Sigurður Þorsteinsson!

Er búin að skrifa, en búin að gleyma netfanginu.  Viltu senda mér það eða hringja aftur. 

Það er sárt að missa ástvin í blóma lífsins.

Elsku Guðrún mín, Habbi, Rakel María, Róbert Hólm, Regína Rós og Rósa Jóna, Úlfhildur og öll stórfjölskyldan ég votta ykkur mínar innilegustu samúðarkveðjur. það er svo sárt að missa.  Og Guðrún var virkilega yndisleg móðir og eiginkona.   Alltaf glöð og tilbúin að hjálpa.   Rakel og Guðrún voru eiginlega bæði mæðgur og bestu vinkonur, þannig að missir elsku Rakelar er mikill, og svo auðvitað öll hin.  að er bara svo sárt þegar ung og falleg sál kveður þetta líf.  En auðvitað þurfti hún að fara til annara verkefna. Hún mun samt fylgja fjölskyldunni sinni áfram eins og hún gerði ávalt. 

Góður Guð og allir vættir geymi þig yndislega Guðrún mín, og megi allir góðir vættir vaka yfir fjölskyldunni, og sérstaklega yfir litla barninu henni Rósu Jónu, það lofar samt allt góðu með  hana, lítill sterkur einstaklingur sem er ákveðin í að lifa áfram hvað sem öllu öðru viðvíkur.   

Takk fyrir yndislega samveru, pizzupartí og skemtilegan félagskap. Elsku Hagbarður minn, lífið getur stundum tekið fram fyrir hendurnar á manni, og sársaukinn er erfiður.  En þú átt fullt af góðum vinum og vandamönnum sem munu reyna að létta ykkur lífið.  Risaknús á ykkur öll.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessa mynd kalla vinir hans föðurást, þar sem hann lúrir með litlu Rósu Jónu sér við brjóst.

Minni á söfnunina; 537-04-254000 kt.140563-2429.  

Bráðkvödd komin sjö mánuði á leið

Ég um mig frá mér til mín.... eða þannig.

Þið hafið eflaust tekið eftir því að ég hef ekki verið mikið hér undanfarið.  Það kemur ekki til af góðu, því ég er að takast á við rosalega erfið mál.  Það byrjaði allt með því að fyrrverandi ríkisstjórn kom hingað með fund og vildi gera vel.  Með bæjarstjórninni hér komust þau að þeirri mikilvægu ákvörðun að hér skyldi reisa snjóflóðavarnargarð, þó í raun og veru sé ekki neitt sem bendir til að hér sé hætta á slíku, reyndar kemur fram í skýrslu sem gerð var til að fullkomna ástæður til þessa varnargarðs að aldrei hefði komið snjóflóð frá Gleiðarhjallanun, sem er eins og einskonar náttúruvörn okka gegn slíku.  Því var bætt inn hættu á grjóthruni og aurskriðum.  Auðvitað hafa fallið skriður hér alla mína veru hér sem er komin nú vel yfir 60 ár undir þessari hlíð, en grjótin skvassast ofan í mýrina sem hér er fyrir ofan og fara því ekki lengra.  Þetta vitum við sem hér hafa alla tíð lifað með Eyrarhlíðinni. 

Í skýrslunni kemur svo líka fram að þetta sé gert til að skapa tímabundna vinnu verktaka.  Fyrir mér er það svona lokahnykkurinn á þessari skýrslu, og til að réttlæta að ofanflóðasjóður taki þátt og þið öll, þá er skýrslan unninn með þennan punkt að leiðarljósi.  Það er mín meining.

