Gleðilegt nýtt ár og takk fyrir það gamla.

Kæru vinir og ættingjar ég vil óska ykkur öllum gleðilegs árs með von um að 2010 verði ykkur öllum gott og hagsælt.  Munið að hver er sinnar gæfu smiður, og að við ráðum að mestu sjálf hvernig líf okkar er. Því við getum hvort heldur er, lagst í vonleysi og leti, eða rifið okkur upp og verið jákvæð.  Ræktað kærleikan og ástina, og látið vera að hlú að hatri og slúðri sem engum tilgangi þjónað.  Við eigum að vera sjálfum okkur nóg og okkar mesti auður er fjölskylda og vinir.   Þann auð þarf að rækta og virkja, hlú að og vökva vel.  Peningar og lífsins upphefðir eru fallvaltir skyndibitar sem engu þjóna nema Mammon og egói okkar sem að lokum skilur ekkert eftir sig nema auðn og tóm, ef við leggjum okkur ekki fram um að rækta mannauðinn.

 Elskuleg ég veit að framundan eru tímar sem geta reynst erfiðir, en munið þá að það er alltaf hægt að leita til þeirra sem eru næstir manni, eða jafnvel næsta mann bara.  Munið að brosa og vera jákvæð við allt fólkið í kring um ykkur.  Bros hefur bjargað mannslífum, það eru til sögur sem staðfesta það. 

Auðmíkt og þakklæti eru líka eiginleikar sem skila okkur langt áleiðis til betra lífs.  Látum ekki misheppnaða stórnmálamenn eða útrásarvíkinga skemma fyrir okkur gleði og ánægju áramóta.  Göngum fagnandi fram á nýju ári með nýjar hugmyndir, með nýjar áherslur og nýtt Ísland.

Innilega takk fyrir mig, hve góð þið hafið verið mér og glatt mig, leitt mig gegnum sorg og erfiðleika.  Þannig getum við stutt hvort annað og það er gott að vita að við eigum vini, þó þeir séu ekki endilega við hliðina á manni, þeir geta þess vegna verið hinum megin á hnettinum, en með tækni og tölvum eru samt eins og í næsta húsi.

 

Innilega Gleðilegt nýtt ár frá mér til ykkar allra.

Amma taktu mynd.

Ef þið hafið haldið að ég sé alveg dottin ofan í pólitíkina þá er það misskilningur.  þarf bara að koma hugsunum mínum frá mér sorrý en stundum finnst mér að það sem skiptir máli fari ofan garðs og neðan hjá alltof mörgum og þá dett ég ofan í slíkar hugsanir, en það gerir mér líka gott, því þá kemur adrenalinið mér til góða.

En hér hefur verið straumur af barnabörnum eftir að þær litlu fóru, fyrst komu fjórir táningar og gistu, baranbörn af eldra taginu, og síðan yngri barnabörn, og það var bara notalegt.

Stundum dettur í krílið að pósa.  Amma taktu mynd segir hún og pósar.

Og sona!

Aftur amma!

Svona amma!

Svona!

Meira amma.

Ef þi haldið að þetta sé Hanna Sól sem er að fara að spæla egg, þá er það misskilningur

Þetta er nefnilega síni mí.

Reyndar með pabba að spæla egg, sem hún sótti sjálf út í hænsnakofa, og vildi steikja sjálf.

Hér er svo önnur prinsessa sem er rosadugleg, bara 6 mánaða en sýnir miklu þroskaðri takta.  Og amma fékk að passa hana lengi í gær.

Og hér er hún með Hönnu Sól.

Sem hefur engu gleymt.

Ætli þetta sé í genunum

Táningarnir mínir.

Þau létu fara vel um sig.

Og þeir ekki síður.

Fullt tungl óðara.

Og hér sjást fyrstu spor sólarinnar nður hlíðina, uns hún nær alla leið í Sólgötu, þegar við drekkum sólarkaffið.

Smá kúlublues.  Þið verðið að fyrirgefa elskurnar, en ég er rosalega pólitísk, eða full af því að reyna að leiðrétta kúrsin á minn hátt. Ég geri mér grein fyrir því að hann er ekki endilega réttur, en samt sem áður tek ég mér bessaleyfi á því að segja hvað mér finnst.  Get ekki annað.

Megi allir góðir vættir vaka með ykkur öllum og vernda.  Megi landsvættir vaka yfir Íslandi og vernda okkur sem þjóð.  Við viljum fyrst og fremst vera sjálfstæð, það getur verið að við höfum mismunandi sýn á hvað það inniber.  Mitt álit er alveg skýrt, ég vil ekki deila náttúruperlum okkar með öðrum þjóðum, nema sem því nemur að leyfa þeim sem hingað vilja koma að deila því með okkur.  Annað er ekki í boði.  Ljós, knús og kærleikur til ykkar allra.

