksins og spurðist fyrir um þessi fjöldamótmæli við staðsetningu fundarins og hann kannaðist ekki við neitt slíkt.  Einstaka menn hafi hringt og spurt, en fengið þá skýringu að það yrðu sætaferðir á fundarstað.  Bara svo að það komi skírt fram.  Þar er einhver misskilningur á ferðinni.  Annað sem þarf að koma fram hér er að það er skýrt tekið fram í lögum flokksins að forystuna skal kjósa á Landsþingi, en ekki í póstkosningum, svo það atriði var ekki inn í myndinni.   

Eitt af aðalsmerkjum Frjálslynda flokksins er góð málefnaskrá.  Þú spyrð hvort forystuna skorti áhuga á að stækka flokkinn og efla innra starf.  Það getur vel verið að það hafi ekki gengið nógu vel að hlú að innra starfi flokksins.  En má ekki líka leita sökudólganna meðal þess fólks sem vildi efla það í Reykjavík, jafnvel á kostnað landsbyggðarinnar?     

Í mínum huga eru það málefnin og það sem flokkurinn var upphaflega stofnaður utan um sem skiptir máli.  Ekki fólkið sem þar vinnur.   Nema ég áskil mér rétt til að styðja það fólk sem ég veit að hefur verið trútt sinni sannfæringu og hefur staðið ótrautt vörð við þau málefni og sjónarmið sem flokkurinn vill kenna sig við.  Þar er fyrst og fremst að afnema þetta kvótakerfi, hlú að landbúnaði og virða réttindi eins og þú telur fram þarna í upphafi.     

Ég frétti frá fólki sem ég treysti að nokkrir  þeirra sem unnu í Reykjavík, vildu gera flokkinn að borgarflokki, með öðrum áherslum en þarna er talið upp.  Til dæmis heyrði ég að fólk vildi taka út áherslur um sjávarútvegsmál, það væri ekki upp á borði lengur.    Þær ávirðingar og upphrópanir sem fólk hefur viðhaft, hef ég ekki getað fundið stað.    

Að fólk hlaupi upp til handa og fóta yfir því að landsþingið er haldið á Stykkishólmi en ekki Reykjavík sýnir bara að mínu mati í hnotskurn áherslurnar á Reykjavík.  Það er nefnilega nákvæmlega jafn langt frá Reykjavík til Stykkishólms, eins og frá Stykkishólmi til Reykjavíkur.   Það eru líka boðaðar rútuferðir og laus pláss í bílum fyrir þá sem þess óska.    

Það getur vel verið að einhver hræðsla sé á smölun á fundinn, án þess að ég hafi orðið vör við það, en við höfum nú nýleg dæmi um slíkt, þegar fólk úr öðrum stjórnmálaflokki  var fengið til að koma inn og kjósa ákveðna einstaklinga.  Það er ekki skemmtilegt að vita að óviðkomandi fólk geti mætt til þess eins að spilla fyrir.  Það hefur ekkert með frelsi að gera.    

Við urðum líka fyrir því að hópur fólks gekk í flokkinn til að breyta honum í eitthvað annað.  Auðvitað var þar ekki við allan hópinn að sakast, en það er nokkuð ljóst að forysta þeirra kom inn með því hugarfari.  Enda talaði þeirra foringi þannig að það þyrfti að breyta málefnaskránni.  Þegar ljóst varð að gamla kjarnanum yrði ekki hnikað með málefnin, þá hvarf áhugi þeirra á að vera áfram í flokknum, margir þeirra hafa sagt sig úr honum, og  foringinn hefur nú gengið í herbúðir Sjálfstæðisflokksins.  Margrét Sverrisdóttir þekkti þetta betur, og ég get nú skilið hennar reiði út af því.  Málið er bara að maður getur ekki bannað fólki að ganga til liðs við stjórnmálaafl.  En maður ætti að geta komið í veg fyrir að slíkt fólk yfirtaki flokkinn og geri hann að einhverju öðru.      

