Í Zoom Kindermuseum.

Jæja við stelpurnar og auperin og ég fórum í kindasafnið í dag..... nei hehehe auðvitað ekki það heitir Zoom Kindermuseum.  Þetta er bráðskemmtilegt safn, þar sem foreldrar koma með börnin sín á helgum og leika við þau, eða fá að skilja þau eftir í einn til tvo tíma. 

En fyrst þetta, eins og þeir segja í spaugstofunni.

Alþjóðlegt samfélag í gastanknum, Ísland, Rússland og Svíþjóð. 

Þetta er hús nýlistasafnsins, þar sem húsið á hvolfi var á mynd hjá mér áður.  Nú tróna þessir karlar og konur á veggnum.

Hér erum við komin inn í sjávarsafn barnanna, Ásthildur Cesil er hér í svona speglaskriðgöngum.  Hún var í essinu sínu og reyndar öll börnin sem þarna voru, og ekki síður skemmtu foreldrarnir sér.

Hér er margt að skoða og allt miðað við hæð barnanna.

Hér er gert að aflanaum, fiskarnir teknir af króknum.

Málið er að foreldrarnir líka pabbarnir og afarnir eru ekki síður ánægðir með þetta umhverfi en börnin.  Hér er staðið við stjórann, og siglt beint áfram.

En svo er næsta skref, það er búið að taka út leirinn, og hér eru komnar heilmiklar málningargræjur, og nú er Hanna Sól að klæða sig í samafesting til að geta farið að mála.

Já og svo er bara málað.

Sú stutta var nú ekki alveg á því að láta skilja sig eftir, hún var of lítil í samfesting, en fékk svona bol til að vera í.

Sumir nostruðu við sín málverk, og ekki bara stúlkurnar.

Vígaleg Ásthildur.

Alltaf bætist við málninguna hjá krökkunum.

Síðan var málað með fílterboltum, sem drippað var í málningu.

Þetta verður sko flott.

Síðan var að skilgreina hvaða litur var uppáhalds, og hvað hver litur þýddi.

Og svo fékk hver að mála sína mynd.  Hér er Hanna Sól og áhuginn leyndir sér ekki.

Hún fékk líka að hjálpa til, af því að hún var vinkona annars leiðbeinandans.

Þessi ungi maður tók sína mynd alvarlega, mjög flott hjá honum.

Hér hjálpast þær að Christine og Hanna Sól að fullgera málverkið.

Svo fékk hún alveg spes fyrirgreiðslu, hún fékk andlitsmálningu.

Já lítil mús.

Ég á litla mús hún heitir Hanna Sól.

Og litla systir alveg steinhissa.

Svo var haldið heim eftir skemmtilegan dag. 

Hver er munurinn á Secil og Cesil.

 Í 63 ár hef ég borið nafnið Cesil, það misritaðist að vísu í kirkjubókum, svo í nokkra áratugi var ég skrifuð Secil í þjóðskrá.  Ég sendi þeim bréf hjá Hagstofunni nokkrum sinnum með bón um að fá nafnið skrifað rétt.  Ég er með bréf undirritað af móður minni og föður um að það var ætlunin að skrifa nafnið mitt á þann hátt.  Það var svo eftir að ég sendi mynd af leiði afa míns sem ég er skírð eftir, en hann hét Hjaltí Cesilíus Jónsson, að ég fékk bréf upp á að nafninu mínu hefði verið breytt á Hagstofunni. Síðan eru tvær litlar telpur komnar í heimin sem bera þetta nafn, Evíta Cesil og Ásthildur Cesil.  Nú í morgun las ég á Málefnunum.com hjá málverjanum Skurki, að mannanafnanefnd hefði hafnað nafninu mínu. 

Sjá hér;

QUOTESíðan í október hefur mannanafnanefnd hafnað sex umsóknum um skráningar en samþykkt ellefu. Eiginnafninu Pia var hafnað þar sem það tekur ekki eignarfallsendingu og rithátturinn er ekki í samræmi við íslenska hefð.

Kvennafninu Kayla og karlnöfnunum Daniyal, Sven og Ezra var einnig hafnað með áþekkum rökstuðningi, en aðeins ein kona er fyrir skráð með nafnið Kayla og þótti nafnið því ekki hafa áunnið sér hefð. Þá var kvennafninu Cesil hafnað um skráningu þar sem það þótti of líkt karlnöfnunum Cecil og Sesil, en samkvæmt lögum um mannanöfn er óheimilt að samþykkja sama nafn fyrir bæði kyn. Einnig er aðeins ein kona skráð undir því nafni í þjóðskrá, svo nafnið hefur ekki áunnið sér hefð.

Karlnöfnin Patrek, Ástvald, Runi og Nikanor voru samþykkt án athugasemda, auk kvennafnanna Hrafna, Kristólína og Dórey. Kvennafnið Amy var samþykkt sem ritháttur nafnsins Amý, þrátt fyrir að samræmast íslenskum málfarsreglum ekki að öllu leyti. Þótti rithátturinn hafa áunnið sér hefð hér á landi, en í rökstuðningi nefndarinnar segir að ellefu konur beri nafnið hér á landi, þar af sú elsta fædd árið 1928.

Einnig samþykkti nefndin þrjú millinöfn, sem öll eru dregin af íslenskum orðstofnum, taka ekki eignarfallsendingu og eru ekki í notkun sem ættarnöfn. Það eru millinöfnin Vopnfjörð, Finndal og Hörðdal. 

Nú spyr ég, hvernig getur einhver nefnd út í bæ hafnað nafni sem ég hef borið í 63 ár.  Þó það hafi verið vitlaust skrifað, þ.e. Secil í stað Cesil, þá hefur það staðið í bókum Hagstofunnar frá því að ég var skírð. Ég neita þessari að för að nafninu mínu og minni persónu, því vissulega er nafnið mitt hluti af sjálfri mér.  Ég neita því alfarið að þessi svokallaða mannanafnanefnd hafi á nokkurn hátt leyfi til þess að svipta mig nafninu mínu.  Ég vil bara vekja athygli á þessu, en þegar ég kem heim, mun ég skoða lagalegan rétt minn  til nafns sem ég hef borið svo lengi.  Það hlýtur að vera komin hefð á nafnið, þó ekki væri annað eftir 63 ár.  Og rökin eru þau að Þetta þyki of líkt karlmannsnöfnunum Cecil og Sesil.

Hér eru tvær Ásthildar Cesiljar.