Mömmublogg.

Þetta er svona mömmublogg, svo mamman fái nú ekki fráhvarfseinkenni, þegar hún kemur, og sér að litlu börnin sem hún skildi eftir, hafa stækkað heilan helling hjá ömmu sinni.

Ef þið haldið að hún sé í pilsi, þá er það misskilninur.

Hún náði sér nefnilega í naríur af stóra frænda sínum

Amma sjáðu hvað dúkkan mín er fín.

Já en af hverju er hárið á henni svona snubbótt ?

Ég var að klippa hana, er hún ekki Kúl ?

Stundum þarf maður að máta skó, eða stígvél.

Og auðvitað þurfa svo aðrir að reyna líka.

Jamm það tókst.

Maður er náttúrulega rosalega töff sko!!!

Best að reyna líka með hinn fótinn.

Þetta er sullukolla númer eitt, hér hefur hún difið húfunni ofan í tjörnina og svo beint á hausinn á sér.

Ég á nammi, sem amma gaf mér.

Það' er ekki hægt að gefa þér nammi Ásthildur, þú ert öll svo blaut.

Já nefnilega sko.

en það er gaman að leika sér úti.

Hlaupa um og þykjast detta.

Alveg niður!

Og litla systir þarf að gera alveg eins.

Eða þannig!!

Og Jorga búin að skreyta styttuna í tjörninni.

Svona eru morgnarnir.

Og skemmtiferðaskipin farin að sýna sig.  Stelpurnar í vinnunni sögðu mér í dag, að einn þjóðverjinn hefði spurt þær hver hefði teiknað snjóinn í fjöllinn.  Hann vildi ekki trúa því að þetta væri ekta snjór svona í endaðan júní

Ísafjarðarlognið.

Svona eru svo kvöldin.

stelpur úr unglingavinnunni, sem hafa hjálpað mér undanfarna daga.  En ég er líka með duglegar stelpur sem vinna hjá mér. 

Ísafjörður bara svona. 

Krúttfærsla - sólarbörn -

Ég var að atast niður í bæ, og heyrði alltaf trommuslátt í fjarska.  Hvað ætli þetta sé nú, hugsaði ég, nú er ekki dimiteringartími.  En svo sá ég undurfallega sjón, svei mér þá ég fékk kökk í hálsinn, eins og gerist þegar ég sé eitthvað fallegt og yndislegt.

Börnin í leikskólum bæjarins, búin að skreyta sig og með allskonar hljóðfæri, tamborínur og trommur.

Löng runa af þeim, gul frá Sólborg, rauð frá Eyrarskjóli, og blá frá Hnífsdal, að vísu voru ekki leikskólinn Suðureyri, Flateyri eða Þingeyri með, en þau hafa eflaust verið heima hjá sér og of mikið mál að koma þeim öllum hingað.

Rauð fyrir Eyrarskjól.

Og hér er Sigurjón Dagur.

Blá fyrir Bakkaskjól.

Hér er Isobel.

Hvort er þjóðlegra, börn með fána, eða uppáklæddar yngismeyjar á upphlut og peysufötum ?  Eða er þetta ef til vill þjóðlegasta mynd ársins.

Já það var svo sannarlega gleðisjón sem mætti fólkinu í miðbæ Ísafjarðar í morgun.

svo tóku þau lagið öll saman. Heill barnakór.

Margt um manninn og pabbar og mömmur afar og ömmur með myndavélar á lofti.

Hér eru þau örugglega að syngja sól sól skín á mig. 

Svo var haldið til baka í leikskólana, gulu á leið í Sólborg, þessu rauðu eru upp við sjúkrahúsið, að komast alla leið´á Eyrarskjól og Bakkaskjólsbörnin örugglega komin í bíl á leið til Hnífsdals.

ein svona í lokin af mínum trillum tveimur.  Knús á ykkur öll inn í daginn, og fyrirgefið hvað mér gengur illa að fara blogghringinn.  En mig vantar svo mikið nokkrar klukkustundir í sólarhringinn.