Eitt dæmið um ávirðingar á forystuna  er  með Höllu Rut.  Hún var ráðin til starfa sem framkvæmdastjóri fyrir Reykjavíkurfélögin.  Dugleg og skelegg kona, en forystunni  fannst  ekki hægt að ætlast til þess að Frjálslyndi flokkurinn greiddi henni laun, það hefði verið að mismuna landsfélögum.  Forystan bauð þeim að hún mætti vinna í húsnæði flokksins, og nota þar tölvur, síma og annað, fyrir sitt fyrirtæki og flokkinn.  Það var ekki þegið.  Sagt að forystan væri með klíkuskap og einræðistilburði.      

Ég hef það eftir Guðjóni Arnari að hann margbauð Reykjavíkurfélögunum að koma á fund og ræða málin og finna lausnir.  Það var einfaldlega ekki áhugi.  ‘Eg þekki  Guðjón Arnar mjög vel, og ég veit að hann hefur þurft að glíma við endalausar deilur milli manna.  Það hefur verið bæði erfitt og sálartætandi og ég er viss um að flestir í hans stöðu hefðu gefist upp fyrir löngu síðan.  ‘Eg veit líka að Guðjón er einlægur í því að vinna að málefnum flokksins og þeim loforðum sem við höfum gefið.  Hann hefur sýnt þvílíkt langlundargeð og rósemi að undrun sætir.     

Það kom fram á síðasta miðstjórnarfundi að Magnús Reynir, þessi framkvæmdastjóri sem “aldrei gerir neitt nema hirða launin sín” að sögn (Eríkur Stefánsson og fleiri), hefur greitt allar skuldir og samið niður aðrar, þannig að flokkurinn er skuldlaus í dag, og á inni nokkurt fé að auki.  En ef ég man rétt þá skuldaði flokkurinn um 17 milljónir eftir síðustu kosningar.  Svo sannarlega er þetta ekki neitt.... eða hvað? Það þarf  auðvitað að skipta út svona liði.     

Mér þykir auðvitað leitt þegar fólk finnur sig ekki og finnst jafnvel að því hafi ekki verið hampað nóg eða hrósað.  Það á að láta fólk finna að það hefur gert vel, og það hefur sýnilega misfarist.  En það er þá af því að álagið hefur verið gríðarlegt á forystu flokksins, og þau hafa ekki haft aukaorku til annars.  Það er alls ekki nógu gott, og þarf auðvitað að bæta þar úr.  En það gerir maður með því að vinna saman og standa saman um að gera betur.  Ekki hlaupa burt og geta síðan ekki stillt sig um að reyna að spilla fyrir.  Því hvað annað er hægt að kalla þá niðurrifs starfsemi sem hefur viðgengist undanfarið?   

Ég hef líka rætt um það á fundum við Guðjón og forystuna að umræðan sé ekki nóg,  um það góða sem þau gera, það kemst ekki til skila, en svo er hlaupið með allt sem miður fer í fjölmiðla.   Það er mjög neikvætt.  Þar er aðallega við fjölmiðla að sakast, sem hafa gert sitt til að þegja flokkinn í hel yfir góðum málefnum, en flenna upp slæmar fréttir.  Núna síðast makalausar árásir Eiríks Stefánssonar á Guðjón Arnar og aðra forystumenn flokksins á Útvarpi Sögu sem er ekkert annað en svívirðingar og ærumeiðinga af ósvífnasta toga og afar einkennilegt að Útvarp Saga sé ekki vandara að virðingu sinni en þetta.     

Ég er sjálf orðin hundleið á þessari niðurrifsstarfssemi og illindum.  En ég treysti því fólki sem nú situr við völdin til að framfylgja hugmyndafræði flokksins, og þess vegna styð ég þau.     

Fyrir mér er þessi flokkur samsafn af góðu fólki með fallegar hugmyndir um að gera þjóðlífið betra.  Aldrei hef ég heyrt annað en að þingmenn og forystumenn virði sáttmálann og vilji einlæglega gera sitt besta til að vinna samkvæmt honum.      

