Kúlulíf.

Já það kom inn úr dyrunum í dag bréf um að það ætti að bjóða upp kúluna mína.  Vonandi er það bara vondur draumur.... en það er það auðvitað ekki.  Svo er bara að sjá hvernig ég klóra mig út úr því.

En hér eru nokkrar kúlumyndir eins og kúlumyndir eiga að vera.

Morgun með fullt hús af börnum, sem þurfa að fara í leikskóla og skóla.  Litlir englar sem þurfa sitt.

Það þarf að bursta tennurnar svo karíus og baktus komist ekki til að bora göt.

Ef við viljum hafa matseldina svona fyrir alla, þá er upplagt að baka pizzur.

Það er nefnilega eins og að skreyta piparkökur fyrir jólin allir geta verið með.

Og áhugin leynir sér ekki.

Svo má skreyta alveg eins og maður vill.

Já hér eru prinsessur daglegt brauð.

Afi viltu dansa?

Það á að snúa svona í hring!!!

Þetta finnst mér rosakúl.  Það eru ekki bara mömmur sem eru úti að labba með börnin, heldur pabbarnir líka og þeir eru náttúrulega flottastir.

Hér er nýja baðlinan í kúlunni.

Og þetta er nýja fatalínan. Do it your self.  Þetta fer sennilega bara í framleiðslu fljótlega.

Ekki málið hjá stubbnum.  Gerði þetta alveg sjálfur, hans eigin hönnun.

Sjá nánar hér.

Tökum á móti pöntunum. 

Mínir elskulegu brottfluttu ísfirðingar eins og þið sjáið er snjólínan komin ansi langt niður núna.

Svona lítur Ísafjörður út seinnipart dags.  Þið kannist við þetta. En þetta er bara upprifjun.  Og það er alltaf nóg pláss handa öllum.   Og ég get lofað ykkur að vænt um þykjan er ríkjandi hér það hef ég fundið undanfarið.  Við erum hér ennþá full af kærleika og góðmennsku.

Eigið góða nótt og megi allir góðir vættir vaka með ykkur öllum og vernda.

Eitt lítið letters bréf frá löngu liðnum tíma.

Ég fékk pakka í dag frá Þýskalandi frá mínum elskulegu vinum þar.  Í pakkanum voru myndir af syni mínum, og þar var bréf sem ég las og hugsaði með mér að þetta væri nú pínu væmið en mikið hafi nú manneskjan sem skrifaði þetta þekkt vel til bæði húsmóðurinnar og allrar fjölskyldunnar.

Bréfið er á ensku og ég ætla að setja það hér inn. Biðst velvirðingar á enskunni, því hún er satt að segja ekki upp á marga fiska, en það er aðalega inntakið sem skiptir máli.  Og getur ef til vill verið kærkomið þeim sem eru í sárum.  Svo ég læt það flakka hér:

 

 

An angel came to God an said; Father i have to talk with you, there is something on my mind. 

What is it my son, the Lord said.

 

Oh you see there is this lady wich I care so much about and I want so much to help, but I can´t get through to her to help her. She is on the edge to exterminate her self, but still she has a wonderful family and að extremely good education, and fine independet work which she has got good reputation in doing, but she still can´t finde her way.  I love this girl very much and want to help her, but I really can´t get in tuch and I´m her guardian angel so what am I going  to do?

God said; so you really want to help her?

 

Oh yes!

 

God said; There is að way, but it will be að sad one, for her and you. 

Well this is sad anyway said the angel.

 

My son I´m not sure if it´s að good idea.

 

Please! Please! I will try it. 

It will cost you a lot of pain and sorrow.

 

I don´t care about me my lord.  I just want to help my friend, said the angel.

 

The only thing you can do is going to the family and be there for að while, they will learn to love you and get to know you, but then you will have to get back becouse you are wanted here with me.  And you are not really supposed to go down there now. 

