Minning um listamann taka tvö.

Já þetta er taka tvö um sýninguna og það sem var í kring um hana.

ég þurfti aðstoð við að prenta út myndir og þar sem synir mínir tveir sem eftir eru hafa flutt sig út til Noregs, þá á ég sem betur fer einn son í viðbót, fyrir utan Bjössa minn og það er Rolando.  Hann kom og hjálpaði mér og kom með englana sína með sér.  Rolando ég vona bara elskulegur minn að þitt fólk hafi sloppið í San Salvador við hörmungar fellibylsins.

Og það er auðvitað farið í kistuna góðu hjá ömmu og fundið eitthvað til að gera sér til skemmtunar.

Flottur spidermann, ég er samt ekki alveg viss um að hann kunni að höndla byssuna.

Áður en þið skammið mig fyrir að láta barnið hafa svona beittan hníf, þá vil ég segja í fyrsta lagi þá lét ég hana ekki hafa þennan hníf, hún hefur örugglega bjargað sér um hann sjálf. Og svo álít ég að börn þurfi að læra af reynslunni að umgangast hluti sem geta gert þeim mein.  Alveg eins og þetta með ofurþrifnað.  Það er sagt að á misjöfnu þrýfist börnin best. Og það er bara þannig.  Ef við ofverndum þau, þá læra þau ekki að bjarga sér.  Það er mín skoðun allavega.

Fröken Hanna Sól.

Flottust.

Þetta er blómálfaprinsessa, við eigum allskonar ævintýrapersónur hér í kúlunni. Og þær birtast þá og þegar.

Þetta er aftur á móti engill í bláum skóm, sem hún elskar.  Amma keypti þá í Pforsheim í sumar og hún hefur verið í þeim síðan.

Þær eru eins og svart og hvítt, og þær rífast eins og hundur og köttur, en þær elska hvor aðra algjörlega.

Og svo er komið að því að undibúa sýninguna.  Halldór besti vinur Júlla var auðvitað með þeim fyrstu að mæta.

Sonur Magga Hauks og Rönku, Guðmundur hér með Úlfi mínum.  Og það er verið að undir búa sýninguna. Ranka og Maggi höfðu búið til súpu í anda Júlla míns, og þar að auki voru brauðtertur og allskona meðlæti sem þetta yndæla fólk hafði útbúið honum til heiðurs.  Þau eru einstök og Júlli var þeirra fjölskylduvinur algjörlega.  Ég er svo þakklát fyrir hvað þau hafa verið honum góð.  Og ég veit að hann var þeim virkilega hjálparhella.  Stundum kom hann heim og sagði; mamma ég þarf að útbúa blómaskreytingar fyrir Tjöruhúsið, má ég fá blóm í garðinum hjá þér.  Og alltaf var það jafn sjálfsagt mál.  Hann var sannur listamaður líka í blómaskreytingum.

Þessi mynd er skemmtileg því báturinn í baksýn er raunverulegur hann er í glugganum.  Ég verð að viðurkenna að ég átti dálítið við hvíta hákarlinn, hann hafði verið niður í gámi fyrir utan og rignt niður, þannig að bakugginn var brotinn og líka sporðurinn.  En hann hafði verið með hákarlinn í höndunum lengi og ég vildi hafa hann á sýningunni, svo ég fékk gips og málningu og setti allt í gang að gera hann sýningarhæfan. Hann er auðvitað samt sem áður að sjálfsögðu algjörlega hannaður af drengnum mínum.

Þetta er indíjáni, ég var með myndabók af sumum listmundum eftir Júlla, og þegar Halldór sá mynd af þessum karli, þá fór hann og sótti hann.  Hann er sem sagt í hans eigu.  ég vissi ekki hvar hann var niðurkomin. Svo er um fleiri muni vinirnir hans eiga fullt af verkum eftir hann.  Þau ætla ég mér að fá lánuð á afmælinu hans og hafa flotta sýningu í júlí á næsta ári honum til heiðurs.