Það er eitthvað inn í strompnum sem ekki lyktar vel.

Ó ég hef verið upptekin í dag að fylgjast með.  Og satt að segja er ég mjög hugsandi yfir öllu því sem ég les.  Ég verð að segja að við erum ennþá við sama heygarðshornið og áður; tökum bara Lúkasin á þetta.  eins og svo oft áður hafa alltof margir leppana fyrir augunum og sjá bara svart og hvítt, þeir sem ekki eru sammála ríkisstjórninni eru bara vondir stjórnarandstæðingar, þeir sem eru á með stjórninni tala um að hinir séu að þyrla upp moldryki.  Málið er bara ekki svona einfalt.  Þeir sem virkilega hugsa og geta losað sig frá og yfir pólitíska flokkadrætti sjá að hér er meinsemdin hvorki kratar, kommar, framsókn eða sjallar ekki einu sinni samfylking.  Hér er vandamálið vörn ráðamanna hverju nafni sem þeir nefnast gegn alþýðu landsins.  Þeir berjast á banaspjótum við að halda þráðunum í hendi sér, en þegar allt kemur til alls vilja þeir fyrst og fremst halda völdum og verja bæði sig og andstæðingana. 

Þegar hlustað er á það fólk utan fjórflokksins sem komist hefur á alþingi núna undanfarin 10 ár, svo sem eins og Frjálslynda flokkinn og Hreyfinguna, þá átta menn sig á að þeir tala ekki sama tungumál, og eru eiginlega afar óæskilegir að mati fjórflokksins, því þeir eru eins og flugan á veggnum, kjafta frá því sem hingað til hefur legið í láginni og ekki verið sagt frá. Þ.e. skrípaleikurinn á Alþingi, þar sem settar eru upp leiksýningar reglulega fyrir okkur hin.  Menn leika einleiki, tvíleiki og þríleiki og jafnvel fjöldasöng til að heilla okkur upp úr skónum vitandi að sum okkar allavega horfa á skjáinn og fylgjast með stórleik upp á Shakespearsklassaleik, eins og Birgitta Jóndsóttir lýsti svo vel hér áður.  Og eru svo bestu vinir á eftir, endurleika ef til vill upptökur eftir á og skoða hvað má betur gera næst.

Þetta fólk er ekki þjónar almennings frekar en ég veit ekki hvað.  Þetta eru leikarar nútímans, og þeir slá jafnvel þjóðleikshúsi við og jafnvel Borgarleikhúsi, svo ég tali nú ekki um áhugaleikhúsin. Þvílíkt gerfi og þvílíkt fals.

Er ekki komin tími til að við pöpullinn í þessu landi segjum hingað og ekki lengra.  Hættum að verja OKKAR lið, og förum að hugsa um OKKUR SJÁLF og fjölskylduna.  Er ekki hver sjálfum sér næstur.  Eða hver hefur lyst á endalaust að verja sinn pólitíska samherja ef það brýtur á rétti fjölskyldunnar og annarra venjulegra íslendinga.  Ég bið ykkur ágætu jónar og gunnur að hugleiða það, hvort þið séuð í raun og veru að verja skúrkana, og láta ykkar eigið fólk blæða fyrir það.  Og þá er ég að meina alla heildina ekki neinn flokk sérstaklega.  Er ekki komin tími á að við bara hugsum um það sem okkur er næst, krefjast þess að ráðamenn hverju nafni sem þeir nefnast hætti að ljúga og plata og komi fram af heiðarleika og réttlæti hver sem í hlut á.  Ef þeir geta það ekki, fái þeir bara reisupassan?

Ég hef orðið fyrir því þegar ég var í framboði að eldri kona kom til mín og sagði, mikið er ég ánægð með ykkur og stefnuskrána.  En ég hef nú alltaf kosið sama flokkinn og get ekki farið að breyta því?  Er það skynsemin, er það til þess fallið að gera ísland að lýðræðisríki?  Eða þarf að fara að hugsa upp á nýtt, við sem þjóð, við sem almenningur í þessu landi, við sem EIGUM AÐ FÁ AÐ GREIÐA VITLEYSUNA OG EYÐSLUNA? 

Spyr sú sem ekki veit.  En ég bið ykkur að hugleiða á hvaða róli við erum. Vegna þess að ég er farin að óttast að við losnum aldrei við spillinguna sem grasserar og leikaraskapinn sem er í raun ólíðandi. 

