Tvö bréf.

Ísafirði 5. desember 1996.

 Nú er í umræðunni hjá stjórnvöldum að einbeita sér að úrræðum gegn fíkniefnaneyslu. 

Um leið og ég fagna því framtaki vil ég jafnframt lýsa því yfir að þessi mál hafa alltof lengi fengið að þróast ranga leið, án afskipta stjórnvalda og enn er langt í land.

 Ég er eitt þeirra foreldra sem hafa þurft að horfa upp á barnið sitt fara neðar og neðar.  Hvert hálmstrá sem sá unglingur hefur gripið hefur reynst fúið og feykst.  Samfélagið hefur ekki heldur farið vel með hann.  þetta fólk dettur milli þils og veggjar allstaðar í kerfinu og foreldrar standa ráðþrota því enginn haldbær úræði eru fyrir hendi.

 

Það þaf að byrja á að sortera úr þá afbrotamenn sem eru einungis í afbrotum til að fjármagna neyslu eiturlyfja, það er óþolandi öllu lengur að þeir séu settir inn með raunverulegum glæpamönnum.  Þessir menn eru sjúklíngar en ekki glæpamenn.  Allstaðar í norðurlöndum annarsstaðar en hér eru komin meðferðarheimili sem eru lokuð þ.e. menn fara þar inn í 4-6 mánuði lágmark.  Eru sóttir aftur ef þeir strjúka.  Þessi heimili eru byggð upp á Minnessotakerfinu eins og Vogur - Til að fyrirbyggja allan misskilning þá tel ég Vog góða stofnun sem þjónar sínum tilgangi, en menn eins og sonur minn eru komnir langt framhjá því að "opin" stofnun leysi vanda þeirra.  Þó er hann alltaf að klóra í bakkan og reyna að ná sér út úr þessum vítahring.  Fyrir hann dugar ekkert minna en lokuð stofnun þar sem menn eru byggðir upp og hjálpað- út í lífið aftur, og að bjarga sér með einföldustu hluti eins g að sækja um vinnu og umgangast venjulegt fólk.  Þetta er hægt og þess vegna er sárt að vita að ekkert er gert.  Við höfum ekki efni á að missa allt þetta unga fólk hreinlega í dauðann.  Í Skandinavíu er farið aðdæma menn í svona meðferð í staðin fyrir fangelsi.  'Eg sé fyrir mér að opna slíkt heimili t.d. á Reykjanesi ið Djúp, eða Núp í Dýrafirði Þar eru skólar sem myndu henta mjög vel og standa auðir.  Væri nú ekki hægt að koma upp meðferðarheimili fyrir eiturlyfjasjúklingana okkar þar sem þeim væri hjálpað út úr viðjum eiturs og kennt að takast á við lífið á ný með langtíma vistun.  Auðvitað er ekki hægt að bjarga öllum, en ég er vissum að þetta er miklu heppilegri leið en sú forbannaða aðferð að fylla fangelsin af mönnum sem í raun eru fangar eigin fíknar og sjúkir á líkama og sál og þurfa hjálp en ekki refsingu. 

 

 

 Ísafirði 23  september 2003.

 

fangelsismálastofnun ríkisins.

b.t. Erlendar Baldursonar

 

Blessaður Erlendur.  Mig langar að biðja þig að senda mér upplýsingar um Júlíus K. Thomassen son minn.  Kennitalar hans er 080769-3269.

Ég þarf upplýsingar um hve oft og hvaða ár hann hefur setið í fangelsi frá upphafi.  Tilefni þessa er að ég ætla að beita mér fyrir því að sett verði á stofn lokuð meðferðardeild.  Þangað sem hægt verður að dæma illa farna áfengis- og fíkniefnaneytendur í staðin fyrir fangelsi.  'Eg ætla mér að nota líf sonar míns og mitt til að sína fram á þörfina til þessa máls.  Ég álít að þetta sé mjög brýnt verkefni og hef fengið vilyrði fyrir því að þessu máli verði fylgt eftir á alþingi.

