ESB og almennir borgarar í hinu nýja ríki Sambandsríkið Evrópa.

Ætli það verði svo að réttlætið komi utanfrá og þá frá bretum af öllum mönnum.  Það skyldi þó aldrei vera. 

Rannsókn á bankahruninu er eitthvað sem hefði þurft að vera löngu búið að skoða hér á landi, en ráðamenn heykst á því af einhverjum ástæðum.  Ef til vill of invíklaðir í ástandið.  Það þarf líka að passa upp á vini og vandamenn, þó maður sé ef til vill ekki sjálfur flæktur í málið.

Mér var bent á bloggsíðu frá einum þingmanni breska íhaldsflokksins á Evrópuþinginu.

http://blogs.telegraph.co.uk/news/danielhannan/100005606/icelanders-go-chilly-on-eu-membership/#comments

Þetta er mjög áhugavert og skemmtilegt blogg plástur á sár okkar íslendinga.

En hann segir:

Icelanders go chilly on EU membership

By Daniel Hannan World Last updated: August 4th, 2009

33 Comments Comment on this article

Euro-enthusiasts became terribly excited when the Icelandic Parliament, the Althing, voted to begin discussions with the EU. Not this blog. Their boasts passed me by as the idle wind that I respect not. I pointed out that, in every country in Europe, MPs were more pro-Brussels than their constituents. Iceland would be no different.

Well, we now have the first opinion poll since the parliamentary vote. It shows that 48.5 per cent of Icelanders oppose EU membership, 34.7 per cent are in favour and 16.7 per cent are undecided.  The figures suggest a 14 per cent swing to the “No” camp since the last poll, conducted by the same company three months ago. Exactly, ahem, as predicted here.

I’ve said it before and I’ll say it again. Icelanders are the sturdiest, bravest, most self-reliant people in the world. A thousand years of subsistence farming and fishing has bred independence into their bones. They will never surrender their democracy. I’ll offer a pound to a krona on it.

 svörin eru líka skemmtileg aflestrar:

Hér til dæmis.

good point. I saw on the great Conservativehome site the UK spends £12billion a year on being in the EU but only gets £7 billion back. so £5billion goes to other EU states, we could use that money to help pay our debt.

it is like being in a gym membership when u hardly go, give it up and save money.

Why can’t Britain pull out of many programs of the EU and not pay for them, but still have the advantages of free-trade.

===

Ætli við þurfum ekki líka að borga í púkkið, eða halda menn í einfeldni sinni að við bara fáum eitthvað  en þurfum ekkert að leggja af mörkum?

Eða þetta:

The reason that MPs, of all countries within the EU, are EU groupies is the prospect of a nice little earner when their electorate finally realise that they are a waste of space and give them the heavho. A well paid job, with limitless expenses, and a pension, is of course is on the proviso that they have been sufficiently sycophantic towards Brussels. The Welsh Windbag, Mrs Windbag and son have done very nicely indeed out of Brussels.

 Ætli þeir sem mest tala fyrir ESB hér á landi lumi á einhverju slíku í farteskinu?

 

Get auðvitað ekki sett inn endalaust en hér er eitt skemmtilegt svar.

Hope you are right about Iceland Dan. If they know anything about icebergs, they should steer a course as far away from Brussels as possible or their fishing fleet will be sunk.

It’s ironic but the one man who could save us from the blight of the EU is the Czech President. He should know a thing or two about totalitarianism.

Þetta er breskur almenningur og það er meira þarna.  Bullandi óánægja með ESB, og sama er að segja um almenning í Þýskalandi, Austurríki og Danmörku. 

En íslendingar sumir hverjir vilja bara banka hausnum í steininn og hlusta ekki á hvað fólkið er að segja.  Inn skal skjóðan hvað sem hver segir.  Er nema von að maður sé að verða brjálaður úr reiði út í stjórnvöld og þá þingmenn sem hyggjast styðja þennan ósóma allan?

 Og ég segi nú bara, hverju hefur þeim verið lofað?  Hvað hangir á spýtunni?  Sem betur fer er drullan farin að sullast út um göt sem loksins hafa komið á fyrirbærið.