Gleðitímabil hjá syni mínu.  Þá voru litirnir fallegir og ljúft að skoða.

Svo komu þessi dimmu tímabil inn á milli.

Þessi ætti að vera í hverjum banka á Íslandi til minningar um útrásarvíkinga.  Páfuglinn er þeirra status.

Og hann gerði skapalón af fiskunum sem hann gerði.  Hér er ýsa.

Og litli Sigurjón Dagur sem var svo ungur þegar pabbi hans dó.  En hann man samt alveg heilmikið eftir pabba sínum.  Og ég er viss um að Úlfur mun vera með honum og kenna honum það sem pabbi var svo iðinn við að gefa þeim.  Heilræðin og það sem skipti máli í lífinu.  það var hann óþreytandi í að kenna bæði sonum sínum og hinum barnabörnunum mínum.  Þau koma til með að muna það.  Það er nokkuð víst.

Fiskarnir hans sem eru staðsettir fyrir utan Neðstakaupstað munu verða teknir inn og hlúð að þeim í vetur, og settir upp aftur næsta vor.  Það er samkomulag milli mín og safnstjórans, og hann mun fá verðugan minningarplatta á þeim stað sem hann elskaði svo mikið.

Amma við fundum þennan stein og pabbi sá strax að þetta var geimvera.  Hann tók ekki hvað stein sem var, heldur velti þeim fyrir sér, hverjum og einum, og hann sá fiskinn í þeim þegar hann ákvað að taka þá með sér heim.  Svona var drengurinn minn.

Þetta yndislega fólk Maggi og Ranka buðu okkur í mat í hádeginu í gær.  Þau eru rómuð um alla veröldina svei mér þá.  Því fólk hefur komið hér frá ýmsum löndum til að borða fisk í Tjöruhúsinu.  Og fiskurinn undir pönnunni er auðvitað frá Júlla.  Mér var sagt að a.m.k. í tveim giftingum sem haldnar voru niður í Tjöruhúsi var fólk leyst út með fiskum frá honum.  Hann vildi gefa og hann gaf.  Og ég veit að fólk metur það að eiga fisk frá honum.

Það voru margir sem lögðu leið sína niður í Tjöruhúsið í gær.  og ég var svo stolt af syni mínum.  En líka Úlfi sem stóð og bakaði vöfflur ofan í gestina.

Fólk safnaðist líka saman fyrir utan og spjallaði því veðrið var svo gott.

Myndarskapurinn hjá gjestgjöfunum var frábær.  Þar var ekkert til sparað við að bjóða fólki upp á trekteringar og Júllasúpu, sem margir þáðu.

Þetta er skútan IjElla sem hann gaf okkur pabba sínum. 

Og það voru sett kerti við hvert listaverk fyrir utan Tjöruhúsið.

Og á kertafleytingu sem var lokaathöfn á vetrarnóttum var endað með því að syngja; Í faðmi fjalla blárra,  fyrst með gamla laginu sem við Ísfirðingar þekkjum öll og svo með nýju lagi sem Baldur Geirmundsson hefur samið, sem er ekki síður fallegt.  Og þarna syngja þau nýja lagið.  Ég sagði að það væri vel við hæfi að syngja einmitt þetta ljóð Í faðmi fjalla blárra til minningar um son minn, því hvergi vildi hann annarsstaðar vera en einmitt hér á Ísafirði.  Hann elskaði Ísafjörð og fólkið hér.  Og það geri ég reyndar líka.

Litli stubbur og mamma hans, sem sakna svo mikið.  Þau hafa misst svo mikið, þar sem Júlli minn var þeim alltaf svo góður og hjálpsamur.  Og hann elskaði báða syni sína út af lífinu.  Og þeir gáfu honum það besta sem til var í þessum heimi.  Eitthvað til að lifa fyrir, traust og trúnað.  Þeir gáfu honum ekki síður mikið, en hann þeim.

