Dýrðar Ísafjarðardagar.

Já dagurinn í dag og dagurinn í gær voru bara eins og maður hefði hoppað beint niður í miðevrópu, svei mér þá.  Og það voru tvö skemmtiferðaskip hér, og margt um manninn.  Vegna þess hve veðrið var gott vöppuðu ferðalangarnir um, settust á torgið eins og við hin, og létu sólina verma sig.

Annað skipið lá við kajann hitt var úti á sundum.

Fólkið vappaði um bæinn, og hafði það bara held ég notalegt.

eins og sjá má víða, var logn, meira að segja innlögninni tókst ekki að lyfta fánunum.

Hér er einn stubburinn í ættinni okkar.  Sætur eins og allir hinir.

Jamm þetta var bara svona eins og í útlöndum.

Og unga fólkið okkar uppáklætt í peysuföt.  Hér er líka þurrkaður saltfiskur á reitum. 

Ég er dálítið montin af að koma þvi á koppinn, ásamt annari konu sem var hér atvinnumálafulltrúi.  Hún átti hugmyndina, en ég framkvæmdi hana, fékk gamlan sjóhund til að kenna fyrstu krökkunum aðferðina, og að gera pækilinn, Síðan hefur þetta verið svona á hverju sumri, þau sólþurrka fiskinn og svo er hann seldur á sjóminjasafninu.  Og þykir algjört lostæti.

Hér má sjá fiskinn lagðan út til þerris, á reitunum alveg eins og í gömlu daga.

Þetta með peysufötin, er nú ekki allt sem sýnist held ég.  ég bara verð að fá að taka mynd af ykkur stelpur sagði ég.

Hehehehe ætli þetta sé ekki framtíðarbúningurinn okkar ?

Fólki sat og lét fara vel um sig á Silfurtorgi, alveg eins og innfæddir gera á góðum dögum.

Og á Langa Manga sátu líka margir, þarna má sjá Eirík Örn Norðdal.

en svona getur risahvönninn farið með fólk.  Það er því eins gott að fara varlega með hana.

Hér situr svo hann pápi minn, sem verður níræður næsta mánudag.  En ætlar að halda upp á það á laugardaginn.  Eða við systkinin erum að undirbúa samkvæmið. 

Hér voru í dag ærslafullir drengir, barnabörnin mín, og þeir eru hér reyndar ennþá, vildu fá að sofa.

Enda má segja að þeir séu í stubbalandi ekki satt ?

Þeir voru í vatnsslag, og voða gaman.

Náttúrulega rennandi blautir.

Svo var gott að koma og fá sér pylsur hjá afa.

Þessi er dálítið sérstök, hef ekki séð svona áður.  Ég sé líka fljúgandi maura  eða eru það fleiri skordýr en maurar sem eru með þrískiptan búk ? ég náði mynd af maur í fyrra hér í garðskálanum mínum.

eftir bíflugunum koma blóminn ekki satt?

Og börnin. Þessi skotta kom í kúluna í dag.  Daníel segir að ég sé stjúpamma hennar.  Hann er nefnilega bróðir hennar, og pabbi hans er því stjúppabbi hennar, segir hann, og þar af leiðandi ég stjúpamma hehehehe.... Það er allt í lagi, það er svo sem nóg rúm hér fyrir eina svona litla í viðbót.

 

Svo er það ein kvöldmynd, ég býð ykkur góða nótt.  Megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda.  En ég er þreytt, það tekur á að reyna að gera eitthvað af viti í svona hita.  Knús á ykkur öll sömul, og ég ætla blogghringinn minn á morgun. 

Óbeisluð fegurð.

En ég átti eftir að segja ykkur frá Óbeislaðri fegurð.  Hún var endursýns á Langa Manga núna í fyrrakvöld.  Þar voru mættar þónokkrar óbeislaðar konur og svo líka útlendingar.  Það var greinilegt að þeir skemmtu sér vel yfir myndinni.  Og ég verð að segja að hún er alltaf jafn góð, þó maður sjái hana fimm sex sinnum.

Þetta er svona upphitun  Frú Matthildur gefur Kristínu stuð.

Já þetta var ljúft kvöld og það var gaman að rifja upp þetta skemmtilega kvöld í apríl í fyrra.

erlendu gestirnir skemmtu sér greinilega líka konunglega.

Við erum náttúrulega flottastar.

Þessa mynd tók ég svo á leiðinni út, það er aðeins tekið að rökkvan.

Takk fyrir mig Fólkið á Langa manga.

Fjallganga.

Jæja eftir að hafa farið yfir allað leiðslur, sett um system restore tókst mér að koma tölvunni í lag hehehe..

 En hingað kom margir gestir.  Um daginn kom norskur arkitekt, en í fyrradag kom svo noskur arkitektastúdent.