 

Í upphafi var manneskjan frjáls.  Hún hafði frjálsan vilja og allir voru jafnir.  Einhversstaðar er þetta lögmál ennþá í gildi.  Við getum gert hvað sem við viljum.  Ef við trúum á okkur sjálf og setjum traust okkar á eigin herðar en bíðum ekki eftir að einhver annar taki af skarið.  Í svona þrengingum þurfum við að finna þennan innri kraft og virkja hann.  Við getum gert það með hugleislu eða jafnvel með því að mótmæla yfirgangi og brölti fólks sem greinilega hugsar ekki um hag almennings, heldur eitthvað allt annað. 

 

Það þarf að endurvekja mótmælastöður á Austurvelli.  Það þarf að láta yfirvöld finna að okkur er nóg boðið.  Við þurfum að finna reiðinni farveg sem beinist í rétta átt.  Að því að koma þeim skilaboðum á framfæri að við viljum ekki taka þátt í þessu samfélagi sem nú er að skapast fyrir framan nefið á okkur.  Samfélag ójöfnuðar og óréttsýni.  Þar sem eingöngu er hugsað um hag þeirra sem hafa lapið rjóman frá okkur hinum.  Samfélag þar sem fólk er gert að öreigum í stórum stíl til að bjarga peningum auðmannanna, og hver er tilgangurinn? Jú það á nefnilega að selja þeim bankana aftur á brunaútrsölu. Því það er heppilegra að þeir séu í einkaeigu heldur en ríkiseigu.  Það hefur legið fyrir frá upphafi.  Ætlum við að láta bjóða okkur það?  Ég segi NEI!  Fyrsta krafan er að ríkisstjórnin fari frá og hér verði sett á stofn Utanþingsstjórn. 

Það ætti ekki að þurfa að skipuleggja svona mótmæli, heldur gæti hver og einn tekið það upp hjá sjálfum sér að mæta og mótmæla.  Það ætti að vera nóg að staðsetja og tímasetja slíka uppákomu.  Því eins og ég sagði áðan.  Hver er sjálfum sér næstur og það þýðir ekkert að bíða eftir að einhver annar geri hlutina fyrir okkur. Og það þýðir sáralítið að setja sig í skotgrafir og verja "sinn flokk" það er enginn annars bróðir í leik og það hefur komið berlega í ljós undanfarna daga að það á ekkert að gera til bjargar almenningi í þessu landi.  Bjargráðið er að troða okkur inn í ESB hvað sem það kostar, og það kostar mikið.  Alltof mikið til að við leyfum að það sé gert.  Það er mín skoðun allavega.

Rannsaka íslensku bankana

Jæja Jóhanna fundin!

Jæja þá er konan fundin í bili.  Þið verðið að fyrirgefa mér að ég tali svona um Jóhönnu, en málið er að enginn manneskja hefur valdið mér meiri vonbrigðum en einmitt hún, sem hefði getað sameinað þjóðina og leyst stóran hluta vandans, en kaus í stað þess að kasta sprengju út í samfélagið og sundra fólkinu sem hún ætlaði að bjarga.

Ekki hefur heyrst púst í henni, auðvitað átti hún að tjá sig þegar aðstoðarmaður hennar réðst fram gegn Evu Joly,  hún hefði getað slegið á þær gárur, eða á að segja risaöldur.  Hún hefði einnig átt að koma sjálf fram í fréttum en ekki senda fjölmiðla fulltrúa sinn,  því það var ljóst að hann hafði ekkert að segja.  Og hún átti auðvitað að koma sjálfviljug fram strax þegar fréttabannið var sett á ríkisútvarpið.  Hún gerði ekkert af þessu, það segir mér að hún sé í rauninni búin að gefast upp.  Hún á ekkert eftir til að stappa stálinu í fólkið í landinu.  Hún virðist ekki skilja að fólk vill að skjaldborgin rísi og aðstoðin verði að raunveruleika.  En þess í stað er bankayfirvöldum gefin laus höndin með að framkvæma stærsta þjófnaðinn.  Þ.e. að ræna fólk eigum sínum, og jafnvel hygla gæðingum sínum.  Allavega ef sagan er sönn sem ég heyrði. 

Hún er um mann sem hafði nýlega byggt sér hús.  Hann var eins og svo margir aðrir fastir í lánasnörunni,  sagan segir að hann hafi farið á fund bankastjórans síns og sagt að hann gæti ekki borgað lánið svona, en var samt með áætlun sem hann bar undir yfirmenn bankans.  Svarið var nei, svo hann missti húsið.  Svo frétti hann seinna að starfsmaður í bankanum hefði fengið húsið hans á þeim kjörum sem honum var neitað um. 

