Ég vil fá að kjósa um fiskveiðistjórnunarkerfið.

Dagarnir líða hægt hjá, ég hef leyft mér að vera dálítið löt, en þarf að fara að koma mér í gírinn.  Það er samt alltaf nóg að gera í gróðrinum.  Í fyrradag gladdi Manshuriurósin mín mig með fyrsta knúppnum.

Hún er ekkert smáflott þessi elska.

Eins og sjá má hefur snjórinn farið í burtu í byggð, og farin að láta á sjá líka í fjöllunum.

Og það vorar smátt og smátt. Það er gaman að rölta um garðinn og sjá hvernig lífið kviknar eitt af öðru.

´

Þessi var tekin í morgun.

Frekar óvenjuleg sjón að sjá alla togarana við höfnina.  Það sem mér finnst einkennilegt að það er ekki talað við neina um þessa "breytingu" á fiskveiðistjórnunarkerfinu nema L.Í.Ú og ríkisstjórnina, ætli menn séu hræddir við að tala við sjómenn eða fólk sem þekkir betur til.  Ég vildi til dæmis fá viðtal við Sigurjón Þórðarson eða Guðjón Arnar Kristjánsson.  Ég hef grun um að þar sé annað hljóð í strokknum.  Þessi ríkisstjórn ætlar nú að svíkja síðasta loforð sitt en það var einmitt að kjósa um fiskveiðistjórnunarkerfið. Ég vona að einhverjir góðir taki sig saman og byrji að safna undirskriftum til forsetans um að hann staðfesti ekki þessi lög sem nú eru á borðinu.  Það er komið nóg af lögbrotum og yfirgangi fárra manna um eignarhald á auðlindinni.

Til hamingju með afmælið Dísa mín.

Vinkona mín og jafnaldra átti afmæli í gær.  Elsku Dísa mín við höfum nú þekkst um langa tíð, verið nágrannar frá barnæsku, skólasystur og lékum okkur oft saman.  Þó leiðir hafi skilist og þú farið héðan, fyrst inn í Ísafjarðardjúp og síðan til Reykjavíkur, hefur aldrei slitnað okkar vinskapur.  Hann hefur verið  mér dýrmætur. 

Það voru ófá skiptin sem við vorum í eldhúsinu hjá móður þinni að spjalla og borða bestu kleinur í heimi. 

Takk fyrir allt elsku Dísa mín og innilega til hamingju með afmælið. 

Vegna þess að ég hef verið að garfa í gömlum bréfum í sambandi við starfslok mín

hjá Ísafjarðarbæ, og þar af leiðandi verið að skoða ýmis bréf sem ég hef sent, að vísu heimanað frá mér, en samt vistuð í vinnunni, þá kom þetta bréf og minnti mig á soninn minn og barátturna um hans hag. Ég ætla mér jafnvel að setja fram fleiri dæmi og bréf til að árétta það sem er algjörlega rangt í áherslum ríkisins í baráttunni við fíkla.  En svona hljómar þetta bréf sem ég skrifaði til Landspítala háskólasjúkrahúss þegar ég átti von um að sonur minn kæmist að í Krýsuvík, bréfið segir sína sögur.

 

 

 

Ísafirði 22 ágúst 2002.

 

Landssítali Háskólasjúkrahús

Geðdeild 33A

b.t.yfirmana.

 

 

Sonur minn... nafn kennitala var vistaður á Geðdeild 33A föstudaginn 2. ágúst s.l.

Hann var þá búinn að fá pláss í Krýsuvík í langtíma meðferð. Skilyrði frá þeirra hendi var að hann færi í afeitrun áður en hann kæmi til þeirra. Ég hafði fengið tíma hjá Jóhanni Bergsveinssyni kl. 10 þann 2.8.2002.

Byrjun málsins var sá að ég taldi og tel enn að ****** sé kominn á hættulegt stig í eiturlyfjaneyslu. Svo hættulega að ég ætlaði að svipta hann sjálfræði. Var mál þetta komið fyrir dómara, og mætti ***** þar ásamt mér og lögfræðingi sem var skipaður honum. Lá fyrir að Langtímameðferð í Krýsuvík stæði til boða, og staðfesur tími hjá fyrrgreindum lækni á Geðdeild.

