Asskoti ertu liðug enn......

Sagði læknirinn við mig í morgun.  Forsaga málsins er sú að undanfarna daga hefur bakið verið að stríða mér.  í gær fann ég svo hvernig það klikkaði og ég hef dragnast um húsið síðan.  Ekkert getað beygt mig eða teygt.  Og svo missi ég auðvitað allt á gólfið sem ég held á fyrri vikið, og verð að láta það liggja heheheh.... En svo fór ég til læknis í morgun til að láta líta á þetta í von um lækningu.  Þorsteinn læknir skoðaði mig í bak og fyrir, og spurði allskonar spurninga.  Að lokum ákvað hann að reyna að hnykkja bakið.  En þegar hann var búin að setja mig þar til gerðar stellingar og ætlaði að rykkja, þá gaf ég endalaust eftir, mikið asskoti ertu liðug sagði hann.  Hér er enga fyrir stöðu að finna.  Það endaði svo með því að ég fékk fjórar sársaukafullar sprautur í bakið og get staulast meira um, og jafnvel setið við tölvuna en svo ekki meir hehehe...

 Botti karlinn er enn á lífi.  Hann sendir kveðjur og takk fyrir knúsið.  Ef einhver á góða hugmynd um hvernig hægt er að skorða hann á réttum kili án þess að meiða hann, eru slík ráð vel þegin. 

Og stubburinn er kominn heim. Veistu amma að ég var tvo klukkutíma á flugi í gær, og gubbaði 7 sinnum.  Og það var eins og flugvélin væri að hrapa og ég fékk fiðring í magann, sagði hann.