En það sem hangir á spýtunni gagnvart mér er að þrjátíu ára vinna okkar Ella míns við útplöntun á svæðinu fyrir ofan okkur verður öll meira og minna eyðilögð, það er sem sé ekki bara að það þurfi að rústa svæði til að koma fyrir vatnslögnum, heldur á að byggja "highway" gegnum allt útplöntunarsvæðið, og það á að "skera" sem kallað er þannig að það verður helst til lítið eftir af þessari útplöntun.  Það sem er sárast við þetta er að það gleymdist að ræða þetta við okkur, ég frétti þetta svona af skotspónum.  þau tré sem voru fyrir skurðinum við vatnleiðslurnar voru flutt á nýtt svæði, en sem sagt nú er að renna upp fyrir mer að það er bara smámál miðað við það sem er á teikniborðinu og ekki hefur verið rætt við mig.  Reyndar fór verktakinn yfir hluta svæðisins í vetur án þess að ræða við mig og eyðilagði mörg tré, þar á meðal 4ja metra þin og 6 metra greni fyrir utan nokkrar 4 metra seljur og ótal greni og birki sem var þarna og bara sópað burt.

Og nú hef ég sem sagt verið í sorg og sút, og hef ekki á heilli mér tekið, og kvíði hverjum degi sem líður, og veit ekkert hvernig málin þróast.  Er hægt að gera svona við fólk, bara strika yfir 30 ára útplöntun?

Ég hef verið að reyna að halda sönsum og reyna að koma mér framúr rúminu á morgnana, reyna að bara lifa og vera til.  En það er bara fjandans erfitt skal ég segja ykkur. 

Ég ætla mér að reyna að berjast gegn þessu gerræði, því ofan á allt þetta á samt að bola mér burt frá heimili mínu þ.e. yfir veturinn. Ég má sem sagt hafa húsið mitt sem sumarbústað, en þarf að fara burt yfir vetrartímann.  Þetta er bara meira en að segja það þegar maður er orðin 69 ára gamall, að fá svona kjaftshögg, þess vegna er ég miður mín.

Ég er ekki að kenna fólkinu hér um, þetta er bara eitthvað sem einhverjum datt í hug sem eitthvað trens til að sýnast vera að gera eitthvað gott til bæjarins í boði Jóhönnu og Steingríms. Og allt án tillits til þess að það er verið að kremja sál sem hefur lagt allt sitt í umhverfið.   Málið er að það er mikilvægaqra að verktakar hafi tímabundin verkefni, og þetta er þegar nær allir verktakar hér sem höfðu getu til að takast á við verkefnið eru farnir á hausinn.  Þetta bara svíður og er að gera mér afskaplega mikið illt. 

Vona að þið fyrirgefið mér að tala svona, en ég er að reyna að halda höfði og lifa þetta af, það er bara svo erfitt.

Ég er þakklát því fólki sem hefur sýnt mér umhyggju og kærleika og vill vera mér gott. 

Hluti af þeim, er fólkið sem hingað kemur og verslar blóm hjá mér.  Það er búið að hjálpa mér mikið að spjalla og finna ástúðina og umhyggjuna sem þið hafið sýnt mér, og ég hef vissulega þurft á því að halda.

Og til þeirra vil ég líka beina ósk minni.   Á morgun fæ ég í heimsókn litlu angana mína frá Austurríki, þau verða hér í viku, þannig að ég vil sinna þeim sem mest sem ég get.  En ég vil líka sinna mínum kúnnum, ég er með yndælan strák að aðstoða mig, en hann er líka í Morranum og þarf stundum að sinna honum fram á kvöld.  Ég ætla að hafa opið en ef enginn er við, þá er bara að hafa samband við mig því ef ég er ekki upp í sölunni, þá er ég niður í kúlu. 

Ég veit að þetta er klikkað, en ég er jú klikkuð kona, þannig að hér með kem ég þessu á framfæri.

Sendi ykkur öllum svo kveðjur og takk fyrir mig.   

Elsku Hagbarður minn, börn og fjölskylda.

Sorgin er stór, lífið er óvænt og getur verið okkur kjaftshögg þegar minnst varir.

Ég er með hjartað barmafullt af kærleik til þín og þinna á þessum erfiðu tímamótum.  Ég þekki sorgina, og veit hve hún er erfiður félagi. 