***** bað þá um að hann fengið að ganga þessa þrautargöngu án þess að vera sviptur, hann var alveg samþykkur því að fara í Krýsuvík, en taldi sig ekki þurfa afeitrun. Það var hins vegar öllum ljóst öðrum sem í kring um hann voru að það var nauðsynlegt. Ég sá aumur áhonum og því miður samþykkti að bíða með sviptingu, en gerði honum jafnframt ljóst að stæði hann ekki við sitt myndi svipting vera eina ráð mitt til bjargar.

 

Föstudaginn 2. ágúst sendi ég hann suður með morgunvél og til að tryggja að hann kæmist alla leið borgaði ég manni til að fylgja honum alla leið á Geðdeild.

Laugardaginn 3.7. hleypur hann hinvegar út eftir því sem mér var tjáð seinna, og kom lögreglan með hann aftur þangaði sama dag.

Á miðvikudaginn 7. ágúst hringir hann í mig og fleiri ættingja og kunningja og reynir að fá peninga til að kaupa sér tannkrem og sigarettur.

Ég hafði þá samband við hjúkrunarfræðing sem er á vakt og lýsi áhyggjum mínum af þessum ákafa hans í að fá aura og taldi að hann ætlaði sér að fá pening fyrir lyfjum, hún sagði mér að hann mætti alls ekki fá peninga, hann gæti fengið tannkrem og slíkt hjá þeim og það væri heppilegra að senda einhvern til hans með sigarettur, hjann fengi hvort sem er ekki að fara neitt án fylgdarmanns.

 Fimmtudag sendum við svo stjúpbróður hans með sigarettur og sælgæti til hans.  

Á föstudag fer afi hans suður og ætlar að færa honum sigarettur, en þá er sagt að það sé afar óæskilegt að hann fái heimsóknir.

 

Sama dag föstudaginn frétti ég svo af honum í Hafnarfirði að reyna að kaupa sér læknadóp. Maðurinn minn hringdi þá fyrir mig á deildina og þar fengum við þær upplýsingar að hann væri í bæjarleyfi, en hann ætti að fara að skila sér. Auðvitað skilaði hann sér aldrei, hann ætlaði að gera það, en hann hefur enga orku til að standast freistingar og þess vegna fór þessi prosess í gang. Hann er ennþá á vergangi í Reykjavík þegar þetta er skrifað og ég veit ekkert hvar hann er, bara að hann er einhversstaðar og mjög veikur. Hann er búin að missa plássið í Krýsuvík og ég er ráðalaus og örvingluð.

 

Mánudaginn 26. ágúst n.k. Fer ég aftur til dómara með sama máliði, það er síðasta hálmstráið sem ég hef til að bjarga syni mínum. Þá mun hann að öllum líkindum sviptur sjálfræði í ex mánuði og er þar með án mannlegra réttinda. 'Eg fer því fram á að hann verði tekinn inn á Geðdeild Landspítala háskólasjúkrahús deild 33A og fái þar meðhöndlun og vistun þangað til mér tekst að koma honum í langtíma meðferð. Ég er búin að sækja um að koma honum aftur í Krýsuvík, en þar er víst langur biðlisti, vonandi tekur það samt ekki langan tíma. Vona ég að beiðni mín fái jákvætt svar.

 

Virðingarfyllst Ásthildur Cesil Þórðardóttir.

Tek það fram að þessu bréfi var aldrei svarað.

Umskipti og dimitering.

Í gær urðu vatnaskil í mínu lífi.  Í gær lauk ég við að hreinsa út úr skrifstofunni minni í Áhaldahúsinu á Ísafirði.  Veðrið var eins og í dag, yndislegt sólskyn og hiti.  Það er skrýtið að hætta störfum eftir áratuga starf hjá Ísafjarðarbæ eða frá árinu 1966, og með smáhléum eins og barneignafríum, árs leyfi og smá hléi eftir að börnin fæddust, eða allt þangað til að Bolli Kjartansson bæjarstjóri hringdi í mig og spurði hvort ég vildi ekki sjá um skrúðgarða bæjarins.  Þetta vatt upp á sig og svo bættust við svæði sem voru snyrt og lögðu.  Bærinn á þessum tíma var kallaður sóðalegasti bær landsins.  En á síðasta ári var mér sagt að farið væri að kalla hann Túlípanabæinn, það er vegna allra túlípanana sem ég gróðursetti niður með öllu Hafnarstrætinu og vakti landsathygli.