Áfram Ísland, innleiðum heiðarleika, virðingu og gegnsæi, fyrr fáum við ekki nýtt Ísland.

Nú eða aldrei. Ekkert Icesave, ekkert ESB. 

Rauð blys loga á Austurvelli

Áskorun - sýnum stjórnvöldum rauða spjaldið á Austurvelli í dag. Burt með Icesave og burt með ESB.

Það liggur eitthvað í loftinu þennan dag.  Eitthvað sem er að gerast sem gæti skipt sköpum í okkar þjóðfélagi.  Ef til vill er það bara stormur í vatnsglasi, en ef til vill er það eitthvað sem er að gerjast og gæti orðið okkur til góðs, vonandi.  Þegar alþingi frestar æ ofan í æ atkvæðagreiðsu og þingfundi á alþingi, þá þýðir það að eitthvað er að gefa sig.  Stíflan ef til vill að bresta.  Ef svo er, þá er það eingöngu fyrir tilstilli sívaxandi þunga frá íslenskum almenningi.  Réttmæt krafa um heiðarleika og sanngirni. 

Ef loksins ráðamenn sjá að þeir eru ekki bara að eiga við refi og pólitíska andstæðinga á þingi, heldur 70% íslensku þjóðarinnar.  Vonandi hafa þeir áttað sig á því að það gengur ekki upp. 

Það er líka með ólíkindum ef Samfylkingin (sem oftar en ekki hefur hlaupið eftir skoðanakönnunum) þorir að ganga gegn vilja svo stórs hluta landsmanna, og til hvers? jú bara til að eiga fyrir miðanum inn í ESB. 

Leiðin þangað er alls ekki greið.  Þó sumir séu tilbúnir til að fórna öllum okkar auðlindum og mannauði, þá dugar það ekki til, eins og staðan er í dag.  Því mikill meirihluti þjóðarinnar vill ekki þangað inn, þó margir vilji sjá hvað er í boði.  Reyndar hefur tala þeirra sem þannig hugsa snarlækkað, þegar þeir sjá hvernig bretar og hollendingar koma fram við okkur.  Skynsamt fólk vill ekki spila við þá sem svindla við spilaborðið.

Það sem er að koma í ljós núna á hverjum degi, segir okkur líka að stjórnvöld hafa ekki verið heiðarleg í upplýsingum eða framgangi sínum við samningaborðin.  Þar hafa ríkt önnur sjónarmið en þau að vinna Íslandi sem best.  Ef til vill góðir hægindastólar í Brussel.

Venjulegir kjósendur stjórnarflokkana hafa dregið sig í hlé og hugsa sitt, bíða, meðan gapuxarnir reyna að gapa um að við verðum að samþykkja Icesave og inngöngu í ESB, þetta hljómar í mínum eyrum eins og kall í eyðimörkinni.   Verður sífellt meira hjáróma, eftir því sem hugsandi fólk dregur sig meira í hlé og vill sannleika og heiðarleika og allt upp á borðið.

Versta við þetta er að þetta sama fólk treystir heldur ekki Sjálfstæðismönnum og Framsóknarmönnum, til þess hafa þeir nógu mikinn skít á sinni könnu, sem þeir hafa ekki nýtt tíma sinn í að hreinsa og moka út.  Það treysta þeim því afar fáir til að fara með stjórn landsins, og flestir eru á því að þó núna sé ekki mikið gert af því að hreinsa til í stjórnsýslunni, þá muni það allt stöðvast ef þeir komast að völdum aftur.  Því er nú verr.

Þess vegna verður stjórnarkreppa í landinu ef þessi ríkisstjórn fer frá.  Þó hún sé slæm þá virðist hinn kosturinn ennþá verri.

Hvað er þá til ráða?  Jú það þarf að ráða fólk til að stjórna landinu, sem er ekki í pólitík. Fólk sem hefur vit og þekkingu til að takast á við það sem gera skal.  Til dæmis eins og Gunnar Tómasson, Láru Hönnu Einarsdóttur Marnínó Njálsson, Vilhjálm Bjarnason og marga fleiri sem hafa verið að tala hér af skynsemi, fá svo Evu Joly til að stjórna hópnum.  Meðan á þessu stendur þarf að senda flesta alþingismenn heim, það eru örfáir einstaklingar inn á þingi sem hafa staðið af heilindum með þjóðinni, þeir eru taldir á fingrum annarar handar, eða næstum því.  Hina á alla að senda til síns heima og gera þeim að lesa og kynna sér hvað heilindi, traust og virðing er.  Því þeir hafa greinilega löngu gleymt því meðan þeir hafa yljað sér við kjötkatlana, gripið það sem þeir hafa getað náð, og hyglað sér og sínum á kostnað annara.

