Jarðarför Júlíusar míns.

Drengurinn minn var til foldar borinn í gær.  Athöfnin var afar falleg og hjartnæm.  Ég er barmafull af þakklæti til allra þeirra sem hjálpuðust að við að gera hana þannig.  Allir sem lögðu á sig undirbúning og vinnu frá A til Ö.  Þeir sem bökuðu kökur, hjálpuðu til við að uppvarta, þeir sem lögðu á sig langt og erfitt ferðalag til að fylgja honum, og allir sem mættu og vottuðu honum þannig hinstu virðingu.  Presturinn flutti þessa fallegu ræðu, og Þorsteinn Haukur Þorsteinsson og Örn Árnason sungu fyrir hann, og Margrét Óskarsdóttir las upp ljóðið mitt.  Þetta fór allt svo fallega fram.  Mér líður svo vel með það.

En af því að það voru margir sem ekki komust, og aðrir sem eru svo langt í burtu en syrgja sárt.   þá ætla ég að setja hér inn myndir af þessari fallegu athöfn.  Ég veit nefnilega að það sárasta er að vera í burtu og geta ekki gert sér í hugalund, fylgt með i huganum, fyrst ekki er hægt að vera á staðnum.  Ég verð samt að viðurkenna að tárin eru byrjuð að renna við að setja þetta hér inn.

Fyrstu myndirnar tók Halldór Sveinbjörnsson fyrir mig og ég vil segja innilega takk fyrir það.

En þessi mynd er tekinn um kl. ellefu og þá sá systir mín og vinkona að það var enginn kistuskreyting.  Þær ruku því til þessar elskur og gerðu afskaplega fallega skreytingu mest frá garðskálanum það var alveg í anda Júlla míns.  Einnig gerðu þær þessar tvær skreytingar hér fremst, önnur þeirra frá föður hans ömmu og systur frá Danmörku. 

Það voru spiluð uppáhaldslög Júlla meðan fólkið var að ganga inn, það endaði svo á stairway to heaven, og síðan hófst þessi fallega athöfn.

Séra Magnús hefur staðið við hlið okkar sem klettur allann þennan dimma tíma. Ég veit ekki hvort allir prestar gera slíkt.  En ég er honum afskaplega þakklát að vera mér innan handar, hann veit vel að ég er ekki kristinn og leyfði mér að blaðra út í eitt um mín hjartans mál og reyndi aldrei að troða neinu að mér. 

Kirkjukórin söng tvö lög og gerði það afskaplega fallega.  Ó faðir gjör mig lítið ljós og Í bljúgri bæn.

Hér sjást vel leirfuglarnir sem svo margir ísfirðingar og fleiri hafa gert og settir voru upp sem listaverk. 

Haukur syngur.  Hann útsetti öll lögin sjálfur, samdi lag við ljóðið mitt og söng svo lag og ljóð sem hann samdi sjálfur og tileinkaði Júlla á geisladiski sem hann hefur gefið út. 

Og það var sungið með hjartanu, kærleikanum til Júlla míns og af þeirri einlægni sem einkennir þennan frábæra mann.

Örn söng lag og ljóð sem hann samdi í minningu Júlla og föður síns sem nýlega er látinn, þeir Júlli, Örn og faðir hans voru allir góðir vinir.

Það hljómar svona.

Það er búið að gerast aftur.

Það er búið að taka frá okkur

enn einn af þeim góðu.

Týndu ógæfufólki.

Með hjartað úr skíra gulli.

Spyr engann, bara tekur.

Of stór skammtur

herjar á alla

smitberi sorgar

þetta er sjúkdómur.

sjúkur dómur.

Þessi yndislegi drengur söng með öllum tilfinningaskalanum.

Og Margrét las upp ljóðið mitt.  Hún kom meira að segja í vitlausu veðri alla leið frá Þorlákshöfn til að gera það fyrir okkur Júlla.

