Þegar ég varð sextug.

Ég var að taka til í tölvunni minni og rakst á þessa tölu mína sem ég hélt í tilefni af 60 ára afmælinu mínu, og út af pælingum hennar Jennýjar hér bloggvinkonu m.a. um hrukkur, datt mér í hug að setja hana hér inn svona undir svefnin, til gamans.

Þegar ég var eins árs, þá hafði ég eins og barnið í Mary Poppins, gleymt þrastarmálinu, og hvers vegna ég kom og hvað ég ætlaði mér að gera.Þegar ég var tíu ára, hélt ég að lífið væri búið um tvítugt.  Þegar ég var tvítug, héldu allir að ég væri sextán.  Þegar ég varð þrítug, héldu allir að ég væri tvítug.  Fertug varð ég og enn á uppleið, gæjarnir horfðu á eftir mér, og blístruðu. Fimmtug, og strákarnir horfðu enn á eftir mér, að vísu svolítið eldri strákar.Í dag er ég sextug, ég er að byrja að róast og þroskast.  Ég er farin að hlakka til að verða sjötug, og geta farið að hafa tíma til að raða myndunum inn í albúm, og dútla í róleg heitum, sem kannski endist mér til áttræðs.  Níræð gæti ég orðið, ellismellur á heimili fyrir slíka, ef ég verði hundrað, þá kemst ég í viðtal við blöðin án fyrirhafnar, 106, þá fæ ég bréf frá ökuskólanum.  En ég ætla að lifa í topp uns kallið kemur.   Nú er ég orðin nógu þroskuð til að vita hvað hlýhugur þýðir. Hlýhugur?Það er orð sem maður skilur ekki fyrr en maður er orðin eldri en tvævetur.  Þegar maður er ungur, þá heyrir maður þetta orð, og það virkar mjög fjarlægt.  En það er ekki mjög langt síðan að ég fór að setja merkingu í þetta orð.  Hlýhugur, þegar maður loksins skilur það, þá segir það svo óendanlega margt.  Það segir að þegar maður finnur hlýhug, þá þýðir það það, að einhverjum þykir vænt um mann.  Hlýhugur kemur ekki út af engu, sá hugur er áskapaður, maður hefur unnið fyrir honum.  Enginn nennir að sýna einhverjum hlýhug, sem honum líkar ekki við.  Til hvers ? það er hægt að smjaðra, og biðja og rella.  En að sýna hlýhug........ nei, fyrir honum þarftu að eiga inneign.   Ég hef undanfarið verið að átta mig á þessu.  Og skynja þenna fallega hug, sem ég finn fyrir.  Og mér líkar hann vel.  Og hjarta mitt fyllist þakklæti, til þeirra sem sýna mér hann, og forsjóninni fyrir að hafa gefið mér tilefni til að geta vænst þess að einhver sýni mér slíkan hug.  Það er sagt að bágt eigi vinalaus maður, og slíkur á svo sannarlega bágt.  En enginn er vinalaus, ef hann hefur ræktað vináttuna við náunga sinn.  Vináttu og kærleika þarf að rækta eins og hvert annað kærleiksblóm, hlú að henni, og leggja sig fram um að eiga innistæðu.  Leggja inn í kærleiksbankann.  Að gefa af sjálfum sér.  Annað sem ég get þakkað forsjóninni fyrir er, að ég er maður hversdagsins.  Ég er almúgakona, svo að það þarf enginn að smjaðra fyrir mér, eða leika neinn leik.  Þeir sem hafa völd, peninga og frægð, verða að búa við það, að vita ekki hvenær vinátta er boðin af góðum huga eða af löngun í vegtyllu, eða viðurkenningu af einhverju tagi.  Enginn þarf að smjaðra fyrir mér, þannig að þeir sem eru mér góðir, eru það af því að þá langar til að vera mér góðir, eða þeir hafa fundið eitthvað í minni persónu, sem gerir það að verkum að þá langar að auðsýna mér velvild og hlýhug.  Eftir því sem ég verð eldri, því vænna þykir mér um slíkt.  Og kann betur að meta það.  Sennilega spilar þarna inn í, að þegar við hverfum héðan, þá förum við eins og við stöndum.  Við tökum ekki með okkur kornhlöðurnar eða peninga.Það sem við getum hugsanlega tekið með okkur yfir móðuna miklu, er einungis kærleikur og væntumþykja.  Ég er þess fullviss að þeirri sál, sem þannig fer, mun vegna betur, og ganga betur að aðlagast nýjum aðstæðum.   Þess vegna mínir kæru gestir, er ég þakklát þegar ég lít yfir hópin í kvöld og sé ykkur öll standa hér, til að fagna með mér og mínum elskulega maka til þrjátíu og fjögurra ára.  Þakklát fyrir að þið skylduð taka frá tíma til að koma og fagna með okkur, og sýna okkur þann hlýhug sem við höfum orðið áskynja.  Ég vil líka þakka þeim sem höfðu samband og gátu ekki verið með okkur hér í kvöld.    

Svo ég segi bara kærlega takk fyrir okkur.  Og megi kvöldið vera öllum ánægjulegt

Góða nótt og sofið rótt.

Lýst mér á það lagsi minn, og þó fyrr hefði verið.

Já ég er sammála honum Skafta http://skaftie.blog.is/blog/skaftie/ Að það er tvískinnungur í gangi um að ofvernda hval, en svo má drepa öll önnur dýr, þar á meðal menn konur og börn. 

