"Öðruvísi fólk

Hefði nú ekki verið betra að leyfa húsinu að standa, eða sjá til þess að unga fólkið fengi annað húsnæði.  Ég heyrði viðtal við íslending í sumar um þessi mál. Og hann sagði að þarna hefði farið allskonar skemmtilegir hlutir fram.  Gallerí og slík, þar sem fólkið var að gera eittvað uppbyggilegt.  Og það væru alls ekki allt eins og látið var í veðri vaka að þarna væri bara dóp og draslarar.

Danir eru svo sem ekki búnir að bíta úr nálinni með þessu, frekar en Kristjaníu.  Enginn veit í raun og veru hvaða elda dönsk stjórnvöld eru að kveikja með svona aðgerðum.  Er til dæmis ekki miklu betra að hafa fólkið í Kristjaníu, en dreyft út um allann bæ, eða dettur mönnum í hug að það fólk sem þar er, farið að lifa venjulegu lífi eins og hverjir aðrir "góðborgarar" þ.e. falla inn í heildina, eins og allir eiga auðvitað að gera. 

Eða er  þarna á ferðinni sama græðgin og annarsstaðar draumastaður fyrir arkitekta og byggingarverktaka að láta til sín taka og byggja.  Það skyldi þó aldrei vera.  Þetta er komið út í öfgar að mínu mati.  Þetta verktakaráðslag.  Þeir víla ekki fyrir sér að kveikja í skógum Grikklands að talið er, og kveikja jafnvel í húsum, eða kaupa þau með allskonar vafasömum hætti.  Þarf ekki að fara að skoða vinnubrögðiin.

Maður hefur séð myndir frá henni Ameríku um svona hluti, glæpamenn fengnir til að hóta fólki eða ógna því til að selja húsin sín,  og þar sem er hugmynd þar er alltaf til einhver sannleikur.  Eða hvað ?

Tugir handteknir í óeirðum í Kaupmannahöfn

Barnapössun og kvöldverður.

Barnastúss í allan dag hjá okkur mæðgum.  Við gættum barnanna fyrir son minn og tengdadóttur. 

Stóri stubbur hjálpaði til við pössunina. Hann fékk samt að fara í bíó.  Hann fór með tveimur dömum sá stutti.

Þær litlu léku sér saman.

svo var horft á sjónvarpið. 

Hún kann að sitja hest hún Hanna sól.

Enda foreldrarnir mikið hestafólk, sjáið hvernig hún beitir fótunum.  Þetta er sko cowboystile.

Við fórum svo niður í tjöruhús til að smakka á fiskiréttunum hans Magga Hauks, hann er listakokkur, og þau hjónin hann og Ragnheiður Halldórsdóttir hafa verið vertar í Tjöruhúsinu í sumar.  Við fengum okkur saltfisk, sem var algjört lostæti. En í boði var líka pönnusteiktur steinbítur og koli, og einnig plokkfiskur, og þessi líka dýrindis fiskisúpa.

Litla skottið hún Ásthildur Cesil fór með.

Hún var líka ánægð með veitingarnar.

Húsið er ansi hreint kósí og skemmtilega hrátt, enda gamalt salthús sem var gert upp fyrir nokkrum árum.  En Neðsti kaupstaður er elsta húsaþyrping á landinu held ég örugglega.

Og margir sem leggja hingað leið sína.

Hér er líka sjóminjasafnið, og þetta eru klippurnar víðfrægu, sem við unnum þorskastríði með.

Hér er sjóminjasafnið, og nær er eitt af íbúðarhúsunum, en þar hefur alltaf verið búið og er ennþá.

Hér má sjá faktorshúsið, Þð er líka búið í því og hér sjást reitirnir sem saltfiskurinn er þurrkaður á.  En ég átti minn þátt í því að það var byrjað á slíku, það var meðan Elsa sem var hér atvinnumálafulltrúi, okkur datt í hug að fá valinn hóp af unglingum í unglingavinnunni til að verka og þurrka saltfisk.  Það gekk eftir og ég fékk gamlan sjóara til að leiðbeina þeim með pækil og verklag.  Þetta hefur verið gert æ síðan og er orðin vel þekkt eðalvara.  Sólþurrkaður saltfiskur.  Ég er stolt af mínu framlagi, en ég var á þessum tíma með unglingavinnuna hér í bænum.

Hér er svo tjöruhúsið, þar sem við borðuðum. 

Jamm hún átti að fara að sofa, en hvað  er hægt að gera þegar maður fær svona viðbrögð

Það er ekkert hægt að gera nema knúsa svona engil.