Father I understand what you are talking about, and I know it will be difficult, but you see if I can get through to my friend, I know she will realise that I did this for her and her family and she will pull through.

 

Well my son then I will allowe you til go down there and do what you have to do. Just remember that the time is short and you don’t have much time to get her the message she will understand. But I know that she is a good soul and she is very sensitive.  She will accept you and may be you can make her realize the purpose of you going down there. Far thee well my child and good luck.

 

 

A boy was born in að smal willige in keltern, the parents had tvo children beside that boy.  There was að great happiness by his birth.  Everybody was so glad of his arrival.  There was just a smal thing wich only the little child knew and that was that he could not stay long, and he had a lot of work to do making his family realise that he had to go in a short whild.  I must do this very clear; he thought I must make them realize that death is not an end, but a beginning of another live.  Make them understand that I am only here for a little while to make an a aquentans   so my friend will realise that she is not alone in this world and that I´m here for her.  That I’m her guardian angel.  So the little child used all his young live to do things that would consentrade his mother on this.  So she would know why he had to go so soon.  Becouse he knew better than enyone how fragle she was.  He also knew that she was much stronger than she thought h self, and he knew he must make her see that.  And when it came to the moment he had to leave, he prepared it very well.  He knew that his time was up, and he knew that he had been giveen this time becouse God loved him so much, and also his mother and the family.  That he had been allowed to go down there and actually be a member of the family, wich was not usually allowed, becouse his mother was such a wonderful person and she needed that so much. 

When the time came to say good bye, he made sure to say farewell to everyone and went away in his mothers arms very peacefully. He went up to Gad and said;

 

Father was this allright?  Did i do allright?

 

The great Father smiled to him and said, my son now they  are greaving, but in time they will realize what you where doing, I know your mother knows it in her heart and she realizes what you where doing, but she is till too sorry to think it over.  This will be her greatest memories in live, when she gets it into her mind really, that she was allowed to actually meet her own guardian angel and get to know him in person.  A very few persons are allowed to that treat.  And only for your prayings and her good persnoality I allowed this.  So just wait and see.  It will taka a while for her to get over this but she will, and so will rest of the family.  In a good time you will be a beautiful memory for them, and you will always be a part of there lives as one of them and it will help you protecting them.  And that is what you wanted and that was the purpose of you going there my child, was it not?

Yes Father it was, and I´m glad I did inspite of my sorrow leaving my beloved family. 

My son I´m proud of you and now we will selebrait the great Holliday of Christmas, we will send your family peace in there hearts so they will have Christmas in inspite of the grieve and sorow.  I will give them light and hope so they can go on with there lives without you. 

Jamm þetta var saga sem kom við mig.  Svo leit ég aftan á bréfið og þar stóð:

Dear frends and family.

This er the letter you sent to us 7. years ago - We never thought that this pain and sorrow vould ever come over you.

No matter how long we have our children it is like loosing the ground you are standing on..

We want to tell you how sorry we are and if you need our help we are there for your.  We are sending all our love and warmest thoughts, filled with energy to cope with this difficult time.

Love....

Dear Birgit this letter made me glad.  I had forgotten all about it.  But now I can see that it makes a point for people like me.  All my love and hugs to you all. 

I will put it here to share it with more people. 

Þessar skemmtilegu myndir fylgdu með.  Hér með Atla frænda sínum að skoða steinsól.

Rabbabaraprinsar.

Í Neðsta þar sem hann undi sér svo vel, með steinfiskana sína.

Í faðmi fjölskyldunnar.

Með bróður sínum og mági, flottstur.

Með litla bróður að setja ost inní sveppi, til að grilla.

 

Eigið góðan dag.

Nokkrar myndir úr kúlu.

Nokkrar myndir.

Englarnir mínir eru sífelld uppspretta gleði.  Reyndar er fullt hús núna, því ég er með strákana Kristján Loga og Aron Mána núna í tvær nætur, meðan stóra systir er að spila og keppa í Kópavoginum.  Hún er reyndar að spila sennilega í þessum skrifuðu orðum.  Gangi þér vel elsku stelpan mína.   Amma er stolt af þér hvernig sem fer.

