Bréf til Landspítala Háskólasjúkrahúss. Geðdeild 33A.

Áður en ég held áfram lengra, þá vil ég segja að sonur minn dó með hreint sakarvottorð.  Það var honum mikilsvirði og að mínu mati ótrúlegt afrek í ljósi bæði hve langt hann var leiddur og svo meðhöndlunin sem hann fékk hjá kerfinu.  Ég græt inn í mér af reiði þegar ég les þessi bréf og hugsa til meðferðarinnar á honum, og veit um leið að hann er ekki einn um þessa meðferð.  Þess vegna vil ég segja söguna hans til að fólk átti sig á hver forgangsröðunin er í kerfinu og hvaða meðhöndlun fíklar fá.  Sem sagt frá hinu opinbera ekkert nema skít og skömm. Það eru aðrir sem standa í eldlínunni við að bjarga því sem bjargað verður.  Og einstaka fólk í kerfinu sem er með hjartað á réttum stað.  Það eru nefnilega ekki allir vondir. Það er kerfið sem er helsjúkt, sjúkara en nokkur fíkill.  Það verður að segjast eins og er.  Og ég á eftir að sýna fram á það.

Hér kemur bréf sem ég skrifaði Landspítala Háskólasjúkrahúsi Geðdeild 33A, en fékk auðvitað ekkert svar þar frekar en fyrri daginn i kerfinu.

Ísafirði 22. ágúst 2002.

Landspítali Háskólasjúkrahús

Geðdeild 33A

b.t. yfirmanns

     Sonur minn Júlíus K. Thomassen var vistaður á Geðdeild 33A föstudaginn 2. ágúst s.l. Hann var þá búinn að fá pláss á Krýsuvík í langtíma meðferð.  Skilyrði frá þeirra hendi var að hann færi í afeitrun áður en hann kæmi til þeirra. 'Eg hafði fengið tíma hjá Jóhanni Bergsveinssyni kl. 10 þann 2.8.

Byrjun málsins var sú að ég taldi og tel enn að Júlíus sé kominn á hættulegt stig í eiturlyfjaneyslu.  Svo hættulega að ég ætlaði að svipta hann sjálfræði.  Var mál þetta komið fyrir dómara, og mætti Júlíus þar ásamt mér og lögfræðingi sem var skipaður honu.  Lá þá fyrir að langtímameðferð í Krýsuvík stæði til boða og staðfestur tími hjá fyrrgreindum lækni á Geðdeild.  Júlíus bað þá um að hann fengi að ganga þessa þrautargöngu án þess að vera sviptur, hann var alveg samþykkur því að fara í Krýsuvík, en taldi sig ekki þurfa afeitrun.  Það var hins vegar öllum ljóst öðrum sem í kring um hann voru að það var nauðsynlegt.   'Eg sá aumur á honum og því miður samþykkti að bíða með sviptingu, en gerði honum jafnframt ljóst að stæði hann ekki við sitt myndi svipting vera eina ráð mitt honum til bjargar.

 

Föstudaginn 1. ágúst sendi ég hann suður með morgunvél og til að tryggja að hann kæmist alla leið borgaði ég manni til að fylgja honum alla leið inn á Geðdeild.  Laugardaginn 2.8. hleypur hann hinsvegar út eftir því sem mér var tjáð seinna, og kom lögreglan með hann aftur þangað sama dag.  Á miðvikudaginn 7. ágúst hringir hann í mig og fleiri ættingja og kunningja og reynir að fá peninga fyrir að kaupa sér tannkrem og sigarettur.  Ég hafði þá samband við við hjúkrunarfræðing sem var á vakt og lýsti áhyggjum mínum af þessum ákafa hans að fá aura og taldi að hann ætlaði sér að fá pening fyrir lyfjum.  Hún sagði mér að hann mætti alls ekki fá peninga, hann gæti fengið tannkrem og slíkt hjá þeim og það væri heppilegra að senda einhvern til hans með sigarettur, hann fengi hvort sem er ekki að fara neitt án fylgdarmanns.  Fimmtudag sendum við svo stjúpbróður hans með sigarettur og sælgæti til hans, á föstudag fór afi hans suður og ætlaði að færa honum sigarettur, en þá er sagt að það sé afar óæskilegt að hann fái heimsóknir.

