Mýrarbolti - taka tvö.

Ég lenti í smáævintýri í gær, alveg óvænt.  Ég heyrði sum sé í fréttum að fólk var hvatt til að mæta inn í Tunguskóg, til að vera statistar í mynd sem bretar eru að gera um mýrarbolta.  Ég hugsaði með mér að það væri gaman að taka nokkrar myndir á bloggið mitt, Ásthildur var nýsofnuð, og ég bað Úlf að hlusta eftir henni fyrir mig, meðan ég skryppi smástund inn í skóg.

En þegar ég mætti á svæðið, voru ekki margir komnir, ísfirðingar eru oft dálítið seinir á sér, og sumir feimnir, það var til dæmis fullt af fólki í berjamó hinumegin við ána, þar sem sást vel yfir  En sum sé, þar sem svona fátt var, og mikið stóð til, endaði með því að ég slóst í hópinn, og tók þátt í öllu saman. 

Það var reyndar alveg rosalega gaman.

Það fyrsta sem ég sá voru tveir slökkviliðsbílar á bólakafi í grasinu.  Þeir höfðu verið kallaðir til, til að sprauta vatni yfir mýrarboltasvæðið.  Eins gott að ekki kviknaði í einhversstaðar nákvæmlega þarna.

Strákarnir við pollinn voru svo að heilgrilla læri ofan í mannskapinn. nammi namm.

Bílliinn á kafi, byssan spennt, og auðvitað er þarna gott útsýni til myndatöku.

Klappstýrur voru þarna auðvitað, og svo Hálfdán Bjarki sem var einn af aðalkörlunum þarna, enda er hann upplysingafulltrúi bæjarins og þar að auki vanur mýrarboltamaður.

Skólabróðir minn hann Magni mættur líka í stígvélum, vanur maður.

Hér átti að fara fram heimsmeistaramót í Mýrarbolta, milli Íslendinga og Tékka, hér eru tékkarnir, einhver gárunginn sagði að hluti af þeim væru gúmmítékkar, því þeir fengu lánaða þrjá ísfirðinga

Það liggur mikil vinna á bak við svona mynd.  Ég held að þetta sé stuttmynd, og verði sýnd á BBC world.

Það þarf að huga að ýmsu, og mikið um að vera hjá leikstjóra og framleiðanda.

ég held samt að þeir hafi gleymt að tala við álfana og huldufólki í dalnum, því marg gekk á afturfótunum til að byrja með.

Hér er tékkneskaliðið komið í búningana sína.

Málið er að við áttum að ganga á eftir leikmönnunum að leikvangnum, en fyrst átti að sprauta í fallegum boga vatni yfir leikvanginn.  hehehehe... en málið var að úðinn fór yfir okkur öll hin, hér eru menn að forða sér undan vatninu.

En það tókst svo að lokum að sprauta á leiksvæðið en ekki fólkið.

Her er myndin svona í þverskurði.  Það er maður sá sem þarna tekur myndina, sem vinnur verðlaun í ljósmyndasamkeppni á mýrarbolta. 

Jæja þá fer að koma að því að fara ofan í drulluna.

Bæði liðin komin á sinn stað.

en fyrst var boðið í hádegismat. 

Og fólk var orðið svangt.  Þetta var ævintýri út af fyrir sig.

Og svo þurfti að koma bílunum í burtu, það var minna mál, þegar þeir höfðu tæmt 2000 lítra af vatni.

Og gekk bara nokkuð vel.

Áhorfendahópurinn var líka fjölþjóðlegur.  Og það var reyndar komin ágætis stemning í mannskapinn  þegar hér var komið sögu. Allirsem einn maður, bæði leikarar, leikumsjónarmenn og ´horfendur.

Það hafði líka fjölgað í áhorfendaskaranum.

Veðrið var líka gott hlýtt og logn.  Hér er verið að instructera mannskapnum.

Og dómarinn komin út í drulluna  Þetta er reyndar yfirmaður tæknideildar bæjarins.

Sómir sér vel þarna í drullunni.

Og hefst þá leikurinn, ég held að þeir hafi bara átt að leika smástund, en það voruallir svo spenntir, bæði leikendur og áhorfendur, að þeir léku fullan leiktíma, ótrúlegt alveg.

Það þarf endalaust að vera að skoða og athuga, næsta skref er svo sjálfur leikurinn.

Þeir voru ekki með neitt stíft prógramm eða handrit, hvað eigum við að gera næst, sögðu þeir.  En í staðin fá þeir örugglega skemmtilegri og líflegri myndskot.

Hér er svo einn af leikendum framtíðarinnar.  Pabbi hans var ansi vel liðtækur í slagnum.

