Komið með í smá-safariferð um Óshlíð.

Átti leið til Bolungarvíkur, og datt í hug að taka myndavélina með.  Fyrst fer maður gegnum Hnífsdal.  Ótrúlegt að þeir ætli að taka alla fjöruna af þorpinu undir vegstæði, þar með geta enginn börn lengur leikið sér í fjöruborðinu á litla sjávarþorpinu Hnífsdal.  Hnífsdælingar geta heldur ekki notað þannan fína veg, hann er bara fyrir Ísfirðinga og Bolvíkinga til að komast framhjá Hnífsdal.  En sumir Hnífsdælingar halda ennþá að þetta sé gert fyrir þá, til að losa þá við gegnum akstur um þorpið.   Málið er bara að þorpið er allt ofan við núverandi veg, nema 2 íbúðarhús, með fullorðnu fólki, sum sé í Stekkjagötunni.  Hægt verður að komast inn á þennan veg á tveimur stöðum sitt hvoru meginn við Hnífsdal.

Og í norðangarra verður sjávarvegurinn sennilega í svo miklum sjávargangi að menn freistast til að aka gamla veginn.  Og allt þetta til að spara þeim sem fara í gegnum þorpið 13 sekúndur í tíma.  Er það virkilega þess virði.

Öll þessi náttúrlega fjara fer, og þarna verður bara stórgrýti lang fram í sjó. 

Hér er verið að skoða berglög við væntanlegan gangnamunna.

Úbbsí ekki vildi ég vera þarna að moka.

Þetta er það fyrsta sem við blasir, þegar lagt er á Óshlíðina.

Þarna stóð í gamla daga akið viðstöðulaust næstu 6. kílómetrana.

Þetta er það næsta sem við blasir. Sorrý ég tók myndirnar út um gluggan á bílnum.

Alltaf lagast svo hryllingurinn.................. eða þannig.

Hér sést svo fyrsa þakið á leiðinni. en þau eru alls fjögur.

Oft má sjá að loftið hefur orðið fyrir loftsteinum og stundum eru stór göt þar.

ég held að þessi vegur sé einstæður í heiminum.

Svona er þetta endalaust alla leið.

Já hér má sjá hvað það er sem gerist ef þessi skýli værum ekki.

O jamm.

Svo blasir líka svona við.

Ég held að ég hafi aldrei farið svo þarna fram hjá að ekki væru fersk blóm við krossinn.

Og enn hækka vegriðin.

Hólpinn og hér blasir Bolunvarvík við í sólinni.

Og hér dansa álfarnir á fjallsbrúnum.  Þeir dansa í takt við hrun grjótsins. 

Á meðan saklaus aldan gælir við ána og ósinn. 

En lífið heldur áfram og eftir 2 ár eða svo aka Bolvíkingar í gegnum göng til Ísafjarðar og við að sjálfsöðgu líka þangað.  En það er verst með fjöruna.  Ég vildi að menn gerðu eins og þeir ætluðu, að breikka gamla veginn, færa hann fjær byggðinni og laga hann til.  Það væri sennilega öllum fyrir bestu svona til lengri tíma litið.  Það er komið nóg af rútti.