Ég lít yfir bæinn minn með stolti og veit að ég á mikið í því hvað hann er fallegur í dag.  Man næstum hvert svæði fyrir sig og hvað það kostaði að fá að laga það.  Í fyrstu sýndu bæjaryfirvöld sáralítinn áhuga á að fegra og snyrta.  Ég þurfti að skammast, og jafnvel halda yfirmanni tæknideildar í gíslingu einu sinni þegar ég þurfti mold og gröfu frá áhaldahúsi, en þar var ekki hlustað á mig, (í þá daga) Hann var með eitthvað múður, svo ég setti hendurnar fyrir dyrnar og sagði; "Allt í lagi ég stend hér og hreyfi mig ekki fyrr en þú hefur hringt og komið þessu í kring." Hann horfði á mig um stund og lyfti svo heyrnatólinu á símanum og fyrirskipaði að ég ætti að fá það sem ég vildi. 

Smátt og smátt rann upp fyrir þeim blessuðum að ég lét ekki kúga mig, og ég var þarna alveg rétt eins og þeir. 

Það var líka þegar ég hafði plantað stórum reynitrjám í ker á Silfurtorgi, eitt af þeim var dálítið bognari en hin.  Yfirmaður minn þá, annar en sá í fyrra skiptið, var eitthvað að kvarta yfir þessu, og ég sagði honum að þetta væri allt í lagi, tré ættu einfaldlega að hafa karakter fyrst og fremst. Daginn eftir kom ég að Elísi þar sem hann var að rífa upp tréð og skipta því út.  Ég spurði hvað hann væri að gera og hann svaraði að yfirmaður minn hefði beðið sig að gera þetta. 

Satt best að segja var ég rárreið.  Ég fór upp á skrifstofu, þá sat hann inni hjá bæjarstjóranum,(sem þá var) og helti mér yfir hann.  Spurði hvaða vit hann hefði á garðyrkju, og hvort okkar væri garðyrkjustjórinn?  Honum var fátt um svör.  Að lokum æsti ég mig svo mikið að ég barði í borðið hjá bæjarstjóranum svo blöðin fuku út um allt og sagði að ég sætti mig ekki við svona afskipti af málum sem ég hefði best vit á, og strunsaði út.  Hélt satt að segja að uppsagnarbréfið lægi á borðinu mínu daginn eftir.  En það var aldrei minnst á þetta.  Ég er enda álitin hin mesta frekja af mínum yfirmönnum, þó hef ég verið þarna í öll þessi ár.  En það er gott að breyta til, og mér er stórlétt að geta loksins hugað að mínum eigin garði og bera ekki ábyrgð á öllum bænum.  Ég óska þeim bara alls góðs sem taka við.

Það var verst að yfirgefa vinnufélaga mína í Áhaldahúsinu, þeir hafa reynst mér afar vel, og þeir eru bestu vinnufélagar sem ég hef átt gegnum tíðina, var þar í 15 ár. 

 

Hér koma nokkrar túlílpanamyndir.

Þetta lífgaði mikið upp á bæinn okkar.

Ég vona innilega að þeir sjái að sér og kaupi aftur túlípana næsta haust.

Þetta er ekki mikill kostnaður, en sparar mikla vinnu á vorin.

Ég var satt að segja afar leið og sár í fyrra haust, þegar yfirmenn mínir ákváðu að spara einmitt þennan lið.  En svona er lífið.

Ég er allavega glöð og sátt við mitt nýfengna frelsi og að geta nú loksins átt tímann fyrir mig og mína.  Takk strákar mínir fyrir yndislega samveru þessi 15 ár, og ég hætti ekkert að koma í kaffi við og við.  Það er gott að eiga góða vinnufélaga.

En í gær var líka einn af þessum dögum, þegar krakkarnir í MÍ dimitera.  Það er föst rútína hjá þeim þau fara um bæinn, byrja eldsnemma og rífa ísfirðingar upp úr rúmunum eldsnemma morguns eða réttara sagt seinnihluta nætur.

Í gær voru það einhvers konar Tigrísdýr sem gerðu innrás í bæinn.  Í fyrra voru það englar.

Hér slaka þau á sum hver í góðaveðrinu um miðjan dag eftir annasaman morgun.

Niður í Samkaupum voru nokkrir ungir viðskiptavinir alveg í sjöunda himni.  Mamma mamma ég sá Tuma tígur, hann var hér ég sá hann ég sá hann alveg satt.. Já ég sá hann líka.  Mamma Tumi tígur er til.

