Ýmislegt frá Ísafirði. Útilega -yndislegt fólk og fleira.

Já það var bara notalegt hjá mér meðan drengirnir mínir voru í útilegu.  En þeir áttu lika góða stund.

Það þurfti auðvitað að pakka niður, og vera klár, það dæmdist nú mest á afa.

Veðrið var nú ekkert slor á laugardaginn.

Hér hafa þeir áð.

en eins og kunnugir sjá nú ef til vill, þá eru þeir ekki í Önundarfirðinum, heldur á ættarslóðum bloggvinar míns Jóns Steinars.

'I bæjartúninu á Gilsbrekku.  Vonandi fyrirgefst þeim það, þar sem allt það fólk er stórvinir okkar.

Friður og ró, og afgar í útilegu.

Ég fór á stúfana á sunnudeginum, ætlaði að koma færandi hendi með hádegismat, og koma þeim á óvart, en fann þá auðvitað ekki, þar sem þeir voru ekki í réttum firði.  Og utan þjónustusvæðis.  Svo ég sneri við heim.  Þá sá ég að hér voru komnir piltar með paint ball, vonandi hafa ísfirskir unglingar smellt sér í litastríð.

Reyndar var ég glöð yfir að ég skyldi koma heim, því þegar ég kom að húsinu, sá ég bíl, og vissi að einhverjir höfðu komið í heimsókn.  Það reyndist svo vera þetta yndislega fólk, Harald norskur arkitekt, og dönsk unnusta hans Anna Lise framtíðarkona, eins og hún kallar sig.  Þau voru aldeilis frábær að ræða við.  Og alveg inn á minni línu.  Við gátum spjallað um alla heima og geyma ég gaf þeim svo álfakort.  Þau eru eins og ég, trúa á náttúruvætti og allan pakkan eins og ég.  Reyndar búa þau núna í London svo ég á heimboð þangað.  Þau eins og svo margir koma til að hlaða batteríin og finna sig í náttúrunni.  Mikið lifandis skelfing er gott að hitta svona fólk.   Enda er það svo að til mín kemur fullt af fólki með svipaðar skoðanir.  Ég held að húsið mitt og ég sjálf, sé ein af þessum póstum, sem safnar fólki saman með ákveðnar lífsskoðanir.  Ég held að það sé verið að safna fólki upp til að bjarga móður jörð.  Ég trúi því, og ég vona bara að ég hafi þar einhverja tilveru.  Segu þetta ekki af hroka, heldur af auðmýkt, fyrir því sem einhvert afl einhversstaðar er að vinna með okkur og aðrar náttúruverur.  Vona allavega að hægt sé að nota mig til þess. 

Í dag rigndi.  Ég eyddi deginum í að stjórna Veraldarvinum, krökkum allstaðar að úr heiminum, sem hafa komið til Flateyrar til að fegra þorpið, og láta gott af sér leiða.  Þarna voru frakkar, króati, hollendingur, kóreysk stúlka, norsk stúlka og fleiri þjóðlönd.  Ég heyrði að þau spjölluðu mikið um heimsins vanda.  Voru að tala um að auglýsingar væru falskar og sögðu að það þyrfti að hafa þekkingu til að varast lævísan áróður sjónvarpsins.  Svo voru þær frönsku spurðar i þaula um uppreisnina sem var í París, og hvort það væri búið.  Þær töldu svo vera.  En af hverju stafaði þetta uppþot, spurðu hin. Jú fólk var í gettóum, þau væru fátæk, og kæmust ekkert áfram í lífinu.  Stjórnvöld gerðu ekkert til að hjálpa þeim, og svo allt í einu syði upp úr.  Ég skil þau vel, sagði önnur stúlkan, en ég er ekki sátt við aðferðir þeirra, að skemma bíla og eignir fólks, sem ekkert hefur gert þeim.  En ég vona að stjórnvöld standi við þau loforð sem þau gáfu fólkinu. 

Það er fróðlegt að fá þetta svona beint í æð, frá þeim sem eru á staðnum.   Ég ætla að taka myndir af þeim á morgun.  Það var svo mikil rigning í dag, að ég vildi ekki fara út í það.

Hér er svo hluti af krökkunum mínum, allt í einu fann ég að þau eru að breytast í unglinga.  ég varð svolítið leið inn í mér.  En ég ætla mér að fá að leiða þau aðeins áfram.  þau eru vinir, og ég mun leggja áherslu á það við þau, að þau haldi saman, og virði vinskapinn.  Hann er mikils virði.

Já þau eru falleg börnin mín, lífið blasir við þeim, og margar hættur liggja í leyni.  Það er fólk þarna úti sem enskis svífst til að veiða þau í net fíknar og ólifnaðar.  Svei þeim bara.  Það þarf að gera átak í að ná þessum níðingum og loka þá inni og henda lyklinum. 

Ég var að hlusta á fréttirnar, og nú vilja menn fara að borga almenningi fyrir að stunda löggæslu, einkalöggæslu.  Þvílíkt rugl.  Áróðurinn komin á fullt.  Nú er fólk meira tilbúið til að borga fyrir svoleiðis löggæslu sögðu fréttamennirnir. 

Ég segi; setjið á stofn lokaða meðferðarstofnun, ráðið í hana, sérfræðinga á sviði sálgæslu, félagsfræðinga, og menntað fólk til að takast á við fíkla.  Það mun skila sér langt um betur heldur en einhver borgaraleg gæsla.  Reynið að átta ykkur á hvar vandamálið liggur, áður en þið vaðið út í vitleysuna og fenið.   

Þið eruð á algjörum villigötum um þarfirnar og hvað er til ráða.  Hvar á þetta svo að byrja og hvar að enda.  Einhversstaðar segir í upphafi skal endinn skoða.  Það á vel við hér. 

Fíklana af götunum, og innbrotum mun snarfækka.