Þetta byrjaði allt með því að Hanna Sól fór til tannlæknis í skoðun, því við viljum hafa heilar tennurnar okkar og ekki láta Karíus og Baktur komst inn fyrir dyr. Af því að hún var svo dugleg og þæg fékk hún náttúrulega verðlaun, og hún valdi svona tattú.  Hanna Sól þarf líka alltaf að deila því sem hún á.  Og afi var auðvitað alveg upplagður til að fá svona tattú.

Það krefst auðvitað vinnu að setja þetta á.

Og ákveðinnar tækni, en Hanna Sól vissi alveg hvað átti að gera.

Svona nú er þetta alveg að verða búið.

Sko ekki slæmt.  Þegar afi fór í sund í gær, fóru gárungarnir að stríða honum.  Hann væri súper afi. Já sagði afi strax, ég geymi einmitt búningin heima. 

Englaprinsessur er hér á sveimi öðru hvoru og eru alltaf jafn yndislegar.

Svo þarf að hvíla sig aðeins og hugsa málið.

Alvarleikinn á prakkaranum stafar af einhverju sem er að gerast í sjónvarpinu.

Hún fylgist nefnilega með af athygli því sem hún á annað borð er að fylgjast með.  Eins og amma sín.

Sem sagt fullt hús, hér vantar stóra strákinn minn, hann er nefnilega að verða svo stór.

Eigið góðan dag elskurnar.  Ég þarf að fara að huga að sýningunni sem verða á næsta sunnudag. 

Hugleiðing

Mannskepnan er mikil efnishyggjumanneskja.  Hún vill helst ekki trúa nema því sem hún getur þreyfað á.  Nema á Guð og Jesú. Ég hef stundum velt því fyrir mér af hverju við erum svona föst í efnishyggjunni, en samt svo tilbúin til að trúa á Guð, Jesú og Biblíuna.

 

 

Ég skil þetta með Guð.  Ég trúi sjálf á eitthvað sem allt eins vel er hægt að kalla Guð, ljós og kærleika sem er upphaf og endir alls. 

 

En svo er bara ekkert upphaf eða endir.  Lífið er hringrás.  Allt leitar í hring.  Merki Ásatrúarinnar er t.d. hringur. 

 

Þess vegna þurfum við ekki að kvíða endalokunum. 

Vatnið er hringrás, það gufar upp í himinhvolfið, þéttist þar og kemur svo aftur niður í vötn og höf, áður en það hefur næstu hringrás.

 

Blómin fölna og blöð falla, en að vori gægjast þau uppúr moldinni aftur, og ný lauf spretta fram.  Þó segi í kvæðinu “sama rósin sprettur aldrei aftur þó önnur fegri skreyti veginn þinn” þá er það samt sem áður hringrás lífsins.

 

 

Jafnvel dýrin sem við deyðum okkur til matar, fara sína hringrás, sumt endar í líkama okkar, annað fer í áburð.  Pranan lifir, og færist úr einum í annan. 

Við erum líka voðalega skeptisk á að við lifum eftir líkamsdauðann.  Það hlýtur að vera erfitt að burðst með þá kenningu gegnum lífið, að allt sé búið þegar þessari jarðvist lýkur.  Þó eru mörg dæmi um hið gagnstæða, því þó ekki sé nema brotabrot af því sem kemur fólki sem sönnun um að látinn lifir, þá er samt sem áður alltaf þetta prósent sem ekki verður hrakið.

 

Ég hef þá trú að við ætlum okkur inn í þennan heim til að læra.  Og að við höldum áfram að koma aftur og aftur uns við erum fullnuma.  Að við berum með okkur fyrri vitneskju inn í næsta líf.   Ef til vill ekki sem lifandi minningar, en örugglega sem óljósir forboðar. 