Til hamingju krakkar mínir.  Þið eruð framtíðin. 

En þá eru það sumarblómin sem bíða. Ég er að rækta þau fyrir fólkið mitt hér á Ísafirði og reyndar víðar, því hingað kemur fólk líka frá suðurfjörðunum.  Alltaf gaman að fá þau í heimsókn um leið og þau koma og versla í Bónus.

Eigið góðan dag.

Tónleikar tónlistaskóla Ísafjarðar.

Ég fór í gær á flotta tónleika hjá lúðrasveit Tónlistaskóla Ísafjarðar.

Dagskráin var hreint út sagt frábær að mínu mati.  Tónleikarnir voru fjórskiptir fyrst kom Skólalúðrasveit Tónlistarskólans.

Þau tóku lögin

Take me on   með A-ha

Baker Street Gerry Rafferty

Beverly Hils  Rivers Cuomo

Don´t Worry, Be Happy  Bobby McFerrin.

Flottir krakkar og spiluðu hreint ágætlega. Madis er algjör gullmoli og nær mikið út úr krökkunum.

Síðan kom Miðsveit Tónlistarskólans.

Þau höfðu á sínu prógrammi;

Cleveland Rocks   Ian Hunter.

I Gotta Feeling    Black Eyed Peas.

Hey, Soul Sister   Train.

I´m A Believer  Neil Dimond.

Sem sagt ennþá meira fjör svei mér ef allir voru ekki farnir að dilla sér í kirkjunni.

Við eigum hér marga framtíðar hljómlistarmenn í báðum þessum hópum.

Eiginkona og yngsta dóttir Madis tóku þetta báðar upp, sé ekki hvor er áhugasamari.

Næst kom Lúðrasveit Tónlistarskólans.

Þeirra dagskrá var heldur ekki af verri endanum.

Colonel Bogey  K.J. Alford

Stranges in the Night  Bert Kaempfert.

Dóná svo blá  J. Strauss.

Halleluja   Leonhard Choen

Marsbúa Cha-Cha  Magnús Jónsson.

Flott og skemmtileg dagskrá.

Ísfirðingar eru mikið tónlistafólk almennt og svona tónleikar eru alltaf vel sóttir, enda erum við alin upp í miklu og góðu tónlistarlífi með tvo tónlistarskóla og margt velmenntað tónlistarfólk og frægt um allan heim sumt.

En það byrjar allt saman hér í tónlistarskólum bæjarins.

Mugison bættist svo í hópinn og söng fyrir fólkið Haglél og Gúanóstelpan mín með undirleik lúðrasveitarinnar.

Við mikinn fögnuð áhorfenda.

Mig langar til Ísafjarðar og þín, elsku Gúanóstelpan mín er sungið af innlifun. 

Skólastjórinn Sigríður Ragnar gaf Madis blómvönd og þakkaði honum fyrir yndislegt kvöld.

Eftir tónleikana var svo þátttakendum boðið upp á gos og snakk, til mikillar gleði fyrir börnin.

Þessi drengur er alveg einstakur ljúflingur.

Hér eru líka tveir flottir saman.

Kæra Sigíður og allir þátttakendur í þessum tónleikum innilega takk fyrir mig og frábæra kvöldstund með frábæru fólki, með frábæra dagskrá og góða skemmtun.

Það er svo gott að sjá að eitthvað blómstrar allavega á þessum síðustu og verstu tímum, eins og lítið fallegt blóm sem stingur kollinum upp úr moldinni á fyrsta vordegi. 

Til hamingju með daginn Ísaac Logi Díaz.

Flottur strákur á afmæli í dag.

Algjör sykurmoli.

Horfa á systir í ballet.

Töffari með frænku.

Með afa, ömmu og Myrnu frænku frá El Salvador.

Innilega til hamingju með afmælið stubburinn frá ömmu og afa í kúlu.

 

Ýmislegt. Tónleikar, sýning, týndir munir, kvikmyndagerð, Blóm og býflugur.

Já allt þetta í einum pistli.

Fyrst ætla ég að segja ykkur sunnlendingum frá tónleikum sem Karlakórinn Ernir flytur í Salnum í Kópavogi næstkomandi laugardag.