Já svona á að gera þetta !

Og þá er drullann á fullu.

Slagurinn byrjaður.

Viðbúnir tilbúnir nú.

Íslendingarnir.

Fyrsta markið varið.

Og spenna komin í leikinn.

Hér er varið hjá tékkunum.

Og eins og sjá má, er hiti í mönnum.

Oh boy!

Örtröð við markið.

Maður og bolti.

Stundum var erfitt að greina boltan

Og smátt og smátt runnu jafnvel leikmennirnir saman við drulluna.

Ótrúlegt að horfa á þetta.

Og ef maður spáir í orkuna sem fer í þetta.  Það er ekki nema fyrir fílhrausta menn og konur að spila þennan mýrarbolta.

enda var farið að draga af mannskapnum undir það síðasta.

Þetta er sko ekki auðveldasta sport í heimi.

Enn og aftur maður og bolti

Og maður á mann

Leikurinn endað svo 1x1, jafntefli.  Og mennirnir gjörsamlega uppgefnir, því í mýrarbolta, skipta menn út reglulega í liðunum, þar sem þetta reynir svon mikið á.  En hér var engu sliku til að dreyfa.

Svo ef til vill hefur hér verið slegið heimsmet í úthaldi í íþróttiinni, hver veit?

 

Leiknum lokið, og mennirnir komnir á land.  Pása fyrir tökulið og leikendur, áhorfendur farnir að mjaka sér heim, og tími á mig að koma mér heim til minna unga.  En mikið var þetta annars skemmtilegt, ef ég hefði vitað að ég ætti eftir að standa framan við myndavélar, hefði ég örugglega sett á mig smá málningu og allavega greitt á mér hárið  en auðvitað þarf líka skessur í svona viltar myndir.   Annars takk fyrir mig og takk fyrir skemmtilegan dag.

Gott veður á Ísó, og gott líf í kúlunni.

Það er dýrðar dagur í dag, milt og hlýtt veður, sólin svona við að brjótast fram. 

Ég brá mér í bíó með stubbnum í gærkveldi til að sjá Mamma Mía, og ég sé ekki eftir því.  Þetta var held ég sýning númer fimm hér og það var allt uppselt, sumir voru að fara í annað og jafnvel fjórða skiptið.  Enda stemningin algjör.  Það voru vídeóupptökur af Abba, bæði fyrir sýninguna og í hléi, svo fólkið var orðið vel upphitað fyrir sýninguna.  Þarna voru margar eldri konur eins og ég, og allt niður úr. En karlmenn líka.  Ég held að það sem geri útslagið með vinsældir þessarar myndar, er einlægnin og leikgleðin í aðalleikurunum öllum.  Þau bókstaflega virðast elska að vera þarna með.  Og Meril Streep Vá þvílíkur leikur, og gleði.  Brosnan var líka flottur, mér fannt hann töff að syngja svona, og ég sá í augunum á honum að þau gneistuðu af kæti, meðan hann var að syngja.  Þetta skilar sér alveg fram í kvikmyndahúsin og til áhorfenda.  Svo hef ég líka grun um að við þessar eldri, höfum gaman af að sjá að eldri konur geta verið aðal, og bæði töff og töfrandi.  En mér finnst hafa verið valin maður í hverju rúmi, og heildin þess vegna svona óskaplega skemmtileg og góð.

En að kúlúbúum.

Við vorum með spaghetti í gær, krakkarnir elska svoleiðis.

Tóm sæla tíhí..

Og maður þarf nú ekki hnífapör í svona mat sko!!!

En prinsessur eru nú settlegri..... eða þannig.

Og Úlfur "stóri bróðir" er mjög duglegur við að hjálpa ömmu með stelpurnar.

Hanna Sól er hér í bókmenntunum, þetta er reyndar ein af uppáhaldsbókum Úlfs, ásamt heimsmetabók Guinnes.

Hér grípur hann aðeins niður í píanóið, en trommurnar eru hans aðall.

Lillan horfir á sjónvarpið með athygli.

Afi greyið þarf að fara að skola sótið úr kajakgallanum sínum, og Úlfs.  Sem betur fer slapp allur þeirra búnaður í brunanum.

Af því að haustið er að koma, er ekki úr vegi að fá nokkrar blómamyndir.

Rósir hafa aldrei verið fallegri en í sumar.

Hvaða fallega blóm skyldi þetta nú vera.

Jú bara venjuleg kartafla, ekkert flóknara en það. 

ég get svo svarið það sem þessu barni dettur í hug, þetta gerði hún alveg sjálf, og þóttist sofa, bara leikaraskapur í litla grallaranum.