Hér skrifar hann í gestabókina mína.  Hann sagðist hafa gengið mörgum sinnum fram hjá húsinu mínu og langað svo til að kíkja við.  Lét svo loks verða af því.

en hér leggur stubburinn upp í fjallaferðina með afa.

Berin eru óvenjusnemma á ferðinni í ár. 

Og aðalbláberin nammi namm.

Svo er sest niður og litið yfir farin veg.  Það er gott og ánægjulegt.

Já það er gott að vera úti í náttúrunni með afa sínum.

Svo er lagt á brattann aftur.  Fjallið verður hrikalegra eftir því sem ofar kemur.

Sannarlega mikil björg hér, sem ef til vill eru tilbúin að bruna niður hlíðina.  En það er allt í lagi, þau komast aldrei alla leið niður. 

 

Já hér er leikur í gangi fyrir fólki sem hingað kemur.  Svonefndir fjallapassar, á fjöllunum hér í kring.  Maður skrifar sig í bók, og lætur taka af sér mynd með þessa húfu, og þá fá menn verðlaun.  Það eru góð verðlaun í boði fyrir þá sem skrifa sig í alla fjallapassana.  þetta er til að hvetja fólk til útivistar og hollrar hreyfingar.

Skrifað í gestabókina.

En ætli þetta sé geimvera ? sem þeir afgarnir hittu á leiðinni ?

Hrikalegt þeir fóru ef til vill til tunglsins

Sennilega sjálfsáin reyniplanta, núna þegar hlýnar svona ætti að koma fleiri tré í hlíðina okkar.

Hér erum við svo komin í skógræktina ofan í Stórurðinni.

Veðrið er svona upp á hvern dag þessa dagana.

Þessi geimkarl stóð þarna í miðjum bænum og studdi höndum á axlir.  en ég ætlaði að sýna ykkur dálítið meira frá Langa Manga og endursýningu á Óbeyslaðir fegurð, en það verður víst aðeins að bíða, því ég var að fá í heimsókn fólkið mitt frá Svartaskógi. Þau eru komin "heim" eins og þau kalla litla sumarhúsið sitt í Hnífsdal.  Þangað til njótið þessa yndislega veðurs og knús á ykkur öll.

 

Við erum góðu gæjarnir, sem viljum viðhalda lýðræði og réttlæti...... Ekki satt ?

Mín kæru, þið sem hafið haft gaman af að skoða myndirnar mínar.  Tölvan mín heima er í einhverju lamasessi, ég var tilbúin með myndir af fjallgöngu stubbsins í fyrra dag, og svo eru myndir af besta degi ársins á Ísafirði í gær með bæinn fullan af fólki.  En þær verða að bíða þangað til ég get fundið út hvað er að, eða kallað til aðstoð.  Dagurinn í dag er líka svona yndislegur.  Ég segi því bara knús á ykkur öll sömul. 

Set bara inn svona "skemmtilega" mynd frá Írak, þar sem systursonur minn var í danska hernum í fleiri mánuði, hann er þarna reyndar líka.  Besti vinur hans var sprengdur í tætlur, í ferð sem frændi minn átti að fara í, en vinur hans bauðst til að fara fyrir hann.  Annar félagi þeirra framdi sjálfsmorð eftir að hann kom heim frá Írak.  Hinir ganga allir meira og minna til sálfræðinga.  Eiga erfitt með lífið sitt eftir þessi ósköp.  Það versta er, að þeir sem stjórna apparatinu, þ. e. þeir sem stjórna stríðinu, búskurinn, ráðamenn í þeim löndum sem senda menn í þetta stríð, og þeir ráðamenn sem studdu þennan hrylling,  hafa engan móral, engar martraðir, ekkert samviskubit fyrir að senda unga óharðnaða menn í átök sem þessi.  En ég er viss um að þeir fá að borga fyrir hvert einasta líf, hverja einustu martröð, hvert sálarmorð sem framið hefur verið og verður fram í þeirra nafni.  Þeir ættu eiginlega að biðja um það á hnjánum að fá að byrja að afplána núna, því eftir því sem syndaregistrið lengist, því erfiðara verður fyrir þá að takast á við það myrka afl í þeim sjálfum., sem hleypti þessu öllu af stað.  Ætli það sé nú ekki græðgin, valdasýkin og eigin upphafning sem stjórnar gerðum þeirra. 

Hvað var þetta svo líka með það að Saddam væri svo vondur maður, að það þyrfti að koma honum frá ? Þetta sagði Davíð Oddsson einn þeim sem sök eíga hér að máli.  Hvar eru aðrir vondir menn sem þarf að koma frá völdum.

Hvað með þennan karl, ekki hefur verið hægt að bjargar Kim ennþá úr þeirra klóm ?