Föstudaginn frétti ég svo af honum í Hafnarfirði að reyna að kaupa sér læknadóp.  Maðurinn minn hringdi þá fyrir mig á deildina (ég hreinlega treysti mér ekki til þess, var í slíku uppnámi) og þar fengum við þær upplýsingar að hann væri í bæjarleyfi, en hann ætti nú að fara að skila sér.  Auðvitað skilaði hann sér aldrei.  Hann ætlaði að gera það en hafði enga orku til að standast freistingar og þess vegna fór þessi prósess í gang.  Hann er ennþá á vergangi í Reykjavík og ég veit ekkert hvar hann er, bara að hann er einhversstaðar og mjög veikur.  Hann er búin að missa plássið í Krýsuvík því miður og ég er ráðalaus og örvingluð.

 

Mánudaginn 26. ágúst n.k. fer ég aftur fyrir dómara með sama málið, þar er síðasta hálmsgtráið sem ég hef til ´að bjarga syni mínum.  Þá mun hann að öllum líkindum sviptur sjálfræði og er þar með án mannlegra réttinda. 'Eg fer því fram á að hann verði tekinn inn á Geðdeild Langspítala Háskólasjúkrahúss, deild 33A og fái þar meðhöndlun og vistun þangað til mér tekst að koma honum í langtíma meðferð.  Ég er búin að sækja um að koma honum aftur í Krýsuvík, en þar er víst langur biðlisti, vonandi tekur það samt ekki langan tíma.  Beiðni mín er studd umsögn sálfræðings sem þekkir vel til, heimilislænis hans og félagsmálayfirvalda á Ísafirði.  vona ég að beiðni mín fái jákvætt svar.

Virðingarfyllst Ásthildur Cesil.

 

Jákvætt var svarið ekki, raunar fékk ég ekkert svar.  Og hef ennþá ekki fengið svar við því af hverju drengurinn mátti ekki fá heimsókn frá afa sínum, en er á sama tíma í bæjarleyfi. 

En svona er Ísland í dag.  Börnin okkar sem erum í sárum eru ekki á forgangslista, ekki einu sinni á lista.  Þau teljast ekki með hvað þá meira.  Þó stendur skýrt í stjórnarskrá lýðveldisins að allir eigi að njóta sama réttar.  Það er bara svo auðvelt að víkja sér undan því að hugsa um þessa einstaklinga.  Og brotnir örþreyttir foreldrar eru vissulega engin þrýstihópur. 

En þrátt fyrir þetta allt gat sonur minn rifið sig upp úr þessu öllu saman og orðið sá sem hann var í dag.  Það er hetja sem getur slíkt.  Og ég er sannfærð um að einmitt hann getur breytt þessu.  Ég vona það allavega.  Við tvö saman hann og ég. 

Synir hans voru það besta sem fyrir hann kom, ásamt vinkonu og barnsmóður hans móður Sigurjóns Dags.  Og það má heldur ekki gleyma börnunum sem hann varð stjúpi og vinur Önnu Lilju, Arons og Ólafar Dagmar.  Þau syrgja hann líka og trega mjög.  Öllum var hann góður.

ég er endalaust að heyra af ungu fólki bæði ættingum hans og öðru ungu fólki sem hann fylgdist með og veittið viðvörun ef hann hélt að þau ætluðu að stíga röng skref. Benti þá á sjálfan sig sem viðvörun.  þau eru mörg ungmenninn sem eiga honum að þakka að hafa ekki fetað þennan veg svartnættis.

Ég er sjálf tóm í dag,  það komu margir í heimsókn og mér þótti vænt um það.  Það tekur á að ryfja þetta upp og lesa sig gegnum alla pappírana bréfin og það sem fylgir.  Það er eins og ég hafi á einhvern hátt vitað að ég þyrfti að standa í þessu fyrir hann og mig.  Það eru margir þarna úti sem eru í sömu sporum og hann var.  Brotið fólk sem þarf að bjarga.  Foreldrar sem eru eins og ég var brotnir og vita ekki hvernig þeir eiga að fara að.  Þess vegna verður að fara þessa leið.

Meira á morgun.  Megi allir góðir vættir vaka með ykkur öllum og vernda.

 

Til þeirra sem málið varða.. og smá mömmó.