En afi gefur prinsessunni blóm.

Ó svona falleg Havaírós.

Hún þarf auðvitað að fara í hárið.

En veðrið er yndislegt, þó ekki sé full sól.  Eigið góðan dag elskurnar. 

 

Lognið er að flýta sér í dag.

Veðrið var kolvitlaust í morgun, þegar við fórum á leikskólann.  En það er orðið betra núna, hefur lægt heilmikið og steinhætt að rigna. 

Já himininn var dálítið ógnvænlegur í morgun ekki satt ?

Þessi var reyndar tekin seinnipartinn í gær, sjáið birtuna, hún er mjög sérstök.

Minnir mann hálfgert á tröllasögur.

En svona er náttúra íslands, óbeisluð, og óviðjafnanleg.

Ekki algeng sjón hér, hvítfryssandi haföldur.

Og allir fuglarnir komnir á land.  Eða að láta vindinn bera sig.  Einn sem ég mætti átti í erfiðleikum með að fljúga gegn vindinum frá bílnum mínum.  Ég varð að hægja á mér svo hann kæmist framhjá.

Já þeir eru allir sestir upp blessaðir.

En Hanna Sól og Ásthildur atidur, eins og hún segir sjálf, fóru til berja í gær, í yndælisveðri, og týndu nokkur krækiber.  Og svo var borðað, og Sigurjóni boðið að borða líka. 

Annars er góð saga að grallaranum Ásthildi frá leikskólanum.  Í gær þegar ég sótti þær, var forstöðukonan alveg miður sín, þá hafði sú stutta skriðið upp úr vagninum þegjandi og hljóðalaust, hún var bæði bundinn niður í vagninn og svo með hljóðtæki.  En allt í einu var hún bara komin út á tún.  Þær spurðu mig hvort ég vildi að hún svæfi inni til öryggis, en ég taldi það ekki þurfa.  Okkur fannst skrýtið hvernig hún gat losað sig úr vagninum, því það virtist ekkert hafa opnast. 

Í dag, sagði forstöðukonan mér að vegna roksins þá svaf hún inni, og þær horfðu á hvernig hún smokraði sér úr beltinu, án þess að opna það og án þess að gefa frá sér nokkurt hljóð.  Amma verður því annað hvort að kaupa nýtt beisli, eða láta hana sofa inni.  Hún  algjör prakkari.

Þessi var svo tekinn í morgun.  Ásthildur er ekki að gráta vegna þess að hún vilji ekki fara á leikskólan heldur á ég að halda á henni hehehe.... Hin er svo að pósa í prinsessukjólnum sem hún fékk að fara í í morgun á leikskólann.

En sum sé veðrið er orðið bara nokkuð gott hér.  Og vonandi allstaðar annarsstaðar.

Every time you say good bye, I die a little.

Hér er hún Solla stirða í allri sinni dýrð.

 

Ömmustelpan mín er nú ansi lík henni Sollu stirðu, með þennan lit og klippingu.

Krakkarnir og kisa.  Það er sorg í hjarta mínu, því dóttir mín er farin suður, til að læra undir próf, síðan liggur leiðin hennar til Vínar, þar sem hún sest á skólabekkinn.  Litlu stelpurnar hennar eru hér, og það hefur ekki verið auðveld kveðjustundin.  Ég er líka í sárum, því ég á afskaplega erfitt með kveðjur.  Í hvert sinn sem einhver kveður deyr einhver hluti af manni.  En nóg um það.  Ég næ mér fljótlega.  Gat ekki skrifað neitt í gær, var of aum til þess.

Brandur er allavega glaður að fá frið á heimilinu fyrir þessu litla skrímsli, sem sífellt var að bögga hann.  En hann hafði hina mestu skömm á, og var jafnvel hræddur við til að byrja með.

Heimilislífið dottið í sama farið, að fá afa í mat á sunnudögum.

Þessi ágæta kona, sem mér var sagt að væri bæjarstjóri, minnir í Nanortalik, kom og keypti hjá mér plöntur, hér er hún að leggja af stað út á völl, með fríðu föruneyti og blómin frá mér, til að fljúga beint heim til sín.  Þar dafna blómin vonandi vel.

Ballerínan og riddarinn, eiga vel saman.

Með allt á hreinu.

Og hér er svo litla Heidy, en hún var eins og allir vita frá Austurríki.

Svo er auðvitað tekið til að að skoða gamla dótið upp á nýtt.

Prinsessur þurfa líka aðeins að sinna þeim málum.

En góða veðrið er ennþá hér.  Milt og lygnt.

eins og sjá má.

Húsin í bænum standa gjarnan á haus.