Eða Múgawe, að hvað hann nú heitir sá ágæti maður?

Eða kínverskir ráðamenn, sem dunda sér við að murka lífið út Tíbetum, og andófsmönnum ?

Ég held að þessir menn ættu að líta sér nær, og hætta að leika löggur út um allan heim.  Og fara að snúa sér að því að skoða inn í sálina á sjálfum sér, og sjá hvort ekki þarf að laga eitthvað þar inni, áður en það er orðið of seint.   Það er sennilega orðið of seint nú þegar reyndar.  Þeir munu þurfa að taka út sína refsingu.

En þetta er nú meiri lesturinn á svona yndislegum degi.  Ég þurfti bara aðeins að fá útrás, eftir að ég sá myndina af honum frænda mínum.  Og eftir að ég veit í nærmynd hvernig þessir drengir hafa það, og hvernig þeim líður.  Og þá erum við ekki að tala um vesalings fólkið sem lífið hefur verið murkað úr, og þessir sömu menn beta ábyrgð á.  Megi það íþyngja þeim sem lengst og mest öllum saman.

En við hin skulum senda öllu því fólki sem á um sárt að binda kærleikskveðjur, og ljós.

Því miður er ekkert sem við getum gert, annað en að vekja athygli á hvað er að gerast í heiminum, taka undir með fólki eins og Birgittu Jónsdóttur og fleiri, sem leiða okkur í sannleikan um hluti sem verið er að reyna að fela fyrir okkur. Steinunni Helgu Sigurðardóttur og hennar samtaka og taka undir með fólki eins og þeim í Saving Iceland, sem hafa áhyggjur af móður jörð og ásælni peningavaldsins í gæði jarðarinnar á kostnað náttúrunnar. Allur áróðurinn er  unnin með góðri aðstoð fjölmiðla, sem reyndar virðast oftast vera einstakir talsmenn ráðandi afla í samfélögum heimsins.  Þess vegna er netið svona mikilvægt, rödd litla mannsins heyrist að minnsta kosti ennþá.  Þó marga dauðlangi til að kæfa þá rödd niður, enda oft óþægilegt að heyra sannleikann beint framan í andlitið.

 Mestu óvinir mannkynsins eru græðgin, auðhyggjan, valdasýkin og þöggunin, matreiðslan ofan í okkur um hvað sé okkur fyrir bestu, þegar einungis er verið að leita leiða til að sölsa undir sig sem mest og ráða sem mestu.  Það er óþæglegt að vita að þeir sem ráða hér í landinu, eru einmitt talsmenn þessara afla, og vinna að því leynt og ljóst að hygla þeim sem mest, ef ekki beint fyrir framan augun á okkur, þá með allskonar plotti, og kasta ryki í augu okkar, þangað til við vitum ekki lengur hvað er satt og hvað er lygi.  Þjóðir heims mega eta það sem úti frýs, ef auðmennirnir fá sitt, og geta borgað sínar talentur í rétta kosningasjóði, svo hægt sé að viðhalda alræðinu. 

Sorrý, en ég varð að tappa aðeins út.  Þetta er orðið ágætt hjá mér.  Nú fer ég út í sólina, og skoða hvernig allt liggur hjá mínu fólki í dag.  Það er gott að rasa svona út, og geta andað að sér hreinu lofti.  Þeir mega taka við skítnum sem eiga hann. 

En knús á  ykkur bloggvinir mínir inn í þennan dýrðardag, og ég ætla að reyna að koma tölvunni minni í lag, svo ég geti sent ykkur myndir. 

 

 

Risahvönn og ætihvönn. Er hún líka hættuleg börnum ?

Ragnheiður var að spyrja um myndir af risahvönn.  Ég set slíka hér inn, svo fólk viti um hvaða plöntu er að ræða.

Hér er smágrein sem ég setti inn um þennan vágest.  S'e að hún hefur ekki komið, bæti henni inn seinna.

En ég vil taka það fram að amma drengsins sem brenndist um daginn, hringdi í mig í morgun og vildi koma því á framfæri að það hefði verið ætikvönn sem drengurinn brenndist af.  Hún sagði að þau hefði verið að leika sér í hvannastóði, í sól og miklum hita, við að skera stönglana.  Að vísu væri drengurinn með ofnæmi, en tvö önnur börn voru að leik þarna, og þau fengu líka sýnilega áverka, þó ekki svona mikla eins og hann.  Ég held að það þurfi að rannsaka hvort ætihvönninn hafi svona eitur í sér líka, þó í minna mæli sé.  því það er mikið um hvönn, og börn að leik.  Þetta ber að rannsaka, allra hluta vegna. 

Ferð á Patró og fertugsafmæli með stæl.