Ég mæli eindregið með þessum tónleikum.  Sérstaklega fyrir Ísfirðinga, af mörgum skemmtilegum lögum taka þeir tvö lög eftir Jónar Tómasson eldri, og nokkur eftir Jón frá Hvanná, m.a. stórskemmtilega útsetningu á Selju litlu, útsetta af Vilberg Viggóssyni.  Þeir fara raunar óhefðbundnar slóðir í bæði lagavali og skemmtanagildi.  Mæli með að þið fjölmennið í Salinn á Laugardaginn og eigið góða skemmtun með skemmtilegasta kór á Íslandi.

Önnur uppákoma sem ég vil nefna er sýning á verkum Einars Þorsteins Ásgeirssonar, þeim mikla andans manni, lífskúnstner og framsýnn. Sýning hans verður líka laugardaginn 7. maí kl. 15. 

Einar er alveg sérstakur maður og alveg ótrúlega flottur listamaður, hefur unnið náið með Ólafi Elíassyni m.a. hannað glerið í Hörpu að miklu leyti með Ólafi. Sýning hans verður opnuð í Hafnarborg, menningar og listamiðstöðvar Hafnafjarðar.  Það verður enginn svikin af að skoða verk Einars, hann hannaði m.a. kúluhúsið mitt og flest kúluhúsin á Íslandi og í Danmörku.

Hér erum við í heimsókn hjá þeim hjónum í Berlín.  Manuela er líka alveg yndisleg kona og listamaður.

Hér er hann í vinnustofu sinni.

Mæli eindregið með þessari sýningu og helst að hitta á Einar, hann er einn af okkar mestu stærðfræðingum. 

Þetta kvenveski fannst í rútunni eftir skemmtunina í félagsheimilinu í Bolungarvík eftir Aldrei fór ég suður. Sú sem á hana getur nálgast hana hjá mér.  Flott veski sem rútubílstjórinn kom til mín svo ég gæti komið því í réttar hendur.

Nokkrar stelpur þar af eitt barnabarn Alejandra hafa verið að gera kvikmynd, og svo datt þeim auðvitað í hug að hér væri gott að setja á svið hasar.

Hér er bófinn illilegur að sjá.

Kvikmyndatökumaðurinn og löggan á hlaupum.

Þetta er sko alvöru kvikmyndagerð, og verður spennandi að sjá.

Fyrir nú utan hvað það er heilbrigt og gaman að gera eitthvað svona saman.

Og nú er vorið í algleymingi hjá mér.

Bæði úti og inni, þetta er Páskarósin mín, hún kemur svona blómstrandi undan snjónum á hverju vori. Svo falleg og svo harðgerð.

Krókusarnir og liljurnar brosa líka svona strax á vorin.

Töfratréð líka.

Í gróðurhúsunum bíða blómin eftir að skreyta garða bæjarbúa.

En þetta er svo sem enginn smávinna.  Sem hefur hvílt mest á Elíasi mínum þetta árið.

Hænurnar mínar eru líka glaðar við hverja græna tuggu sem þær fá. 

Svo er komið að hinni árlegu björgunarstarfssemi Ásthildar flugnabjargara, að hjálpa drottningunum upp úr tjörninni. 

Eigið góðan dag.

Hvítabjörn og "Hetjudáð"

Eg er í sjokki yfir drápi á Hvítabirninum á Hornströndum.  Enn einu sinni sína menn villdýrseðli sitt og skjóta, drepa.  Hann er svo hættulegur.... auðvitað gæti hann hafa orðið það, þegar fór að sverfa að og hungrið í mat.  En var ekki hægt að skjóta í hann deyfilyfjum eins og gert er við önnur villt dýr sem flækjast þangað sem þau eiga ekki að vera, og flytja hann til síns heima?  Jú það hefði verið hægt, og menn orðið menn að meiri fyrir vikið. 

Það er eins og hugsunin hafi frekar verið að ná sér í uppstoppað eintak fyrir Reykjavík.  Svo þeir ættu líka einn svoleiðis.  Svei því bara.  Vesalings dýrið að hljóta þessi örlög.  Hafi drápsmennirnir skömm fyrir.  Ég blæs sem sagt á þá afsökun að dýrið hafi verið svo hættulegt að það yrði bara að skjóta það strax. 

 

Önnur villimennska er drápið á Ósama Bin Laden, ef um dráp var að ræða.  Sumir segja að hann sé löngu látinn aðrir að hann lifi enn.  Ekki veit ég hvað er satt í þessu.  En er það tilviljun að þeir "ná að drepa hann" alveg á réttu augnabliki fyrir Obama?  Þegar hann er hræddur um að tapa kosningum og þarf eitthvað kraftaverk til að verða hetja?