Ég hefði vilja fá meiri staðfestingu á þessari sögu, og hvet þá sem þetta lesa og vita um þetta dæmi eða svipuð að láta í sér heyra.  Því þetta er það ósvífnasta af allri ósvífni sem ég hef heyrt.  Og ef þetta er satt, þá vil ég bara segja, hvað gengur stjórnvöldum til að hafa þvílíkar skepnur stjórnandi ríkisbönkunum?  Það er mér óskiljanlegt.  Samúð þeirra fyrir almenningi í landinu er þá ekki túsildingsvirði.

En núverandi forsætisráðherra hefur sýnt það undanfarið að hún er gjörsamlega óhæfur stjórnandi, og ætti því að rjúfa þing og fara fram á að landinu yrði stjórnað utanþings, með fólki sem væri algjörlega óháð stjórnmálaflokkum, fólk með reynslu, sérfræðiþekkingu á málefninu og hefði kjark og þor til að takast á við okkar brýnu málefni.  Það mættu gjarnan vera erlendir aðilar.  Eva Joly kemur þar sterklega til greina sem aðili, eða að tilnefna fólk sem getur og kann. 

Mér er alveg ljós að Jóhanna Sigurðardóttir hefur ekki kjark eða úthald til að vera í forsvari fyrir þjóð sína því miður og á því þann kost einan að stíga niður og gefa okkur landsmönnum tækifæri til að vinna okkur út úr vandanum með fólk í fararbroddi sem er ekki á kafi í spillingunni eða samþættingunni. 

Ég vil svo persónulega að flokkar verði tímabundið bannaðir á Íslandi, meðan þeir eru aflúsaðir og hvítþvegnir af þeim vandræðagangi og heimóttarskap sem þeir hafa sýnt síðan hrunið átti sér stað.  Við viljum nefnilega athafnir en ekki innantóm orð, eins og Guð blessi Ísland, eða við viljum byggja skaldborg um fólkið í landinu.  Þetta heita frasar með ekkert innihald, ekki frekar en peningar útrásarvíkinganna sem hvergi finnast og ekki einu sinni gerð tilraun til að nálgast þá. 

Forsætisráðherra segir lögbann fráleitt

Ferðasagan. Karlsrhue - Belgrad.

Í Pforzheim var sýning með verkum Hundertwasser, hér má sjá smá sýnishorn og bækur hans voru til sölu í bókabúðum. 

Einu húsin sem sluppu við eyðileggingu í Pforzheim eru við þessa götu.

Þessa skemmtilegu mynd tók ég af þessu flotta farartæki sem er á sama róli og bændurnir upp í Eystrasaltsríkjunum að reiða konuna með sér á traktornum.

Þýsk rómantík. hehehe..

Við skruppum svo í blómabúð til að kaupa blóm og ég keypti mér nokkur fræ.

Það var gaman að rölta um þessa risastóru blómabúð.

Hér eru svo nokkrar myndir til viðbótar frá Salzburg þeirri fallegu borg.

Hellulögð stræti þröngar götur, blóm og falleg hús er aðal Salzburgar svona við fystu sýn.

Gaman að rölta um.

Og frakkar eru rómantískir.

Kanalarnir flottir og húsið sem standa niður í vatninu.  Ætli kjallararnir séu ekki saggagryfjur?

 

ég eins og prinsessa.

Svo er komið að þvi að fara um borð í rútuna.  Þarna voru serbneskir ökumenn.  Í Pólsku rútunni sýndu þeir myndband með skemmtiefni þar sem pólverjar gerðu grín að sjálfum sér og sögunni, í þeiri serbnesku sýndu þeir söngdagskrár frá gamlárskvöldi 2007, það var voða 2007 eitthvað fimmtugar gellur stífmálaðar og í allskonar glansgöllum, karlar í sama stíl enginn undir fimmtugu.  Og sungu ekta serbneska músik, og það var alveg skipt niður kona karl kona karl.  Ég var að hugsa hvort þeir væru svona aftarlega á merinni í músíkinni.  En komst svo að því að það er allskonar tónlist hér bæði gömul og ný.

Hér er svo ferðaplanið, eða þar sem við stoppum.

Birgit og einn af þremur bílstjórum.  Hann lofaði að láta okkur vita þegar rútan stoppaði nógu lengi til að hægt væri að fara og fá sér í gogginn.  Sem hann og gerði blessaður.

