Spegilmyndir og engladans.

Ísafjörður í spegli tímans....

Mamma greiðir stelpunum sínum fyrir leikskólann.

Veðrið er yndislegt þessa dagana.  Svo sannarlega líkara vorveðri en aðventunni.

En það er bara til að njóta.

ég dáist alltaf að því hve glæsilega fjöllin og bærinn minn speglast í pollinum.  Þetta er eins og listsýning.  Af þeirri stærðargráðu að um það þarf ekki að ræða.

Er þetta ekki alveg ótrúleg sýn?  Þó blasir hún við okkur dag eftir dag.

Þessi sett inn í gamni.  Hún er á hvolfi.

Síðasta ballettævingin fyrir jól var í dag.  Hér eru foreldrar að klæða börnin í búningana.

Hér eru Isobel og Hanna Sól.

Isobel litla var dálítið feimin við allt þetta fólk, svo öryggið var hjá pabba.

Kennarinn er held ég frá Rússlandi, hún hefur ótrúlega góða stjórn á þessum litlu fiðrildum.

Það var dálítið erfitt að ná góðum myndum af þessum elskum, en þær stóðu sig rosalega vel og var virkilega gaman að fylgjast með þeim.

Allskonar æfingar og spor, hopp og stökk.

Framtíðarballerínur.

Við erum heppin að hafa þetta allt hér á Ísafirði.  hæfileikana, fegurðina og öryggið.  Jafnvel þó allt gangi ekki upp, eins og hjá mér, ég veit ekki hvar ég stend.  Þá nýt ég þess að upplifa allt það yndislega og góða í kring um mig.  Sem betur fer.  Svo kemur nóttin og myrkrið.  En jafnvel það verður auðveldara, ef maður getur gleymt sér augnablik við yndislegheit eins og ég hef nefnt hér.  En ég býð ykkur góða nótt, og megi allir góðir vættir vaka yfir okkur öllum og vernda.  Megi dýrð ljósanna og englarnir vera okkur nálægir.  Sérstaklega þeim sem á því þurfa að halda. 

 

Kammerkór, gönguferð og bara eitthvað ljúft undir svefninn.

Ég er búin að vera ótrúlega drusluleg undanfarið.  Loksins er ég að komast á rétt ról.  En ég átti eftir að setja hér inn ýmislegt sem ég hafði lofað ykkur mín kæru.

Eins og við vorum að ræða hér á undan, þá eru börn ótrúlega fljót að tileinka sér að hlusta og taka eftir því sem við þau er sagt.  það þarf ekki marga mánuði.

Ingi frændi nýkomin frá noregsi, hafði lofað Evítu Cesil að koma með sleikjó og auðvitað átti Ásthildur líka að fá.  Og svo er bara að ná sér í nógu marga

Yndislega Matta mín með Símon Dag, þrjátíu ára og flott.  Og bauð til veislu.

Stelpurnar mínar þrjár vantar tvær Siggu og Marijönu.  En hér með minnstu börnin sín.

Að fara út að skemmta okkur með kammerkórnum.  Ég sárlasin en svona er þetta bara. 

Svona opnar maður rauðvínsflösku þegar ekki finnst upptakari!!!

Allt í einu voru allir karlarnir horfnir fram í eldhús.

Málið var að þar sem hér voru líka börn þá var bökuð pizza, og þeir voru að fylgjast með bakstrinum hehehe, en það þurfti svo konu hana Guðrúnu til að taka pizzuna út.

Við vorum aftur á móti í brauði og fíneríi.

Mig langaði að heyra lag frá kammerkórnum, og var þeirri bón ljúflega tekið.  En svo var því allt í einu snúið upp á að karlakórsfélagar sem þarna voru í meirihluta tækju Veifa túttum Vilta Rósa.  hehehehe

Gruna kórstjórann Guðrúnu Jónsdóttur um græsku.  en við konurnar nutum þess að hlusta á strákana okkar syngja.

En það tók smá tíma að fá karlana til að hitna og syngja, og þetta eru þau bestu tilþrif sem ég hef séð hingað til.  Viðar bara koðnaði niður í ekki neitt við stjórnun Guðrúnar, segi og skrifa.  En tilgangurinn helgar meðalið og hún fékk strákana til að syngja Veifa Túttum af krafti.  Svona eiga stjórnendur að vera.

Svo er það Torfi, hann var að segja sögur, meðal annars af pabba mínum og afa á Straumnesfjalli þar sem hann var með í för ungur drengur.

Og Torfi kann að segja frá.  Sumum er það bara eðlislægt að segja sögur.  Þetta toppar enginn.

Ég meina maður "heyrir" hlátrasköllin ekki satt?

En út í enn yndislega dag á Ísafirði.

Dóttir mín tók þessar myndir, þar sem ég ákvað að liggja í rúminu og reyna að ná heilsu.

Stundum held ég að "afi" sé einn af börnunum.

Það sem honum dettur í hug......

Njólaskógurinn nær yfir Hönnu Sól, ekkert smávegis þar.

Horfðu til himins... með höfuð hátt, horfðu til himins.....

Bara svona, þetta er algeng sjón á pollinum okkar, speglun frá fjöllunum, risastór listaverk sem eru svo tignarleg.

Svo þarf að hjálpa litlum skottum yfir erfiðustu hjallana.

en nánar er skoðað sést efst á fjallabrúnum smá sól.  Það er sólin sem við höfum í dag.

Jamm þetta er sólin sem við höfum i skammdeginu.  En hún er þá ekki í augunum á okkur endalaust.

Það má finna snjó... með góðum vilja, eins og allt annað.  Við getum allt ef við bara leitum eftir því.

Yndisleg birta, snæfjallaströndin blasir við í sól.

Ef þið horfið í augun á barninu, þá er auðséð að hún er ævarreið.  það er vegna þess að mamma hennar fór á kajak með pabba sínum og amma var heima að passa. Það hentaði ekki prinsessunni litlu hehehe...

Hér er elsku Sunna mín komin aftur í heimsókn.

Og við kveðjum bara héðan úr kúlunni.

Á morgun á að bjóða hana upp, svo það væri gott að þið mynduð krossa fingur og tær fyrir því að það færi allt á besta veg og að við fáum mögulega að halda henni.  Því það skiptir bara svo miklu máli fyrir mig allavega.  Ég vil bjóða ykkur góða nótt og vona að þið sofið vært og rótt og að gjafir Jólasveinanna rati ofan í skóna ykkar, hvort sem það verður nammi, dót eða bara tækifæri til að lifa mannsæmandi lífi mín kæru.