Ljós, litir og fjallafegurð.

Það er óhætt að segja að dagurinn í dag hafi verið fallegur veðurfarslega séð.  Og litadýrðin eins og við er að búast á þessum árstíma.  Þegar sólin kemst ekki alla leið niður, en sendir okkur liti sína gegnum skýin.

Samspil ljóss og skugga.

Fjöllin mín taka á sig ýmsar myndir og lit á þessum tíma.

Og skömmu síðar er allt orðið blátt.  Er ekki náttúran dásamleg.

Allar teknar í dag.  En á mismunandi tíma.

Á svona degi er bara gott að rölta aðeins um kirkjugarða.  Og skoða falleg leiði.  Þetta hér er alveg sérstakt tekinn fyrir góðan vin. 

Og fuglinn vakir yfir ástvini.

Það er óhætt að segja að þessi ágætu hjón hafi sett svip sinn á bæinn hér í eina tíð. Og ekki síður afkomendur þeirra. 

Eins og sjá má, þá er næg sól á Snæfjallaströndinni, svo við sjáum hana alltaf, þó hún brosi ekki í augun á okkur.

Prinsessan mín kom svo hér í heimsókn til ömmu.

En það komu fleiri í heimsókn í dag.  Rithöfundarnir Þorsteinn Antonsson og Norma Richie litu við. Norma er gömul vinkona mín frá fyrri tíð, og það var virkilega gaman að fá þau í heimsókn.

Þegar ég sagði þeim að hingað kæmu í kvöld pólskir kvikmyndatökumenn, með álfaleitina(þeir sömu og í fyrradag) hló Norma og sagði að Þorsteinn væri mesti álfurinn af öllum.

Hann neitaði að koma í kvöld og ræða við þau, en fór út í bíl og náði í bók sem hann sagði að ég mætti sýna þeim.  En það er heildarsögusafn um álfa og huldfólk sem hann og Anna María Þorsteinsdóttir sáu um útgáfu á Ólandssaga, heitir hún.

Og svo færði hann mér að gjöf bók sem hann hefur séð um útgáfu á líka Undir sagnamána, eftir Steingrím Thorsteinsson, smásagnasafn ævintýra.

Svo það er nú ekki amalegt að fá svo góðar gjafir. 

Þá er jólalesturinn treystur hjá mér.