Blátt, bleikt og gult. Veðrið á Ísafirði.

Jæja þá koma nokkrar ljósbláar fjallamyndir.

Himalaja, nei Eyrarfjall.

Naustahvilftin enn á sínum stað´.

Fallegur vetrardagur.

Bleikt og blátt, kannast einhver við þær umræður

Litirnir eru bara fallegir að mínu mati.

Þessi mynd er líka dásamlega falleg, og þetta er allt tekið á sama deginum.

 

Sól sól skín á tind. 

Set inn bláa mynd. hehehe

Rökkrið færist yfir.

Dagur kveður oss. 

Saga dagsins á Ísafirði, þann 3. desember á því herrans ári 2007.  Njótið vel fjallafólkið mitt um heiminn.

 

Fyrirgefning.

Að geta fyrirgefið er besta lyf í heimi.  Að geta fyrirgefið þeim sem hefur gert á hluta manns, er sigur manns sjálfs fyrst og fremst.  Ég hef heyrt fórnarlömb kynferðisofbeldis tala á þeim nótum, til dæmis Thelmu Ásdísardóttur þá sterku og fallegu konu. 

En stundum kemur það fyrir að samfélagið allt leggst yfir og dæmir einstakling, sem hefur brotið af sér.  Vegna þess að gjörðir hans hafa hræðilegar  afleiðingar.  Þó ég sé ekki kristinn, þá vil ég hér taka mér í munn orð hans, þegar hann sagði Dæmið ekki, svo þér verðið ekki dæmdir, eða einhvern veginn svona hljómaði boðskapurinn.

Þó okkur finnist að samborgari okkar hafi farið illilega út af sporinu, og við séum viðkvæm þess vegna og reið, þá skulum við hafa í huga að aðgát skal höfð í nærveru sálar.

Það var einhverju sinni umræður um þessi mál á Málefnunum.com, og ég sagði eitthvað á þá leið, að gjörningsmanninum væri líka vorkunn að þurfa að lifa við þær gjörðir.  Og þá kom þar fram maður, sem hafði orðið valdur að dauðsfalli.  Hafði ekið á mann og banað honum.  Hann kom þar fram og sagði, að það liði ekki sá dagur að hann hugsaði ekki um þennan atburð, og hann hefur burðast með þá gjörð æ síðan og mun gera til dauðadags.  Það sem við gleymum stundum, er að setja okkur í spor þess sem veldur.  Sjálfsásökun, ótti og angist munu fylgja honum alla tíð. 

Eitt það ömurlegasta sem við getum lent í er sjálfsásökunin, að þurfa að lifa með einhverju sem við höfum gert rangt á kostnað annara.  Þá getur ekkert komið okkur til hjálpar, ekki einu sinni þó við fáum fyrirgefningu, nema við getum sætt okkur við okkur sjálf.  Þetta vita allir. 

Það er engum gerður greiði með því að dæma hart og kalla fólk öllum illum nöfnum, og óska þeim alls hins versta. Það hvorki bætir skaðan eða gerir neitt gott. 

Þess vegna held ég að það sem við ættum að gera núna í skammdeginu og nánd jólanna, er að sveipa þennan sorglega atburð, aðstandendur og geranda í hjúp kærleika, ljóss og friðar.  Lýsa upp sorgina og upphefja tregan í stórri kærleikshugsun, láta þar engann blett skyggja á, engar vondar hugsanir, engar hótanir eða bannfæringu.

Megi allar góðar vættir vaka með þeim öllum, og vernda.  Megi þessi atburður verða til þess að aðstæður verði bættar, svo ekki verði hætta á öðru svona hræðilegu atviki. 

Blessað ljós ég bið þig nú

að brjóst oss innra fyllir þú

af heitri gleði

og hreinni trú. 

Á ljósið og kærleikann, fyrirgefninguna og umburðarlyndið.