Hver á sér fegra föðurland.

Hvað kváðu skáldin okkar hér áður og fyrr.  Er ekki bara gott að fá smá föðurlandspepp? 

Hver á sér fegra föðurland,

með fjöll og dal og bláan sand,

með norðurljósabjarmaband

og björk og lind í hlíð,

með friðsæl býli, ljós og ljóð,

svo langt frá heimsins vígaslóð ?

Geym, drottinn, okkar dýra land,

er duna jarðarstríð.

 

Hver á sér meðal þjóða þjóð,

er þekkir hvorki sverð né blóð,

og lifir sæl við ást og óð

og auð, sem friðsæld gaf ?

Við heita brunna, hreinan blæ

og hátign jökla bláan sæ

hún unir grandvör, farsæl, fróð

og frjáls - við yzta haf.  (Svo yrkir Hulda.)

Syng frjálsa land, þinn frelsissöng.

Syng, fagra land, þinn brag

um gæfusumur, ljós og löng,

um laufga stofna, skógargöng

og bættan barna hag. (Hulda)

Lands míns föður, landið mitt,

laugað bláum straumi;

Elíft vakir auglit þitt

ofar tímans glaumi.

Þetta auglit elskum vér,

- ævi vor á jörðu hér

brot af þínu bergi er,

blik af þínum draumi.

 

Nú skal söngur hjartahlýr

hljóma af þúsund munnum,

þegar frelsisþeyrinn dýr

þýtur í fjalli og runnum.

 

Nú skal göfug friðartíð

fánan hefja ár og síð,

varpa nýjum ljóma á lýð

landsins, sem vér unnum.  (Jóhannes úr Kötlum).

 °

Sjá hin ungborna tíð vekur storma og stríð,

leggur stórhuga dóminn á feðranna verk,

heimtar kotunum rétt og hin kúgaða stétt

hristir klafann og sér hún er voldug og sterk. (Einar Ben.)

Látum af hárri heiðarbrún

ljóshraða svífa sjón

sviptigið yfir frón.

 

Blessaða land, á brjóstum þér

þiggjum vér þrót og líf,

þægindi skjól og hlíf.

 

Hvað er svo frítt sem faldur þinn,

heiðskærum himni mót

hlæjandi jökulsnót ?

 

Drjúpi þér náð af himinhæð,

glitblóma gullintár

gráti þér friðsælt ár.  (Matthías Jochumson) 

 

Táp og fjör og frískir menn

finnast hér á landi enn,

þéttir á velli' og þéttir í lund,

þrautgóðir á raunastund.

Djúp og blá

blíðum hjá

brosa drósum hvarmaljós.

Norðurstranda stuðlaberg

stendur enn á gömlum merg.

 

Aldnar róma raddir þar.

Reika svipir fornaldar

hljótt um láð og svalan sæ.

Sefur hetja'á hverjum bæ.

Því er úr

doðadúr,

drengir, mál að hrífa sál.

feðra vorra' og feta' í spor

fyrr en lífs er gengið vor.(Grímur Thomsen) 

 

Fósturlandsins Freyja,

fagra vanadís

móðir kona meyja,

meðtak lof og prís.

Blessað sé þitt blíða,

bros og gullið tár,

þú ert lands og lýða,

ljós í þúsund ár.

Mitt framlag inn í þennan dag elskurnar.  Sögusviðið hinn frábæri kröftugi Súgandafjörður.