Túristar og viðmið, hversu pottþétt eru þau ?

Það fer ekkert á milli mála að ferðamanna straumurinn er í algleymingi.  Hér á hjara veraldar hefur aukist til mikilla muna koma skemmtiferðaskipa.  Allt í einu eru bærinn fullur af röltandi túrhestum, fer eftir þjóðerni hvort þeir eru vinalegir og brosandi, eða kuldalegir með fjarrænan glampa í augum.  En samt er það svo að þegar þeir eru komnir hingað inn að kúlunni, þá eru margir sem koma við og vilja annað hvort taka myndir eða kíkja aðeins inn í garðskálann og garðinn að þá verður brosið ofaná. 

Sum þessara skipa eru enginn smásmíði, og furðulegt að þessir stóru dasar geti lagt við bryggju hér hjá okkur.

Hér sést svo auðvitað lognið sem er svo algengt hér.  Það var að vísu rigning í dag, en hún var lóðrétt, og hlýtt í veðri.

Stóru húsin á höfninni verða einhvernveginn svo ósköp lítil miðað við, og sjáiði litla gula bátinn fyrir miðju, hann er reyndar ekkert svo lítill.  Þetta vekur manni nefnilega hugsun um það sem er afstætt.  Hvernig allt samhengi breytist þegar kemur annað viðmið.  Þetta er mikið notað á okkur sálrænt í vinsældarkapphlaupi stjórnmálanna.  Þegar eitthvað verður óþægilegt fyrir segjum stjórnvöld, þá er kastað fram einhverju öðru, til að augu okkar beinist í aðra átt.  Þá breytist viðmiðið, og við verðum ráðvilt, og erum ekki viss lengur um það sem verið var að gagnrýna.  Eins og núna til dæmis er verið að innprennta okkur að það hafi verið Sjálfstæðisflokkurinn sem alla tíð hafi verið í forystu fyrir því að taka upp evruna.  Og við auðvitað trúum því og hugsum, hvað framsýnn flokkurinn sé, og hve vitrir forystumenn hans séu.  Sannleikurinn er gjörsamlega endurskapaður frá grunni, og við fáum ný viðmið.  Allt í einu er Björn Bjarnason og Geir H. Haarde frumkvöðlar í Evrópumálum.  Og við gleymum því snarlega að Það var ekki til umræðu að taka upp Evru fyrir tveimur árum, þegar Björn Bjarnason sagði að engum dytti slík fyrra í hug nema Valgerði Sverrisdóttur.  Og Geir spilaði því út fyrir nokkru að mun betur lægi við að taka upp dollara.  Nei við gleypum við þessu öllu eins og mér hefur alltaf fundist húsin á höfninni vera risastór, en svo eru þau bara pínulítill, þegar smjörklípa í formi skemmtiferðaskips leggst við kantinn og smækkar allt sem þar er fyrir.

Já það breytast öll viðmið, þegar eitthvað allt annað kemur upp.

Svona erum við bara, og ekkert við því að gera, nema ef okkur ber gæfa til að skilja kjarnan frá hisminu, og vita að þegar skipið er farið, verða húsin aftur stór.

Fyrir þá sem hafa verið eitthvað í burtu, þá er þetta nýji barnaskólinn, glæsibygging, sem eykur örugglega og bætir aðstöðu kennaranna í bænum.  Verst er að lóðin minnkar, og þess vegna reyna stjórnvöld að troða sér inn á Austurvöll, á sviknum forsendum.  Þar breytist viðmiðið líka, því þeir hafa skilgreint aðalskrúðgarð bæjarins sem leiksvæði, en segja samt að þar verði áfram skrúðgarður.  Hann er teiknaður af Jóni H. Björnssyni einum mest metna og elsta skrúðgarðaarkitekt okkar, þetta er systurgarður Hallargarðsins, og nú stendur til að breyta það öllu, koma upp leiktækjum í jaðrinum á honum, og þrengja hann þannig.  Breyta garði sem er orðin yfir 50 ára gamall, og hefur unnið sér hefð og er einn af fjórum hönnuðum skrúðgörðum í Ísafjarðar bæ, sem er einstakt í sögu Íslands, þar eru, Austurvöllur, Jónsgarður, Simsonsgarður og SKrúður. 