Mér finnst það mjög gott að sem flestir gefi kost á sér til starfa fyrir flokkinn, og mér finnst það ekkert síður gott að konur hafi  nú gefið sig fram til starfa í forystunni.   Þess vegna þótti mér leitt að heyra í morgun að þú hefðir dregið framboð þitt til baka.  Það er gott mál að konur séu virkar í forystu flokksins.     

Ég vil svo nota þetta tækifæri til að vísa því á bug að hér sé eitthvert plott í gangi til að halda fólkinu okkar frá Reykjavíkursvæðinu frá flokknum.  Málið er einfaldlega að það er miklu dýrara að halda fundinn í Reykjavík, og við erum að tala um 800.000 til 1.000.000.-  annarsvegar eða 60.000.-  hinsvegar,  svo það sér hver maður að örflokkur sem er að fara inn í erfiða kosningabaráttu þarf að huga að fjármálum sínum.     

Eg vil svo að lokum setja hér inn yfirlýsingu frá kjördæmum í Norðaustri og Suðvestri, en ég er nokkuð viss um að félagar mínir í þessum kjördæmum meti ástandið eins og ég.     

Kraginn: lýsa yfir stuðningi við Guðjón Arnar

Stjórn kjördæmafélags Frjálslynda flokksins í Suðvesturkjördæmi tekur heilshugar undir stuðningsyfirlýsingu aðildarfélaga Frjálslynda flokksins í Norðausturkjördæmi. Yfirlýsingin barst í gær (16.feb.) en hún hljóðar svo:Aðildarfélög Frjálslynda flokksins í Norðausturkjördæmi lýsa hér með yfir eindregnum stuðningi við Guðjón Arnar Kristjánsson til áframhaldandi setu sem formaður flokksins. Við þær aðstæður sem nú eru teljum við brýnt að halda í heiðri þeim stefnumálum sem Frjálslyndi flokkurinn stendur fyrir og hefur gert alla tíð frá stofnun hans, en stefnuskrá flokksins er einstök meðal íslenskra stjórnmálaflokka, enda aðall hans og auðkenni. Guðjón Arnar hefur í raun orðið persónugervingur flokksins og fáir þekkja betur til þeirra aðstæðna sem stefnumál hans höfða til. Nú sem aldrei fyrr er nauðsynlegt að Frjálslyndi flokkurinn sé trúr sínum hugsjónum og teljum við engum betur treystandi til að framfylgja þeim, sem og til að leiða flokkinn í komandi kosningum, en núverandi formann. Stjórnir kjördæmisráðs og svæðisfélaga Frjálslynda flokksins í Norðausturkjördæmi.  

Það sem við þurfum á að halda núna er að standa saman, vinna saman að því að rétta flokkinn við.  Ég vil skora á alla sem vilja hag flokksins sem bestan að hætta að rífast og fara að vinna málefnalega að komandi kosningum.

Það er hið besta mál að takast á og bjóða sig fram til forystu.  En það vinnur enginn neinn sigur á því að ráðast að öðrum.  Maður vinnur fyrst og fremst á því að segja frá því hvað þeir ætli sjálfir að gera og vinna að, nái þeir kjöri.  Enda er það einmitt það sem skiptir mestu máli.  Ekki að ala á illindum meðal fólksins í flokknum.    

Ég vil líka óska þeim alls góðs sem hafa ákveðið að yfirgefa flokkinn, og vona að þeir hafi fundið sinn rétta farveg.  Því málefnalega erum við sammála um flesta hluti.  Einhverra hluta vegna hefur samt ekki verið grundvöllur fyrir það ágæta fólk innan raða hans.    

Ég ætla svo ekki að tjá mig meira um innri málefni flokksins opinberlega.  Það fer best á því að leysa vandamálin innan flokksins og á þeim stöðum sem leysa á ágreiningsmál.  Að rífast svona opinberlega gerir ekkert annað en að skemmta skrattanum.    

Vona að þetta skýri eitthvað af þínum pælingum Guðrún María mín.  Í fyrsta lagi er þetta orðið svo langt að enginn nennir að lesa það til enda í öðru lagi hef ég svarað þessu eftir bestu vitund minni og því sem ég hef heyrt og hrærst í.