Það er nokkuð ljóst að Hrefnan étur mikið af okkar nytjategundum, og þar förum við eiginlega halloka, ég las á einhverju blogginu að það borgaði sig hreinlega að skjóta hana og sökkva henni.  Eitthvað verður að gera.  Friðun er komin langt út fyrir öll skynsemismörk og einungis hræðsla við verndunarsinna kemur í veg fyrir skynsamlega nýtingu á hvalastofnum hér við land.  Það er ljóst að stofnstærð hrefnu er sterk hér við land.  Svo ekki nokkur hætta er á útrýmingu hennar.  Svo er hrefnukjöt hið mesta lostæti, og oft betra en nautakjöt, sé það rétt meðhöndlað.

Borðið hvalkjöt og bjargið heiminum

Er stríðið í Írak og vandamál múslimaheimsins svo fjarri okkur ?

Ég hef verið að horfa á þessa glaðlegu og fjörugu stráka sem ég birti myndina af í gær.  Og hugur minn hefur hvarflað til dómsmálaráðherrans okkar, sem langar helst til að taka upp herþjónustu, og taka þátt í stríðsbrölti um heiminn.  Hann hefur jafnvel gengið svo langt að ræða um að björgunarsveitirnar gerist heimavarnarlið og útkallssveit og læri vopnaburð. 

Ég verð að segja að mér hugnast þessi hugsanagangur engan veginn.  Og það er hægar í að komast en úr að fara.   Ef ráðamönnum tekst að koma hér upp her, verður ekki aftur snúið.  Það er hræðileg  tilhugsun.

En aftur að þessum glöðu drengum.  Hvað ef hér væri herþjónusta, og að þeir herramenn sem tóku það upp hjá sjálfum sér að blanda okkur í ólöglega innrás í Írak, hefðu komið því við að senda drengina okkar í slíkar morðferðir.

Það er ekki svo langt í burtu frá okkur þegar allt kemur til alls.  Ég á yndislegan frænda, systurson, sem býr í Danmörku, hann var sendur til Írak.  Að vísu er hann með allskonar orður og viðurkenningar fyrir hetjulega framgöngu, þar sem hann sýndi bæði fórnfýsi og hugrekki.  En örin í sálinni gróa ekki svo glatt.

Ég ætla hér að birta úr bréfi mágs míns, sem hann setti á netið, svo þið getið séð að við erum bara hársbreidd frá hryllingnum.

Gef honum hér orið.  

"Nú langar mig að skrifa nokkra línur um mínar hugsanir til “Drengjana Okkar” sem fóru að berjarst í Írak. Ég birti hér nú einnig mynd af Hjalta slösuðum, sem ég gat ekki áður þar til að allir Dönsku hermennirnir voru farnir frá Basra. Þótt að útlegðin í stríðinu hafi verið okkur öllum erfið erum við Guði þakklát fyrir öll bænasvörin um vernd yfir Hjalta, en sorglega náðu ekki allir drengirnir heim á lífi. Þetta er það verð sem við greiðum fyrir Bandaríska heimsvaldastefnu á sama tíma sem við erum að reyna að verja það vestræna lýðræði og stjórnskipan sem margar kynslóðir hafa barist fyrir, en á sama tíma er það eins og fjármálahákar og olíjuokrarar nýti sér þetta út til ystu æsar. Áttaíu prósent af útfluningstekjum Bandaríkjamanna kemur af sölu á hergagna framleiðslu og er það holt og gott fyrir þeirra efnahag að það séu alltaf ölfugar styrjaldir í gangi. Kaupmannahöfn brennur fólk frá Arabalöndunum notar sér óspart tækifærið við birtingu M-teikninga að koma fram með sína óánæju með hverning farið er með þá.  Ég hefi haft samtöl við ýmsa nágranna og vini um þessi mál og þeir segja að margra ára útskúfun frá atvinnutækifærum og kynþáttamisrétti eigi sér rót að þessum óeirðum,  hvort að það sé rétt að senda börnin sín undir lögaldri út á kvöldin til þessara aðgerða, verða þeir að taka fulla ábyrgð á. Ég hefi alltaf sagt að við Skandinafar hefðum aldrei í byrjun átt að taka við þeim, við erum nefnilega þannig, að ef útlendingur vill ekki verða eins og “Við” í máli, trúarbrögðum. skoðunum og háttum, þá eru þeir í raun ekkert velkomnir í okkar samfélag, þetta er nú bara þjóðarsálin!.  Ég held að almenningur og stjórnmálamenn  ættu að skoða þessa staðreynd og fara að sætta sig að þetta fólk eru þjóðarbrot sem hafa engan áhuga á að verða eins og “ VIÐ."  Tilvitnun lýkur.

Frændi minn hér lengst til vinstri.

Í 50 °hita inn í skriðdrekum, spurningin um að skjóta eða verða skotinn, allstaðar hætta á sprengjum.  Ég er ekki að vorkenna innrásarliðinu, en ég er að segja að það er hræðilegt hvað er verið að leggja á syni og dætur fólks í löndum þar sem herþjónusta ríkir.   En þó þessi yndislegi frændi minn hafi komið heim í heilu lagi, þá er langur vegur frá að hann hafi náð sér andlega.  Einn besti vinur hans var sprengdur við hliðina á honum.  Annar úr deildinni hans framdi sjálfsmorð þegar heim var komið, gat ekki lifað með minningunum.  Hann sjálfur gengur til sálfræðings hersins.

Er það svona sem við viljum til handa okkar saklausu börnum ?  Ég segi nei takk Björn Bjarnason, ég vil ekki sjá að íslendingar verði nokkru sinni svo aumir að þeir lyfti vopnum gegn neinni þjóð. 

Það getur vel verið að sumir hafi einhverja blauta drauma um frægð og frama í herbúningum og upphefð á vígvelli, en fyrr skal ég dauð liggja en samþykkja slíkt til handa okkar sonum og dætrum, við skulum því vera vel á verði gagnvart öllum tilraunum til að gera Ísland að herveldi.