Hér er Austurvegurinn, það er verið að helluleggja hann og gera fínan, ég vona að menn fari svo nærfærnum höndum um Austurvöllinn, og detti ekki í þá gryfju að fara að breyta honum, bara til að ná í leiksvæði fyrir börnin, þar ætti að vera hægt að finna aðra lausn.

Ég skrapp á Flateyri í morgun, og auðvitað tók ég mynd af bautasteininum hans Einars Odds.  Ég hygg að Einar Oddur hafi verið vel að þessum virðingarvotti kominn.  Þó ég væri ekki sammála stefnu hans í þjóðmálum, og þeir vinir og samherjar Einar Kristinn og Einar Oddur segðu stundum eitt og gerðu annað eftir kosningar.  Þá verð ég að segja að mér líkaði alltaf vel við Einar, það var ef til vill garðyrkjumaðurinn í honum sem mér þótti vænt um.  Hvað áttu nýtt og spennandi núna Ásthildur mín, sagði hann.  Ég hitti hann bara nokkrum dögum áður en hann dó.  Þá röltum við um garðinn hans, og hann sýndi mér stoltur öll uppáhaldstrén sín, hann mundi alveg hvenær hann hafði gróðursett þau, og hvar keypt.  Þennan hlyn keypti ég hjá þér, sagði hann, og hann er stolt mitt í garðinum.  Hann er farin að dafna svo vel. 

Ætli hann hefi ekki bara fengið betri bautastein hér á síðasta ári þann 19. júní, þegar feministar ákváðu að gefa honum bleikan stein.  Já mér þótti vænt um karlinn,  Þó ég væri ekki sátt við hvernig þeir fóru með sjávarútveginn.  En öllum getur orðið á,  og grein sem hann skrifaði stuttu áður en hann kvaddi þennan heim, í viðtali í BB, segir mér, að hann hafi verið farinn að átta sig á því að stefnan var ekki alveg samkvæmt kompás.  Blessuð sé minning þín minn kæri.  Þú varst held ég fyrst og fremst ræktunarmaður, og flateyringur.  Þó pólitíkinn hafi glapið þig á refilstigu kvótakerfisins.  Þá varstu samt hlý manneskja og þið hjónin miklir mannvinir og menningarvitar. Enda ertu örugglega einhversstaðar í aldin garðinum Eden að gróðursetja hlyn og blágreni. 

Hér er Flateyri, margt hefur dunið á þorpinu, en dugnaður og þrautsegja einkenna fólkið.  Þau hafa rifið sig upp úr sorginni og aukið sínu fólki trú á framtíðina, með allskonar góðum hlutum.  Einmitt núna eru þar veraldarvinir, sem hafa komið til að leggja sitt af mörkum, líkt og í fyrra.  'Eg ætla einmitt að stjórna þeim í viku, frá 17 til 22 júlí.  Það er nóg að gera við minningargarðinn, sem þau hafa reist af miklum myndarskap.  En ég segi örugglega meira frá því seinna, og set inn myndir af þessu unga ævintýrafólki sem er frá mörgum þjóðlöndum. 

Læt ég þessu rausi svo lokið um viðmið.  Þau eru hvort sem er ekki raunveruleg að því leyti, að þau blinda mann oft og leiða mann afvega.  Því er best að hafa sinn bautastein á hreinu, og vita hvar maður stendur í baráttunni.  Ef maður gerir það, þá getur ekkert falskt viðmið haggað manni af réttri braut.  Knús á ykkur elskulegust.