 

Komin á fulla ferð.  Og næstu myndir eru teknar út um rúður rútunnar.

Við ókum niður allt Þýskaland, Austurríki Slóveníu, Ungverjaland og Serbíu.

Það er heilmikið um vegaframkvæmdir alla leiðina.  Mikið er um vínrækt og ávaxtarækt í Ungverjalandi og örugglega líka Austurríki og Slóveníu, en við vorum þar að nóttu til.

Í Serbíu er kílómeter eftir kílómeter og eins langt og auða eygir kornrækt. Mikið er um sólblóm og maís.  Við komum til Belgrad um ellefu leytið.  Það var ekki hægt að tékka sig inn á þetta 4 stjörnuhótel fyrr en kl. 12, svo viðfengum að geyma farangurinn okkar og fórum á veitingastað hinum megin götunnar ogf engum okkur omilettu.  Við höfðum verið í rútunni með stuttum stoppum í 22 tíma.

Hótelið er rosalega flott.  Hótel Zira það er staðsett þægilega nálægt miðborginni.  Eftir þrjá daga koma hinir gestirnir og þá fáum við fararstjóra og rútu og förum og skoðum það sem markverðast er í Belgrad.

Á leiðinni í leigubílnum sáum við niðurskotið hús, þetta er Hermálaráðuneytið sagði bílstjórinn og það var Nato sem skaut það niður.  Hér eru menn ekki hrifnir af Nato 

Hér er mikið um vegaframkvæmdir alla leið frá Eistlandi til Þýskalands og niður úr.  Það er verið að tvöfalda alla vegi og brýr. 

Dæmigert þýskt þorp með kirkjuna skagandi upp úr. Fallegar sveitir í kring.

Og áfram miðar.

Þetta gott fólk eru aðalstöðvar Allianze, ekkert smáhýsi.....

Eins og geimskip.

eða bara 2007 eitthvað.

Stoppistöð til að fá sér bjór.

Tignarleg fjöll, ætli þetta séu ekki Alpafjöllin.  Við nálgumst nú Austurríki.

Og pissustopp á leiðinni.

Komin til Austurríkis.  Við ókum fram hjá kunnuglegum stað en það  er orkustöðin stóra og mikla sem er á leiðinni út á flugvöll.

Við höfum ekið alla nóttina, og nú byrjar aðdaga og við komin til Ungverjalands.  Klukkan er um hálf fjögur og bændurnir komnir nú þegar út á akrana sína.

Við þetta vatn voru menn búnir að koma sér fyrir sumir með tvær veiðistangir, veiða sér silung í matinn sennilega.

Í Ungverjalandi eru endalausir akrar, engi og ávaxtatré.

Og við á fleygiferð um helstu matarkistu Evrópu.

Og nú kemur sólin upp.  Það liggur rakaslæða yfir ökrunum, sem sólin mun brátt bræða burtu.

Blessuð sólin elskar allt, allt með kossi vekur.

Og beljur á beit, hér sést aðeins þessi slæða sem liggur yfir öllu og er sennilega lífsnauðsynleg fyrir gróðurinn í þessum hita.

Bændurnir að aka starfsfólki sínu út á akurinn.

Landamærastöðin við Serbíu.  Hér komu varðmenn inn, þeir tóku alla passa, og vildu skoða í farangurinn.  Tók eftir því að það voru fleiri kvenmenn við þetta starf en karlar, og grimmari ef eitthvað var.  Við urðum að stoppa þarna í tvo tíma, svo var öllum pössum skilað nema okkar Ella, og þá fór aðeins að fara um mig.  Rútan ók svo um 200 metra og þá var aftur stoppað og skoðað.

Bílar voru líka tvískoðaðir fyrst þarna á fyrri staðnum og svo aftur hér.  fólkið þurfti að týna allt upp úr skottinu og innan úr bílnum og svo að fara inn og fá stimpil eða greiða sekt ef þeir voru með eitthvað sem ekki mátti koma með.

Loks máttum við fara út úr rútunni og þá lá leiðin á klósettið.

