Er ekki komin tími til að breyta, laga og bæta?

Til að fólk skilji hvað hér er um að ræða þarf að koma fram samskipti milli fíkla og þeirra sem um þeirra mál sjá.

Ég verð að byrja á að taka fram að flestir sem vinna náið með fíklum skilja ástandið og þeim líður ekki vel yfir því hvernig málin eru. Því þeir þekkja meira til og vita að hér er verið að höndla með lifandi fólk.  Lögreglan er sjálf oft ráðalaus þeir eru að framfylgja lögum.  Flestir eru góðir og grandvarir menn, þó oft leynist þar innan um menn sem ættu ekki að vera í slíkum störfum.  En það er svo allstaðar því miður einstaka svartir sauðir sem setja blett á alla hina.

Það eru ráðamenn fyrst og fremst sem sníða þessa stakka of þröngt og gefa of lítið svigrúm, þar sem sennilega er mest á því þörf að menn fái að beygja og teygja lögin til þess að bjarga því sem bjargað verður.

 

En hér eru nokkur bréf sem ég tel að eigi erindi inn í þessa umræðu.

2. 9. 2002.

Elsku mamma  mín sterkasta kona í heimi mig langaði til þess að tala aðeins við þig í gegnum pennann.  Ég gæti aldrei fundið nógu stóra afsökun fyrir þig gagnvart því sem ég hef reynst þér.

Ég virðist vera að versna það hefur kannski farið eitthvað í hausnum á mér.

Þú getur ekki hafa fundið neina reiði eða eithvað í þá veru frá mér vegna þessa sviptingamáls, því það skil ég ósköpð vel.

Það er erfitt að eiga litinn gosa þessa dagana, því ég get ekki annað en hræðst það að hann gæti líkst foreldrum sínum þ.e.a.s. slæmu hliðunum.  En hann hefur þó forvörnina og vel veit ég að bæði ég og Jóhanna höfum margt til að bera.  Það þarf bara að leiðbeina honum vel ég gæti aldrei sagt (ég vildi að ég ætti ekki barn) því hann er hjarta mitt og það sem ég lifi fyrir, því ég veit að hann er búinn að bjarga mér oft frá því er ég veit að ég á ekki að gera.

Læknirinn sem kom í gær var vægast sagt óheppilegur, ég haf einu sinni farið á stofuna til hans, sem endaði með rifrildi og ljótum orðum.  Ég man ekki nafnið á honum, en ég gat séð er hann sat hér í klefanum, með lögregluþjón í gættinni (enginn trúnaður eða sjúkraleynd) að þetta var ekki  leiðinlegt fyrir hann, að segja mér að ég væri ekki í lífshættu, svo hann ætlaði ekki að gera neitt mér til hjálpar. Ég gæti bara byrjað meðferðina strax.  Eitthvað tiltal fékk hann þó, því eg fékk 30 mg af líberíum í staðin fyrir 150 sem ég var á niður á Skólavörðustíg og þar er annar svipaður læknir ögn skárri þó.

Jæja þetta var ekki ætlun mín að kvarta og kveina.  ********* hringir í mig á eftir því hitt var eingöngu fyrir 1. dag.  Mig langaði bara að þakka þér þína óbilandi þolinmæði líka styrk og segja þér að ég er stoltur af kjarnamömmu.

Gott finnst mér líka að þið krosstrjáasystur standið og vinið saman á við fimm fótboltalið þegar þig teljið nauðsyn. 

Eitt er vont/gott hjá mér því ég má eki sjá tré né hellulögn því a hugsa ég um að þarna gæti ég ásamt fjölskyldunni verið við vinnu (áhugi!) mér finnst pabbi vera einstakur maður því sennilega væru þeir er hefðu unnið jafn hart og lengi orðnir eitt hrúgald, ég vildi bara að hann væri blóðfaðir minn líka.

Nú er ég orðin orðlaus enn enn og aftur.  Þúsund þkkir og þúsund kossar.  Júlli.

P.S. kyssið og knúsið litla maninn frá mér bless bless.

(Læknirinn hringdi svo aldrei. )

 

4. september 2002.

Varðstjórinn Hegningarhúsinu við Skólavörðustíg.

Reykjavík.

Ég undirrituð skipaður forrðismaður Júlíusar K. Thomassen kl.  0807693269, fer hér með fram á að tekinn verði skýrsla af honum vegna samskipta hans við lækna frá heilsgugæslustöðinni á Ísafirði, meðan hann dvaldi í fangelsinu þar frá morgni mánudags 2. september til seinniparts 3. september er hann fór suður með kvöldvél. Ég vil fá fram hans hlið á öllum samskiptum við læknana og líðan hans á meðan hann dvaldi á Ísafirði. Þetta tekur til símtala til lækna og aðstandenda hans. Einnig heimsíma læknir og ástand hans þegar hann átti að fá son sinn í heimsókn.