Sálfræðileg athugun.

Dagsett 13.12.1996.

Til þeirra sem málið varðar. 

Varðandi Júlíus Kristján Thomassen k. 080769.3269.

 

Júlíus kom á stofu til undirritaðs í tengslum við fyrrihugaða afplánun tíu mánaða faneglsisdóms, sem á að taka gildi þann 16. desember í fangelsinu á Litla Hrauni.  Júlíus Kristján hefur tvisvar áður afplánað fangelsisdóm.

Júlíus Kristján er fíkniefnaneytandi og alkahólisti og hefur komist í kast við lögin í tengslum við fíkniefnaneyslu.  Fíkniefnaneyslan á sér sögu frá 13 - 14 ára aldri.

Í viðtali við Júlíus Kristján kom fram að fyrir hendi er eindreginn vilji og ásetningur til að hætta fíkniefnaneyslu.  Í þessu sambandi skiptir máli hvaða fangelsisúrræði er valið þegar til afplánunar kemur þann 16. desember 1996.

Að sögn Júlíusar Krístjáns er vistun á Litla Hrauni ekki vænlegur kostur fyrir hann, með hliðsjón af vilja hans og ásetningi að hætta fíkniefnaneyslu.  Fyrri reynsla hans af fangelsisvist á litla Hrauni var með þeim hætti að neysla hans jókst og var andlegt ástand hans að eigin sögn og móður hans verra eftir að afplánun lauk en fyrir hana.  Júlíus Kristján verður faðir í fyrsta skipti eftir 6. mánuði.

Júlíus Kristján telur að Kvíabryggja sé sá afplánunarstaður sem vænlegastur er í sínum huga til að efla vilja sinn og hætt afíkniefnanotkun.  Í þessu sambandi nefnir Júlíus Kristján m.a. þá vinnuaðstöðu sem Kvíabryggja hefur fram yfir fangelið að Litla Hrauni.

Hegðun í viðtali.

Júlíus Kristján virtist spenntur og kvíðinn í viðtali, átti erfitt með að tjá sig og myndaði ekki augnkontakt.  Við töku prófsins var Júlíus Kristján samvinnufús og fór í öllu eftir fyrir mælum prófanda.

Sálfræðileg próf.

Eftirfarandi próf voru lögð fram.

Vitræn próf.

RPM(Raven Progressive Matrices)

Persónuleikapróf.

NNPI(Minnesota Multiphasic Personality Inventory)

Niðurstaða sálfræðilegs mats.

Vitræn geta Júlíusar Kristjáns telst innan eðlilegra marka.  Úrlausn MMPI prófsins telst réttmæt. Einstaklingar með þessa úrlausn réttmætirkvarða MMPI prófsins, hafa venjulega brotakennda og neikvæða sjálfsmynd og gera sér vel grein fyrir að þeir þurfa á aðstoð að halda.  Sálræn vandamál eru fyrir hendi og eru einstaklingar með þessa niðurstöðu réttmætiskvarða oft unglyndir, ostöðugir og mótþróafullir.  Einstaklingar með þessa niðurstöðu réttmætiskvarða MMPI prófsins hafa glatað eðlilegum varnarháttum persónuleikans og upplifa sjálfan sig varnarlausa og auðsæranlega. 

 

Niðurstöður.

Vitræn geta Júlíusar Kristjáns eru innan eðlilegra marka.  Einstaklinar með þessa úrlausn MMPI prófs eru oft mjög kvíðnir og þybnglyndir.  Sjálfsmyndin er brotakennd og neikvæð., tilfinningaleg tjáning er heft og erfileikar með að mynda tengsl við aðra eru áberandi. Tilhneygingar gætir til að einangra sig og forðast samskipti við aðra.  Undir álagi er oft leitað á náðir fíkni- og deyfiefna, til að slaka á.  Aðgerðarleysi áhugaleysi og hliðrun við samskiptum við aðra eru helstu einkenni hegðurnar.

 

Mat. 