Ég vil senda þér og þínum mínar allra bestu kærleikskveðjur og samúðarhugsanir á þessum erfiðu tímum.  Guðrún Sigurðardóttir konan þín var yndislega manneskja, jákvæð og brosandi alltaf tilbúin til að gera það sem gera þurfti.  Hún var þinn ævifélagi og barnsmóðir.  Elsku Rakel María stóra stelpa, Róbert, Regína Rós og litla barn Rósa Jóna megi algóður Guð og allir góðir vættir vaka með ykkur öllum og vernda.  Elsku Úlla mín og Hjörleifur og þið öll sem standið hér í sorginni, ég vil senda ykkur allar mínar bestu hugsanir og kærleika. Sumt er bara svo sárt að það er eiginlega ekki hægt að segja neitt meira en, megi allur kærleikur vaka með ykkur og ljósið bjarta vernda ykkur á allann hátt.

Elsku litla barn Jóna Rósa,  sem aldrei fær að hitta móður sína, megi allar góðar vættir vaka með þér og vernda, svo og með fjölskyldunni.  Sendi ykkur öllum mínar dýpstu samúðarkveðjur og allt sem ég get til að styrkja ykkur.   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Litla Jóna Rósa.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Föðurást heitir þessi mynd

 

 

 

 

 

Stundum er bara komið nóg.

Ég hef ekki verið mikið hér undanfarið. Það er einfaldlega vegna þess að ég hef verið í ákveðnu sorgarferli út af því sem er að gerast hjá mér vegna þessa fjandans skjólveggs, svokallaðs hér fyrir ofan mig.  Það er búið að eyðileggja fullt af trjám og í dag vorum við Elli minn að merkja trá sem þurfti að færa og svo þau sem ekki yrði bjargað, til að hægt sé að grafa skurð til að leggja vatn yfir svæðið, c..a. 10 metra breiðan sem fer yfir það svæði sem ég fékk sem útplöntunarsvæði fyrur tæpum 3o árum.   Ég er með myndir sem ég mun setja inn síðar, en þetta tekur á og sálarlífið mitt er í botni algjörlega.  Það virðist vera að maður sé algjörlega réttlaus þegar kemur að ægivaldi kerfisins, en þó verð ég að segja að þeir sem að þessu standa séu að gera það sem hægt er til að gera mér lífið léttara.  Það er bara einfaldlega erfitt, því ég tek þetta ótrúlega nærri mér. 

Ég og Elli minn þurftum að ganga í gegnum svæðið í dag til að setja merki á plöntur hvað mætti færa og hvað ætti að drepa og það var einfaldlega eitt það versta sem fyrir mig gat komið.  Það er búið að vera ákveðin aðdragandi að þessu sem hefur lamað mig og gert það að verkjum að allt það skemmtilega og góða sem ég ætlaði að miðla ykkur svo sem eins og konsert lúðrasveitar tónlistarskólans, fermingar barnabarnanna minna og heimsókn á Hellu að hitta elsuleg barnabörnin mín, hefur einfaldlega bara ekki komið fram.  Í því er ég lömuð, og svo öll vinnan í að koma sölunni á koppinn fyrir kúnnana mína, sem vilja bara versla hjá mér sín sumarblóm og koma hér og hlaða mig orku og gleði. 

En ég segi það alveg satt mín elskuleg, ég á eiginlega ekki mikla orku eftir, því það versta við þetta er  að þar er við að eiga apparat sem lýtur engum lögmálum nema einhverri óskiljanlegri þörf fyrir að "vernda" þar sem engrar verndar er þörf, og einungis peningasjónarmið ráða för, og allt það sem við Elli minn höfum verið að vinna s.l. tæp 30 ár er lítils metið, af því að fyrrverandi stjórnvöld ákváðu að koma hér til uppbyggingar á svæðinu og það sem kom út úr því var snjóflóðavarnargarður al a Siglufjörður og Bolungarvík með eitt markmið, að mínu mati og það er; tímabundinn verkefni verkaka, nema sorrý það eru engir verktakar eftir á Ísafirði, þannig að sú tímabundna vinna fer til annarra.  En ég mun fjalla um það síðar með myndum.  