Nýlega bættist í flota ísfirskra bátaeigenda.  Þessi skúta er bæði afskaplega flott og kostar ekkert smá skilst mér.

Til lukku með hana Rabbi.

en það gerðist líka dálítið dapurlegt, þegar kviknaði í aðstöðu Sæfara, og margir kajakar eyðilögðust í eldi.  Og húsið stórskemmdist líka.  Aðstaða þeirra kajakmanna.

Lögreglan og eigandi að átta sig á aðstæðum.  Sannarlega sorglegt mál.  En vonandi verður þetta allt byggt upp aftur, og vonandi hafa kajakarnir verið tryggðir.  Sem betur fór slapp minn karl við skemmdir á sínum kajak.  En aðstaðan þeirra er mjög skemmd.

Vil óska þeim góðs gengis við endurbygginguna.

en kúlan er enn á sínum stað og þeir sem þar dvelja oft og lengi.

Litlu grallararnir mínir þar á meðal.

Þetta er miljón króna svipur á Evítu, hún er ótrúleg með svipbrigði stelpan sú.

Og svo eru þær alveg að fara að tala, það koma orð og stundum heilar setningar hjá Evítu.

Jamm grallaraspóar

Og Hanna Sól verður örugglega fyrirsæta.

Aríel litla er algjörlega hlutlaus, og búin að finna sér verðugan andstæðing

Svo fékk hún rúm, eða hún fann það eiginlega alveg sjálf.

Í nýja prinsessuherbergi heimasætunnar Hönnu Sólar. 

Og veðrið er ennþá gott.

Hér er svo elskuleg fyrrverandi nágrannakona mín hún Magný.  Þau búa núna úti á Spáni, í Andalúsíu, þar sem þau leigja út íbúðir Competa, Perla í fjöllum Andalúsíu, það er hægt að hafa samband við þau á www.competa.is, ef þið viljið ferðast til Andalúsíu og leigja ykkur íbúð á fögrum stað, ég var að skoða myndir.  Er ákveðin í að bregða mér þangað fyrr en seinna, og ryfja upp skemmtileg ár með þeim hjónum sem nágrönnum mínum. 

Þá er allt að verða klárt fyrir brottför.  Síðustu mínúturunar fara í að sitja með foreldrum sínum og fá sér kaffisopa á uppáhaldsstað okkar, fyrir framan kúluna.

Og Kay hjálpar til.  Hann er svo duglegur drengur og góður hann fer að byrja í skólnum í Austurríki.

Og þá er allt orðið klárt að leggja í hann.  Góða ferð elsku barnið mitt, og knús þangað til við sjáumst aftur.  Ég ætla að gæta litlu englanna þinna eins vel og ég get.  

Og hér eru aðrir farfuglar að tygja sig til heimferðar.  Þeir fara líka fljúgandi, eru farnir að hópast saman, en þeir fara gjarnan margir saman.  Í augnablikinu eru þeir innan um fjárhóp, og virka svipað stórir, þetta sumar hefur því verið þeim gott og gjöfult af mat. 

eigið góðan dag elskurnar mínar og takk fyrir hve þið eruð góð við mig endalaust.  

 

Heimkoma.

jamm hér eru ferðalok.

Kcöldið er fagurt.

Sól er sest og sefur fugl á grein.

er þetta ekki rómó?

Og afi les fyrir börnin.

Svo þarf að þvo sér fyrir svefninn ekki satt?

Annars getur maður nú brosað að þessu öllu saman.

Grallaraspóarnir nammi namm gosdrykkur.  Ætlarðu að klára þetta allt ?

 

Nei þú mátt líka fá sopa.

E það er betra að fá bara glas.

Borðið þér orma Frú Norma ?

Aha kettlingurinn, amma viltu ekki taka við honum.

Það er reyndar ágætt að hvíla sig í kattarsandinum.

Og jamm hér horfðu allir á ólympíuleikana.

Hver segir að kisur og börn eigi ekki vel saman.

Nú eða Eyrnaslapi, það má pakka honum inn í rýjur, svona til tilbreytingar

Umm sítrúna er súr !!!

Leyfðu mér... ég vil smakka.

Umm kisi kiss, fáðu þér mjólk

Sona sona, hér er mjólkin'

Best að klára þetta.

Strákar geta lika elskað ketti

Og svo var dansað, þetta var síðast kvöldið, hér er hann Erik frá Maríubakkannum á útopnu.

Og hann fríkar út, þessi elska.

Sumir létu sér nægja að dansa við mömmu

Nú eða ömmu

Og það er fjör!!!!

Jamms það var dansað upp á dekki,

Já allir voru að dansa upp á dekki !!!