 

Einnig vil ég fá skýrslu um þann atburð er hann reyndi að fremja sjáflsmorð í fangaklefa sínum fyrir stuttu.  Ég þarf að fá þetta fljólega, vegna þess að verið er að vinna að undirbúningi þess hvernig best er að meðhöndla Júlíus eftir að dómur fellur í máli hans á miðvikudag í næstu viku.

 

Virðingarfyllst... Ásthildur Cesil skipaður forræðismaður.

 

Ísafirði 4. september 2002.

Varðstjóri Önundur Jónsson

Lögregluststöðinni ´

Ísafirði.

Ég undirrituð skipaður forræðismaður Júlíusar K. Thomassen fer hér með fram á að fá skýrslu frá lögreglunni á Ísafirði um öll samskipti og öll símtöl Júlíusar við lækna heilsugslustöðvarinnar á Ísafirði frá því hann kemur inn á stöðina með morgunvél á  mánudag 2. september og þangaðð til hann fer suður með kvöldvél þriðjudaginn 3. september. Ég vil líka fá vitnisburð lögreglumanna sem urðu vitni að ástandi hans í bæði skipti sem hann átti að hitta son sinn og viðbrögðum mínum við því að læknar sinntu ekki umbeðinni læknisaðstoð. Ég vil einnig að það komi fram ef rétt er, að læknir sem heimsótti hann í klefa hafi haft lögregluþjón á vakt í dyrunum á meðan á heimsókn hans stóð. Einnig staðfestingu á því að sængurföt hans voru rennblaut af svita og ef satt er að þurft hafi að skipta á rúmfötum um nóttina.

 

Virðngarfyllst

ÁC.. Skipaður forræðismaður JKT.

 

Ísafirði 3. september 2002.

 

Eftirfarandi símtal átti sér stað þann 3. sept. 2002 kl. 13.30  Ásthildur hringir á heilsugæslustöð og biður um að fá að ræða við *******

Stúlka í móttöku.  Hann er því miður ekki við.

Ásth.  Ég er að hringja vegna sonar míns, út af símatíma.

St.  Hann er á fundi eins á stofunni sinni eins og er og ég næt ekki sambandi viðhann og það hefursitthvað dregist meðað hann hringi út. En ég sé að Júlíus er hér á blaðinu hjá honum.

Ásth.  Ég vil biðja þig þegar þú nærð sambandi við hann að biðja hann að hringja í Júlíus því honum liður illa og hann bíður eftir símtali frá honum.

St. Já alveg sjáflsagt ég skal gera það. 

Kannski ekki orðrétt en aðalinntakið í símtalinu.

Staðfest hér með að samtalið gekk nokkurnveginn svona.  Undirritað af starfsstúlku.

 

Ísafirði 7. nóvember 2002.

 

Fangelsismálastofnun ríkisins

b.t. Erlendar Baldurssonar

Borgartúni 7. 105 Reykjavík.

 

Varðar Júlíus K. Thomassen kt.  080769 3269.

 

Júlíus Kristján Thomasen var úrskurðaður í 10 mánaða fangelsi í september s.l. Júlíus á langan afbrotafeil að baki og hefur verið í fíkniefnaneyslu allt síðan um 12 ára aldur. Hann var kominn á gott ról í fyrra og fór í meðferð í byrjun þessa árs.  Hann hefur sagt mér að hann vilji hætta þessu lífi.  En vandamál Júliusar er að hann er orðin það veikur að mjög erfitt er fyrir hann að komast upp úr neyslu. Hann hefur aldrei farið í langtíma meðferð, heldur hætt þegar afeitrun er lokið.  Þess vegna tók ég móðir hans það til braðgs í sumar aðsvipta hann sjálfræði.  Það var gert í lok ágúst.  Hann hafði farið sjálfivljugur í meðferð á Geðdeild Landstpítalans fyrir þennan atburð en vegna þrýstings frá mér.  Þá hafði hann fengið pláss í Krýsuvík en skilyrðið var að hann færi í afeitrun.  Af geðdeild 33a fékk hann svo bæjarleyfi tæpri viku eftir innlögn og þar með hófst sorgarsaga innbrota og botnlausarar neyslu, þar til hann var settur í síbrotagæslu að tilhlutan minni.

Hér eru auk mín allir sem til þekkja sammála um að Július þarfnist langtímameðferðar en ekki fangelsisvistunar.  eftir símtal við Erlend Baldursson hjá fangelsismálastofnun um hvaða meðferðarúrræði stofnuninn telur fullnægja skilyrðum hennar, þá lagði ég inn umsókn um meðferð á Staðarfelli og afreitrun á Vogi.

