Óbeisluð - frumsýning, Ernir á flugi, sveitamarkaður, og næturrölt í borg óttans.

Komin heim út borg óttans, myndin var algjörlega frábær, og ..... það sem kom  mér mest á óvart hvað hún var fyndin.  En það skrifast mest á Matthildi og Eygló.... en síðan bara alla hina.  En sjón er sögu ríkari.  þetta var aldeilis frábær skemmtun.  Það var smáhnútur í maganum á mér, þegar við stormuðum inn í bíóið, hvað ef nú..... eða ...... úff..... En það var alveg óþarfi að hafa áhyggjur, myndin er frábærlega vel heppnuð hjá þeim Hrafnhildi og Tínu. 

Hér er grallarinn Matthildur, en ævintýrið byrjaði í þessum ljósa kolli.  En hefði samt ekki orðið að veruleika ef hún hefði ekki átt flippaðar vinkonur algjört ljós fyrir eiginmann, og síðast en ekki síst 14 manneskjur sem þorðu. 

Elísabet sló rækilega í gagn sem uppistandari, og verður fljótlega í þættinum hennar Sirrýjar Örlagaeitthvað.  Og hún ákvað þetta bara daginn áður.  Þær eru ekkert að gera hlutina mjög mikið fyrirfram eða stressa sig þessar stelpur.

Eygló lét sig heldur ekki vanta, en hún kom þarna fyrir sem ankerið, sem stendur á bak við og allt snýst kring um.

Okkur var boðið í smáveislu eftir frumsýningu.  Hér eru nokkrir keppendurnir og dómarinn Barði gröfukall.

Hópurinn heldur glaður fyrir utan kvikmyndahúsið.  Þetta var dýrðleg stund.

Jamm þar var mjög gaman þetta kvöld.

Halldór Jónsson var kynnir á galakvöldi óbeislaðra.  Hann sló í gegn, og þegar súpan kláraðist í miðju matarstússinu, þá fór hann bara upp á svið og sagði brandara, meðan Matthildur og kó fóru og redduðu meiri súpu.  Enginn var pirraður á biðinni, allri bara voru hæst ánægðir. 

Í góðum hópi með Hrafnhildi, Tínu, hún kom allaleið frá Beirút til að vera á frumsýningu og Þorsteini J.  En hann kom á sýninguna, og tók viðtöl við Möttu og Hrafnhildi, það verður sennilega birt næsta fimmtudag. 

Daginn eftir fórum við svo öll út að borða saman, það tilheyrir eftir svona skemmtilegt og velheppnað kvöld.

Nú er að velja rétt.

Á pubbarölti í bort óttans.  Ekki sáum við neitt sem gat orkað tvímælis, allir bara vinalegir og í góðu skapi, eina sem ég sá sem vakti ugg, var hópur af heimavarnarliði uppstrílaðir og tilbúnir í allt.  Skil ekki þessa umræðu um læti.

Þær hafa ekki einfaldan smekk Eygló og Matthildur. hehehehe....

Já það virkaði ekki mjög óttaþrungið á mig, lífið í  miðbænum þetta kvöld.  Bara glaðlegt fólk sem var að skemmta sér.  Ég sá að vísu einn pilt kasta af sér vatni, og ég sagði við hann, að ég ætlaði að vara Villa Vill við.   Hann hélt samt áfram að pissa.  Gat ekki hætt greinilega.

Svo má segja að gallerí himin hafi verið fallegur líka í henni Reykjavík.

Flott, meiriháttar reyndar.

Stórglæsilegt bara.

Galleríið er stærra í Reykjavík en á Ísafirði, það segir sig sjálft, þar sem höfuðborgin er jú miklu stærri.

Gunnar var örugglega að afhomma þarna í kirkjunni. 

Svo ók ég fram á sveitamarkað.  Ég ætla að ræða hann betur síðar.  En það var gaman að rölta þarna um og skoða hvað fólki hafði til sölu.

Þarna kenndi margra grasa, en meira um það síðar.

Í djúpinu sáum við þrjá erni, þeir flugu þarna um og létu vindinn bera sig.  Það var erfitt að ná góðum myndum.  Veðrið var frekar drungalegt.  En það var gaman að sjá þessar glæsilegu skepnur með þanda vængi.

Þeir léku sér og skeyttu ekkert um okkur, þarna niðri.

Og þeir voru ennþá þarna í dag, þegar við ókum heim.

Svo eru það vestfirsku fjöllinn, maður finnur orkuna streyma á móti sér, þegar maður kemur heim.

Flott ekki satt ?

Skútur á siglingu í góða veðrinu.

Ef þið skylduð ekki vita það, þá er þetta vegurinn upp í himnagalleríið.  Hann nær alla leið upp í himininn.