En þetta hefur vomað yfir mér núna lengi og dregið mig niður, og stundum bara er ekkert eftir. 

Mér finnst einhvern veginn þegar maður er að verða sjötugur að það sem maður hefur gert gegnum tíðina ætti að vera manni til friðar.  Og að það ætti frekar að virða það sem hefur verið gert, en ekki bara draga það niður og eyðileggja.

En ég mun skrifa betur um þetta á morgun eða hinn, þegar ég finn smá orku til að segja frá, ég hef hana ekki núna, er með sorg í hjarta því sem garðyrkjumaðuð veit ég að stærstu og flottustu trén munu ekki lifa af flutning, þó það verði reynt, eins og tildæmis stórar og fallegar furur.

Einungis tíminn mun leiða í ljós hvaða tré lifa flutningin af.  Og svo er eftir að meta þau tré sem deyja, og svo auðvitað allan sársaukan sem þetta er búið að valda mér, með tilheyrandi róandi lyfjum og innilegum innri sársauka.

Og þar með vona ég að öll sagan sé sögð, þó mig gruni að svo sé ekki.   En nóg um það síðar.

Er einhver þarna úti sem vill stofna hollvinafélag kúlunnar og hjálpa mér að berjast við þetta kerfi, því ég er um það bil að fá nóg.

Óvæntur bandamaður.

Já sumt getur komið manni þægilega á óvart.  Hér talar maður með reynslu og þekkingu á málefnum fíkla, en frá öðru sjónarhorni en við foreldrar og vinir.

Ég fagna þessum ummælum Jóns Steinars og tek undir hvert einasta orð.  Það er löngu komin tími til að viðurkenna að stríðið er tapað á þeim nótum sem unnið hefur verið að, og það þarf að hugsa upp á nýtt. 

Mæl þú manna heilastur í þessum málum Jón Steinar.

 http://visir.is/section/MEDIA99&fileid=CLP18872

 

 

Vinir og viðskiptavinir.

Ég hef verið upptekin við að vinna að opnum garðplöntustöðvarinnar minnar.  Ég ætla að opna söluna á morgun fimmtudag kl. tvö. 

Ég hef minnkað mikið við mig, og hef ákveðið að hafa þetta allt á góðu nótunum, njóta þess að vera þarna fyrir ykkur og gefa góð ráð og spjalla, og ekki sakar ef þið finnið eitthvað við ykkar hæfi hjá mér.

En svona er  lífið, ég á í vök að verjast með umhverfið mitt og þar gengur á ýmsu.  En það er allt til að spjalla um.

Vonandi sé ég sem flest ykkar mínir föstu kúnnar á morgun.  Love je.

Fíkniefnavandamálin enn og aftur.

Þetta er alveg dæmigert um hvernig þessum málum er háttað í dag.  Peðin tekinn en aðalmaðurinn hvergi nærri.  Ef þessi maður hefði ekki dáið þá hefði nafnið hans ekki komið upp.  Það er vegna óttans sem menn hafa fyrir aðalglæpamönnunum, og þessi er örugglega ekki sá eini.  Lögreglan virðist vera jafnhrædd við þessa glæpamenn eins og þeir sem vinna með þeim og fyrir þá.

Það er ekki von að þessi markaður fáist uppskorinn með svona vinnubrögðum.  Það er einmitt þess vegna sem þarf að skoða þessi mál upp á nýtt og virkilega spá í hvort ekki sé réttara að leyfa léttari efnin og hin fari gegnum apótek eða heilsugæslu.  Það er trompið sem getur slegið botninn í málið. 

En það skyldi þó aldrei vera að það væri ekki vilji fyrir því?

„Höfuðpaurinn“ ekki rannsakaður