Bregðum okkur til Parísar í rokinu og rigningunni.

Jamm það er kalt í dag.  Við ættum ef til vill að skreppa til Parísar. Þar er gott að vera. 

Skreppa í Eifel turninn.

Kíkja aðeins yfir borgina.  Og fá sér að borða. Horfa yfir Signu, eða fara í siglingu.  Æðislegt að fara í kvöldsiglingu um Signu og sjá Eifel turninn allan upplýstan.

Eða bara horfa yfir borgina.

Tilvalið að skoða allt gullið og purpuran í Louvresafninu.

Eða dýrgrip allra dýrgripa.

Það þarf sko veggpláss undir svona myndir, skal ég segja ykkur.

Og pýramídi á hvolfi.

Stundum er mikið um að vera, hér var Tecknóhátíð og teppingar um allar götur.

Svo er upplagt að bregða sér á Moulin Rouge og horfa á kan kan.  París borg ástarinnar.  París með Concordtorgið, sigurbogan og Champ Elysées.

Já, það er hægt að fara í ferðalag í huganum, meðan rigninginn og rokið ráða lögum og lofum úti.  Annars er komið stillt verður hér. 

Fyrsti snjórinn, rósir og frostrósir, lítill krulli og bros.

Já nú er fyrsti snjórinn kominn alveg niður í byggð, að vísu ekki mikill, en þó, stubburinn var ánægður í morgun.

Hálf kuldalegt ekki satt ? förin eru eftir stubbinn og afann.

Svo snýr maður sér við í gættinni og þá lýtur heimurinn svona út !

Og jafnvel svona!

Þetta sýnir okkur svo ekki verður um villst, að það er ekki alltaf allt eins og það sýnist.  Og stundum er nóg að snúa sér í hálfhring til að fá annað sjónarhorn á tilveruna. 

Ég var að lesa í Fréttablaði gærdagsins, að könnun sem gerð var um trú íslendinga á álfa, huldufólk og blómálfa er mikil, og hefur ekkert minnkað í 30 ár, síðan sambærileg könnun var gerð.

Það gladdi mig, því ég er viss um að það er margt til sem við ekki sjáum, en getum skynjað ef við leggjum okkur fram um það. 

Ég lét gera álfakort fyrir nokkrum árum.  Það var Erla Stefánsdóttir sem vann í því.  Kortið hefur verið mjög vinsælt meðal erlendra ferðamanna, og margir íslendingar hafa líka viljað kaupa það. 

En ég ætla í tilefni dagsins að sýna ykkur nokkrar frostrósir, síðan á síðasta ári.  Það er mikil fegurð sem er í þessu fyrirbæri náttúrunnar.  Í frostrósum eins og snjókornum er svokallað gullinsnið, en það er einmitt líka í húsinu mínu.  Svo þetta harmonerar vel saman.

Þetta er sannkallað listaverk sjálfrar náttúrunnar.

Eins og í gallerí himni, taka rósirnar á sig ýmsar myndir.

Og eins og með gallerí himin, kosta þær ekki neitt.  Það er bara að njóta þeirra, þar sem þær eru.

Enginn greinarmunur gerður á fátækum eða ríkum, og enginn getur keypt þær.

Þær eru þarna bara fyrir okkur að dáðst að þeim og finna fegurðina.  En .... því miður, þá gera það bara allt of fáir.  Fólk forsmáir þessa fegurð, er það af því að hún er þarna ókeypis og fyrir alla ?

Nei ég held ekki.  En við lifum á öld hraðans, og gefum okkur ekki tíma til að upplifa það sem er næst okkur.  Sem bara er þarna fyrir okkur að taka eftir og auðga sálina með því að meðtaka fegurðina.  Það er hægt að fyllast andagt yfir þessum kraftaverkum.  Láta hana fylgja okkur út í daginn, og lyfta huga okkar og ylja að innan.  Upplifa það einfalda og smáa, sem oft er risastórt ef að er gáð.

Svo er lítill stubbur, sem kom í heimsókn til ömmu í gær.

Það er búið að klippa krullurnar.  Mamma hans gerði það.  Hann sagði nefnilega; mamma mér er svo illt í hárinu, við verðum að klippa það. 

Vonandi eigið þið gleðilegan dag.  Munið að eitt bros getur gert kraftaverk.  Bros kostar ekki neitt, eyðist ekki, og það er endalaust alltaf nýtt bros sem myndast, hvers vegna ættum við þá að spara þau, ef þau geta glatt einhvern ?