Það er mín ósk að okkur auðnist að vinna að þessu einhvernveginn svona.  Skipta út spillingunni fyrir hugsjónir og þekkingu.  Byrja á að hætta að greiða pólitískum flokkum fé til stafseminnar, og líka má hugsa sér að skera niður allar þær pólitísku nefndir og ráð sem sumar eru löngu úreltar og hafa engan tilgang, en menn sitja og maka sinn krók í skúmaskotum.  Taka í gegn bankana sem mér skilst að séu að fara ránshendi um eigur almennings, og afskrifa skuldir peningamanna og stjórnmálamanna í milljörðum, meðan hert er að venjulega jóni með hótunum um eignaupptöku og skuldafangelsi. 

Hvar erum við eiginlega stödd Íslenska þjóð?

Ég skrifa þetta sem mitt rauða ljós á Austurvelli, þar sem ég kemst ekki, og það er til lítils fyrir mig að standa á Silfurtorgi þar myndi ekki rödd mín hljóma. 

Hér dreg ég því upp rautt ljós og rauða spjaldið á íslensk stjórnvöld, sem ég tel að hafi algjörlega brugðist öllu því sem þau lofuðu okkur fyrir kosningar.   Og lít því á sem svo að þau hafi sjálf fyrirgert sínum rétti til að kalla sig ráðamenn landsins.  Þetta á líka við um flest alla í stjórnarandstöðu.  Þó þeir eigi gott skilið fyrir að standa fast á bremsum í Icesave af hvaða ástæðum sem svo það er.

En Íslandi allt.  Megi okkar fallega land og fólkið okkar endurheimta virðingu sína og velferð.

Því miður er ég ekki með mynd af fánanum í þessari tölvu.  En þetta flagg stendur fyrir sínu. 

 

http://raksig.blog.is/blog/raksig/

Hugleiðing.

Ég hef verið orkulaus undanfarið.  Mitt í því öllu hef ég verið að hugsa um lífið og tilveruna.  Til hvers við komum hér, hver er tilgangurinn með lífinu hér og reynslunni, sem getur verið bæði í hæstu hæðum og svo í dýpstu myrkrum.

Hvað ætluðum við sonur minn að ná fram með þeirri sáru reynslu sem við bæðu þurftum að ganga í gegnum, og ekki bara við heldur öll heila stjórfjölskyldan?

Hvar er það ákveðið og er það maður sjálfur sem ákveður, eða er maður sendur í mission til að koma einhverju til skila?   Og ef svo er, hvernig tekst þá til, og hvernig getur maður verið viss um að maður sé að gera rétt?

Ég held að ég hafi vitað frá byrjun að við myndum ganga í gegnum eitthvað þessu líkt, ekki hvernig nákvæmlega, en ég held að við höfum eiginlega bæði vitað að svona færi á endanum.  Hann tók út sína vansæld strax mjög ungur, og hann var sá sem fékk að fara, ég þarf aftur á móti að sópa saman og slökkva ljósin. 

Sem betur fer tekst mér að gleyma mér og eiga góðar stundir.  En svo finn ég að gleðin fjarar út og áhyggjurnar koma í staðinn.  Mér finnst eins og ég sé að drukkna.  Og það er vont.  Þá finnst mér ég vera sjálfselsk og kröfuhörð.  Þolinmæðin er lítil, og mig langar mest til að loka mig af.   Ég er eins og frosin inn í mér og fátt kemst inn fyrir vörnina.  Á sama tíma er ég miklu viðkvæmari.  Á erfitt með að horfa á myndir þar sem ofbeldi kemur við sögu, og allskonar kreddur sem gera að verkum að það er örugglega ekki alltaf gott að vera nálægt mér, þegar sá gállinn er á mér. 

Um leið og mér fer að líða svona, verð ég algjörlega orkulaus og kem mér ekki að neinu verki.  Það er tíminn sem gott er að koma hér inn og lesa það sem þið skrifið, og finna hlýju og góðsemi í kring um sig, af fólkinu sínu og fólkinu sem maður hittir. 

Svo eru það næturnar þegar maður getur ekki sofið og fer að hugsa um til hvers allt þetta sé, liggur byltir sér, svitnar og hugsar.  Af hverju maður þurfi að ganga í gegn um allan þennan sársauka. 