Eins og ég sagði ykkur held ég í gær þá var ég að fara í fertugsafmæli til elskulegrar stúlku, sem er bæði vinkona mín og svo barnsmóðir sonar míns og mamma ömmubarnsins míns hans Sigurjóns Dags dúllu.

en við byrjum í morgun, dagurinn í dag var fagur eins og aðrir, heitur sólríkur og dásemdin ein.

en Elli minn brá sér af bæ í gær, skrapp til Patreksfjarðar, þar er verið að vinna að lóð grunnskólans af miklum myndarskap og framsýni.  Gott hjá Patreksfirðingum.  Þetta minnir nu mest á aðaltorgið á Akureyri svei mér þá, nema ef til vill aðeins minna í sniðum.

Og mér sýnist unglingarnir á Patró, vera í svipuðum gír og börnin hér, gera lifið skemmtilegra fyrir bæinn sinn.

Þarna er líka trúður á ferð.   Patreksfirðingar upplifðu í fyrra að einhver skrifaði falleg bréf og setti hér og þar um bæinn.  Skemmtileg uppákoma.  Þeir hafa líka etið Refakjöt, og hafa ekki orðið samir síðan hehehehe... dálítið villtir held ég.

Skemmtileg hleðsla og tröppur.

Hér er svo yngsti sonur minn (örverpið) sá sem stýrir framkvæmdum þarna fyrir vestan.  Duglegur er hann blessaður.  En það er reyndar mikill hugur í Vesturbyggð, og þeir eru að græða upp  og gera góða hluti þar vestra.  Ég vildi bara að það væru betra vegasamband okkar í milli, svo við gætum átt meiri samskipti.  Það er gott fólk sem þarna býr.  Okkar fólk.

Hér kúrir Patreksfjörður, og eins og sjá má er sama lognið þar og hér. 

Fjöllin eru tignarleg hér vestra, það verður ekki af þeim skafið.

Lítið kúrir þorp undir fjallakögri.

Dulúð vestfirskra fjalla og samspil fjallanna, hafsins mikla og himinsins er óræð eins og tímans tönn, maður hlýtur að fyllast lotningu við slíka sjón.

En hér erum við komin í afmæli.  Elli minn stoltur milli tveggja barnsmæðra sona okkar, önnur gift sínum, hin í góðu vinasambandi.

Já það var nefnilega Júlli minn sem eldaði sína frægu fiskisúpu fyrir veisluna.

Undir tuttugulítra súpupott þarf sterklega undirmottu, þessi er ekki af verri endanum, enda frá honum sjálfum komin.

Já allt tilbúið til að skenkja gestunum, sem sumir höfðu komið alla leið frá Reykjavík í veisluna.

Út um eldhúsgluggan má sjá eina hlið bókasafnsins, eða gamla sjúkrahússins, og eins og sjá má, er aðeins innlögn þarna um sex leytið, en þegar á kvöldið leið, lagðist fáninn að stönginni, eins og til að bjóða henni innilegt faðmlag og góða nótt.

Og hér er súpan skenkt í þar til gerð brauðform, sem eru alveg frábær, og enginn þörf á diskum eða uppvaski. 

Flestir kusu að sitja úti af því að veðrið var svo gott.

Hér er að hefjast baráttan um brauðið, lítill stubbur og hundspott, sem báðir höfðu mikinn áhuga á súpubrauðinu hehehe.

Hann tók brauðið, ætlarðu ekki að hjálpa mér að ná því ??

Nei ég vil fá brauðið. 

Jamm það er ýmislegt að bralla fyrir litla stubba.

Og stubbur ef út í það er farið.  Evíta Cesil var þarna líka.

en það var mikið hlegið og mikið gaman í afmælinu í gærkvöldi.  Enda veðrið alveg dásamlegt.

Maður er nú ekki fertugur nema einu sinni. 

Sigga mín gerir aldrei neitt til hálfs, heldur fer hún alltaf alla leið.  Auðvitað réði hún hljómsveit til að leika fyrir gestina.  Og þeir voru bara góðir get ég sagt ykkur. 

Halló amma heyrðist svo kallað úr næsta garði, og ójú, þarna ég ég nokkur krýli, og afi greinilega búin að finna þau. 

Hér er svo afmælisbarnið að slá í gegn, hún söng lög með Bubba, og strákarnir kláruðu sig fínt með það.  Hér tekur hún Fjöllin hafa staðið hér í þúsund ár, eða what ever.  Og hún söng af innlifum og krafti sem margir mættu öfunda hana af. 

Hér tekur hún annað Bubbalag ef ég man rétt var það serbin með frænku sinni.

Auðvitað leiddist gamla brýnið út í að taka lagið, hér erum við að syngja eitthvað sem allir kunna, fjöldasöng eða þannig.  ég og mamma hennar Siggu.