 

Ég til dæmis segi ýmislegt, sem ég veit ekki alveg hvaðan kemur, það hendir að ég hugsa kom þetta virkilega frá mér?  Þá er það mín innri vitneskja og upplifun sem tekur yfir og opinberar það sem koma skal fram.  Þetta gerist oftast þegar mér finnst ég vera það sem kallað er innblásin, með opin hugann beint upp í alla heimsins vitneskju.  Þetta er eitthvað sem ég get ekki kallað fram, en ég finn þegar það kemur yfir mig. 

Afi minn var svona, nema í hans tilfelli þá sá hann ýmislegt bæði fólk og atburði, sem hann gat svo lýst, stundum jafnóðum og þeir gerðust, en voru langt í burtu.

 

 

Af hverju er mannskepnan svo hrædd við að viðurkenna að það er eitthvað meira í heiminum en við og það sem við getum þreyfað á?

 

Hrædd segi ég, því þeir sem mest hæðast og eru hatrammir út í fólk sem viðurkennir að finna á sér eða sjá og heyra það sem aðrir sjá ekki, eru hræddir.  Viðbrögðin sýna það.  Það þarf enginn að trúa svona hlutum, en það er sjálfsögð kurteisi að láta vera að niðurlægja og hæða þá sem þannig tala.

 

 

Það væri í raun og veru miklu einkennilegra ef það væri ekkert í heiminum annað en það sem við getum þreyfað á. 

Svo má benda þeim á sem þannig hugsa að ekki geta þeir séð rafbylgjur eða örbylgjur.  Það er ekki hægt að sjá vindinn, þó maður sjái ummerkin.  Og einu sinni var maður tekinn af lífi af því hann vildi ekki viðurkenna að jörðin væri hnöttótt en ekki flöt.

  

Ég held að sálin sé eins og droparnir í hafinu.  Ef hafið er Guð, þá gufum við upp, fæðumst og dveljum hér uns okkar tími kemur að falla aftur niður og sameinast hafinu.  Dropar hvert og eitt, en þó hluti af því sama.  Sumir dropar lenda í grýttum jarðvegi, og þurfa að gufa upp aftur til að falla í réttan farveg. 

Ég held líka að á efsta degi þá verðum við að skoða hvernig við höfum varið þeim tíma sem við höfðum.  Höfum við lifað góðu lífi og hugsað um aðra, eða höfum við einungis hugsað um að fylla á eigin kornhlöður og verið sama um þá sem hafa verið samferðamenn okkar.  Sú sjálfskoðun getur verið annað hvort sársaukafull eða full af gleði og hamingju.  En allt eftir því hvernig við höfum hagað vistinni.

 

 

Það hefur marg oft komið fram að þegar fólk lendir í lífsháska, þá er eins og lífshlaupið renni framhjá því.  Það hefur líka komið fram að þegar menn hafa lent í að vera nálægt því að deyja að þeir hafa ekki viljað snúa til baka. 

Það er svo margt sem bendir til að við höldum áfram að vera til eftir þetta jaraðlíf.  En af einhverjum ástæðum gengur mönnum illa að höndla það.  Veit ekki af hverju.  En ég held samt að þeir séu miklu fleiri sem vita að það er framhald á ferð sálarinnar, hvernig það svo verður veit auðvitað enginn.  En ætli við getum ekki sjálf haft heilmikið um það að segja með því hvernig við högum okkur hérnameginn gagnvart þeim sem með okkur dvelja í jarðvistinni. 

  

Það er allavega mín trú.  Eigið góðan dag elskurnar.

 

Þegar ég gerðist boðflenna. Blómamyndir og myndir af fjörkálfum.

Ætla að setja inn nokkrar fallegar blómamyndir úr garðskálanum mínum, svona til að gleðja.  Og svo ætla ég að segja frá því er ég gerðist boðflenna, svona alveg óvart.

