Fyrsti hluti - ferðin til Dominiska Lýðveldisins.

Já það er gaman að ferðast, en það jafnast ekkert á við að koma heim. 

Við lögðum af stað frá Ísafirði í mjög fallegu veðri. 

Þessi er fyrir vinkonu mína hana Svönnu, tekin í Súðavík.

Við fórum á nokkrar sýningar í Reykjavík, í listasafni Reykjavíkur voru nokkrar sýningar, sem voru ekki alveg fyrir minn smekk, eins og þessi múrhúðunarnet.  Ég fór svo á sýninguna hennar Katrínar vinkonu minnar og það var yndisleg sýning.  Því miður hittumst við ekki, en við eigum það eftir örugglega. Svo fórum við á myndina um Duggholufólkið, mjög fín mynd, og gaman að hafa fengið að taka smáþátt í henni. 

En við fórum svo til Keflavíkur og gistum þar, sem betur fer, því veðrið var rosalega slæmt um nóttina og morgunin sem við áttum að fara.

Vélin rúntaði í einn og hálfan tíma á vellinum, áður en hún fór í loftið.  Við erum að finna stað til að núllstilla siglingartækin sagði sænski flugmaðurinn.  Manni fannst þetta dálítið skrýtið, og auðvitað var þetta bara eitthvað sem hann sagði okkur, meðan hann þráaðist við að komast á loft, eina vélin sem fór þann morguninn, hann ætlaði ekki að vera kyrrsettur á þessu krummaskuði.

En við komumst sem sagt til Halifax, og vélin lét meira að segja ekki mjög illa á leiðinni.

Á flugvellinum á Halifax.

Hér erum við svo komin til Portó Plata, jólaskreytingarnar uppi ennþa auðvitað.  Þeir halda eiginlega mest upp á þrettándann, eins og aðrar þjóðir þarna í kring.  Dag vitringanna þriggja, þá er haldin hátíð, vitringarnir koma og gefa börnunum gjafir.

En skrifræðið er rosalegt, og maður kemst hvorki inn eða út án þess að borga og skrifa.  10 dollara inn í landið og 20 dollara til að komast út.  Og auðvitað var ég ekki með pennann uppivið, svo ég þurfti að bíða eftir að einhver nógu kærulaus skildi pennann sinn eftir að lokum.

Loks var gott að komast inn í kælda rútu.

Við höfðum tafist alla leiðina, fyrst að rúnta á flugvellinum heima í einn og hálfan tíma, síðan urðum við að bíða í hálftíma að minnsta kosti í flugvélinni í Halifax, vegna þess að flugstöðin var full af farþegum.  Svo þurftum við að bíða í rútunni að minnsta kosti tæpan klukkutíma, meðan reynt var að gera við mikrafóninn, sem svo tókst ekki, en það var svo sem allt í lagi. 

Og svo var gott að geta sest út á sundlaugarbakkann og náð aðeins í sól.

Og smávegis að leika sér með afa, eftir alla kyrrsetuna í fluginu.

En sumir fóru bara beint á barinn hehehehe...

En svo var gamlárskvöldið, galakvöldverður og rosalega flottur. 

Þessir tveir urðu góðir vinir. 

Innfæddir voru líka uppábúnir og flottir.

Svo var ball á eftir, og mjög flott flugeldasýning, sem við misstum af að mestu, því stubburinn var orðin svo þreyttur. 

Þessar elskur eru brosandi og blíðir, en einhvernveginn hef ég á tilfinningunni, að þeir hiki ekki við að beita þessum vopnum ef á þarf að halda.  En þeir voru okkur til öryggis.

En svo var farið í að læra að kafa í lauginni.

Greinilega gaman.

Þessar elskur eru mikið þarna, líka inn í íbúðunum, en þær gera ekkert slæmt, en þær eta moskitóurnar, sem eru óvenjulega skæðar þarna,  maður er allur útbitinn, þrátt fyrir allskonar varúðarráðstafanir. Sumir mjög illa bitnir af þessum skepnum.

Daginn eftir var það svo ströndinn.  Það er alveg meiriháttar flott, allskonar aðstæður, bæði fyrir bretti, lacera og kanóa, seglbretti og einskonar flugbretti.  Stubbur undi sér vel í sjónum.

Sjórinn er hlýr, um 24° þetta er samt Atlandshafið, en ekki það Karabiska.

Á ströndinni og allstaðar eru sölumenn, þeir eru eins og suðandi moskítóur allstaðar, lukki lukki lukki, come and have a look.  Bjóða armbönd, og allskonar vörur, líka ávexti, íbúðir, hús og villur, bara nefna það,  skemmtiferðir og svo reyna þeir að veiða mann inn í búðirnar.  Hér eru líka allstaðar konur sem reyna að flétta mann.  1000 pesó, segja þær þegar þær hafa fléttað mann nokkrar fléttur með ofbeldi og látum, með því að toga í hárið á manni og sleppa ekki fyrr en fléttur eru komnar, en þær eru fjótar.  Inn í hótelgarðinum eru líka tvær elskur, sem greinilega hafa leyfi til að vera innan um gestina og flétta þá og snyrta fætur og hendur. 

Hér var líka hægt að fara í nudd fyrir 20 dollara, algjörlega notalegt og flott.

En þeir plata mann upp úr skónum með bros á vör, fólkið hér er samt mjög yndælt og gott, svona þrátt fyrir sölumennina, sem eru jú bara að lifa af.  Hér eru um 77% creol eða blandaðir, 16% niðjar hvítu nýlendubúanna, og svo 7% svartir niðjar þrælanna sem fluttir voru hingað frá Afríku.  Reyndar er flest hvíta fólkið niðri í Santo Domingo, í betri hverfum þar.  Þeim hefur örugglega orðið betur ágengt í lífinu en öðrum. 

Hér er mikil skipting millli ríkra og fátækra, en ég ræði meira um það seinna.  En fólkið hér virðist vera glaðlynt og líða vel á sálinni, þó þeir eigi ef til vill ekki mikið milli handa, enda þarf fólk ekki mikið til að lifa af hér, landið er gjöfult og frjósamt.