 Þetta er nú heldur ekki besti tíminn, þegar samfélagið stendur á haus, og allt óréttlætið blasir við augum.  Stjórnsýslan í molum, kerfið svo rotið að ég fer að hugsa hvort okkur takist nokkurn tíman hreinsa út.   Þá reyni ég að eyða erfiðum hugsununum með því að búa til sögu um hvernig við komumst út úr þessu rotna kerfi og sköpum það Nýja Ísland sem við öll þráum, þ.e. við sem ekki tilheyrum elítunni sem hér ræður öllu í dag, og vill engu breyta, nema helst að koma okkur inn í ESB. 

Þetta blandast svo saman við jólahald og áramót.  Ég hef hingað til verið eins og krakki, hlakkað til.  Í ár hefur þetta verið meira vélrænt.  Ég hef líka fundið til með fólkinu sem er að missa sína nánustu eins og ég, sérstaklega þá sem fara af slysförum. 

Núna strax eftir áramót flytur elsti sonur minn með alla sína fjölskyldu til Noregs, sá yngsti fer svo í vor með sína.  Þó ég geri mér grein fyrir að það sé gott fyrir þau, að komast burt úr ástandinu, sem enginn virðist ráða við, þá er erfitt að sætta sig við það að börnin mín verði ekki til staðar í kúlunni.   Þá magnast líka reiðin út í fólkið sem ætlaði að mynda skjaldborg um heimilin í landinu, en gera svo ekkert nema að auka á óvissuna og reyna ekki einu sinni að hlusta á fólkið í landinu.  Ég er reiðari við það fólk en útrásarvíkingana, því þeir eru jú skúrkarnir og ekki ætlast til annars af þeim en að reyna að græða sem mest, hvernig sem þeir fara að því. Og það versta er að þeir komast upp með það enn þann dag í dag. 

En svona er lífið.  Maður verður bara að takast á við það og vona að þegar fer að birta og vora, nái maður betur utan um lífið og sjálfa sig.  Ég vil senda öllum þeim sem eiga um sárt að binda mínar dýpstu samúðarkveðjur.  Þetta er orðið allof langt og nöldurlegt.  En það er gott að koma þessu svolítið í burtu. 

Ykkur bloggvinum mínum og öðrum sem hér líta við mér til mikillar gleði vil ég senda mínar innilegustu kveðjur og þakklæti.  Ég veit að þessi niðursveifla er bara tímabundinn og bráðum liggur leiðin upp aftur og orkan kemur til baka.  Ég fer ef til vill meira að segja að labba og láta meira að mér kveða.   En megi þessi dagur vera ykkur öllum yndislegur og góður.

Með kveðju.

 

Brúðkaup, jólin og ýmislegt gamalt.

Sonur minn Ingi Þór kvæntist í gær henni Matthildi sinni.  Þetta var yndisleg athöfn og heimilisleg.  Þar sem presturinn var faðir hennar, best man Inga Elli pabbi hans og sá sem gaf hönd brúðarinnar faðir Inga Þórs,  undirleik annaðist dóttir hennar Sóley Ebba.  Hún spilaði fyrst brúðarmarsinn mjög flott, og síðan Sónatínu með kúlahu, veit ekki hvort það er rétt skrifað.  En hún gerði þetta með glæsibrag.

Séra Valdimar giftir dóttur sína.  Þetta var einstaklega falleg athöfn og yndisleg í Tjöruhúsinu, einmitt þar sem bæði Ingi Þór og Júlli minn vildu svo gjarnan vera og hjálpa til.

Hringur dregin á fingur.

Og litli maðurinn vildi auðvitað fá að taka þátt. 

Nú máttu kyssa brúðina, og litla skottið þarna inn á milli. Takið eftir þessari glæsilegu hárgreiðslu, það var Sunna frænka mín sem greiddi henni.

Sóley Ebba spilaði undir athöfnina, og gerði það mjög vel.

Sæt saman frændsystkinin Sunnava og Skafti minn.

Eina af þremur ömmunum, við vorum sem sagt þarna þrjár ömmur og þrír afar.

Tinnfríður Fjóla knúsar Úlf Timberlake. 

Cusine á heimsmælikvarða í Tjöruhúsinu.  Fólk kemur hvaðanæva úr heiminum til þess að smakka fiskréttina hjá Magga Hauks og hans liði.  Ég vona sannarlega að þau verði áfram næsta sumar.

Eftir veisluna var farið upp í kúlu og slakað á.  Og síðan borðuðum við afganginn af veislumatnum um kvöldið.  Það var virkilega ánægjulegt.

