Haustlitir, ber og nýpur.

Við hjónin vorum að dunda okkur upp á lóð í dag, í góða veðrinu.  Ég setti nokkrar kartöflur niður í rimlakassa í vor, og við settum þær inn í gróðurhúsið í dag, því ég ætla að taka þær upp smátt og smátt, til að borða glænýjar kartöflur, þetta er sniðugt, mér sýnist að þær ætli að vera fínar, set ef til vill mynd af þeim inn síðar.

En við vorum að mæla hæstu trén í garðinum.  Hæsta tréð var ösp sem ég kalla Birgir, eftir bankastjóra Landsbankans, en ég tók græðling af tré í garðinum hans fyrir nokkrum árum, Birgir er nú orðin 7.50 m. 

En ég tók líka myndir af nokkrum runnum sem hafa fallega haustliti og líka berjum og nýpum, hér er smásýnirhorn.

Þetta er úlfarunni. 

Þessi elska heitir drekakvistill.

Jamm þetta eru sólber, þessi runni heitir Jänkisjärvi, finnsk tegund, afar bragðgóð.

Svo eru rifsberin.

Stikilsberin.

Hvít sólber, ég á líka hvít rifsber.

Nýpur eru fallegar og þær má nota í te.  Þetta eru nýpur meyjarrósarinnar.

Hér eru ber Úlfareynisins, en þau eru nú bara fyrir fuglana á þessum bæ.  Nema til frætöku og sáningar.

Sama á við um yllinn, nema í þessu góða árferði, þá flytja fuglarnir endalaust fræ af honum um allar trissur og hann er að verða illgresi.

Virginíuheggurinn fær skemmtilegan brúnan lit á haustin, meðan blóðheggurinn er rauðbrúnn allt sumarið.

Hér er birkikvisturinn, sem verður svona eldrauður við fyrsta frost.  Svoleiðis er líka glansmispillinn.

Þetta er svo bersarunninn, sem er alltof sjaldgæfur, fallegur og harðgerður runni.

Hvítþinur, þessi fræ verða sko tekin og sáð þegar þau eru orðin þroskuð.

Garðskskraut þarf ekki alltaf að kosta mikið.  Svona gömul heyvinnslutæki geta verið hið besta garðskraut.

Ein að lokum af krúttinu honum Sigurjóni Dag.  Hann elskar bíla og gröfur.   

Stundum eru vegir mannsins órannsakanlegir.

Þð gerðist dálítið skemmtilegt í gær, eiginlega kraftaverk í anda Leyndarmálsins.  En maðurinn minn hefur lengi rætt um að hann þyrfti að fá mann í vinnu, það er mikið að gera og erfitt að fá góða menn.  Hann hafði fengið loforð um að fá pólskan mann í vinnu í múrverk, en þegar til átti að taka, þá var hann kominn í vinnu annað.  Við erum að ræða þetta við eldhúsborðið, í því er í fréttunum sagt að margir pólverjar hafi verið sendir út landi fyrr í vikunni, því að starfsmannaleigan sem þeir voru ráðnir hjá hafði ekki tilskilinn leyfi. 

Við vorum að vorkenna þessum pólsku mönnum og ég segi við hefðum ef til vill getað ráðið einhvern af þeim, þá er bankað og ungt par stendur fyrir utan, erindið var, að spyrja hvort manninn minn vantaði ekki mann í vinnu, hann er pólskur og talar að vísu ekki orð í íslensku, en er mjög duglegur, sögðu hjónin og hann er múrari. 

Við litum hvort á annað, og hugsuðum þetta var einmitt það sem var í huga okkar beggja, og svo kemur bara svona tilboð upp í hendurnar. 

Unga fólki er pólskt og talar ágæta íslensku, þau voru með litla stúlku með sér Júlíu, 6. mánaða.

Hér er hún Júlía litla, svona falleg og myndarleg.

Þau búa í Bolungarvík og falla algjörlega inn í okkar íslenska samfélag.  Mjög sennilega er Júlia litla íslenskur ríkisborgari. 

Þessar hnátur komu lika í heimsókn í gær. 

Og Sigurjón litli líka, hér kveðjast þeir bræðurnir. 

Annars var veðrið gott í gær, svolítið villtur himininn.

En við vorum lengi hugsi yfir því hvernig umræður okkar voru og síðan að þau skyldu koma hingað á sama tíma og bjóða fram mann, sem passaði alveg inn i það sem við vorum að ræða um.  Það er ef til vill öðruvísi að lesa svona um það.  En í raun og veru var þetta eins og kraftaverk, í upplifun.