Já systir Eriks frá Maríubakka, með kisu hana Aríel.

Amma og afi eftir allt fjörið.

Úbbs hvar er kisa?

Hér erum við á leiðinni heim, Dynjandinn er glæsilegur foss.

Og svo stoppuðum við auðvitað á Hrafnseysi, bústað Jóns Sigurðssonar.

Og fengum þar góðan viðurgerning, kaffi, kakó vöfflur og rjóma, svei mér þá.

Þarna er svo auðvitað minjasafn um kappann.

Pottur á hlóðum.

Þessa fallegu kirkju átti að rífa, það var byggð kapella inn í húsinu, en sem betur fer dróst að rifa hana, þangað til lög sögðu til um friðun, og hér stendur hún enn, þetta gamla kirkjuhús.

Hún er líka falleg og hlýleg að innan.

Og sjálfsagt hefur verið gott að ylja sér á ofni, þegar kalt var úti.

Hrafnseyri, þaðan sem okkar sjálfstæðishetja kemur Jón Sigurðsson. Og Ketildalirnir í rigningu.

Litla skottið finnur sér ýmislegt til að skoða.

Vertu sæll Jón Sigurðson.

Amm og farið yfir Hrafnseyrarheiðina, sem er ógnvænleg, get ég sagt ykkur.

Og hér er drottning, sem betur fer ekki sú danska, því þó hún haldi á sigarettupakka þessi drottning, þá talar hún frekar í síma en að reykja líkt og danadrottninginn. 

En þetta svona dekkar vikuna mína, og ég segi bara góða nótt og dásamlega drauma elskuleg.

 

 

 

Ævintýralandið.

Það kom dálítið skemmtilegt upp á hjá mér núna.  En ég var með hugleiðingar á blogginu hennar Hnetu bloggvinkonu minnar, þar sem hún var að tala um að hún hefði verið að kaupa miða á leikrit vetrarins fyrir sig og sína. http://hneta.blog.is/blog/hneta/ m.a. að hún ætlaði að sjá Skilaboðaskjóðuna, ég sagði við hana, að ég hefði einmitt samið leikrit fyrir nokkrum árum, thema sem skilaboðaskjóðan byggir á. 

Forsaga málsins er sú, að fyrir mörgum árum, var ég með leiklistarkennslu í Grunnskólanum á Ísafirði, í samstarfi við Litla Leikklúbbinn, við höfðum themað ævintýrin og ofbeldið í þeim.  Upp úr því samdi ég þetta leikrit, þar sem tveir menn detta ofan í ævintýralandið, annar er jákvæður og hinn neikvæður, þeir sjá svo hvert ævintýrið á fætur öðru, en það er búið að breyta þeim, þannig að ofbeldið er að mestu tekið út.  Það var virkilega gaman að vinna með krökkunum, við settum þetta svo á svið og sýndum í Grunnskólanum.  Við sendum þetta svo inn til Bandalags ísl. leikfélaga, og þar gleymdi ég því alveg, þangað til í fyrra að það var haft samband frá grunnskólanum á Borgarfirði eystri, og spurt hvort þau fengju leyfi til að setja upp leikritið mitt.  Sem var auðvitað auðsótt mál, og ég auðvitað mjög montin.  Þau höfðu svo samband aftur og vildu fá eitthvað í endirinn, það varð út að ég setti saman texta við gamalt lag sem lokalag.  Þetta rifjaðist svo upp fyrir mér, þegar Sigrún Hneta, fór að tala um Skilaboðaskjóðuna, sem kom svo síðar.  Og ég fór að skoða hvað hefði nú orðið af þessu skemmtilega afkvæmi mínu.  Og viti menn, þarna var umsögn og myndir. 

http://www.leit.is/thjonsla/go.aspx?r=le&url=http://www.google.com

Þetta er örugglega vonda drottningin í Mjallhvít og dvergarnir sjö.

Þetta eru nú sennilega Aulabárður og bræður hans.

Nornin í Hans og Grétu.

Rauðhetta, amma og Úlfurinn.

Hér gæti svo verið lokasöngurinn.

Því miður á ég engar myndir af okkar uppsetningu, það væri gaman ef einhver, foreldri eða aðstandendur hefðu mynd af henni í fórum sínum til  að leyfa mér að sjá.  En ég vil bara vona að krakkarnir á Borgarfirði eystri hafi haft jafn gaman af að setja þetta upp og við hér hinum megin á landinu. 

Hin forvitnilega Flatey.