Það er að segja af drengnum mínum, að hann er eins og er í Krýsuvík og líkar vel.  Hann fór þangað inn með aðstoð sýslumannsins hér, sýslufulltrúa og lögreglumannsins Hlyns Snorrasonar.  ef eitthvað getur bjargað honum þá er það einmit þetta.  Enginn veit það samt ennþá.

Með vinsemd og virðingu.  Ásthildur Cesil Þórðardóttir. 

 

Ég á fleiri svona bréf.  Fékk samt ekkert svar frá Erlendi við minni fyrir spurn, enda hvað eiga svona menn með að vera að svara kerlingum út í bæ með svona spurningar.  Og um pakk sem ekkert þarf að gera fyrir. 

Ónei en ætlum við að láta bjóða okkur þetta endalaust?  ekki bara börnunum okkar, heldur okkur sjálfum sem sitjum varnarlaus og illa haldinn og skömmumst okkar, látum allt yfir börnin okkar ganga.  Fordómarnir á fullu og okkur talin trú um að best sé að gleyma þessum einstaklingum.  Þau séu hvort eð er ekki þess virði að vera andvaka yfir þeim.  Við getum þrátt fyrir að afneita fíklinum, staðið vörð um mannréttindi barnsins.  Ekki láta yfirvöld segja okkur neitt annað.  Þó þau séu í bullandi neyslu og ömurlega á sig komin, þá eiga þau rétt á því að vera meðhöndluð sem manneskjur en ekki skepnur.

Við fengum að sjá drenginn okkar í gær.

Við fengum að sjá drenginn minn í gær.  Séra Magnús ráðlagði okkur að fara og sjá hann, taka Úlfin með.  Það myndi létta pressunni af þegar kistulagningin fer fram.  Hann er svo fallegur og mikill friður yfir honum.  Það vottar fyrir brosi á munni hans.  Það var gott að fá að sjá hann.

Okkur líður betur á eftir.  En við vitum að hann er ekki þarna lengur, heldur meðal okkar.

Og mikið held ég að hann hafi orðið hreykin af Úlfi litla, þegar hann sagðist vilja leiða bæn yfir pabba sínum.  Hann bað þess að englar vektu yfir öllum sem syrgja pabba hans, ættingjum og vinum.  Þetta var falleg bæn og Séra Magnús var með honum í þessu, séra Magnús er sérstök perla. 

Á eftir fórum við öll heim í kúlu og tengdadæturnar elduðu pizzur, og allir hjálpuðust að, nema mamman sem var hálf frosin.

Símon Dagur ljúflingur.

Hann sagði hátt og greinilega afi. Ingi Þór pabbi hans hefur nefnilega verið að segja okkur að hann hafi sagt pabbi og við bara hlóum að honum.  En svo heyrðum við í gær að drengurinn sagði hátt og skýrt nokkrum sinnum afi, og meira að segja afi minn einu sinni. 

Tinna að undirbúa pizzuveislu. Hanna Sól hjálpar til.

Alveg í anda Júlla míns fullt hús af börnum.

Það er gott að vera saman og deila sorginni.

Við erum öll vinir það er gott.

Svo var farið í fatakistuna hjá ömmu og farið í búninga.

Prinsessur af báðum kynjum.

Stóru börnin voru þó sýnu alvarlegri.

Þeim finnst ótrúlega gaman að fara í allskonar búninga og leika sér þannig öll saman.

Pizurnar voru mjög góðar og við áttum yndislega kvöldstund saman.

Verst þykir mér hvað þessi litli stubbur missir af að kynnast pabba sínum.

Úlfur ætlar samt að segja honum frá pabba og rifja upp með honum sögur af fjöruferðum, veiðiferðum og öðru skemmtilegu sem þeir voru alltaf að gera saman.

Hér eru nokkrar myndir sem ég tók af bloggi Guðrúnar vinkonu Júlla míns.

Júlli í góðum félagsskap, Guðrún og vinur hans Ásgeir. 

Fallegi drengurinn minn.

 

Með æskuvini sínum Símoni, sem nú er látin fyrir nokkrum árum.

Megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda.