Lubbinn 2008 á Alviðru. Aldeilis frábær skemmtun.

Jæja þá er það Lubbinn 2008.   Þetta verður dálítið maraþonmyndasýning, því ég einfaldlega get ekki gert upp á milli mynda, og mér fannst svo gaman og mikil stemning að það hálfa væri nóg. 

Við lögðum af stað í glampandi sólskini og blíðu.  Þegar við vorum að leggja af stað kom þýsk fjölskylda, og eins og svo margir aðrir stoppuðu þau og héldu að þetta væri blómabúð.  Eruð þið að loka ? spurði maðurinn, þegar hann sá að við gerðum okkur líkleg til a leggja af stað.  Þetta er heimili okkar, sagði ég.  Og þá kemur þessi venjulegi undrunarsvipur, Ó ég hélt að þetta væri blómabúð.  Mikið er þetta flott, og svo framvegis.  Þetta var yndælis fólk og gaman að hitta þau.  En svona er lífið.

 

Það er um klukkustundarakstur til Alviðru héðan.  Og þegar við komum voru nokkrir þá þegar komnir og gerðu sér notalega stund í sólinni og blíðunni.

Matthildur fór svo og sýndi okkur húsnæðið.  Sem reyndar er alveg frábært, og mikið og flott safn allskonar hluta, það er svo gaman að koma hér og skoða.  Enginn verður svikinn af því.

Sjáið til dæmis þessa nýstárlegu ljósakrónu ?

Barinn náttúrulega á sínum stað.  Til að forðast misskilning, þá var ekkert selt á þessum bar.  Enda hér um að ræða tómar flöskur.

Sumt var náttúrulega dálítið ógnvænlegt á að líta.  Þessi gæti verið beint úr Hringadróttinssögu.

Og Gunna genginn út, að vísu er karlinn mesti eintrjáningur  Takið efir skiltinu Hætta sprengingar.

Já þarna var margt skemmtilegt að skoða.  Gamli presturinn okkar hann séra Sigurður, líkti einmitt gamla og nýja testamentinu við gamla kola eldavél, og svo ....

Nýmóðins rafmagnseldavél.

Hannibal Lector ?? Nei Elías minn, með eitthvert áhald, sem talið er að sé gamalt kúfiskveiðitæki.

Já þetta er svona til heiðurs Gay Pride.  Gunna búin að dekka Barbiebleikt borð.

Hér eru svo Matta Gummi og fjölskyldan hans að snæða.

Elli og Gummi, takið eftir bleika glasinu sem Gummi heldur á, þetta og á myndinni fyrir ofan er líka til heiðurs Hinsegin daga.

Grillað í góða veðrinu.

Hér er börnunum ekki gleymt.  Þau fá sína skemmtun.

Mér fannst þetta mjög tilkomumikið, takið eftir rauðvinsglasinu mínu, til samanburðar

Hér grilluðu svo gestirnir.  Hér voru um 160 manns, svo þetta var enginn smáveisla.

Gróðurinn auðvitað upp á sitt besta, reyndar er búið að vera dálítið þurrt í sumar

Hér er hún Matthildur með Írskt kaffi.  það er svo merkilegt við hana Matthildi, að hún hefur lag á að gera allt í kring um sig svo afslappað.  Hvort heldur sem það er stórveisla og keppni í Óbeislaðri fegurð, eða 160 manna grillveisla á sínu æskuheimili.  Þá er hún bara ljúf og afslöppuð, og öllum líður vel í kring um hana.  Þetta er eiginleiki sem ekki er öllum gefið. 

en bóndinn á næsta bæ var bara að heyja í rólegheitum, og ætlaði örugglega að koma í kaffi á eftir, ef til vill Írskt kaffi

Já stemningin var frábær, rólegheit og gleði í yndislegu veðri.

tvær flottar.

Og gleðin var ríkjandi.  Bara allt svo skemmtilegt og gaman.

Hér voru líka allra þjóða manneskjur.  Hér voru veraldarvinir, sem voru að vinna á Þingeyri, og líka alþjóðlegir nemendur sem voru að læra íslensku á Núpi.  Og svo eru heimamenn hér allstaðar að líka, meðal annars frá Perú og Kúpu.  Svo þetta var alþjóðleg veisla.

Og sumir eins og bara beint úr tískunni frá París.

Sú dökkhærða hefur Veraldarvinina á sinni könnu, ljóskan er hún Helga frá Þýskalandi, sem vinnur hér við Grunnskólan og er að gera frábæra hluti með óstýriláta nemandur.  Ég þekki það alveg frá mér.  Hún er alveg frábær.

Og Gummi með gítariinn það var mikið sungið.