Samferðakona mín gaf sig á tal við okkur, Ísland sagði hún og kinkaði kolli og brosti út að eyrum.  Svo sagði hún Nato eru svín, Búsh er svín, Brown er svín og svo taldi hún upp alla forkólfa Natolandanna og sagði þeir eru stór svín.  En Pútin hann er góður.  Ég vildi ekki fara mikið út í svoleiðis, en sagði var ekki Jeltsín góður.  Nei hann drakk bara vodka, það var Gorbashef sem vann að perestrojka.  Önnur kona þarna kom og sagði Pútín er sama svínið og Búsh.  Hann er falskur og hættulegur.  Nei sagði sú fyrri, og nú er Serbía orðin stór.  Stór huh sagði tyrki sem var þarna við hliðina á okkur, í Belgrad eru 2 milljónir manna í Isanbul eru 20 milljónir. Þá sá ég mér færi að fara upp í rútuna, enda ekki mjög góð í þýsku og það er ekki gott að ræða heimsmálin þegar tungumálakunnáttu vantar.  Gaman samt að heyra fólkið tala saman alveg eins og hér heima.

Loks komumst við þó af stað aftur og fegin var ég þegar þau komu með passana okkar Ella og höfðu stimplað þá.

Það má víða sjá sölumenn við aðalgöturnar alla leið, þeir búa um sig í bílum eða með sóltjald og raða vörum sínum til sýnis fyrir bílafólkið sem fer hjá. 

Við erum á leiðinni til Novi Sad.  Ökum gegnum sveitirnar.  Þar eru ræktarlöndin víðáttumikil og stór.  Þarna má líta sólblóm, maís, sykurrófur kartöflur og hveiti, rúg og bara hvað sem er.  Serbar rækta allan sinn kornmat sjálfir.  Það væri sniðugt að fara í verslunarsamband við Serbíu, og við fengjum korn en létum þá hafa fisk og kjöt í staðin. 

Mörg falleg hús á leiðinni.

Önnur í niðurníðslu.  Það skortir víðar peninga en á Íslandi.

Sum eru líka drungaleg og þunglamaleg.

Bændurnir eru greinilega næjusamir, og reisa sér ekki burðarás um öxl.

Fyrst hélt ég að skiltin væru á serbnesku og rússnesku, en var svo sagt að þeir hafa tvennskonar letur.  Það var maður sem fann upp nýjan rithátt, sem er reyndar ekki kenndur lengur.  En það er samt ekki langt síðan þessi ritháttur var kenndur í skólum í Serbíu. 

Inn á milli má svo sjá svona glæsihótel fyrir ferðamenn.

Endalausir akrar og grassvæði.

Það var annars þessi flutningsmáti sem heillaði mig á þessari mynd.

Við nálgumst nú Novi Sad.

Þessi þunglamalegu hús eru í algjörri niðurníðslu.

Örugglega verksmiðja frá rússatímanum.

Hinu megin blasir svo við ný orkustöð.

Bærinn nálgast.

Bæjarmynd sem er algeng hér.

Svo má líka sjá nýtískuleg hús.

Við erum komin  til Novi Sad, þar var stutt hvíld áður en haldið er af stað aftur.

Ætli þessi sé ekki ættaður úr London, bara málaður öðrum lit, en afar fornfálegur.

Skemmtileg skreyting.

Önnur týpisk götumynd.

Hér er risabrú yfir Dóná.

Og undir brúnni á bökkum Dónár búa sígaunarnir í hreysum sínum. Það var verið að tvöfalda brúna.

Endalausir akrar.

Við erum að nálgast Belgrad eða Beograd eins og þeir kalla borgina.

Á leið í rútubílastöðina.

Hér er áin Sava.

Lestin.

Gamla póstlestin.

Við nálgumst nú endastöð.

Hér erum við svo komin.  Takið þið bara leigubíla sem eru með talstöð og mælir sagði Bjössi við okkur.

Komin á staðin. Gátum ekki tékkað okkur inn strax, en fengum að geyma farangurinn og fórum yfir götuna á veitingastað og fengum okkur omilettu.

Hér er svo hótel Zira.

Komin heim á hótel.

Í faðm ættingjana.  Notalegt.

Arnar Milos og Marjana.

Litla fjölskyldan.

Og afi strax farin að leika við Arnar Milos.

Krúttmolin hennar ömmu sinnar.

Upp á hótelherberginu okkar.  Bjösi og Marijana voru í svítu, sem var eins gott upp á það sem síðar kom á daginn.  Og Jónasína fyrrverandi hans Ella míns var á hæðinni fyrir ofan okkur.