Í ljósi ofangreinds má álykta að það umhverfi sem skapar sterkan mannúðlegan og öruggan ramma utan um líf Júlíusar Kristjáns, sé líklegast til að stuðla að því að honum takist að sigrast á vímuefnaneyslu sinni. Í slíku umhverfi er líklegast að Júlíus Kristján læri að þekkja sínu réttu tilfinningnar og viðurkenna þær, og ennfremur að hann læri að treysta fólki sem er grundvöllur þess að mynda náin tilfinninaleg bönd við aðrar manneskjur.  Slíkur ávinningur myndi að öllum líkindum gera Júlíus Kristján hæfari til að takast á við spennu, kvíða, þunglyndi og fíkn í vímuefni.

 

Júlíus Einar Halldórsson, B.A.MSc., Cand. Psych.

 Þetta er merkt trúnaðarmál.  Sá trúnaður brast þegar sonur minn dó.  En þar sem einnig stendur; til þeirra sem málið varðar.  Lít ég svo á að málið varði alla fíkniefnaneytendur og aðstandendur þeirra. 

En ætli þetta hafi nú orðið til þess að fangelsismálayfirvöld teldu að það væri heppilegra að leyfia drengnum að afplána á þeim stað sem hann lagði til í ljósi aðstæðna.  Nei sú stofnun er bara fyrir hvítflibba og alþingismenn.

Hann var því sendur beint inn á Litla Hraun.  Þannig var nú það.  Það er þetta sem ég vil benda á, í öll þessi ár hef ég reynt að berjast til að fá menn til að hugsa upp á nýtt.  Hrópa að fíkniefnaneytendur eru fólk, en ekki skepnur.  Því miður hafa hróp mín alltaf kafnað í fordómum og hugsunarleysi, eða jafnvel áhugaleysi á að gera eitthvað til að koma til móts við þennan gríðarlega vanda.

Ég gat ekki vel beitt mér meðan hann var á lífi.  En í hans minningu skulu köll mín heyrast hærra, og menn skulu fá að horfast í augu við sannleikann.

Ég reyndi líka að fá því frestað að drengnum yrði stungið inn svona rétt fyrir jól. En það hlustaði heldur enginn á slíkt. 

Eftir að hann var komin inn, sendi ég honum ýmislegt sem hann bað mig um.  M.a. fæðubótaefni, sem hann ætlaði að nota til að byggja upp líkama sinn.  Sá sem seldi mér það, gekk þannig frá því að það var augljóst að innihaldið var sem það var sagt og augljóslega ekki hróflað við neinu.  Hann fékk þetta samt ekki.  Ég sendi honum myndir af syni sínum og unnustu.  Ég fékk rammana endursenda, en hann fékk aldrei myndirnar.  Ég sendi honum diktafón, sem aldrei kom fram og fleira sem hvarf úr þeirri sendingu, sem ég fékk aldrei skil á hvað varð um. 

Það er til umhugsunar hvort ástandið sé orðið betra í dag.  Hvort svona sálfræðiúttektir séu gerðar, og hvort farið sé eftir ráðum sérfræðinganna.   Ég held ekki.  Og ef menn eru að tala um að það vanti fé eða pláss.  Þá bendi ég á á móti, að líf barnanna okkar eru ómetanleg í fjárhagslegu tilliti.  Þau eru meira virði en regluverk sem er handónýtt og hjartalaust fólk sem á að vera þeim innan handar.  Þetta heitir nefnilega betrunarvist ekki satt?

Inn í Reykjanesi á ættarmóti.

Fallegu börnin mín.

Myndir fyrir Báru mína og Bjarka og fjölskyldu.

Mágkona mín Badda að hjálpa Ásthildi í snjónum.

Hanna Sól og Ásthildur bjuggu til snjókarl.  Amma má ég fá aðra gulrót, Ásthildur át nefið af karlinum, kom svo.

Sæt saman.

Ljósaengillinn er endalaus uppspretta ánægju.

Solla stirða komin í heimsókn.

Hanna Sól og hinn engillinn.

Flottar dömur.

Listaverk frá Júlla mínum.

Ásthildur að leika sér úti.  Hanna Sól er í gistingu hjá Tinnu og Skafta.

Það er fallegt veður í dag.

Með Ásthildi litlu kveð ég í dag.

Innilegar þakkir elskulega fólk sem hringir, kemur og hugsar til mín.  Það er svo gott fyrir sálina.  Og eins svörin ykkar hér og stuðningur við okkur.  Innilega takk og megi allir góðir vættir vaka með ykkur öllum.

Til þeirra sem málið varða.. og smá mömmó.