Já við fórum með Baldri yfir til Flateyjar, ég hafði aldrei komið þangað áður, en hafði lengi haft áhuga á að skoða þessa eyju.  Hún er sérstök fyrir margra hluta sakir.  Í dag eru þar tveir ábúendur, bændur  örugglega sjálfþurftarbændur, með kindur og hænsni.  En þarna erum mörg falleg hús og vel við haldið.  Miklu meiri byggð en ég bjóst við.  Þarna eiga menn sumarhús, og margir dvelja þarna sumarlangt.  Mér var sagt að þegar kvikmynd Baltasar var gerð þarna var gengið í að fá Gemsasamband þangað, en íbúar voru víst ekki hrifnir af slíku.  Og ekki vel séð að menn tali í þau tól í miðbænum.

Hér er verið að fara um borð.  Vestfirðingar fá sérkjör á bátinn.

Hér eru unglingarnir okkar.  Þetta var síðasta ferð sumarsins, þar sem báturinn siglir tvisvar yfir Breiðafjörðin, það voru því síðustu forvöð að dvelja þarna milli ferða.

Það þarf að fylgjast með fuglum og svoleiðis.

Okkar erlendu vinir, Kaj frá Austurríki og Leon frá Þýskalandi.  Þeir skemmtu sér ekki síðu en hin börnin.

Það er gott að sitja hjá mömmu, þar er öryggið.

Þúsund eyja klasi, sem ekki er hægt að telja.  En fallegt er hér.

Sumir voru nú samt dálítið sjóveikir.

Og svo var komið í Flatey og nú var bara að ganga á land.

Aðalgatan í átt að þorpinu. 

Læknishús stóð utan á þessu húsi, og þarna má greina sultukrukkur sem voru örugglega til sölu.

Hér eru engir malbikaðir breiðvegir, heldur svona slóðar, alveg eins og fólkið hér vill hafa það.

Íslenskar hænur á vappi.  Allt svo frjálslegt og notalegt hér.

Sumir eru einfaldlega prinsessur, og prinsessur þurfa að halda uppi kjólfaldinum, þegar þær vaða yfir polla  Það er örugglega meðfætt.

Og meðan sumir príla...

Vilja aðrir sulla.

Og nóg um að vera fyrir ærslafulla krakka.

En prinsessur eru líka alltaf settlegri...

Já það var margt um að vera.

Og börn eru alltaf svöng á ferðalögum ekki satt?

Ömmur líka

Svo er gott að leggja sig aðeins eftir matinn.

Hún er alveg eins og amma sín, öll í grjótinu.

Það eru mörg falleg hús hér eins og ég sagði áðan, og öllum vel við haldið.

Hér er hótelið þeirra kaffihúsið og barinn.

Það var líka farið í kirkjuskoðun.

Bátar eru auðvitað lífsnauðsyn í Flatey.

Og heimurinn getur virkað ógnarsmár, meira að segja miðað við lítið kríli.

Kirkjan er fallega skreytt af Baltazar Samper.

Bæði altarið og kirkjuskipið.

Trú von og kærleikur heita þessir bátar.

Og ekki fer maður svo í Flatey að maður skoði ekki bókhlöðuna.

Og Flateyjarbók.

Hér er líka teikning af eyjunni frá árinu 1906.

Safnahúsið er eins og sjá má, risasmátt. 

Það er komin tími til að halda af stað niður á bryggju.

Farartækin hér eru af ýmsum stærðum og gerðum.

Eins og sjá má.

Já þau eru líka mis afkastamikil.

En það er nú bara eins og það er.

Hér er meira að segja bíll.

ég hugsa að þessi skreiðarhjallur og fiskurinn á honum, sé bara mjög stór á Flateyskan mælikvarða.  Þ.e. miðað við höfðatölu.

Og svo er komið niður á bryggju.

Hér er beðið eftir bátnum.

Og sumir orðnir lúnir.

Það var múgur og margmenni á bryggjunni, þegar skipið kom.

Flatey kvödd með virktum.

Og gamli vitinn lýsir leið.

Og það er notalegt að setjast niður og fá sér eitthvað í gogginn eða bara horfa á barnaefnið í sjónvarpinu.  En sumarbústaðarlífið heldur áfram.

Þessi er fyrir Kiddu mína.

Er ólympíuleikvangurinn í Peking íslenskt hugvit ?

Ég var að lesa ljómandi skemmtilegt viðtal við arkitektin að kúluhúsinu mínu, lífskúnsternum og stærðfræðingnum jú og arkitektinum Einar Þorstein Ásgeirsson.  Þar kemur hann fram með skemmtilegla sögu um tilurð "hreiðursins" ólympíuleikvangsins í Peking.

