Frá móður til móður.

 Kær bloggvinkona hér og félagi minn frá Málefnunum.com hefur orðið fyrir miklum missi, ég er afskaplega meyr út af þessum fréttum.  Það er alltaf erfitt að missa sína nánustu, en það er alveg hræðilegt að missa barnið sitt.  Það er samt gott að vita að öll sár gróa um síðir, og að það birtir til, en mestu máli skiptir að við vitum að barnið okkar hefur farið upp í ljós og kærleika þar sem því líður vel.  Þar eru engar sorgir eða tregi, heldur sæluvist.  Það sem við getum gert er að halda áfram lífinu og miðla af reynslu okkar.  Við hin getum líka gert okkar til að auðvelda fyrstu sorgarskrefin, með því að sýna samhug og kærleika.  Það skiptir miklu máli fyrir þann sem syrgir að finna að í kring um hann er fólk sem tekur þátt í ferlinu.  Elsku Ragnheiður mín, ég votta þér og þínum samúð mína.  Ég samdi eitt sinn þetta ljóð, og ég veit að móðir sem missti sinn son á sama hátt, tók það upp á sína arma, og sendi öðrum sem voru í sömu sporum.  Ég vil því senda þér það, sem tákn um samstöðu móður sem upplifir með þér í huganu það sem þú ert að ganga í gegnum.    

Sonur minn

Þú flýtur sofandi að feigðarósi

og vilt ekki vakna.

 Ég stend álengdar, en næ ekki til þín.

Þó elska ég þig svo mikið. 

Ég kalla til þín með hjartanu - en þú heyrir ekki.

Ég kalla til þín með skynseminni - en þú skilur ekki.

Ég kalla til þín með örvæntingu - en þú aðeins flýtur framhjá.  

Hvað á ég að gera.  

Ég get ekki varið þig fyrir áföllunum,

ekki hlíft þér við miskunnarleysi mannanna.

Þú ert fastur í víti - þar sem ég næ ekki til þín. 

En ég elska þig.   

Kannski nær ástúðin að bræða burt kalið í hjartanu þínu,

Svo Ísdrottningin vonda haldi þér ekki að eilífu.    

Mamma.  

Guð hefur tekið drenginn þinn og geymir hann þar sem ekkert illt getur hent hann framar.  Hann er öruggur fyrir öllu því vonda, hann er frjáls.