Ég segi fyrir mig að ég er full af efasemdum, og held að það sé einmitt rauninn. 

Skrílslæti ameríska pöpulsins eru líka ansi dapurleg.  Ég man eftir að eftir árásina á turnana tvo, var sýnd í sjónvarpinu "fölsuð mynd" sem kom á daginn, dansandi fólk í miðausturlöndum af gleði yfir ódæðinu, og var þar verið að sýna múslimskan skríl, seinna kom í ljós að þetta voru upptökur af einhverjum fagnaði hjá þeim, ómerkileg tilraun til að sýna hve múslismar væru auðvirðilegir.   

Svo hefur aldrei verið sannað eða afsannað hverjir flugu á turnana tvo.  Allt það mál er sérkennilegt og gögnum ber ekki saman.  Sumir ganga svo langt að segja að Bandaríkjamenn hafi sjálfir staðið að þessum hryðjuverkum, eða látið þau afskiptalaus til að fá ástæðu til að ráðast inn í Írak.  Ekki veit ég, en allt kring um þetta mál var skrýtið, og einnig hvernig turnarnir féllu eins og þeir hefðu verið sprengdir neðan frá.  FLugbvélin sem hvarf við Pentagon og svo framvegis, og ekki náðist í forsetan vegna þess að hann var á leið í barnaskóla til að lesa upp fyrir börnin eða eitthvað álíka.  Trúlegt eða hitt þá heldur. 

Bandaríkja menn hafa alltaf litið á sig sem heimslögreglu, þeir hafa stjórnað og komið af stað allskonar stríðum innan ríkja, til að komast til valda.  El Salvador er eitt dæmið um undirferli þeirra, og mörg önnur lönd mið Ameríku.

Þeir eru eina þjóðin sem hefur notað kjarnorkusprengjur á saklausa borgara.  Og þeir hafa ýtt undir og spillt friði allstaðar sem þeir hafa ágirnst auðlindir annara ríkja.  Og þegar reynt er að vekja athygli heimsins á þessu undirferli, taka þeir þann "seka" og setja hann í rammgirt fangelsi í einangrun og jafnvel pynda hann.  Bara fyrir að segja sannleikann. 

Svo þykjist þessi þjóð eða ráðamenn hennar hafa umboð til að hreinsa til hér og þar allt í nafni réttlætis og friðar.  Afsakið en ég er komin með óbragð í munninn.

Skrílslætin sem brutust út þegar þjóðinni var sagt að Ósama væri dauður, er svo ógeðfeld að manni fallast hendur.  Maðurinn er auðvitað búin að gera margt af sér, en ég hef grun um að það sé bara brot af því sem honum er ætlað.  Það hefur auðvitað verð gott fyrir egó hans að segjast hafa sprengt turnana og verða þar með hetja í augum fylgjenda sinna. 

Svo má ekki gleyma að Bandaríkjamann hafa alltaf þurft að hafa óvin til að "veiða" svo fólkið fari nú ekki að kalla eftir betri stjórnarháttum heima fyrir.  Spurning um hvaða óvin þeir draga upp úr hattinum núna?

Ég held að þessi "sigur" Obama verði skammlífur, þegar fólk fer að átta sig á því að þetta var í raun og veru ekkert þrekvirki, að ráðast með hermönnum og þyrlum inn á sofandi mann og vega hann.  Ef það hefur í raun og veru gerst.  Því auðvitað getur þetta allt verið sama tuggann, sviðsett, eins og  sagt hefur verið um Árásina á Pearl Harbour, Tunglferðina, þar sem allar myndirnar voru teknar í stúdíói og þar með falsaðar.  Sérstaklega þegar þau komast að því að umheimurinn deilir ekki þessari "gleði" með þeim og er ekki með sömu skrílslætin, en hefur skömm á þeim. 

Hvað veit ég, ef til vill eru Bandaríkin ekki einu sinni til, bara eitt sem mælir á móti því, ég hef ferðast um í Usu þvers og kruss.  Svo landið er allavega til, en hversu raunverulegt það er þar fyrir utan veit ég ekki. 

Hér er forverinn hann drap Saddam Husein, hvernig verður myndin af Obama?

Þið sem misstuð af okkur...

Hér erum við.

http://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=223138487702904&id=206229712738682

Góða nótt.