Ég elska að hafa þau öll í húsinu, í einni hrúgu öll saman.

Það er bara svo notalegt.

Talandi um giftingar

ég keypti mér nýjan skanna um daginn, og þar sem ég átti fullt af slidesmyndum síðan í gamla daga, þá ákvað ég að fá mér einn sem skannar inn slidesmyndir og filmur.  Það var virkilega gaman að skoða þessar gömlu myndir, krakkarnir eru búin að hlæja sig máttlaus yfir þeim mörgum. Ég set örugglega fleiri myndir inn seinna.

Séra Sigurður giftir hér systur mína, og pabbi fylgir henni upp að altarinu.

Nonni elsti bróðir minn gengur að eiga sína elskulegu eiginkonu, sem hefur staðið við hans hlið alla tíð síðan elsku Badda mín.

Og fyrst við erum stödd í gömu Ísafjarðarkirkju, þá er hér fermingarmyndin af systur minni henni Siggu.

Það er svo sem alltaf gaman að skoða gamlar myndir, hér erum við á ferðalagi, við fórum oft saman fjölskyldan í ferðalög, tjölduðum eða heimsóttum ættingja, hér eru krakkarnir að hjálpa pabba sínum að skipta um dekk.  Þeir sjást ekki margir svona á götunum í dag.  Þetta er Bára mín hér fremst, og Ingi og Júlli við hjólið. Kannast einhverjir við taktana í strákastelpunni minni?

Hér er svo barnaafmæli í garðinum heima á Seljalandsveg 77.  Krakkarnir og það var grillað úti í garði.

Elsku mamma mín og Júlíusinn hennar, hún fékk bara að hafa hann í 7. mánuði, ég fékk þó að hafa minn í 40 ár.   Reyndar eftir á að hyggja er þetta ekki Júlíus litli, heldur Þórður bróðursonur minn.  Sonur Böddu og Nonna.  En mikið voru þeir líkir. 

eins og þið sjáið, þá var Elli minn líka skemmtilegur pabbi, þegar hann hafði tíma fyrir börnin í amstrinu við að koma okkur upp heimili.

Ég verð að viðurkenna að jólaundirbúningurinn fór fram hjá mér.  En börnin voru áhugasöm og full tilhlökkunar, sem betur fer.  Hvað hefði ég gert án þeirra?

Hjálpast að við að skreyta jólatréð á þorláksmessu.

Ræða málin við afa og svona.

Bæði pabbi og mamma komin.

Og afi þarf að hjálpa til við skreytinguna.

Og jólasveinninn þar að fá mjólk.

Þrír ættliðir.

Tíminn líður svo alltof hægt á aðfangadag, en þá er gott að geta dundað sér veið eitthvað sem dreyfir huganum.

Úlfur komin í jólafötin.

Loksins var allt klárt og hægt að fara að taka upp jólapakkana.

Allir fá þá eitthvað fallegt í það minnsta kerti og spil.

Alla mína barnæsku og fram á fullorðins ár, eða meðan mamma lifði, héldum við jólin heima á Vinaminni öll fjölskyldan. Og oftar en ekki komu með gestir sem hvergi áttu heima það kvöld. Og alltaf var öllum tekið opnum örmum. 

Og þegar við vorum orðin svo mörg að við gátum ekki borðað öll saman, þá borðuðum við systkinin bara heima hjá okkur fyrst og fórum svo yfir, og það voru teknir upp pakkar, spilað og svo var heitt kakó og hnallþórur og smákökur eins og hver gat í sig troðið.

Dæmigerður Júlíus, alltaf að detta og meiða sig.  En þeir voru alltaf jafn kátir og glaðir drengirnir mínir.

Þessi skemmtilega mynd var tekin þegar við vorum að læra þýsku í kvöldskóla nokkrir ísfirðingar, hjá henni Brynhildi Björnsson, við fórum til eyjarinar Amrum við Þýskaland í hópferð.  Þarna er ein bloggvinkona mín fyrir miðri mynd hún Laufey.  Þetta var virkilega skemmtileg ferð, Brynhildur átti þarna vinafólk, en forsetasonurinn pabbi hennar, hafði sent hana einmitt til Amrum á stríðsárunum, hann bjó í Englandi.  Hún ólst því upp með fólki þarna sem tók svo á móti okkur og við áttum virkilega skemmtilegan tíma þar.  Eyjan var svo lítil að við gátum hjólað um hana á klukkutíma minnir mig.

Nokkrar myndir af ykkar einlægri.  Hér er ég með Alley vinkonu minni við Loch Ness. Nessý lét reyndar ekki sjá sig, en við skemmtum okkur konunglega.

