Telpur og túlípanar.

Ásthildur hefur tekið upp á því að vilja máta prinsessufötin frá stóru systur.  Hún er ef til vill að breytast úr skæruliða og grallara í prinessu, ég vona samt ekki, því hún er frábær eins og hún er.

en Lababæ er nú samt mest í uppáhaldi.

Áhuginn leynir sér ekki

HEhehehe....

Það er bara einn þáttur í Lababæ sem hún er hrædd við, og það er þegar Glanni leikur geimveru, þá fer hún venjulega fram, en gægist af og til inn um dyrnar, eða kallar í ömmu til að sitja hjá sér, eða í síðasta lagi, einfaldlega slekkur á sjónvarpinu.  En hún deyr ekki ráðalaus.

En hún getur nú líka verið flott...

Þegar hún vill svo við hafa.

Auðvitað þarf hún líka að máta Sollu stirðubúningin.

Og svo dansar hún með músikinni.

Stóra mín lætur sér fátt um finnast, hún er klár í að fara á leikskólann.  Annars er hana farið að hlakka mikið til, því pabbi kemur á morgun, og verður með þær hér í kúlunni, meðan við afi skreppum suður.  Það verður gaman fyrir þau öll að fá að vera saman.

En sem betur fer tókst mér að fara að setja niður laukana.  Eða mínir menn. Ég tímdi ekki að skemma sumarblómabeðin í haust, svo snjóaði, en nú er hann loksins farin svo hægt er að koma laukunum niður.

Það eru engin vettlingatök hjá mínum mönnum við að koma laukunum niður í moldina.

ég hef nú grun um að innst inni finnist þeim gaman að þessu.

Að minnsta kosti er ég alveg viss um að þeim finnst gott að horfa yfir störfin sín í vor.

Þegar túlípanabærinn skartar sínu fegursta.

Vona að þið eigið góðan dag mín kæru.