Skýjaglópurinn ég.

Smávegis um umgengni í Reykjavík, tekið upp úr Kryddi í tilveruna, íslenska fyndni. 

Það má bara raula. Það er ýmislegt sem ekki má á götum borgarinnar.  Á einum stað í lögreglusamþykktinni segir: “Á götum bæjarins eða þar sem hætta getur stafað af má ekki leika knattleik, paradís, feluleik, skikk eða kling…”Á öðrum stað: “Enginn má ganga dularklæddur á almannafæri, eða í búningi sem misbýður velsæmi eða getur raskað allsherjarreglu..”Og munið svo þetta;“Á almannafæri má heldur ekki fljúgast á, æpa, kalla, blístra eða syngja hátt “  Ef þið haldið að hver sem er megi aka um götur borgarinnnar, þá er það misskiliningur.  Nauðsynlegir eiginleikar ökumanna eru tíundaðir í 55. Grein lögreglusamþykktarinnar;“Ökumenn og vagnstjórar skulu vera nógu sterkir og þroskaðir til þess starfa, enda hafi þeim verið kennt að stýra hesti og vagni af æfðum ökumannn.” Mö mö mööööö Ef þið skylduð vera á ferð um götur Reykjavíkur á hesti og  hefðuð naut meðferðis, þá er rétt að minna ykkur á 63 grein lögreglusamþykktarinar.  Þar stendur: “Nautgripir, sem færðir eru til bæjarins, skulu ávallt leiddir í bandi, nægilega traustu, og skal gæsla höfð á.  Það er með öllu bannað að binda nautgrip í tagl á hesti ..” Þar sem margir koma saman og þurfa að fá afgreiðslu í borginni svo sem við miðasölur kvikmyndahúsa, kemur vel í ljós, hve illa menn eru heima í efni þess ágæta og fróðlega bæklings lögreglusamþykkar Reykjavíkur. Allt gengi þetta betur og skipulegar fyrir sig, ef borgarbúar kynnu réttu aðferðina. Ákvæðið um biðraðamenninguna er svohljóðandi;

Þar sem almenningur kemur saman, skal fólk raða sér þannig, að þeim sem fyrst koma, fái fyrstir afgreiðslu :::”

 

Skyldi þetta vera í gildi ennþá

Þetta er nú bara til að létta okkur upp í skammdeginu.

En hér koma nokkrar myndir úr himnagalleríinu í dag og gær.  Það er bara slatti af snjó hér, en ágætis veður.

Ég hef ekki komist blogghringinn minn ennþá, ég hef bókstaflega verið á kafi í leiðinda pappír í allan dag, reyndar nokkra daga.  Oj það er svo erfitt og tekur alla orkuna manns.

En svo kom hún Evíta litla Cesil í pössun, svo ég fékk tækifæri til að líta upp.  Og mamma hennar kom svo með alla strolluna sína.  Þá var nú fjör.

Nú þarf maður aðeins að tékka á hvað þið hafið verið að bralla í dag elskurnar.