Þessi er ótrúlega fyndinn þarna tókum við Cotton Fields hehehehehe.. sjáði innlifunnia

svo var auðvitað sungið Hvað er svo glatt, svona þegar ákveðnu stigi var náð, eins og gengur, annars værum við nú ekki íslendingar

Hér erum við svo afmælisbarnið og ég eitthvað að syngja saman. Samt ekki Bubba, því ég kann ekkert eftir hann

endum svo þennan afmælispistil á mynd sem var tekin í morgunn. 

Elsku Sigga mín, þetta var meiriháttar afmæli hjá þér í gærkvöldi.  Og vel heppnað.  Það var yndilegt að sjá alla ættingjana sem lögðu leið sína hingað frá Reykjavík til að eiga með þér góða stund.  Og svo voru nágrannarnir þarna líka.  Innilega til hamingju með öll þín 40 ár.  Þú ert gull og gersemi, sem margir mættu læra mikið af. Því þú ert heilsteypt manneskja,  ef til vill á of mikill ferð gegnum lífið, eða eins og þú sagði í gær, þegar einhver benti á einhvern sem væri jafngamall og þú, já ég veit, sagði þú, en ég hef örugglega farið langt fram úr honum á hlaupunum um árin

En gull af manni, og þeir sem eiga þig að, geta gengið að því vísu.  Í dag er það raunar sífellt að verða sjaldgæfari eiginleiki því miður.  Knús á þig elskulegust og enn og aftur takk fyrir mig. 

Svona til umhugsunar.

Var að lesa 24 stundir frá því í gær í morgun.  Það stendur;

Síbrotamaður fær nýjan dóm.

Héraðsdómur Reykjavíkur dæmdi í gær 25 ára gamlan karlmann í 18 mánaða fangelsi fyrir fíkniefnalagabrot og umferðarlagabrot.  með brotum sínum rauf maðuirnn skilyrði reynslulausnar, en hann hefur áðurhlotið fjölda dóma.

Hann játaði skýlaust brot sín.  Maðurinn var nú dæmdur fyrir vösrlu á 31 gr af amferamíni, 2gr af marijúana og 14 gr af kókaíni, auk þess að hafa ekið bíl án þess að hafa endurnýjað ökuréttindi sín.

 

Ég heyrði þetta líka í útvarpinu. 
Það sem ég vil segja er þetta.  Er einhver til hér á landi sem er svo skyni skroppinn, að halda að svona dómar bjargi þessum unga manni frá síendurteknum brotum ? Er einhver sem ímyndar sér að hann fái einhverja aðstoð við að takast á við líf sitt í fangelsi ? 

Það þarf engra vitna við um að þessi blessaði maður er forfallinn fíkniefnaneytandi.  Og þetta sem hann var með, hefur hann útvegað sér til eigin neyslu eða til að selja öðrum.  Þessi maður er fórnarlamb.  Í stað þess að taka hann endalaust og færa í fangelsi, þá ætti hér nú að vera til staðar lokuð meðferðarstofnun, þar sem hann yrði dæmdur til að vera í 18 mánuðina.  Þar yrði tekið á hans fíkniefnavanda.  Hann fengi aðhlynningu, og kennslu í því að lifa reglulegu lífi hérna meginn við ógnarheim fíkniefnanna.  Mér þykir nefnilega nokkuð ljóst að þangað hefur hann ekki komið lengi.  Sennilega hefur hann lifað á innbrotum til kaupa á efnum. 

Hvað ætli hann sé búin að kosta ríkið og einstaklinga með athöfnum sínum, sem hann hefur enga stjórn á. 

Ég tek það fram að ég þekki þennan mann ekki neitt.  En ég þekki svona aðstæður, og ég þekki þá vanlíðan sem þeir sjáfir ganga í gegnum, en svo eiga þeir líka foreldra, og systkini, sem þjást.  Það getur orðið svo slæmt að aðstandendur þola ekki lengur álagið og útiloka einstaklinginn algjörlega, út úr neyð.  Aðrir þurfa róandi pillur til að lifa álagið af. 

Ég segi bara; það er ekkert vit í þessum dómi.  Og það er ekkert sem þar gerist nema að viðhalda ástandinu.   Það er ef til vill smávon, nú þegar Margrét Frímannsdóttir hefur breytt um aðferðir við fanga, sem er hið besta mál.  En það verður aldrei sami hluturinn og lokuð meðferðarstofnun.  Þangað sem hægt er að hreinlega dæma menn inn á, þegar allt um þrýtur, þegar allar dyr eru lokaðar, og enginn vill taka við einstaklingnum vegna neyslu hans.  Og enginn meðferðarstofnun getur haldið honum inni eins og ástandið er í dag.

