Hversu lágt getur þetta lið lagst?

Mikið var ég hissa að heyra að Þorgerður Katrín telur það eina von Íslands að ganga í ESB.  Þar er hún sammála Ingibjörgu Sólrúnu.  Mér þykir það vont mál þegar ráðamenn þjóðarinnar sjá ekkert annað fyrir til bjargar en að koma sér undir yfirráð annara. 

'Eg skammast mín fyrir þessar tvær konur að tala svona ábyrgðarlaust.  Bara leggjast eins og mellur og láta stóra sterka aðilann taka sig með húð og hári.  Ef þið teljið þetta einu vonina, þá er greinilegt að þið ætlið ekkert að gera af viti til að koma okkur út úr þessum erfiðleikum, og þá er ekkert annað fyrir ykkur að gera en að segja af ykkur, koma ykkur burt og láta aðra um að hreinsa til.  Þeir sem gefast upp fyrirfram eiga ENGA VON UM SIGUR.   Ég vil ekki láta draga mig niður á þetta plan.  Ég vil að við að minnsta kosti reynum að bjarga okkur með það sem við eigum og höfum hér til þess.  Við eigum alla möguleika, ef við fáum fólk við stjórnvölin sem vill vinna með þjóðinni.  Þið hafi ekki traust fólksins til að leiða okkur áfram.  Þið ættuð að skilja það og virða óskir fólksins um að það vill breytingar. 

Ég hefði satt að segja átt von á því að þið þessar tvær sterku konur hefðuð meiri dug og djörfung í ykkur fyrir íslensku þjóðína.  En nei þið hafið báðar gefið upp hug ykkar með það.  Beint í stóra hlýja hjónarúm keisarans, verst að hann er nakinn og þar að auki einvörðungu að hugsa um heimamundinn og sinn eigin hag.  Eða dettur einhverjum í hug í alvörunni að Evrópusambandið hafi svona mikinn áhuga á að bjarga okkur?  Flýtimeðferð.... hægt að koma þessu við á undan öðrum umsækjendum.... Nei.  Ætli það séu nú ekki auðlindirnar okkar sem þeir vilja gjarnan festa klærnar í.  Málið er nefnilega, að þó við hér fávitarnir gerum okkur ekki grein fyrir því ennþá, þá eru þær auðalindir sem við eigum; gjöful fiskimið, að vísu í (herkví sægreifa) heitavatnið á leið í klær auðkífinga, ósnortin náttúra, á leið í klær álrisa.  Væntanleg olía, svo ekki sé talað um orkuna í fólkinu sjálfu, betra en gull og gersemar.  Auðlindir okkar, eru nefnilega einstakar.  Hreint vatn, ómengaður matur og alsnægtir gjöfuls lands.

Því miður þá sjáum við þetta ekki, eða þeir sem eiga að gæta hagsmuna okkar.  Það sem þeir einblína á er að mylja sem mest undir erlenda aðila.  Einhverskonar undirlægjuháttur og fall fyrir smjaðri, komast í klíkurnar, vera með fína fólkinu í útlöndum. 

Hver man ekki eftir gríninu um mussuliðið, hvort fólk ætlaði að lifa af að týna fjallagrös, ganga í lopapeysum og rækta rollur.  Málið er bara að öll þessi atriði eru þýðingarmikil fyrir íslensku þjóðina, og með réttri notkun allt saman eitthvað sem mun hjálpa til við að endurreisa hana.

Ef við viljum vera sjálfstæð þjóð, þá þurfum við að standa saman, standa vörð um það sem við höfum, sem þjóð.  En áður en við getum hafið uppbyggingu og tryggt réttlæti og betra líf handa öllum, þurfum við virkilega að taka til, kjósa burtu spillinguna, hreinsa til í kerfinu, forgangsraða öðru vísi.  Til dæmis get ég ekki tekið undir að það sé ekki til fjármagn til að búa sæmilega að öldruðum, meðan við rekum rándýr sendiráð í nokkrum löndum og erum með fleiri manns á launaskrá, sem eru titlaðir sendiherrar og erindrekar allskonar, en eru samt ekki að gera neitt.  Burtu með bruðlið í utanríkisráðuneytinu, helst að leggja það alveg niður, og sameina það einhverju öðru ráðuneyti, viðskiptaráðuneytinu til dæmis.  Það ráðuneyti virðist ekki þurfa mikið umhendis, allavega hefur núverandi viðskiptaráðherra verið upp á punt. 

En ég ætla ekki nánar út í útlistun á sparnaði.  Þar er nóg af að taka, áður en farið er að skera niður hjá þeim sem minna mega sín.   Málið er bara að það fólk sem nú höndlar með fjármál okkar og líf, hefur ekki skilning á sparnaði og ráðdeild.  Það er orðið spillt af valdinu og vill ekki fara frá.  Við þurfum að finna leið til að losna við slímsetu þess, svo hægt sé að byrja upp á nýtt, með fólki sem kann, veit og hefur hjarta og móralin ennþá til staðar, umhyggjuna fyrir lítilmagnanum og réttlætið í farteskinu. 
Það er nú eða aldrei!