Hér er ég á Gran Canaría, í okkar fyrstu sólarstrandarferð með vinafólki.

Ég fékk minn fyrsta gítar 12 ára gömul.  Amma gaf mér hann í afmælisgjöf. Ég lærði á hann svona bara sjálf, og við þrjár vinkonur settum saman tríó og byrjuðum fyrir tilviljun að skemmta á þorrablótum árshátíðum og allskonar skemmtunum gerðum það í nokkur ár.  Það var virkilega skemmtilegur tími.  Og svo núna bað ég Elli minn að gefa mér gítar í jólagjöf. Ég hef ekki spilað lengi, og þarf smá kjark til að vita hvort ég kann ennþá gripin.

Ég held svona eftir á að hyggja að ég hafi ekki farið ótroðnar slóðir í fatavali, og oft verið mikið öðruvísi en aðrir, svona frómt frá sagt.  En svona er ég bara.

Eins og ég sagði fórum við oft í útilegur með börnin og gistum í tjaldi, það var skemmtilegt, og hefur ef til vill haft áhrif á krakkana að meta útiveru og náttúruna.

Svona var nú tískan einu sinni.  Það voru margar stúlkur sem fótbrotnuðu á þessum  árum út af hælunum.  

Hér öllu ráðsettari.  En þetta er nú bara til gamans gert.  Eigið góðan dag elskurnar og megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda.

 

 

Gleðileg jól, með friði og von um betra líf fyrir okkur öll, nú á vetrarsólstöðum.

Mig langar til að senda ykkur öllum ósk um gleðileg jól og farsælt nýtt ár.  Ég einhvernveginn sullast í gegnum aðventuna og jólagjafastandið í rólegheitum og það er ekki hægt að vorkenna mér á neinn hátt, því ég hef haft svo mikin kærleika og umönnum sem mest má verða.  Samt sem áður þá vanta mig alla jólatilfinningu, ég er eins og frosin og þar sem ég hef venjulega verið algjör jólagrís, þá vantar það alveg inn í mynstrið þetta árið.  En ég er óskaplega þakkát ykkur öllum sem hafa gefið mér svo mikið gegnum allt þetta sorgarferli.  Stutt mig, haft samband og sent mér bæði kærleiksrík orð og jafnvel kort og gjafir.  Það er mér ómetanlegt.

Ég vil bara þakka fyrir mig, og láta ykkur vita að ég er innilega hrærð og þakklát fyrir allt það sem þið hafið gert fyrir mig af kærleika og umhyggju. Það hefur verið mér styrkur gegnum þessa myrku daga.  Og svo langar mig til að senda ykkur öllum vinum mínum og ættingjum kortið sem ég setti saman þetta árið. 

Megi allar góðar vættir vaka yfir ykkur öllum og vernda, megi kreppan standa stutt við og láta okkur í friði sem mest.  Og megi börnin okkar og niðjar fá að lifa hér í friði og góðu lífi um aldur og ævi. 

Í Guðsfriði og allra vætta, goða og hringsins eina mín kæru

Þorlákur, gæsapartý og alþjóðleg veisla í Kúlu.

Jæja ég er búin að vera ansi upptekin.  En nú ætla ég að setja inn myndir af veislu og gæsum.

Hér er Hanna Sól með litla frænku okkar, hana Auði Lilju dóttir Sunnevu.  Hún er alveg eins og mamma hennar var á þessum aldri.

Hér sjáið þið farandbikar sem ég veit að Júlli hefði verið stoltur af.  En þessi bikar er Júllabikar, eða Thomassenbikar, veit ekki hvað verður ofaná .  En flottur er hann.

Sunnudagurinn var mjög fallegur.

Úlfur er að undirbúa veislu.  Hann bjó til laxapeté sem var mjög gott.  Og var ansi liðtækur í að hjálpa til í veislunni.

Það má segja að þetta sé alþjóðlegt.  En þetta er hópurinn sem fór til Eistlands í sumar á lúðrasveitahátíð.  Sem var alveg meiriháttar.  En hér eru íslendingar, eistlendingar og pólverjar.  Og við erum góður hópur.

Við horfðum á myndir frá ferðinni og grilluðum saman og nutum þess að eiga góða stund.

Elli og Palli voru yfirgrillararnir. 

Og börnin nutu sín vel líka.

Hér er Sigrún Viggós með flösku af Vana Tallin, sem hún var búin að geyma frá ferðinni í sumar, og var hún dregin upp hér til að minna mannskapinn á skemmtilegar rútuferðir.