Vaknið upp ráðamenn, og farið að gera eitthvað annað, hugsa dæmin öðruvísk.  Þið eruð að berja hausnum við steininn. 

Það er hægt að bjarga öllum, með réttu hugarfari og réttum útbótum.  Hvað haldið þið að séu margir þarna úti, sem eiga svona syni og dætur ?  Og hvernig haldiði að þeim líði, verandi aldrei viss hvað verður næsta skref.  Dauðinn liggur alltaf í leyni. 

Reynið að koma því inn í ykkar koll, að fangelsi eiga ekki að vera geymslustaðir fyrir fíkla.  Þau eiga að vera fyrri ofbeldismenn og menn sem vitandi vits eru ekki hæfir í mannlegu samfélagi.

Fíklar eru annarskonar fólk.  Fólk sem ekki getur lengur stjórnað lífi sínu, hvað þá ákveðið að fara í meðferð og standast hana, þegar svona er komið.  Hér þarf einhverja utanaðkomandi hjálp.  Og hún er einföld.  Húsnæði sem hægt er að setja þetta fólk inná, og sleppa þeim ekki út fyrr en þeir hafa hlotið sína endurhæfingu, og kennslu í mannlegum samskiptum.  Oftast er þetta yndælis fólk, sem hefur fallið ofan í helvíti, vegna lyga og áróðurs.  Það þ.e. lygararnir og áróðursmeistararnir, sölumennirnir og þeir sem fjármagna kaupinn er fólkið sem þið eigið að fylla fangelsin með.  Þar eru hinir raunverulegu glæpamenn. 

Þetta fólk er það ekki, heldur fórnarlömb. 

Frá degi inn í nóttina....

Ég verð að viðurkenna að ég kann ekkert á þetta nýja system. ég verð að læra þetta dálítið upp á nýtt, og bið ykkur að sýna mér biðlund með það.  En hér koma myndir frá deginum í dag.

Þessi dagur var aldeilis frábær, hér var um 20°hiti og sól.

Friður og ró eiginlega bara þannig.

Þessi ungmenni lágu í grasinu framan við Hótelið, það kom í ljós að hér eru amerískir stúdentar á ferð, að njóta góða veðursins hér á hjara veraldar.

En Evíta Cesil mundar kjuðann eða hvað sem þetta kallast nú, ég veit það ekki frekar en hún

Tveir úti í einskismannslandi upp á kúlunni.

Evítan og pabbinn, frumburður sinnar móður. Og frumburður síns föðurs ef svo má segja

Og það var auðvitað grillað, eins og svo oft hér í kúlusúk.

Amm gott að fá sér smá sopa.

Maður getur nú séð um grillið lika sko !!

Maður þarf bara að halda þessu á lofti...

Láta eins og maður viti þetta allt saman

En til hvers er þetta eiginlega notað ?

Svo er maður rosa kammó við ömmu sína.

Hver er best ??? hehehehehe

Kvöldið er fagurst, sól er sest og sefur fugl á grein. 

Við skulum vaka vina mín og vera saman ein....

Og ég er ekki að ljúga, og ég er ekki búin að eiga neitt við þessa mynd, þetta er bara dýrðin ein, get svo svarið það. Himnagalleríið í allri sinni mikilfenglegu dýrð.

Þið hélduð ef til vill að ég væri búin ? nei ne galleríið er ennþá opið.

Og ég segi bara góða nótt sofið rótt, og munið hve falleg móðir jörð getur verið, og reyndar allur himingeimurinn ef út í það er farið.  Eða hvaðan haldið þið að við höfum fengi hugmyndirnar að litum og formi.  Sofið rótt elskurnar mínar.  Eg segi góða nótt og knús á ykkur alla bloggvini mína, sem ég er búin að týna í augnablikinu, í nýju umhverfi. 

 

 

Huldumaðurinn.

Það lá við að ég dytti niður dauð, allt umhverfið breytt, þegar ég opnaði síðuna mína núna  en samt ég er komin inn á eitthvað svæði sem ég þekki ekki lengur.  Elsku bloggvinir mínir, ég þarf að átta mig á þessu svæði.  Ætla að skoða þetta betur.   Úff af hverju er verið að breyta svona án þess að láta mann vita.

En svona áður en ég set inn kvöldmyndir og gef mér tíma í blogghringinn, þá ætla ég að setja hér inn smásögustúf sem datt upp í kollinn á mér í dag, reyndar af því að þið tókuð svo vel í hina söguna mína.  Þessi er öðruvísi, en er samt svona spurning um móral.  Ég vona að þið haldið ekki að ég sé að farast úr kjánagangi eða eitthvað slíkt.  Þetta bara kom svona, eins og þegar ég hef meiri tíma en mér er hollt.  Þá er kollurinn á mér fullur af allskonar vitleysu.  En hér kemur þetta;

Huldumaðurinn.