Um kvöldið röltum við svo niður í Skatalija sem er aðalgöngugatan í Belgrad, með veitingastöðum og músik.

Sáum þessa auglýsingu á leiðinni.  Það verður sem sagt bjórveisla rétt eftir að við yfirgefum svæðið.

Unga parið velur sér serbneskan mat. 

Þetta er orðið ógnarlangt.  Vonandi endist einhver til að lesa það.  En eigið góðan dag elskurnar.

Lífið í kúlu gengur sinn vanagang.

Þrátt fyrir að Ísland sé á heljarþröm í spillingu og óvissu um framtíðina, þá er kúlulífið að komast í eðlilegt horf.

Veðrið er orðið gott.  

Litlu prinsessurnar komnar heim.  Mamma þeirra kom með þær og var hér í þrjá daga, en þurfti svo að fara, á að mæta í skólann sinn 3. ágúst.  Það var erfitt fyrir hana að kveðja þessar yndislegu kátu stúlkur.  En við erum glöð að hafa fengið þær aftur heim til okkar.  Úlfur er í sumarbúðum og verður þar í viku í Ævintýralandi, það væsir ekki um hann þar.

Sólin er komin aftur eftir rigningu og kulda.

Og þá verður allt gott aftur.

Gleðilegir endurfundir.

AÐ týna kirsuber.

Mamma er heldur ekki orðin of stór til að gramsa í leikarakistunni hennar ömmu og klæða sig upp á hehehe..

Mýrarboltin er í fullum gangi.  Það var kalt í rigningunni í gær, en þeir voru með mjólkurbíl fullan af heitu vatni og líka heitt vatn í kerjum, svo fólk gat skriðið þar ofan í og hitað sér.  Þar ríkis samt gleðin ein.  Allaf fjölgar þeim sem koma og prófa.  Bæði innlendir og erlendir.  Það er eitthvað hressandi við Mýrarboltann.  Eitthvað dýrslegt sem brýst út og er nauðsynlegt fyrir sálina.

Fyrsta kvöldið heima eftir að mamma fer.  Þessi var dálítið hnugginn, en hefur tekið gleði sína.  Enda er allt hér kunnuglegt og heima.

Prakkarinn Hanna Sól stóð sig aftur á móti betur, enda er hún svo stór stúlka.

Sem sagt allt gott úr kúlunni.  Eigið góðan dag elskurnar.

 

 

Eva Joly - íslenskur almenningur og Ísland í krýsu.

Það er gott að vita að við eigum þó einn vin í elítunni þarna úti.  Við eigum fullt af góðum vinum í almenningi þjóðanna sem nú sækja hvað harðast að okkur.  En okkar eigin stjórnvöld hafa hagað sér þannig að við erum í djúpum skít.  Og það sem verra er, þau virðast ekki átta sig á mistökum sínum.  Ég heyrði Steingrími vefjast tunga um tönn í viðtali í gær, þegar spyrill spurði hann hvort neitun AGS benti ekki til þess að það væri samband á milli AGS og Icesave.  Hann svaraði í hring, og sagði það ekki sinn skilning á málinu.  Hann er meistari í svona talsmáta.  

Nú hefur Eva Joly sagt okkur nákvæmlega það sem við höfum verið að reyna að koma á framfæri, andstæðingar Icesave og ESB inngöngu. 

Það er samt annað sem ég skynja, sem ég óttast.  Fólkið í landinu er orðið svo áhyggjufullt að við viljum stökkva strax á einhvern sem réttir okkur hönd.  Við megum ekki hugsa svoleiðis.  Það getur enginn einn bjargað okkur þó sterkur og réttlátur sé.  Við verðum að halda höfðinu og vinna saman að þeim aðsteðjandi vanda sem við blasir.

Við verðum að vinna að því að breyta hugsun þeirra sem allt vilja gera til að sameinast ESB.  Sýna fram á það sem blasir við, að það breytist ekki allt til besta vegar um leið og við erum komin inn.

Það er alrangt og hættuleg hugsun.   Það er flestum ljóst sem hafa hugsunina í lagi að hér er verið að reyna að koma okkur á kné, til að skipta á milli sín auðlindum okkar.  Það er þegar byrjað að spá samanber Spánverja og örugglega fleiri þjóðir sem núa saman höndum við tilhugsunina um að komast inn í sjávarauðlind okkar.  Aðrir hugsa sér gott til glóðarinnar að hirða orkufyrirtæki og vatnið.  Ég get svo sem vel skilið þá sem þannig hugsa, þeir eru fyrst og fremst að hugsa um sig og sína.  Þetta eru takmarkaðar auðlindir sem ekki eru til staðar hvar sem er. 