 

  En það voru fleiriren við tveir og Holbækbúar,sem voruánægðir með árangurinn:Tveir svisslenskirstjörnu-arkitektarsáu gripinn,þeir voru einmitt aðvinna að samkeppnifyrir Ólympíuleikanaí Bejing 2008. Og vitimenn, með kópíuaf þessu listaverkiokkar unnu þeir samkeppnina!  Garðskálinn í Holbæk kominn tilPekingÉg má til með að segja þér aðraskondna sögu um form, Súsanna.Og hvar þau lenda svo á endanum.Þessi er frá fyrstu árumsamvinnu okkar Ólafs Elíassonar.Þannig vildi til að haustið 1998unnum við að gerð “garðskála”listaverks fyrir lystigarð í Holbækí Danmörku. Við urðum lokssammála um að ákveða þekkt,fallegt geometrískt munstur áskálann, sem ég vissi um: Ammann-línurnar. Gott og vel. Skálinnvar svo vígður vorið 2000 íHolbæk.Tveimur árum seinna var gefinút bók um þetta verkefni ásamtfleiru. Við vitnuðum að sjálfsögðuí stærðfræðisnillinginn Mr.Ammann frá Boston og línurnarhans. En það voru fleirir en viðtveir og Holbækbúar, sem voruánægðir með árangurinn: Tveirsvisslenskir stjörnu-arkitektarsáu gripinn, þeir voru einmittað vinna að samkeppni fyrir Ólympíuleikanaí Bejing 2008. Ogviti menn, með kópíu af þessulistaverki okkar unnu þeir samkeppnina!Nú er búið að reisa byggingunaí Bejing og allir sem þekkja garðskálanní Holbæk sjá, hvað er hérá ferðinni. Síðast um helgina komhér ókunnur maður, bankamaður,sem óspurður sá strax að umsama hlut er að ræða. Nú, ariktektarnirstanda ennþá í þeirritrú, að þetta ævintýri þeirra hafiheppnast. Þeir tala fjálglega um“fuglshreiður”, en ekki Ammannlínur.Og svo langt gengur vitleysan,að það er búið að finnaKínverskan listamann, sem vefurtágum saman á líkan hátt. –Þóþað nú væri.“„Fjölmiðlarnir éta þetta svoauðvitað upp hver eftir öðrum,uns ný “staðreynd” verður til! Íeinkaviðtali hafa sömu arkitektarviðurkennt hugmyndastuldsinn, en opinberlega ekki. Þaðværi skömminni skárra ef þeirviðurkenndu, að minnsta kosti,að hér eru Ammann-línurnarkomnar til Bejing!“  Einar er afar sérstakur maður og framtíðarhugsuður.  Hér eru glefsur úr viðtalinu. 42Einar Þorsteinn Ásgeirssonlistamaður og arkitekt segirhinn harða heim vitsmunaekki gefa mikið fyrir rómantískartilvísanir„Samstrendingur er nýyrði ííslensku og þýðir að maður geturpakkað saman helling af einumog sama margflötungnumán þess að myndist gat eða holrýmiá milli þeirra. Sama geristmeð sameindir í kristöllum, þaðmyndast einskonar samloka.Maður þarf ekki nema eitt slíktform, en getur pakkað því samaná alla kanta,“ segir Einar Þorsteinnlistamaður og arkitekt ogbætir við: „Í nýja Tónlistarhúsinuí Reykjavík er þetta form notaðí burðargrind glerhjúpsins, semá ensku heitir „space frame“ ogber sig sjálf vegna þess að húner í þrívídd. Það sem er sérstaktvið þetta form mitt, er að það erbyggt á fimmfalt symmetrískurými, en er samt samstrent, enaðeins um fimmtán samstrendform eru til.“ Vitaskuld er Gullinfangiðaðeins eittaf fleiri skyldumformum og þau erusmám saman aðkoma í ljós – en áendanum leiða þausaman til nýs skilningsá vissum þáttumnáttúrunnar.

Allt viðtalið er svo hér: http://www.landogsaga.is/LS-03058.pdf

Komin heim í heiðardalinn.

Já ég er komin heim, er svona að jafna mig eftir fríið.     Það er ótrúlegt hvað maður getur orðið þreyttur eftir frí hehehehe... Það var annars rosalega gaman.

Íslensk náttúra er hrikalega falleg og kraftmikil.

Við vorum með tvo sumarbústaði undir mannskapinn, en það var samt þröngt á þingi, enda afkvæmin mörg.  En bústaðirnir voru sérlega flottir og notalegir.  Við sváfum samt í pallhýsinu okkar til að byrja með.

Þessi litla hvíta kisa var eftirlæti allra barnanna.  Hún heitir Aríel líka kölluð Nanna, en það er af Evítu litlu.  Hún er víst ein af fáum skógarkisum, kvenkyns sem er svona hvít og falleg.

