Aðfangadagur.

Ég vil byrja á að þakka ykkur öllum innlitið.  Ég fer að hafa betri tíma til að kíkja við hjá ykkur, það er bara svo mikið um að vera hér hjá mér nákvæmlega núna. 

Það er aðfangadagur, lítil kríli og stærri kríli geta varla beðið kvöldsins, þau eru að skoða pakkana, og láta sig dreyma um gjafirnar, með glampa í augum og bros á vör.  En aðfangadagur er alveg rosalega lengi að líða, það hefur ekki breyst síðan ég var barn.  Að bíða eftir að borða góðan mat, og svo þarf að ganga frá, og þá loksins kemur stundin langþráða, þegar allir setjast kring um jólatréð og gjöfum er úthlutað.  Maður gleðst og hrífst með af barnslegri gleði litla fólksins. 

Að geta gleymt sér við að upplifa jólin með þeim er yndislegt.  Og það er alltaf eitthvað sérstakt við aðfangadagskvöld.  Ég man eitt sinn þegar ég var 19 ára og var aupair út í Skotlandi, ég var boðin í mat til íslenskra hjóna kl. 6, eins og vaninn er hér heima, en hjónin sem ég var hjá, vissu ekki að þetta væri svona mikilvægt.  Hjá þeim var aðfangadagur eins við höfum þorláksmessu, notuð til að kaupa inn fyrir jólin.  Klukkan varð sex, og svo hálf sjö ég að passa börnin og gráti nær að missa af jólunum.  Loks komu þau og voru alveg miður sín, þegar þau sáu hvernig ég var.  Mér var skutlað með hraði til íslendinganna, þau höfðu þá beðið eftir mér, svo ég missti ekki af neinu.  En  mikið var ég feginn.  Síðan hef ég helst bara viljað vera heima hjá mér um jólin, með mínu fólki. 

Pabbi kom í gær, svo nú er litla fjölskyldan sameinuð hér í kúlunni.

Það er gaman að pússla.

Pabbi getur nú ýmislegt, eins og hér sést.

Bjartasta brosið, litla Evítan hennar ömmu sinnar.

Smá reiðtúr á blesa gamla, en hann þarf að fara, því jólatréð á að standa þarna.

Og súpermann mættur á svæðið

Tinna farin að æfa sig fyrir framtíðina sína.

Þessi skápur er uppáhaldsstaður litlu prakkaranna minna, hann er við hliðina á tölvunni og hér skríða þær gjarnan inn og loka.

Systkini við eldhúsborðið.

Og Sigurjón Dagur kíkti líka í heimsókn.

 

Kannast einhver við þessa staðsetningu !

En svo var farið að kaupa jólatré.

Það tilheyrir Þorláksmessu að kaupa tré.  Við eigum gamalt gerfitré, en Úlfur vildi endilega fá að kaupa tré, svo það varð úr. Hér eru hjálparsveitarmennirnir við afgreiðsluna flottir.

Og nú þarf að vanda valið.

Best að hafa afa með í valinu.

Þá þurfti að skreyta.

"Litla systir" fékk að vera með í því.

Undir handleiðslu stóra bróður.

Óðinn Freyr var líka að fylgjast með.

Þessi hestur er alltaf jafn vinsæll.

En það þarf að skreyta tréð.

Aðfangadagsmorgunn og börnin öll vöknuð.

Mamma búin að greiða prinsessunni og hún komin í nýja skó.

Og þá er að leggja lokahönd á skreytinguna á jólatrénu.

Og síðast fer upp jólatréstoppurinn, og það er litla systir sem fær að setja hann á.

Með hjálp.

En ég fékk líka glaðning í gær.  Þið munið ef til vill eftir að ég orti ljóð um Fljótavíkina að beiðni vinkonu minnar Sigrúnar Vernharðsdóttur.  Hún hringdi svo í mig í gær og sagði að Baldur Geirmundsson sá ágæti maður og frændi minn, hefði samið gullfallegt lag við textann minn, og ég fékk að heyra það á diski.  Hann ætlar svo að útsetja það fyrir Sléttuhreppskórinn og það verður svo frumflutt á þorrablótinu.  Ég er náttúrulega mjög stolt yfir þessu.

En svo af svipuðu, Elli spurði mig hvað ég vildi fá í jólagjöf, og ég bað um diskinn hans Villa Valla,  áritaðan.  Ég vona að ég fái hann. 

En við erum miklir vinir við Villi Valli og ég dáist mjög að honum sem músíkant og manneskju.

 

En elskulegu bloggvinir mínir ég vil nota þetta tækifæri til að óska ykkur innilega gleðilegra jóla og farsæls komandi árs.  Megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda.  Megi allir góðir hlutir falla ykkur í skaut, og gleðin ríkja.

GLEÐILEG JÓL!