Eftir þenna langa dag var gott að komast í gott bað í kúlunni.  og það var ósvikin gleði, börn eru svo fljót að gleyma sem betur fer. Þó muna þau allt það sem skiptir máli.  Við megum margt læra af börnunum.

 

Þessi er fyrir ísfirðingana mína og sérstaklega Erlu og fólki við Seljalandsveginn.

Og það var regnbogi yfir Ísafirði í dag. 

Enn einn sólargeislin hún Snæfríður, sem dundaði sér hér hjá mér í dag, þó Hanna Sól hefði farið í heimsókn til Sigurjóns.  Við erum svo rík af börnum.  Meira að segja börnin á leikskólanum kalla okkur afa og ömmu.  Hvað er hægt að fá betra hrós en það frá sakleysinu og einstaklingunum sem þekkja ekkert nema sannleikan og lífði eins og það blasir við þeim.

Minning um listamann.

Ég eyddi deginum í að setja upp sýninguna til minningar um Júlla minn.  Það var yndislegt, og ennþá yndislegra voru viðtökurnar.  Það mætti fullt af fólki og honum var sýnd svo mikil virðing.  Ég var þarna allan daginn og alveg fram á kvöld.  Hjónin Maggi og Ranka sem hafa rekið matsölustað á heimsmælikvarða núna undanfarin ár í Tjöruhúsinu, þau höfðu undirbúið veislu fyrir gesti sem komu.  Meðal annars var boðið upp á fiskisúpuna hans Júlla míns.  Ég ætla ekki að setja inn margar myndir núna, ætla að setja inn fleiri myndir á morgun.  Ég er algjörlega búin eftir daginn, bæði tilfinningalega og líkamlega.  En ég er svo sátt og glöð samt sem áður fyrir alt sem var gert fyrir elskulega sonin minn í dag.

Úlfur stóð sig eins og hetja og bakaði vöfflur ofan í gesti. 

Það voru margir sem lögðu leið sína niður í Tjöruhús í dag til að skoða verkin hans Júlla míns.  Og ég var svo stolt af drengnum mínum.

Sumum fannst þeir samt vera útundan.  Ekki illa meint en bara sona. Þeir þekktust mjög vel Júlli minn og þessi piltur hér.

Og hér er Bjarni frá Brekku.  Hann er besti flakarinn í bænum og sennilega sá besti á Íslandi.  Hér er hann að segja okkur frá því hvernig hann vann skákkeppni, og er sannfærður um að Júlli hjálpaði honum að vinna. Það var lagt undir 100.000 kall, en minn maður sagði bara, ég hef ekkert við peninga að gera, ég vil bara lesa fyrir þig upp úr biblíunni.  Betra væri að fleiri hugsuðu þannig.  Ekki neitt 2007 dæmi þar á ferð.

Þegar fór að rökkva var kveikt á kertum við listaverkin hans Júlla sem eru úti á svæði Neðstakaupstaðar.

Amma; sagði Úlfur pabbi tók ekki hvað stein sem var úr fjörunni.  Hann valdi hvern og einn sérstaklega, og hann sá fiskinn í steininum, þegar hann tók hann.  og þegar við fundum þennan, þá var ekki spurning, þetta var geimvera.

Þetta er Hulk, einhver á frú hulk og það væri gaman að vita hver.  en Hulk er nakinn og ég stóð Úlfinn að því hvað eftir annað að reyna að fela bibban með laufum.  Enn Hulkinn ísfirski er bara flottur.

Bæjarstjórnin ákvað að kunngera næsta bæjarlistamann í Tjöruhúsinu og minntust í leiðinni Júlla míns.  Billa var kjörin næsti bæjarlistamaður.  Til hamingju með það mín kæra.

Síðan var kertafleyting í fjörunni og hún var í og með til heiðurs Júlla mínum.