Ömmuskott með græna teppið sitt.

 

Það var rosalega gaman að hoppa í stóru dýnunni. 

Hér er búið að undirbúa kvöldmatinn á laugardeginum.  Það dugði ekki minna en fjögur læri.

Notalegt heimilislíf.

Stubburinn með kisu.

Það þurfa náttúrulega allir að hjálpast að við að vaska upp, þegar maður er í fríi.

Svo má næla sér í snakk, þegar pabbi er upptekin af að horfa á ólympíuleikana

Það þarf líka að kenna þeim litlu að fara vel með kettlingin.

Sæt saman.

Það þurfti margt að spjalla og skoða.

Gelgjurnar mínar.

Það voru líka týnd ber, en það var best að borða þau strax, svo þau skemmist ekki.

Það er rosalega fallegt í Flókalundi. 

Svo var sameiginlegt borðhald.

Ásthildur er liðtæk við að leggja á borðið líka með aðstoð Kajs.

Já það var fjör.

Hanna Sól með Sollu stirðu klippingu.

Og Evíta horfir á heiminn.

Strákar eru sísvangir ekki satt, sérstaklega í útilegum.

Jamm það þarf að fylgjast með þessum leikum úti í Kína.

Og svo má líka rífast smá.

Nú eða bara vera vinir.

Kisa er ekki hrifin af banönum.

Við nefndum frumburðinn "pabba ársins".

Harrý Potter ? Nei Kaj Veller hinn austurríski.  Þetta er samt flott mynd

Eins gott að gæta sín þegar maður fær svona villidýr yfir sig.

Evíta verður örugglega fatahönnuður, hún kann sko að klæða sig í það sem til fellur

Og Óðni Frey finnst ber góð hehehehe.....

Og það er líka gaman að róla.

Svo fengu unglingarnir að tjalda, það var gaman.

Hahaha flott skvísa, og þetta er Erik Oddur í Maríubakkanum, þau urðu bestu vinir.

Hehehehe, það sem sumum skottum getur dottið í hug.  En þetta er samt rosalega fyndið. 

En við fórum út í Flatey, og ég ætla að láta hér inn nokkrar myndir þaðan seinna.  En það er gott að vera komin heim.  Ég hef líka saknað ykkar mín kæru. 

Svo segi ég bara góða nótt héðan úr kúlunni.

Blóm og ævintýri.

Ég hef verið á fullu núna, er að fara í viku frí, til að slaka aðeins á.  Fer í sumarbústað í Flókalundi.  Þar koma svo litlu dúllurnar mínar til mín, og þar með er ég orðin þriggja barna móðir aftur hehehehe

Amma er ég ekki alveg nógu fínn til að fara í matarboð til afa gamla, spurði stubburinn, en pabbi hans var að elda skötusel fyrir afa sinn, og bauð stubbnum líka.

Kvöldið er fagurt sól er sest

Og sefur fugl á grein, tröllinn vaka lika og ævintýrin kvikna í svona umhverfi.

Og það er tími riddarana, og riddarasporanna. 

Hver öðrum glæsilegri standa þeir allt af sér.

Og þetta er tími nelikkunnar líka.

Drottningin lætur sig heldur ekki vanta, drottning blómanna er rósin, alveg eins og ljónið er konungur dýranna. SKrýtið hvað við þurfum alltaf að setja einhverja titla á allt. Þó svo hvert og eitt stendi fyrir sínu án þessara titla.

Þetta hlýtur þá að vera Mjallhvít ekki satt.

Og hér leynist rauðhetta í skjóli Margrétu perlu.

Litli stubburinn kom í dag með pabba sínum, þetta er kónguló í grænni líkkistu hehehehe

Hér eru svo stríðsmenn vindanna, annar með Basúku, og hinn með Sniper... hvað sem það nú er, víst er það rosaleg byssa sem getur skotið mús upp á fjallstindi.  Hrollur  ég er alveg sammála þér amma, sagði stubburinn, ég er algjörlega á móti skotvopnum, ég myndi bara nota þær til tilrauna, með að skjóta blómum eða eitthvað slíkt.

But boy will be boys !!!

Þannig er það bara.  Svo er það okkar að leiðbeina þeim, og fá þá til að vilja frekar skjóta blómum, en skotum.  Slíkt er uppeldisatriði fyrst og fremst.

En ég verð ekki mikið við næstu viku, ekki samt gleyma mér, og ég lofa að taka fullt af myndum í Flókalundi, og sýna ykkur þegar ég kem heim.   Knús á ykkur mín elskuleg.