Skömmin er okkar sjálfra og þeirra sem við höfum valið til að fara með okkar mál.  Og ég get ekki varist þeirri hugsun hvernig við gátum látið þetta gerast.  Andvaraleysi fólksins er algjört, og þó fáraddaður kór hafi reynt að segja fólkinu hvað væri í vændum, var ekki hlustað.  Þar á ég tildæmis við Frjálslynda flokkinn og það sem talsmenn hans reyndu að segja bæði fyrir síðustu kosningar og oft áður. 
Það átti ekki upp á pallborðið, því allir vildu fara heim með fallegustu stelpunni á ballinu.

 Sú fallega reyndist hins vegar vera ljóska.  Og nú uppskerum við eins og við sáðum.  Sitjum uppi með margra ára drabb og sjúskerí, þar sem stjórnvöld hver fram af öðrum hafa sýnt þann barnaskap að ráða einungis flokksgæðinga, ættingja og vini í æðstu stöður, en ekki frambærilegasta fólkið. 

Þar með sitjum við uppi með súkkulaðidrengi og stúlkur sem kunna ekkert þegar á reynir.  Gátu svo sem setið í vellaunuðu stólunum sínum og nagað blýjanta meðan allt lék í lyndi, en gefast bara upp þegar kreppan er skollin á. 

Þessu þurfum við að breyta.  Það þarf að hreinsa til, mynda utanþingsstjórn með sérfræðinga sem hafa þekkingu og kjark.  Hreinsa út úr stjórnkerfinu  alla frændurna, vinina og flokksgæðinga undanfarinna 20 ára.   Hreinsa út úr bönkunum mennina sem þar sitja áfram þrátt fyrir að vera aðilar að hruninu.  Segja kvölurum okkar upp og reka þá úr landi.  Og byrja upp á nýtt með kjarkinn og stoltið að vopni. 

Öruvísi komumst við ekki upp úr þessari lægð.  Það er ekki hægt að brýna deigt stál svo það bíti, það er bara mýta sem ekki gengur upp. Fólk sem ekkert hefur í sér til að standa sig, verður aldrei annað en möppudýr og lúserar. 

Ég verð líka að segja að mér finnst svo mikil hræsni þegar sjálfstæðismenn og framsóknarmenn geisast nú fram og vilja helst taka við taumunum aftur.  Þó frjósi í helvíti myndi ég aldrei aftur vilja hafa þessi stjórnmálaöfl  til að taka við keflinu af þeim sem nú stjórna. 

Pólitíkin er dauð.  Pólitíkin eins og hún hefur verið rekin undanfarin ár, með dyggri aðstoð auðtrúa almennings,  sem einungis hefur hugsað fram á daginn í dag, en ekki lengra. Sem betur fer, því hún bar í sér rot og spillingu frá hinu smæsta sveitarfélagi til hins stærsta. 

Loksins er fólk að vakna og heimtar breytingar.  Þetta er að vísu aðeins lág og þung undiralda núna, en ég hef trú á að sú undiralda muni þyngjast þegar haustar að og ennþá meira kreppir að fólki.  Þá mun það rísa upp og heimta rétt sinn, að það verði farið að huga að hinum almenna íslendingi, en ekki bara geðþótta og peningaveldi, sem ekki virðist mega blaka við. 

 

Þá verðum við að heimta að pólitíkin víki, og hér verði ráðnir stjórnendur á faglegum nótum, fólk sem kann sitt fag og getur tekist á við hákarlana sem bíða þarna úti.  Það hlýtur að vera okkar krafa að stjórnmálamennirnir viðurkenni vanmátt sinn og víki.  Síðan má fara í að vefja ofan af þeirra samtryggingarkerfi og launaöryggi.  Þar skal jafnt yfir alla ganga.  Íslenska ríkið hefur einfaldlega ekki efni á að greiða uppgjafarpólitíkusum feit eftirlaun, starfslokasamninga og allskonar bitlinga.  Þar er hægt að spara stórfé með niðurskurði.  Það er alveg eins hægt eins og að skerða öryrkja og aldraða án þess að spyrja kóng eða prest.

Stöndum ekki undir skuldabyrði