Þriðjudaginn 29. október fór Júlíus inn á Vog til að byrja meðferð. Hann hefur ennþá staðið sig vel.  Á fundi með fulltrúa skóla og fjölskylduskrifstofu og heimilislækni hans Hallgrími Kjartanssyni kom fram að þeir aðilar væru tilbúnir að vinna með mér að því að fangelsismálastofnun samþykkti að afplánun Júlíusar færi fram með neð langtímameðferð.  Þetta hefur einnig komið fram í samtölum við sýslumann og lögregluna. Júlíus fékk heilablæðingu fyrir tæpum tveimur árum og hefur síðan átt við mikið þunglyndi að stríða og höfuðkvalir. Meðan hann afplánaði síbrotagæslu í fangelsinu á Hverfisgötu reyndi hann að fremja sjálfsmorð með því að skera sig á púls. Þrátt fyrir að varðmenn þar væru honum góðir.  Július hefur tjáð mér að hann hafi miklar áhyggjur af því að þurfa að fara í fangelsi eftir meðferð, því hann segist hafa svo mikla innilokunarkennd að hann geti ekki setið inni ódeyfður.

Mitt álit er að ef hann lýkur langtímameðferð þá muni hann geta funkerað í samfélaginu okkar.  Einnig myndi sú vitneskja hans að hann gæti lokið afplánun í meðferð staðfeseta hann ennfrekar í þvi að vinna sig út úr vandanum á þann hátt.

Ég fer því hér með fram á það við háttvitra fangelsismálastofnun að Júlíusi verði gefinn kostur á því að afplána fangavist sína að öllu leyti í meðferð á Vogi og á Staðarfelli.  Til áréttingar þessu bréfi munu koma bréf frá Skóla- og fjölskylduskrifstofu Ísafjarðarbæjar og bréf frá Ingvari Kjartanssyn settum yfirmanni á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði.

 

Virðingarfyllst ÁCÞ.  Skipuð forráðamaður Júliusar K. Thomassen.

 

12. nóvember 2002.

 

Ásthildur Cesil Þórðardóttir

Seljalandsvegi 100

Ísafirði.

Með bréfi, dags. 7. nóvember farið þér þess á leit að Júlíus K. Tomassen fái að afplána alla tildæmda refsivist á sjúkrastofnunum SÁÁ.

Dómur sá sem þér getið um í bréfi yðar hefur ekki enn borist Fangelsismálastonfun til fullnustu. Þegar hann berst stofnuninni verður Julíus boðaður til afplánunar með vísan til 2. gr. reglugerðar um fullnustu refsidóma nr. 29/1993.

Ákvörðun um langtímameðferð á afplánunartíma verður einungis tekinn eftir að Júlíus hefur hafið afplánun í fangelsi.

E.u. Erlendur S. Baldursson.

 

 

22. nóvember 2002.

Ásthildur Cesil Þórðardóttir

Fangelsismalastonun hefur borist bréf yðar dags. 18 nóvember sl. varðandi afplánun Júlíusar K. Thomassen.

Dómur hefur enn eki borist til fullnustu en að öðru leyti vísast með svat til fyrra bréfs Fangelsismálastonfunar til ypar varðadi sama erindi, dags. 12., nóvember sl.

                                             e.u.

Erlendur S. Baldursson. 

 

Það skal ítrekað hér að þeir gáfu enga miskunn og létu sækja hann upp á Staðarfell til afplánunar.  Það eina sem ég fékk út úr þessum bréfaskrifum ásamt því að fylgja drengunum í viðtal við Erlend, var að hann var settur inn í Kópavogsfangelsið en ekki Litla Hraun.

Það er nákvæmlega þetta sem ég er að tala um.  Ekkert svigrúm gefið, þó fagaðilar ráðleggi annað og jafnvel skrifaðar skýrslur lækna og geðlækna um að þetta sé óheppilegt.  Allt voru þetta smámál með 0.eitthvað af ólöglegum fíkniefnum í vasanum ásamt innbrotum til að ná sér í fíkniefni og pillur.  Hringrásin ógurlega sem er daglegt brauð enn þann dag í dag, án þess að yfirvöld leiði hugan að því einu sinni að það sé eitthvað að þessu kerfi hjá þeim. Að það gæti verið hægt að bjarga mörgum einmitt með því að huga að hverjum og einum og hvað hentar best.  Eins og til dæmis lokuð meðferðarstofnun myndi gera.  Hefði sennilega gert kraftaverk í þessu tilfelli.  Fer ekki að verða komið nóg?

Þess vegna lýsi ég yfir ábyrgð yfirvalda á mörgum af þeim ótímabæru dauðsföllum sem hafa orðið síðan fíkniefnadjöfullinn komst til valda í íslensku samfélagi.  Og þó minn drengur sé fallin frá, þá eru aðrir þarna úti í sömu sporum ætla yfirvöld að horfast í augu við samfélagið og sjálfa sig áfram með það á bakinu að bera þá ábyrgð?