Gamli blaðamaðurinn stóð fyrir framan stórt skrifborð yfirmanns síns, og horfði rannsakandi á hann, meðan sá síðarnefndi las yfir nokkur blöð sem hann hafði rétt honum.

 

Já sagði ritstjórinn þetta er mergjað, og hann er lipur penni.  Ég veit samt ekki...

 

Þú átt eftir að rokselja blaðið, ef þú tekur hann inn sem pistlahöfund, sagði blaðamaðurinn.

 

En hver er hann ?

 

Það get ég ekki sagt þér, sagði blaðamaðurinn. Við skulum bara nefna hann Huldumanninn.

 

Jæja við skulum taka þetta og sjá svo hvað setur.

 

Blaðamaðurinn brosti óræðu brosi.  Gott mál, sagði hann svo, þú átt ekki eftir að sjá eftir þessu.

 

Ef til vill ekki tautaði ritstjórinn.  Hann bar fyllsta traust til undirmanns síns, en þessi beiðni frá honum var óvenjuleg, og hann var ósáttur við að vita enginn deili á höfundi greinarinnar. 

En hún var bæði mjög vel skrifuð og sterk, fyllti mann einhvern veginn réttlætiskennd.

 

Það gekk svo eftir sem blaðamaðurinn sagði, pistlar Huldumannsins urðu frægir og sala blaðsins jókst dag frá degi.

Hann skrifaði um réttlætið, fátæktina, ástina, afbrýðisemina og auðlegðina, eins og hann vissi það frá hjartans innstu rótum. 

Blaðið seldist í ótrúlegum upplögum, og ritstjórinn varð glaður, og svo var líka um eigendur blaðsins.

 

Ritstjórinn fékk ótal samtöl og heimsóknir, þar sem fólk sagði honum, að pistlarnir hefðu haft áhrif.

 

Þessi pistill hefur breytt lífi mínu, sagði ungur maður.  Ég var komin á fremsta hlunn með að fyrirfara mér, þegar ég las hann í blaðinu í gær, og það veitti mér þrek til að takast á við vandamál mín.

 

Annar sagði; ég var orðin svo upptekinn af sjálfum mér og að græða peninga, að ég hafði gleymt sjálfum mér.  Þegar ég las blaðið þitt og pistil Huldumannsins, þá uppgötvaði ég, á hvaða villigötum ég var.

 

Ung kona kom til hans, hún var feiminn, stamaði og átti erfitt með orðin.  Ég ákvað að koma til þín og þakka þér fyrir greinina í blaðinu þínu.  Ég hafði farið villu míns vegar, hafði haldið fram hjá manninum mínum, sem ég elska þó svo mikið, og þegar ég las pistilinn sem var í blaðinu í fyrradag, þá sá ég hvað ég var að gera.  Ég átti því gott samtal við manninn minn í gærkvöldi og við ákváðum að hefja nýtt líf byggt á trausti okkar beggja.  Ég er því að hefja nýtt líf, vegna þess að ég var svo lánsöm að lesa blaðið.  Ég vildi bara þakka þér og Huldumanninum fyrir mig.

 

Ritstjórinn var hamingjusamur yfir pistlunum.  Hann var meira að segja sjálfur farin að hlakka til að lesa pistil dagsins.  Og hann varð að viðurkenna, að hann hafði breytt sínum lífstíl.  Hann hugsaði öðruvísi, og jafnvel íhugaði hvernig Huldumaðurinn myndi bregðast við í þessu eða hinu tilfellinu. Hann sagði samt engum frá þessu.

 

Það fóru að berast fyrirspurnir fá öðrum fjölmiðlum, um hvort þeir mættu taka viðtal við Huldumanninn, sjónvarpsstöðvar vildu fá hann í viðtöl, og það var greinilegt að pistlar hans höfðu víðtæk áhrif á samfélagið.  Fólk fór að hugsa öðruvísi, og taka meira tillit til annara, bara vegna þessara sterku skrifa, sem birtust í Blaðinu. 

En því miður, enginn vissi deili á þessum frábæra höfundi, og því var ekki um nein viðtöl að ræða, eða kynningu á honum. 

 

Einn daginn þegar ristjórinn kom inn á skrifstofuna sína, var enginn pistill á skrifborðinu hans.

Hann kallaði strax inn blaðamanninn, sem hafði haft milligönguna.

 

Ritstjórinn var æstur, mig vantar pistil dagsins, sagði hann.  Það var ekki bara að hann vissi að hann þyrfti að fá pistilinn fyrir blaðið, heldur var hann sjálfur orðin háður þessum skeleggu frábæru skrifum, sem ristu svo djúpt, og kenndu mönnum svo margt um hvernig ætti að haga sér í dagsins önn.

