Nostalgía.

Við hittumst í gær fjölskyldan.  Strákarnir komnir heim frá Noregi yfir jólin, tilbúnir til að fara aftur eftir áramót.  Með alla fjölskylduna.  Svo við verðum að njóta þess að vera saman meðan gefst. 

En Snúlli á hug og hjörtu barnanna í kúlunni.  Brandur er að reyna að vera kúl, og dálítið abbó, en það er bara svona fyrst.

Ásthildur elskar melónur, og amma keypti tvær. 

Hann er ótrúlegur þetta litla dýr, aðeins eins mánaða, alltof ungur til að yfirgefa móðurina, en þar sem átti að lóga honum, þá var ekki hugsað út í það.  En svo er hann bara eins og algjörlega kassavaninn, er að reyna að þvo sér líka þó taktarnir vekji kátínu okkar hinna.  Ætli endi ekki með að Brandur þurfi að kenna honum að þrýfa sig.  En hann er rosalega duglegur lítill kettlingur.

Hann er líka í góðum höndum bæði hjá Hönnu Sól og svo með tvo dýralækna sem ábyrgðarmenn.

En það var mjög yndælt í gær, við grilluðum saman og áttum góða stund.

Mamma sterkust í heimi.

Og það þurfti auðvitað að lyfta Evítu líka, maður þarf nú að vera alveg eins.

Líka Símon Dagur.

Flottar stelpur.

Rosalega kúl að posa fyrir ömmu

En það var yndælt að hafa alla fjölskylduna í kring um sig.

Þau minnstu þurftu líka að spjalla.

Og hér eru náttúrlega bæði prinsar og prinsessur.

Og allir hjálpast að, ekkert stress eða vitleysa.  Bara að taka öllu með stóískri ró og vera saman, það er heila málið.

Og maturinn smakkaðist mjög vel.

Krakkarnir horfðu á mynd.

Svo þarf amma aðeins að taka á þessum elskum.

ég áida!!!

Ég og mamma mín.

Frostrósirnar eru æðislegar og veðrið svo fallegt bæði i dag og í gær og reyndar bara svo lengi núna.

Sólin rétt sleikir fjallatoppa og það verður aldrei alveg bjart, en samt þetta er bara notalegt.

Ein lítil var að fá tattú.

Málið er að hún verður sennilega kokkur, því hún vill alltaf standa við eldavélina meðan verið er að elda til að fylgjast með. 

Ó kisa mín, lítil og doppótt....

Kæri Jóli!

Fallegt aftur í dag.

Þessi er tekin inn í kirkjugarði.  Við fórum þangað sama í dag.

Fyrst var farið með krakkana í fjöruferð að ná í steina.

Svo var þeim raðað upp á leiðinu hans.

Við erum búnar að leyfa okkur að gráta svolítið mæðgurnar undanfarna daga, það er gott að geta grátið saman og syrgt. 

Við þurfum víst að sætta okkur við orðin hlut, og vinna okkur út úr sorginni, en það er svo gott að geta gert það saman.

Hér er svo mamma mín blessunin.

Svo fyrir hana Dísu vinkonu mína af því að hún kemst ekki til að vitja foreldra sinna, þá eru þeir hér.

Það var svo gott að koma heim og fá sér heitan kaffisopa og slaka á.  Ólöf Dagmar spilaði nokkur lög á píanóið.

En héðan segi ég bara megi allir vættir vaka með ykkur og vernda.  Og ef þið haldið að ég sé reið, vegna færslunnar hér á undan, þá er ég ekki reið.  'Eg er auðvitað sár út í kerfið, verulega.  En ég skrifa svona til að vekja fólk til umhugsunar um það sem aldrei er talað um, en það er hvernig kerfið malar yndislega sálir í smælki, og þau kvarta ekki, því þau vita að það þýðir ekki neitt. Þess vegna þurfum við að vera á vaktinni og láta ekki fara illa með börnin okkar, jafnvel þó við viljum ekki taka þátt í neyslu þeirra.  Þá þurfum við að vera á verði og láta vita að við viljum að þau njóti þeirra mannréttinda sem þeim ber samkvæmt stjórnarskrá.  Við megum ekki gefast upp á því.  Ég veit VEIT að ef við stöndum vaktina og látum vita að við fylgjumst með, þá þorir kerfið ekki að ganga of langt.  Því þeir eru ekki að fara að lögum eins og þeir haga sér oft á tíðum. 

En ég segi bara takk innilega fyrir mig og góða nótt.

Betrunar eða refsivist. Hvort ætli skili betri árangri?