Sálfræðileg athugun.

Dagsett 13.12.1996.

Til þeirra sem málið varðar. 

Varðandi Júlíus Kristján Thomassen k. 080769.3269.

 

Júlíus kom á stofu til undirritaðs í tengslum við fyrrihugaða afplánun tíu mánaða faneglsisdóms, sem á að taka gildi þann 16. desember í fangelsinu á Litla Hrauni.  Júlíus Kristján hefur tvisvar áður afplánað fangelsisdóm.

Júlíus Kristján er fíkniefnaneytandi og alkahólisti og hefur komist í kast við lögin í tengslum við fíkniefnaneyslu.  Fíkniefnaneyslan á sér sögu frá 13 - 14 ára aldri.

Í viðtali við Júlíus Kristján kom fram að fyrir hendi er eindreginn vilji og ásetningur til að hætta fíkniefnaneyslu.  Í þessu sambandi skiptir máli hvaða fangelsisúrræði er valið þegar til afplánunar kemur þann 16. desember 1996.

Að sögn Júíusar Krístjáns er vistun á Litla Hrauni ekki vænlegur kostur fyrir hann, með hliðsjón af vilja hans og ásetningi að hætta fíkniefnaneyslu.  Fyrri reynsla hans af fangelsisvist á litla Hrauni var með þeim hætti að neysla hans jókst og vara andlegt ástand hans að eigin sögn og móður hans verra eftir að afplánun lauk en fyrir hana.  Júlíus Kristján verður faðir í fystra skipti eftir 6. mánuði.

Júlíus Kristján telur að Kvíabryggja sé sá afplánunarstaðru sem vænlegastur er í sínum huga til að efla vilja sinn og hætt afíkniefnanotkun.  Í þessu sambandi nefnir Júlíus Kristján m.a. þá vinnuaðstöðu sem Kvíabryggja hefur fram yfir fangelið að Litla Hrauni.

Hegðun í viðtali.

Júlíus Kristján virtist spenntur og kvíðinn í viðtali, átti erfitt með að tjá sig og myndaði ekki aungkontakt.  Við töku prófsins var Júlíus Kristján samvinnufúr og fór í öll eftir fyrir mælum prófanda.

Sálfræðileg próf.

Eftirfarandi próf voru lögð fram.

Vitræn próf.

RPM(Raven Pregressive Matrices)

Persónuleikapróf.

NNPI(Minnesota Multiphasic Personality Inventory)

Niðurstaða sálfræðilegs mats.

Vitræn geta Júlíusar Kristjáns telst innan eðlilgera marka.  Úrlausn MMPI prófsins telst réttmæt. Einstaklingar með þessa úrlausn réttmætirkvarða MMPI prófsins, hafa venjulega brotakennda og neikvæða sjálfsmynd og gera sér vel grein fyrir að þeir þurfa á aðstoð að halda.  Sálræn vandamál eru fyrir hendi og eru einstaklingar með þessa niðurstöðu réttmætiskvarða oft unglyndir, ostöðugir og mótþróafullir.  Einstaklingar með þessa niðurstöðu réttmætiskvarða MMPI prófsins hafa glatað eðlilegum varnarháttum persónuleikans og upplifa sjálfan sig varnarlausa og auðsæranlega. 

 

Niðurstöður.

Vitræn geta Júlíusar Kristjáns eru innan eðlilegra marka.  Einstaklinar með þessa úrlausn MMPI prófs eru oft mjög kvíðnir og þybnglyndir.  Sjálfsmyndin er brotakennd og neikvæð., tilfinningaleg tjáning er heft og erfileikar með að mynda tengsl við aðra eru áberandi. Tilhneygingar gætir til að einangra sig og forðast samskiti við aðra.  Undir álagi er oft leitað á náðir fíkni- og deyfiefna, til að slaka á.  Aðgerðarleysi áhugaleysi oghliðrun við samskiptum við aðra eru helstu einkenni hegðurnar.

 

Mat. 