 

Blaðamaðurinn var þreytulegur og greinilega sorgmæddur. 

 

Ég er hræddur um að það verði ekki fleiri pistlar frá þessum höfundi, sagði hann lágt.

 

HVAÐ!, sagði ritstjórinn, þú ætlar þó ekki að segja mér að hann hafi farið eitthvað annað, að einhver annar hafi keypt hann, og hann yfirgefið okkur, án þess að ræða við okkur, við erum alveg tilbúnir til að hækka verðið.

 

Það var aldrei neitt verð greitt fyrir skrifin hans, sagði blaðamaðurinn.

 

Nú var honum aldrei greitt neitt fyrir þau ?.  Þá þarf að bæta úr því, strax, sagði ritstjórinn æstur.  Segðu mér bara hvað hann setur upp, það verður gengið að því.

 

Ég er hræddur um að það sé ekki hægt, sagði blaðamaðurinn.

 

Nú ! sagði ritstjórinn bull, það eru allir falir fyrir fé.

 

Nei ekki þessi, svaraði blaðamaðurinn.

 

Hvaða vitleysa, sagði ritstjórinn, við viljum gera hvað sem er til að halda í hann.  Hvað sem er heyrirðu það!

 

Já ég heyri það, sagði blaðamaðurinn, en það er samt sem áður ekki hægt.

 

Viltu ekki útskýra þetta nánar, sagði ritstjórinn og var orðin heitur í kinnum af ákafa.  

 

Huldumaðurinn okkar var tekinn af lífi kl. oo6 í morgun að staðartíma, í fangelsinu hér í borginni, sagði blaðamaðurinn. Hann sat í dauðaklefanum dæmdur fyrir morð.  Og í dag var dauðadómnum fullnægt.  Hann mun því aldrei framar skrifa greinar, né pistla. 

En ég er viss um að með þeim áhrifum sem hann hefur haft til góðs með skrifum sínum hér í okkar veröld, mun verða vel tekið á móti honum, þangað sem leið hans liggur nú. 

 

Ritstjórinn horfði á blaðamanninn.  Ég hef þekkt þig yfir 30 ár, sagði hann loks, en ég veit sam ekkert hver þú ert.  Hver ertu eiginlega ?

 

Blaðamaðurinn brosti.  Svo sem enginn sérstakur sagði hann svo. En við ættum að muna að stundum glóa perlurnar skærast á sorphaugum mannlífsins.

 

Kyrrðarstund að kveldi og ísfirskur morgun.

Gærkvöldið var hreinn unaður, eftir blásturinn í fyrradag.  Það var líka svo hlýtt að við settumst út í garð.

Með kertaljós.  Elli minn fékk sér eina ölkollu, og stubburinn undi sér hið besta. 

Lognið var algjört, kyrrðin slík að ekkert heyrðist nema fuglasöngurinn og suðið í hunangsflugunum og geitungunum, sem unnu eins og þrælar við að afla sér hunangs í kattarblóminu mínu.

Ú virkar óvarlegt, en hann var undir vökulum augum afa.

Þetta var nefnilega spennandi.

Já það ríkti hljóðlát hamingja í okkur litlu fjölskyldunni, því þennan dag fengum við að vitað að hann yrði hjá okkur til 18 ára aldurs.  Það gekk allt fram í góðu.  Og er ég móður hans þakklát fyrir það.  Mér þykir vænt um hana.  Stundum verða hlutirnir bara að ganga öðruvísi en til var stofnað. Besta lausnin fundin, og síðan heldur lífið áfram sinn vana gang.  Knús á þig mín kæra

Dísarrunnar blómstra og allt er einhvernveginn svo ferskt eftir rigninguna.

Já það ríkir friður yfir þessu heimili.

Brandi finnst lika gott að tilheyra hópnum.  Hann eltir mann út um allt, og er hálf athyglissjúkur.

Morguninn heilsar líka með bliðu og stafa logni.  Dagurinn lofar góðu.

Fjöllinn spegla sig í pollinum, dökk og kröftug, þar sem sólin hefur ekki ennþá náð að lýsa þau upp.

Hvort snýr upp eða niður.

Ekki gott að sjá

 

Flugvélin kemur inn til lendingar, og truflar álfana í Strengberginu.

Og Flateyri kúrir sig niður í Önundarfjörðin, eins og til að liggja betur við sólinni.

Svanafjölskylda syndir í rólegheitum, sennilega eru pabbi og mamma að kenna þeim öllum þremur eitthvert lífsspursmálið.

Á Pollinum neðan við Sólbakka, hefur listamaður sett fram þennan frábæra bát, sem liggur við bauju.

Og ekki síðra er varðskipið með þyrlu aftan á pallinum.

Ég vildi bara deila þessu með ykkur.