Kúlulíf og heimsókn ungra drengja og stúlkna.

Þessir dagar eru dálítið brjálaðir, en þannig er það alltaf reyndar.  En ég er samt sem áður í góðri ró, ég held að ég hafi náð að aga sjálfa mig dálítið, og læra af reynslunni, loksins, og komin tími til.  Ég er hætt að stressa mig yfir hlutunum, eins mikið og það er mögulega hægt.  Segi við sjálfa mig, róleg Ásthildur, þetta bjargast bara einhvernveginn.  Ef þú ert einlæg og heiðarleg gagnvart sjálfri þér og öðrum, þá fyrirgefst þér bara alveg heilmikið.  Og jú, fólk er bara yndislegt, jákvætt og hvetjandi. 

Ég held ykkur að segja að þetta snúist dálítið um framkomu manns sjálfs, ef maður bara leggur spilin á borðið, og leitar eftir umburðalyndinu, þá gefur fólk manni það bara si svona.  Við erum öll á sama báti, og innst inni skiljum við svo margt, það þýðir í raun og veru ekki, að reyna að þykjast vera eitthvað meira en maður er, eða þykjast svalari en maður er, tala nú ekki um að fara út í að sýna hroka, til að verjast því að vera einlægur.  Þá fer nú fyrst allt í bál og brand.

En það var fallegt veður í dag, dálítill vindur, en hlýtt.

Þessi tekin snemma í morgun.

En telpurnar vöknuðu vel og snemma.

Sumir náttúrulega komnir út á sokkaleistunum, áður en hönd á festi

Og svo er haldið af stað til Suðureyrar, þær fara núna reglulega í sund eftir leikskólann, og Ásthildur er alveg orðin óhrædd við vatnið, sagði Jorga mér. 

Hér eru önnur lítil krýli að fara yfir götu á Ísafirði.

Fólk framtíðarinnar ekki satt ?

Þetta er svona... nútíðin eða þannig.....

En í morgun komu í heimsókn til mín 30 krakkar úr Grunnskólanum á Ísafirði, þau vildu koma og skoða plönturnar, sögðu kennararnir.  Það var bara gaman.

Svona ykkur að segja þá höfðu þau meiri áhuga á hænunum, læknum og kettinum plús kúlunni

einhvernveginn datt þeim líka í hug að það væri hægt að kveikja bál með því að núa saman steinum, þeim hefur ef til vill fundist þau vera kominn back to the future

en sumsé, hænurnar slógu í gegn reyndar.

Og þau undu sér hið besta þessar elskur.  Þau spurðu ótalmargs, og það voru góðar spurningar.  Ein ung dama kom með þrjár skrifaðar spurningar, sem ég var beðin um að svara, og gerði með mikilli ánægju.

Og svo var það lækurinn.  Þau eru í fjórða bekk, þessi ungmenni. Upprennandi táningar með tilheyrandi.

Það er margt sem þarf að spá í og spekulega á þessum aldri.

Jamm það er nú ekki amalegt að fá svona marga í heimsókn í einu. 

En hér er hún Evíta litla Cesil ömmu sinnar litla skott í heimsókn.

Og svo fleiri sársvangar sálir hehehe, svo það þarf að fara í kæliskápinn að leita að afaskyri og sveleiðis.

Meðan sumir dunda sér við að skola skó í tjörninni.

Eða næla sér í ömmublóm.

Þá blása sumir í blöðrur.

Eða bara leika...

En dagurinn endaði á grilli, eins og svo oft áður.

Hér eru svo myndir að litla Arnari Milos ömmudúski.

Hann hefur sko stækkað heilmikið sá stutti.

Hann á ef til vill eftir að hrella hana ömmu sína, eitt er samt víst, að hann á eftir að detta í tjörnina, fyrr en seinna, það gera þau öll  Eins konar manndómsvígsla.

En ég segi bara góða nótt og takk fyrir mig.