Flöskuskeyti!!!

Þegar ég var lítil stúlka, svona 12-13 ára gaf afi mér bréfsnepil, þetta var flöskuskeyti, sem hann hafði fundið einhversstaðar.  Ég hugsa að hann hafi fundið þetta þegar hann var á síldarplani á Siglufirði, frekar en hér fyrir vestan.   Allavega þá gaf hann mér skeytið og ég ætlaði svo sem alltaf að grennslast fyrir um sendandann.  Nema ég kom því aldrei í verk.  Hann er sennilega farin úr þessari jarðvist, en það gæti verið að einhver ættingi hans sé enn á lífi.  Það væri svo sem gaman ef einhver þekkti til þarna, og gæti grenslast fyrir um aðstæðurnar.  En hér kemur þetta gamla skeyti, sem er síðan 1924. 

Ef einhver er þarna í nágrenninu og myndi senda þetta inn í heimablað eða eitthvað slíkt.  Þó seint sé.  En ef til vill eru einhverjir ættingjar hr. L. Taylor ennþá einhversstaðar þarna, og fá þessa síðbúnu kveðju.   Sumt er illlæsilegt, en annað vel læsilegt í þessu gamla flöskuskeyti, sem ég hef nú geymt í yfir 50 ár. 

En svona var þetta í gær hjá mér hehehehe...

Lækir endalaust að þvælast fyrir mér. Annars var rosalega sleipt í gær, og ég ætlaði að fara upp að kúlunni, til að þurfa ekki að bera litla skæruliðan minn upp brekkuna.  En svona fór þetta þá.  Sem betur fer skemmdist ekkert, og það var gott að eiga góða að. 

Set þetta inn svona núna.  Eigið góðan dag.  Það er spáð kolvitlausu veðri á morgun, og ég er búin að týna hænunum mínum.  Hundur í næsta húsi fældi þær burt.  Þarf að fara út og leita, það er samt rosalega erfitt, því þær geta leynst hvar sem er.  Og svo er heilmikill snjór.  Vonandi finn ég þessar elskur, og kem þeim í skjól. 

 

Vetrarmyndir og fleira fallegt.

Veðrið var fallegt á köflum í dag, en svo syrti af og til.  Ég lenti niður í læk með bílinn minn,  en ég fékk góða hjálp við að ná honum upp, það var svo fjandi sleipt, samt er ég komin á vetrardekkinn.

Já það er augljóst að veturinn hefur hafið innreið sína hér á Ísafjörð allavega.

En veðrið samt fallegt.

Þessi er spes fyrir SuðureyrarSigrúnu mína, gölturinn skælbrosandi og fagur.

Og birtan var falleg í Súgandafirði í morgun.

Klettar og snjór.

Og kúlan.

Það er bara orðið smá jólalegt hér, svei mér þá.

Já svona frekar.

Það er samt hlýlegt í snjónum.  Hann er eins og teppi fyrir gróðurinn.

Strákarnir mínir, það voru átta stykki hjá mér í eftirmiddaginn. 

Og ýmislegt dundað sér við.

Og prinsessan mín alltaf svo fín.  Amma ég ætla að fá svona sjálfvirka greiðu, sem greiðir mér á nóttunni, sagði Hanna Sól, svona vélgreiðu.  Af því að ég ætla að hafa sítt hár, og þá þarf ég að bursta það svo mikið.

Og svo er alltaf hægt að vera í tölvunni.

Og já það var spaghetti í matinn, það er drjúgt þegar svona margir krakkar eru. 

Vetur konungur, og kúlulíf.

Vetur konungur lét á sér kræla í nótt.  Vonandi víkur hann samt smátíma, meðan ég kem niður túlípönunum, ég hef ekki tímt að skemma sumarblómabeðin, því þau hafa verið svo flott núna í allt haust. 

En tignarleg eru fjöllin svona í tússlitunum.

Ekki satt ?

Og gróðurinn að komast í vetrarhaminn sinn.

Og litlar skottur á kreiki.

Hún er að fara í heimsókn til Tinnu frænku, amma skutlaði henni meðan Alejandra og Júlíana tóku til í kúluheimilinu.  Strákarnir Úlfur, Daníel og Andri voru svo í feluleik. 

Kúlan í vetrarham.

En Júlli minn er að opna sýningu í Edinborgarhúsinu n.k. fimmtudag.  Hann hefur lagt nótt við dag að vinna listaverk úr fjörugrjóti, hér er karl sem hann var að leggja lokahönd á.  Þetta verður örugglega stórkostleg sýning hjá honum.

