Ef afi hefði ekki skrifað bréfið.......

Ég sagði ykkur frá mynd sem ég hef í fórum mínum, frá henni Guðríði Þorsteinsdóttur.  Þar sem hún gefur afa mínum mynd af sér.  Falleg ung kona.

Þessi mynd hefur svo svifið fyrir augnskotsjónum mínum síðan, og smátt og smátt hefur það runnið upp fyrir mér, að þarna hefur ef til vill ekki munað svo miklu að ég yrði ekki til.  Hvað þá öll þessi dásamlegu barnabörn mín.

Þarna stendur nefnilega skrifað;

Þessa mynd á Hjalti C. Jónsson með rjéttu gefin af Guðríði Þorsteinsdóttur 1921.

Málið er að það hefur örugglega ekki verið neitt svona algengt að ungar konur gæfu ungum mönnum mynd af sér upp úr þurru, og heldur ekki áritaðar.  En af hverju amma geymdi hana, veit ég ekki.  Málið er að mamma mín fæddist ekki fyrr en í október 1922, svo afi hefur þess vegna getað verið á lausu þegar myndin var gefinn.  Eða jafnvel að þau hafi átt í ástarsambandi áður en amma klóaði í hann. 

Ef síðan þetta er rétt hjá mér, þá hefur nú ekki munað miklu að mamma mín hefði ekki fæðst, og síðan ef hún hefði ekki fæðst, þá hefði hún örugglega ekki hitt pabba minn á þessari pláhnetu á þessum tíma, og fætt mig, eller hur ?

Þannig að þessa mynd ber að geyma og sýna tilhlýðilega virðingu.  Ef til vill hefur amma geymt hana sem einskonar trófý hehehehe.... yfir sigruðum keppinaut.  En svona má auðvitað ekki tala um nafngreint fólk.  Ég er líka með aðra mynd af henni þar sem hún er orðin virðuleg frú með börn, svo það hefur greinilega verið vinskapur milli þessa fólks.

Aftan á henni stendur Frú Guðríður Þorsteinsdóttir Flateyri.  talan 40 og 2. kort.  Gaman ef einhver þekkir hana og börnin á myndinni.

 

Ég segi þetta nú bara til gamans, svona á góðum sunnudegi, þegar veðrið er fallegt, lóðréttur rigningarúði, svona vorkoma eins og hún best getur orðið.

Eigið góðan sunnudag mín elskuleg.

Smá.... nei megakrúttfærsla.

Já þetta er svona smá krúttfærsla.  Þessi dagur er búinn að vera góður, við Elli gátum unnið heilmikið upp í garðplöntustöð.  Jorga og Hanna Sól fóru í sund, en Úlfur gætti að Ásthildi sem svaf sinn dagsblund, þó hún ætlaði aldrei að sofna, þó vaknaði hún kl. hálf sjö í morgunn, og sofnaði ekki eftir það fyrr en um tvö leitið.

Þetta er ef til vill svona týpiskur laugardagur í kúlunni.

Hver að dútla við sitt og svona.

Og við hjálpumst að við að bjarga býflugunum upp úr tjörninni, og núna líka geitungadrottningunum.

Já þær eru svo vinalegar og mikil krútt.

eins og sjá má.  svolítið blautar eftir volkið í tjörninni, en svo glaðar að vera bjargað og komast á þurrt.

Amma ég bjarga þessari ég kann það alveg.

Svo tekur Úlfur smá sving með golfkylfurnar og kennir litlu frænku sinni hvernig á að bera sig að.

Meðan litli götulistamaðurinn fremur sínar gjörningar af miklum áhuga.

Það má ekki á milli sjá hvort þeirra er flottara, ég get svo svarið það.

Þau eru bara flottust.

Svo þarf að telja flétturnar hennar Jorgu.

Og Úlfur leggur síðustu hönd á plóginn með súpuna, þ.e. hvítlauksbrauðið.  Þetta sá hann algjörlega um sjálfur, og þvílíkt góð sjávarréttasúpa hjá honum.

Amma, Ásthildur er búin að setja á gólfið svona hvítt duft.

Ha, segir amma, á kafi að horfa á inspecktor Barnaby.

Já hún er búin að setja það á gólfið... Ég gerri ekki neitt !

Ókey, amma enn að horfa á Barnaby.

Já en hún er búin að setja það út um allt.

ÚBBS !

Það var kartöflumjöl... jamms út um allt... En ókey, Barnaby varð að leysa gátuna og ekki gat ég svikið hann og hlaupist á brott.

Það lá við að ég dæi úr hlátri, þegar ég sá hvers kyns var.  Og litla stýrið útötuð í kartöflmjöli, frá toppi til táar. 

Vonandi fáið þið líka smá gleðihlátur yfir þessum yndislegu myndum.  Ég allavega skemmti mér svo vel yfir þessum elskum mínum öllum.