Og hún las það inn í öll hjörtu í kirkjunni.

Moldunin er sár, en um leið er hún tákn um endurnýjun.  Eins og blómið sem fellur að hausti mun vakna í moldu að vori og blómstra jafnvel fegurra.

Vinir hans báru kistuna úr kirkju.

Þarna áttu að vera fleiri sem ekki komust.  Og fyrir þá og fleiri hef ég sett þessar myndir inn.

Það sýnir okkur bara að það kemur allaf maður í mannsstað.

Úlfur litli stóð sig eins og hetja. Og hér er Ólöf Dagmar, hún þekkti Júlla sem annan föður.

Kirkjan var full af fólki sem vottaði Júlla mínum virðingu sína. 

Sorgin er sár.

Barnsmæður hans báru báðar kistuna ásamt systkinum hans og systkinum mínum.

Myndirnar hér á eftir tók elsklega frænka mín Sunneva Sigurðardóttir, sem var á fullu allan tíman að gera allt mögulegt og jafnvel ómögulegt.  Takk elsku Sunna mín.

Jóhanna blessunin móðir Úlfs lagði það á sig að koma í jarðarförina.   Og stóð sig með sóma.

ef til vill finnst einhverju óþægilegt að ég setji svona myndir inn.  En ég held að það sé gott fyrir fólkið sem missti af.  Elsku drengurinn minn hugsaði alltaf fyrst um aðra og svo um sjálfan sig.

elsku pabbi minn.

Það hefur stundum runnið í gegnum hugaminn um nokkurn tíma, og áður en Júlli dó setning sem Jesús sagði einu sinni.  Hann sagði Leyfið börnunum að koma til mín bannið þeim það ekki því þeirra er Guðsrsíki.

Börnin löðuðust alltaf að honum. 

Hvíldu í friði sonurinn bjarti, hlýji og fagri.   

Það er brosað gegnum tárin, það hefur verið allt að 200 manns sem komu og heiðruðu hann í erfidrykkjunni.  Þar voru líka lögreglumenn sem höfðu haft af honum afskipti.  Ég kem vegna þess að mér þótti alltaf vænt um hann sagði einn, ég hef haft afskipti af honum síðan hann var 14 ára.  En ég gat ekki annað en fylgt honum í dag. 

Sunna frænka hans hafði unni upp slidesmyndasýningu sem var sýnd í erfidrykkjunni. Fallegar myndir af góðum dreng.

Krakkarnir í kúlu.

Ólöf Hildur les upp ljóðið sitt um Júlla.

Knúsírófurnar mínar.

Og það voru endalaust af kökum og tertum af öllum gerðum.  Og nóg af öllu þó allt þetta fólk kæmi.

Úlfur hafði líka gert slidemyndasýningu með aðstoð kennara síns, og við hofðum á það líka.  Virkilega flott hjá snáðanum mínum.

Stoltir feður með frumburði sína.  Systkinabörnin í minni fjölskyldu hafa alltaf verið mjög náin, og góðir vinir.  Við viljum líka að börnin þeirra haldi því áfram.  Þau eiga stuðning hvort hjá öðru og það getur örugglega hjálpað þeim í brjáluðum heimi.  Að eiga hvort annað að. 

En ég er full af þakklæti til ykkar allra sem hafið gert svo mikið og hugsað svo fallega og sent kveðjur og gert svo margt gott og fallegt.

Nú vil ég biðja alla um að sameinast í því að biðja fyrir brotna og öðruvísu fólkinu okkar.  Að þau fái úrræði sem duga.  Lokuð meðferðarstofnun gæti verið byrjunin.  Hún er undirstaðan til að halda áfram og gera betur.  Fangelsi á ekki að vera þar inn í myndinni.

Eigið góðan dag mín kæru.  Og megi allir góðir vættir vaka yfir ykkur öllum og vernda. Og innilega takk fyrir mig.