Hér er faðir að leggja syni sínum lífsreglurnar.  Ég stóðst ekki mátið, því umhverfið er gjörsamlega dásamlegt.  Sjáið hvað sonurinn hlustar vel eftir því sem pabbi segir ?

Hér sitja menn til borðs.

Gummi og Gló magnaða eiga hér heiminn sýnist mér.

Amma áttu ekki einhverjar litsterkar kúlur, sem hægt er að skreyta með? spurði Birta Möttudóttir, jú amma átti jú jólakúlurnar

Gvendur á Eyrinni kominn upp á svið með hljómsveitina.

Þessi fallega stúlka er frá Perú.

en gestirnir komu víða að, eins og ég gat um áðan.

Möttu fannst svo þurfa aðeins að lífga upp á selskapinn

hún sagði líka að hún hefði verið alveg viss um að í salnum var ákveðin manneskja sem myndi taka slaginn með henni  Alltaf til í smáfíflagang.

Það sem ég vissi ekki, var að einhver hafði tekið það upp hjá sér að taka myndir af þessum skemmtilega leik  Hrútasýningunni okkar.

ég held bara svei mér þá að hinir erlendu gestir hafi verið ánægðir með íslenska bjórinn.

en gamli eintrjáningurinn stóð vaktina fyrir utan, hálf leiður samt að fá ekki að taka þátt í gleðinni fyrir innan.

Þar var nefnilega heilmikið fjör.  Gummi og hljómsveitinn sem samanstóð af nokkrum einstaklingum, sem komu og fóru var rosalega góð og setti fútt í hlutina.

Og stelpurnar tóku lagið.  Þær voru flottar, hér er Gló hin magnaða að taka lagið.

Það var dansað fram eftir nóttu.

Allir í svaka stuði.

 

Svo þurfti að ganga frá í morgun.  Og allir voru boðnir í kaffi heim að Alviðru, þar sem frú Jóna bauð gestum af sinni alkunnu gestrisni.

Við hjónin ákváðum að halda áfram og fara allaleið á Ingjaldsand.  Flottur staður, og ótrúlegt að þarna skuli bara búa einn ábúandi, ung kona.  Því það virtist fullt af lífi þarna. 

en hrikaleg fegurð Vestfiskra fjalla er ótrúleg.  Krafturinn sem maður finnur fyrir svo nálægur og sterkur að maður fyllist orku.

Hér erum við svo að verða komin heim.  Elli að lesa um Gísla Súrsson, með Þingeyri í bakgrunni og Vestfirsku Alpana.  Hrikaleg fegurð.

Og víkingarnir horfa hvössum augum í átt til Þingeyrar, þar sem þeir eiga sinn tilverustað.

Ég er rosalega ánægð með þessa ferð, og það var svo gaman.  Elsku Matta mín og fjölskylda, mikið innilega takk fyrir mig.  Það er ógleymanlegt að fá tækifæri til að skoða það sem þarna er upp á að bjóða.  Og ég ráðlegg fólki að láta þetta ekki framhjá sér fara, ef það á leið um.  Það er margt að skoða og gleðjast yfir. 

Hjartansþökk fyrir mig.

 

Svona smá í lokin.  Í tilefni af hinsegin dögum.

Ég vil auðvitað óska hommum og lesbíum til hamingju með þessa hinsegin daga.  Ég las í Fréttablaðinu ágætis grein í dag, eftir Þórunni El´lisabetu Bogadóttur, þar sem hún segir svo;

Þessi ganga er tilefni fyrir okkur öll til þess að fagna mannréttingum. Til þess að gleðjast yfir því hversu langt við Íslendingar höfum náð í þessum málum og til þess að rifja upp hvað við eigum eftir. Til að heiðra þá sem ruddu brautina fyrir þá sem á eftir komu. (tilvitnun lokið)

En ég er hugsandi yfir þessum orðum.  Og ég spyr.  Hvar er viðtalið við manninn sem opnaði þessa umræðu upp á gátt ? hvar eru lögin hans í spiluninni í útvarpinu yfir þessa helgi.  Hvar er umfjöllunin um það sem hann gerði, m.a. að stofna samtökin 78.  Eða var það ekki Hörður Torfason sem opnaði sig fyrstur manna, og varð að flýja land, vegna ofsókna í kjölfarið.  Þeir sem á eftir honum komu, hafa örugglega átt erfitt.  En það sem hann gerði, var stórkostlegt.  Og ég segi bara, ef þið virkilega viljið heiðra þá sem ruddu brautina.  Þá ekki gleyma þeim sem fyrstur stóð upp og opinberaði kynhneygð sína.  Hann á allan heiður skilið, ekkert síður en þeir sem á eftir honum komu.  Þið eigið held ég töluvert mikið honum að þakka.