Við héldum upp á þennan drykk, þ.e. a.s. þeir sem á annað borð smakka vín í hópnum.

Maturinn var mjög góður, fólk kom með allskonar gúmmilaði flottar sósur og kjöt, Kaja kom með grafið lambakjöt sem var algjört sælgæti.  En mikið er gaman að koma svona saman og eiga góða stund frá amstri dagsins.

Tvær flottar, Bára mín og Sólveig Hulda.

Ótrúlega flottar þessar stelpur mínar.

Duleg lítil manneskja.

Og þá er það gæsapartýið.  við skemmtum okkur konunglega.

Það var ákveðið að hittast á ömmu Habbý, en Matta vissi ekkert hvað til stóð.

Gellurnar á leið í ævintýrin.

Við byrjuðum sem sagt á því að fara og kaupa brúðarkjól á skvísuna.  Og það var hægt að hlæja og skemmta sér.  Við fórum í Jón og Gunnu.

Svipurinn á ungfrú Matthildi eftir nokkrar mátanir.

Loks fann hún fallegan kjól sem passaði mjög vel við.

En það var gaman.

Síðan var haldið niður í Kajakklúbb, þar beið Elías.

Ungfrúin drifin í galla.

Og eins og sjá má, var hægt að hlæja.

Tilbúin í slaginn.

Algjörar hetjur.

Þá er að máta sig ofan í kajakinn.

Og svo er það bara alvaran.

Það var að vísu kalt, en kajakræðarar eru vel búnir.

 Svo er bara róið af stað eins og ekkert sé.

 Og svo er maður voða stoltur eftir á.  En Möttu fannst þetta æðislega gaman.

 Og þá var komin tími til að gefa henni sokkaband.

 Nei nei Tinna mín, mér skilst að það sé eiginmaðurinn sem eigi að gera þetta

 Ísafjörður í húmi um aðventu. 

Sunna mín með litlu dóttluna sína. 

 

Og við endum á Hönnu Sól og Stefáni frændsystkinum. 

En ég við bara segja eigið góða Þorláksmessu.  Við fórum heim til Ingu Báru Systur minnar í skötu í hádeginu, og hún smakkaðist æðislega vel eins og venjulega. 

Megi þið eiga gott og skemmtilegt þorláksmessukvöld. 

Smákrúttfærsla.

Við hittumst ferðafélagar í lúðrasveitarferðalagi til Estoníu í sumar, í gær borðuðum saman og horfðum á myndir og bara röbbuðum saman.  Það var gaman. En það kemur seinna.  Núna eru smákrúttmyndir af kisum og börnum.  Svo vorum við að "gæsa" Möttu tengdadóttur í dag, það var skemmtilegt, en það kemur líka seinna.  Svo það verður nóg um gleði á næstunni.  En núna smá krúttmyndir.

Brandur lummast til að vera góður við litla dýrið þegar hann heldur að enginn sjái til.

Og sá litli kann vel að meta Brand, enda er Brandur eðalköttur.

Jóli gaf Ásthildi leir í skóinn í gær, og hún lék sér allan daginn með leirinn.

Og kisi fylgdist með.

Fékk reyndar alveg að vera með.

Litla knúsírófan mín.

Hún dansar við jólasveininn.

Svo náði hún í egg til hænsnanna, amma lá fyrir og var dálítið þunn heheh, þá er svipt upp dyrunum, kveikt ljósið og inn kemur litla valkyrjan með plastpoka með þremur eggjum; Amma ég kom með egg.  Við skulum borða egginn, sagði hún ákveðin, og það var bara ekkert annað að gera en að fara niður og steikja egginn.

Þau brögðuðust mjög vel, enda alveg nýorpin, hvað er betra en nýorpin egg, og lítil skessa sem vekur ömmu sína upp frá fleti til að fara að steikja egg. 

Það er eiginlega ekkert sem toppar þetta.  ekkert fjandans Icesave, fjárlagafrumvarp sem er út úr kú, löngu kokgleyptir ráðherrar, eða vöntun á peningum í ríkissjóð. Ég er sannfærð um að ég mun lifa þetta allt af, til fjandans með ríkisstjórnina, og allan fjórflokkinn eins og hann leggur sig.  Við munum hrista þetta allt af okkur og komast á lappirnar aftur, án ESB án AGS og án breta og hollendinga. Við skulum svo sannarlega komast burtu frá þessu öllu saman, moka skítin út og vera sjálfstæð þjóð í lýðræðisríki, það er bara vinnan að hreinsa skítin út og koma heilbrigðri hugsun og kærleika inn.