Bæjarferð.

Við dömurnar á öllum aldri fórum í miðbæjarferð í dag eftir hjólatúrinn, og þegar við vorum búnar að hvílast aðeins, þá var haldið af stað aftur, og nú lá leiðin niður á Stefansplatz, aðaltorg Vínar.

Og hvað sá ég svo í bakaríinu hér rétt við tankinn, jú bollur að vísu án rjóma, en allt annað var til staðar.  Bara að þeyta rjóma og bæta inn í.

Í lestinni voru svo rauðakrossmenn, ætli þeir hafi ekki verið á leiðinni til Íslands að moka snjó ?

´

Á torginu má sjá hvernig þeir austurríkismenn blanda saman ólíkum kúltúr í húsagerð.  Sumum finnst þetta gott mál, aðrir eru algjörlega á móti þessari blöndun.

Dómkirkjan er algjört augnayndi.

Frekar algeng sjón hér og í fleiri borgum.  Oftast stúdentar sem eru að drýgja tekjur sínar.

En húsin hér eru yfirleitt afskaplega fallegar byggingar.

Og hér er einn lítill póný, hann er ekki hár í loftinu þessi.

Þessi er dálítið yfirlýst hjá mé, en þetta er minnismerki um svartadauða sem geisaði hér eins og annarstaðar.

Falleg götumynd, svona er Vín í hnotskurn.

Hver sagði að hesturinn hennar Línu Langsokks væri uppdiktuð ævintýrapersóna ?

Hér eru svo alvöru hestar.  Það er mikið af svona á götunum hér.

Íslenska sendiráðið svolítið blurrý hjá mér.

Hér er svo búð sem farandi er inn í, gömul frá árinu 1828, matvörubúð, þar sem fæst nánast allt frá öllum heimshornum, nema skata og hákarl.

Ekkert smáflott, þetta er brot af vínbirgðunum.

Þessi er vörumerkið fyrir kaffið.  Sá sem stofnaði þessa verslun hét Júlíus Meinl.  Sjá hér

http://www.meinlamgraben.at/meinl.aspx Eitthvað til að skoða.

Smábrot af ostadeildinni.

Og fiskurinn, þessi skötuselur brosir breitt, en við hlið hans var stærðar þorskur.

Þetta er svo Demel, lang elsta kaffihúsið í Austurríki og þó víðar væri leitað.

Og þetta er ein útstillingin í glugganum þar, og ég veit að þið trúið því ekki en þetta er kaka, húðuð með marsípani.

Hér er svo konungshöllin. Reyndar keisarahöllin, eða keisaraynjuhöllin.

Og fyrir framan hana eru rómverskar rústir.

Þetta hús er síðan mjög frægt, því að er fyrsta húsið sem byggt er án augnabrúna, (skrauts) það þótti alveg hræðilega ljótt svona án skreytinga, hvað ætli þeir myndu segja í dag yfir blokkunum sem eru að rísa allstaðar svo forljótar.

Jamm og þá er það skrautið á höllinni, það sem snýr að hallartorginu.

Og hér bíða hestar og ökumenn í röðum eftir að aka túrhestum um borgina.

Og það er byrjað að rökkva í Vín.

Og himnagalleríið opið.

Hér göngum við fram hjá nýlistasafninu, og sjáum karlana hvítu.  Listamaðurinn er kínverskur.

Hér er kynning á honum.

Þjóðleikhúsið.

Og þreyttar dömur á leiðinni heim.

Við komum samt við á kínveskum veitingastað sem er í tanknum rétt við innganginn.  Við höfum borðað hér nokkrum sinnum áður, og þær framreiðslustúlkurnar eru farnar að þekkja okkur.

Og svo er pantað, ég fékk mér pekingönd, nammi namm, það er mjög góður matur hér, og það kostaði bara 60 evrur fyrir okkur fimm, með forrétti, bjór og tipsi.

Hér er reyndar aðstoðað við að komast inn, og svo tóku þær Ásthildi fram í eldhús, svo við gætum borðað í friði.  Sannarlega flott þjónusta.

Það var misjafnt sem við vildum gera þegar heim kom, Trölli vildi bara skoða naggrísina.

Hann elskar þá nefnilega eins og sjá má.

Aðrir fóru í bað og svona.

En allir höfðu það notalegt eftir velheppnaðan dag, fyrst hjólatúr út í náttúruna, og svo bæjarferð. 

Skógarferð.

Já við fórum í skógarferð í dag.  Það tekur bara fimm mínútur að hjóla út úr borginni og inn í skóginn.

Nóg af hjólum, hjólageymsla tanksins greinilega.

Við erum klárar í slagin og lagðar af stað.

Göngu- og hjólabrú yfir kanalinn, járnbrautarsporin og nokkrar umferðaræðar.

Hátt uppi.

Og komnar út í skóg.  Þetta er steinsnar frá öllu argaþrasinu og umferðinni, og bara kominn inn í kyrrð og ró.

Svo var aðeins stoppað, til að fá sér banana og svoleiðis, það fór vel um þær stuttu í þessari hjólakerru. Sést hvaðan hún er upprunnin.

Sú gamla lét sig ekki muna um að hjóla heldur.

Hnökrarnir eru mistilteinar, þessir sem maður kyssir undir á jólunum.  Mistilteinninn er sníkjuplanta, sem lifir á öðrum trjám.

Hér er svo allslags leiktæki og hvíldarstaðir.  En skógurinn er risastór, og í honum á bambi heima, þau eru hér villt dádýrin.

Það er margt skemmtilegt gert fyrir börnin.

Hér eru Rómína og Trölli.  Rómína býr hjá ömmu sinni í Rússlandi, þar er ekki heitt vatn í húsinu, heldur ekki kalt vatn, þær þvo sér úr ánni sem rennur rétt hjá húsinu, en þær eiga heima í litlu þorpi.

Fallegir fuglar á vatninu, þetta vatn frýs á veturna og er þá notað sem skautasvell.

FLottur.

Og eins og sjá má, þá eru tré og runnar farin að bruma, Jasmín sá ég reyndar í fullum blóma í gær.

Gaman að leika sér við vatnið.

Í þessari fótboltahöll fer heimsmeistaramótið fram í júlí í sumar, risastór og ljósgræn.  Það hefur verið styr um þetta, því það þurfti að fjarlæga einhver gömul tré af öryggisástæðum, svo hægt væri að tryggja öryggi þátttakenda.

Og það er verið að gera fínt fyrir mótið.

Hér er tilbúin snjóbrekka, það er settur í hana tilbúinn snjór, en nú er allt að bráðna og fara, því það er svo hlýtt.

Og allstaðar eru skemmtitæki fyrir börnin.

Og svo þurfti maður náttúrulega að skoða trén, þarna er mikið um eik, birki og hrossakastaníu.  Og svo ávaxtatré, plómur, epli og slík.  Austurríki er mjög gjöfult land fyrir landbúnað.  Hér er mikill raki, sérstaklega upp í fjöllum að allt grær vel og mikið.  Einn frændi minn á hér skammt frá ávaxtabúgarð, sem hann rekur ásamt eiginkonu sinni austurrískri, ég er að tala um Leó frænda og Ericu.  Þau eru bæði listamenn, en hafa ávaxtagarðinn sem aukabúgrein.  Ég er ákveðin í að heimsækja þau þegar ég kem við aðrar aðstæður en nú er.  Þau búa í Gras.

En nú var haldið heim, enda litlu stúlkurnar orðnar svangar og þreyttar.