Mikið er gott að maðurinn er fundinn.

Um leið og ég votta aðstandendum mína dýpstu samúð, þá fagna ég því að lík hans hefur fundist.  Ég veit að það er fátt jafn erfitt fyrir syrgjendur og að jarðneskar leyfar finnist ekki.  Það eru líka allskonar flækjur í sambandi við jarðarför og annað, þar sem ekki má jarðsyngja ástvin fyrr en eftir ákveðinn tíma, sem er í raun og veru furðulegt, þegar ljóst er að enginn von er til að viðkomandi finnist á lífi.  Þó það sé skiljanlegt ef maður hverfur og enginn veit hvert hann hefur farið.

Hér á Ísafirði hafa menn fundið einskonar lausn á þessu.  Inn í nýja kirkjugarði, hefur verið komið fyrir minningarreit, þar sem fólk getur sett nöfn ástvina sinna á fallega steina, sem þar hefur verið komið smekklega fyrir.  Það gefur fólki heilmikið að geta farið að slíkri "gröf" með blóm og kærleika. 

 

Karlmaður sem féll í Sogið fannst látinn