En þannig var að við höfðum farið í sund á Flateyri á laugardaginn, skemmtileg laug á Flateyri, og þar ríkir hún Lára vinkona mín.   Takk fyrir mig Lára mín.

Þegar við komu heim sagði Elli við mig.  Ætlarðu ekki að koma með og hlusta á lúðrasveitina spila nokkur lög.

Æ ég veit ekki, sagði ég.  Nenni varla.

Jú þú kemur og stelpurnar líka, þið hafið bara gaman af því.

Ég hugsaði með mér að þetta væri svona æfing þar sem þeir myndu spila örfá lög og við gætum bara haft það notalegt og hlustað á nýju lögin, sem þeir eru að æfa.

Þegar við nálguðums Tónlistarskólann sá ég að það var fullt af bílum fyrir utan.  Aha hugsaði ég með mér, það er sennilega fleira fólk en ég reiknaði með, eða það er ef til vill fundur í Grunnskólanum.

Þið farið inn Hamrameginn sagði Elli ég fer um bakdyrnar.

Það er laust pláss uppi, hvíslaði dyravörðurinn, það fór að fara um mig.  Það var fullt hús af prúðbúnu fólki.  Allir fyrirmenn bæjarins uppábúnir.  Ég og stelpurnar sem vorum bara í hversdagsfötunum, læddum okkur inn í salinn, mættum þar reyndar bara elskulegheitum og brosum.  Fórum upp á svalirnar. 

Allt í einu gerði ég mér grein fyrir að þetta var ekki bara einhver æfing hjá lúðrasveitinni, þetta var afmæliskonsert í tilefni afmælis Sigríðar Ragnarsdóttur.  Þarna var Hjálmar R. kynnir, Anna Áslaug systir þeirra og allt þeirra fólk.  Og allt þetta prúðbúna fólk.  Ég fékk hálfgert sjokk.  Og þegar Elli birtist í dyrunum og benti mér á að fylgja sér út.  Læddist ég fram.  Það er langt í að við eigum að spila sagði hann afsakandi.

Ég hefði ekki haft neitt á móti að vera þarna lengur, því það var greinilega mikið lagt í tónleikana.  Enda til heiðurs Sigríði.  En þar sem ég var nú einu sinni boðflenna, þá var bara best að læða sér út og fara heim.

En innilega til hamingju með afmælið elsku Sígríður mín

Hjálmar og Anna Áslaug.  Ég smellti af örfáum myndum. 

Systkinin ræðast við og þarna sést tónskáldið og eiginmaður Sígríðar Jónas Tómasson og þarna sést líka í séra Magnús.

Tengdadóttir þeirra leikur hér nýlegt verk.  Myndirnar eru ekki góðar því þær eru teknar uppi á svölum.

En svona er lífið stundum.  Ég vildi að ég hefði getað verið lengur.

En blómin í garðskálanum eru enn mörg við hestaheilsu og falleg.

Hvað er fallegra en nýútsprungin rós.

Nema er til vill afskorin rós, þessi er orðin meira en mánaðargömul og stendur enn svona falleg.

Og ég er að safna saman fiskunum hans Júlla míns til að velja á sýninguna.

Þar skal vanda vel til verks.

Gleðigjafarnir mínir.

Þær halda mér við efnið.

Hér er verið að spá í mynd.

Og það er verið að hlusta á Lísu í Undralandi á diski, og skoða myndirnar í bók í leiðinni. Það finnst þeim skemmtilegt.

Veðrið getur verið fallegt, reyndar er þetta ekki rétti liturinn.

Þessi ekki heldur.

En aftur á móti er þessi alveg ekta.

En ég segi bara góða nótt.  Systir mín lét mig hafa nokkrar svefntöflur, og ég sef þess vegna betur á nóttinni, en er líka á móti þung á morgnana.  En það getur líka verið af því að ég hef svo lengi sofið svo lítið. 

Megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda.  Góða nótt.