Já það má spyrja sig hvort við viljum hafa betrunarvist eða refsibúðir.  Og svo kemur stóra spurningin hvort það eigi yfirleitt að setja fíkla í fangelsi.  Ég er hér með einn eitt bréfið frá syni mínum.  Þetta er mjög líklega þegar það gerðist sem ég hef áður sagt frá, hann var að rúnta með vinum sínum á bíldruslu sem hann átti, og þetta var föstudags - eða laugardagskvöld.  kærasta vinar hans var að aka bílnum og það drapst á vélinni. Henni tókst ekki að koma bílnum í gang, en hann snarar sér þá inn í bílstjórasætið og setur bílinn í gang.  Hann var komin út úr bílnum aftur, þegar lögreglan kemur.   Þeir voru þá greinilega búnir að fylgjast með allan tímann.  Hann segir; strákar ekki gera mér þetta, ég var ekki að keyra, ef þið takið mig núna þá verð ég settur inn aftur því ég er á skilorði.  Þeir hringdu upp á stöð og sögðust hafa staðið Júlla að því að sitja undir stýri.  Komið með hann strax var skipuninn.  Komið með hann strax.  Þeir sem þarna áttu hlut að máli og aðrir þeim svipaðir skulu fá að minnast þess um leið og ég óska þeim gleðilegra jóla, að þá megi samviskan naga þá, svo að þeir muni í framtíðinni að það eru lög í þessu landi, sem þeim ber að fara eftir, og það er stjórnarskrá lýðveldisins sem segir að ALLIR SÉU JAFNI FYRIR LÖGUNUM.   Þið viljið ansi oft gleyma þessu, lögreglumenn, fangaverðir, dómarar og sýslumenn.  Sum ykkar aldeilis ekki allir.  En þeir sem eru svona þenkjandi eiga ekki að fá að klæðast þeim búningum sem þið berið, og sem verndar ykkur gegn almenningi í landinu.  Þó enga fáið þið ásökun eða kærur því þessir krakkar vita að það þýðir ekki.  Þá vona ég að í það minnsta þið hafið einhversstaðar enhverja mannlega sómakennd sem nagar sálina þegar þið hugsið um hvað þið hafið gert, og hve mörgum þið hafið brotið gegn.  Og jafnvel hve margir hafa dáið einmitt vegna þess hvernig þið komið fram við það fólk sem hefur orðið utanveltu í lífinu.

 

Litla Hrauni 14.3. 97.

 

 

Sæl og blessuð mamma mín.

 

Ég fékk óvænt bréf frá þér þrátt fyrir bréfabann sem ég er í og á að vera í, í 10 daga í viðbót eða til 24 þessa mánaðar.  Þessi blaðagrein er alveg í lagi og hana máttu birta mín vegna. Ég vona að allt sé í lagi og veðrið sé ekki að leika ykkur grátt. Þetta er voðalega leiðinlegt að lenda í.  Svona refsingu en ég hef frétt að ég verði fluttur strax aftur yfir 24 aðallega vegna þess að ég hef staðið mig vel í vinnunni og svo eru margir sem þarf að refsa líka.

Dótið er allt hér ennþá segja þeir, en það eru alltaf einhverjir hlutir sem hverfa, samanber penninn minn, en hann finnst ekki eftir flutninginn og svo segja þeir blákalt að myndirnar af Jóhönnu hafi aldrei komið þótt þeir hafi sent hana með tóman ramman utan af annari þeirra.  Þetta er voðalega leiðinlegt og gerir mann mjög reiðan svo maður á erfitt með svefn og er úrillur og vondur út í alllt og alla.  Það er eins og þeir vilji að maður springi og þeir geti sett upp hjálmana og kylfurnar en ég er bara rólegur og læt þessa daga bara líða þó að hitt húsið sé ekkert skemmtilegt þá er þetta mun verra og maður hefur ekkert að gera og allstaðar freistingar í kring um mann.  Jæja mamma mín ég ætla að skrifa Jóhönnu bréf.   Líka ástinni minni.  Bið að heilsa pabba og afa, ömmu Ingu, Skafta, Guðný og bara öllum hafið það sem best ég elska ykkur öll þinn sonur júlli.

 

Já þetta bréf vekur upp spurningar, hvort þetta hefur lagast í tíð Margrétar veit ég ekki en vona það.  En setningin; aðallega vegna þess að ég hef staðið mig vel í vinnunni og svo eru margir sem þarf að refsa líka.

 

Og síðan þetta með að það hverfi hlutir úr því sem föngum er sent.  Ég hef talað um þetta áður, ég sendi honum þessa muni og það hvarf fleira en hann telur þarna upp, tildæmis diktafónn og fleira, sem aldrei kom fram.  Ég skrifaði og bað um skýringar sem var aldrei svarað.

 

Svo ég spyr; hvar liggur sómakennd þeirra sem eru að gæta fanga?  Jafnvel fanga sem brutu ekki annað af sér en að setjast undir stýri til að koma bíl í gang og verandi á skilorði.  Er það leiðin til að hjálpa slíkum einstaklingum að geta ekki séð í gegnum fingur, þegar greinilegt var að hann var að taka sig á?

Ég segi svei ykkur bara. 

 

Hamingjusamur og laus úr viðjum fíknar.

Í fjörunni á sínum uppáhaldsstað.

Með strákunum sínum.

Hamingjusöm fjölskylda.

Að kenna syni sínum um skötusel.

Kenna honum að þekkja steina.

Slökun í góðu veðri við Kúluna.

Alltaf með börnin á höndum sér.

Flottur í giftingu bróður síns.

Knús.

Og þegar hann lét okkur öll raða upp rósum úr fjörsteinum.  Það er upphafið að listsköpun hans.

Þ.e. í steinum.

Að síðustu fallegu drengirnir mínir, sá þriði var brúðguminn.

En nú erum við að fara inn á leiðið hans með fjörusteina ætlum að raða þeim fallega upp og eiga saman stund þar innfrá.  Megi þið öll eiga góðan dag.