Í ljósi ofangreinds má álykta að það umhverfi sem skapar sterkan mannúðlegan og öruggan ramma utan um líf Júlíusar Kristjáns, sé líklegast til að stuðla að því að honum takist að sigrast á vímuefnaneyslu sinni. Í slíku umhverfi er líklegast að Júlíus Kristján læri að þekkja sínu réttu tilfinningnar og viðurkenna þær, og ennfremur að hann læri að treysta fólki sem er grundvöllur þess að mynda náin tilfinninaleg bönd við aðrar manneskjur.  Slíkur ávinningur myndi að öllum líkindum gera Júlíus Kristján hæfari til að takast á við spennu, kvíða, þunglyndi og fíkn í vímuefni.

 

Júlíus Einar Halldórsson, B.A.MSc., Cand. Psych.

 Þetta er merkt trúnaðarmál.  Sá trúnaður brast þegar sonur minn dó.  En þar sem einnig stendur; til þeirra sem málið varðar.  Lít ég svo á að málið varði alla fíkniefnaneytendur og aðstandendur þeirra. 

En ætli þetta hafi nú orðið til þess að fangelsismálayfirvöld teldu að það væri heppilegra að leyfia drengnum að afplána á þeim stað sem hann lagði til í ljósi aðstæðna.  Nei sú stofnun er bara fyrir hvítflibba og alþingismenn.

Hann var því sendur beint inn á Litla Hraun.  Þannig var nú það.  Það er þetta sem ég vil benda á, í öll þessi ár hef ég reynt að berjast til að fá menn til að hugsa upp á nýtt.  Hrópa að fíkniefnaneytendur eru fólk, en ekki skepnur.  Því miður hafa hróp mín alltaf kafnað í fordómum og hugsunarleysi, eða jafnvel áhugaleysi á að gera eitthvað til að koma til móts við þennan gríðarlega vanda.

Ég gat ekki vel beitt mér meðan hann var á lífi.  En í hans minningu skulu köll mín heyrast hærra, og menn skulu fá að horfast í augu við sannleikann.

Ég reyndi líka að fá því frestað að drengnum yrði stungið inn svona rétt fyrir jól. En það hlustaði heldur enginn á slíkt. 

Eftir að hann var komin inn, sendi ég honum ýmislegt sem hann bað mig um.  M.a. fæðubótaefni, sem hann ætlaði að nota til að byggja upp líkama sinn.  Sá sem seldi mér það, gekk þannig frá því að það var augljóst að innihaldið var sem það var sagt og augljóslega ekki hróflað við neinu.  Hann fékk þetta samt ekki.  Ég sendi honum myndir af syni sínum og unnustu.  Ég fékk rammana endursenda, en hann fékk aldrei myndirnar.  Ég sendi honum diktafón, sem aldrei kom fram og fleira sem hvarf úr þeirri sendingu, sem ég fékk aldrei skil á hvað varð um. 

Það er til umhugsunar hvort ástandið sé orðið betra í dag.  Hvort svona sálfræðiúttektir séu gerðar, og hvort farið sé eftir ráðum sérfræðinganna.   Ég held ekki.  Og ef menn eru að tala um að það vanti fé eða pláss.  Þá bendi ég á á móti, að líf barnanna okkar eru ómetanleg í fjárhagslegu tilliti.  Þau eru meira virði en regluverk sem er handónýtt og hjartalaust fólk sem á að vera þeim innan handar.  Þetta heitir nefnilega betrunarvist ekki satt?

Inn í Reykjanesi á ættarmóti.

Fallegu börnin mín.

Myndir fyrir Báru mína og Bjarka og fjölskyldu.

Mágkona mín Badda að hjálpa Ásthildi í snjónum.

Hanna Sól og Ásthildur bjuggu til snjókarl.  Amma má ég fá aðra gulrót, Ásthildur át nefið af karlinum, kom svo.

Sæt saman.

Ljósaengillinn er endalaus uppspretta ánægju.

Solla stirða komin í heimsókn.

Hanna Sól og hinn engillinn.

Flottar dömur.

Listaverk frá Júlla mínum.

Ásthildur að leika sér úti.  Hanna Sól er í gistingu hjá Tinnu og Skafta.

Það er fallegt veður í dag.

Með Ásthildi litlu kveð ég í dag.

Innilegar þakkir elskulega fólk sem hringir, kemur og hugsar til mín.  Það er svo gott fyrir sálina.  Og eins svörin ykkar hér og stuðningur við okkur.  Innilega takk og megi allir góðir vættir vaka með ykkur öllum.