Mikið held ég að hann sé stoltur, minn elskulegi sonur.

Dagskráin endaði svo á söng í fjörunni, í Faðmi fjalla blárra sem er þjóðsöngur Ísfirðinga, og reyndar var svo frumflutt nýtt lag við þetta frábæra ljóð, lag eftir frænda minn Baldur Geirmundsson. ég gat ekki sungið með, því ég var með ekkan upp í hálsi.  Í faðmi fjalla blárra var alveg í anda Júlla míns, sem elskaði bæinn sinn svo mikið, að það kom aldrei til greina annað en að eiga hér heima og starfa og hér gaf hann af sér allt sem hann átti til. Og bæjarbúar hafa svo sannarlega sýnt að þeir virtu hann líka og elskuðu.

 

Þess vegna er ég sátt, þó tárin leki endalaust þá þykir mér svo vænt um hvað allir hafa tekið drengnum mínum vel og hvað hann hefur markað djúp spor í heimabæinn sinn.  Hvað hann hefur gefið mörgum af sér.  Ég móðir hans áttaði mig ekki á þvi hve í raun og veru djúp spor hann hefur markað í samfélagið.  Og svo áttaði ég mig líka á því hve drengurinn minn var í raun og veru líkur mér.  Ég er ekki að hrósa mér, en ég hef fundið að þrátt fyrir allt þá lifði í honum það sem ég lagði inn og lagði mesta áherslu á í þessu lífi, það er virðing fyrir öllu lífi, virðing fyrir bæði dýrum, fólki og plöntum.  Ég hef lært að skoða sjálfa mig í ljósi þess sem hann var og sjá að börnin okkar endurspegla það sem við leggjum inn í banka lífsins fyrir þau.  Þannig að það er ekkert auðvelt að vera foreldri, og sennilega eiga afar og ömmur að ala upp börnin, því þau hafa öðlast viskuna, þolinmæðina og reynsluna til að gefa einstaklingnum þau tækifæri sem þau eiga skilið.  Hér áður þá áttu afi og amma virkan þátt í uppeldi barnanna, þar voru ekki leikskólar heldur afi og amma sem voru inn á heimilum og áttu ríkan þátt í uppeldinu.  I dag er öllu skipt upp, það eru leikskólar, skólar á mismunandi stigum, vinnustaðir og svo dvalarheimili.  Þar með er kippt út því elementi að afi og amma séu til staðar til að bera áfram þekkinguna til barnabarnanna, sem var svo rík hér áður.  Hér þarf að hlú að því og skoða hvort ekki sé komin tími til að kippa þessu í lag og sameina leikskóla og dvalarheimili, þannig að afi og amma séu ekki bara óvirkir þáttakendur í lífinu, heldur séu þaú meðvirk í leikskólum og komi þar inn til að sinna börnunum, segja þeim sögur og fræða þau um gamla tíma.  Því þó fóstrur séu alveg frábærar og góðar að öllu leyti, koma þær samt sem áður ekki í staðin fyrir afa og ömmu.  Reyndar kalla mörg börnin á leikskólanum mig ömmu þegar ég kem þar inn, og mér þykir afar vænt um það.

Megi allir góðir vættir vaka með ykkur öllum og vernda.  Ég sit hér með ekkan í hálsi og hjartað úti  af upplifun dagsins og þakklæti mínu til samfélagsins sem ég er þátttakandi í, Takk innilega, takk ísfirðingar hve vel þið hafið tekið mér og drengnum mínum, sem lifði alltof stutt fyrir minn smekk, en enginn ræður sínum næturstað og allt er náttúrunni háð.  Við höfum ekkert með það að segja, heldur verðum að beygja okkur undir það sem gerist.  Ég er reyndar sannfærð um að okkur er ætlaður ákveðin tími hér í lífsins táradal, við förum hvorki fyrr né síðar en áætlað er.  Þannig er lögmálið.