Manni dettur helst í hug Hulk.

Ásthildur var voða spennt fyrir karlinum.

Hér er verið að taka til í því allra heilagasta hjá ömmu, tölvuherberginu og raða öllum myndunum ofan í skúffur. 

Ásthildur er mikil skapmanneskja, og verður einhverntímann góð í baráttunni. 

Hehehe hún veit alveg hvað hún vill. Og gefur ekki tommu eftir, þó við ofurefli sé að etja.

Þá hefur maður sigur.

Rís þú unga Íslandsmerki !!

Upp með þúsund radda brag. 

Með þeim orðum segi ég bara góða nótt elskurnar, megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda.  Munið að við viljum réttlæti og sanngirni, látum engan ljúga að okkur, enga kosningamaskínu eða áróðursvél koma okkur út af sporinu, það sem okkur finnst í hjartanu er rétt, það sem verið er að reyna koma lævíslega inn hjá okkur er rangt.  Það er ekkert rangt við að vera reiður, sorgmæddur, eða pirraður yfir lygi og ódrengskap.  Látum hjartað og skynsemina ráða, hverju við trúum, og hvað okkur finnst.  Knús á ykkur öll inn í nóttina.

Við munum ná okkur á strik, ekki spurning.

Mér sýnist á öllu að fundurinn hafi heppnast mjög vel.  Farið vel fram og þeir sem tóku þátt eru ánægðir.  Enda er málið þannig vaxið að hér er það eftir því sem mér sýnist að meirihluti þjóðarinnar styðji málefin sem unnið er að.  Og þar hafa ýmsir komið fram og lýst yfirvanþóknun sinni á því sem er að gerast með stjórnvöld, tök þeirra á málum, og svo þátt seðlabankans og eftirlitsstofnana.  Og svo auðvitað peningapunganna, sem hafa hreinlega stolið frá þjóðinni, með samþykki stjórnvalda.

Þeir fjölmiðlar hér sem tala um 500 hundruð manns eru aumkvunarverðir.  þeir skynja ekki hlutverk sitt, og því síður ólguna í samfélaginu. Það er aumkvunarvert fyrir fjölmiðla, að vera slík handbendi stjórnvalda og útrásaraðilja, að skilja ekki hlutverk sitt, sem ætti að vera að sýna þjóðarviljann vera hlutlausir, og setja sannleikann, án tillits til hver er þeirra yfirboðari.  Við erum ekki bara að verða að athlægi á alþjóðavísu fyrir peningaúrsásarliðið, heldur er gert grín að okkur fyrir þvílík leiguþý fjölmiðlarnir eru.  Mér finnst stórundarlegt að fjölmiðla fólk skuli ekki átta sig á því, að þó svo við höfum farið einhver 30 ár aftur í tímann efnahagslega séð.  Þá erum við ennþá tengd við tölvur, og lesum erlenda fjölmiðla, og skoðum lífið ekki bara út frá því sem sagt er Á Rúv og slíkum fjölmiðlum.  Þvílíkur barnaskapur að halda að það sé hægt að ljúga að þjóðinni á ögurstundu, ég segi nú bara ekki margt.

En elskurnar lifið heldur áfram.  Ég var með pabba gamla í mat, síðast þegar hann var hér, stungum við upp á að horfa á Svarta engla eftir matinn, hann fussaði og sveiaði, sagðist aldrei horfa á svona þætti hehehe... nú í kvöld, þegar við vorum búin að borða, sagði minn maður; jæja eigum við ekki að horfa á þáttinn  Og jú, við fórum upp og horfðum á Svarta engla, sem er þvílíkt flottur þáttur.

En hér voru ekki færri en 10 börn þegar mest var.  Það var sko fjör í kúlunni, get ég sagt ykkur. 

Svona borða prinsessur ís.

Litla skottan hennar ömmu sín.

Þessi skotta líka nýbúin að borða ís.

Og amma eldaði grjónus, og hann bragðaðist mjög vel, þurfti að elda tvisvar, og auðvitað með kanilsykri. 

Já þau hreint og beint elska grjónagraut.

Og Hanna Sól var klædd upp og greidd, en Óðinn Freyr flýði undan myndavélinni

Já tíminn líður, litlu börnin sem hér voru í gær, eru komin á gelgjuna, samt yndisleg.

Það týnist allt í kúlunni, úlpurnar og skórnir, bara að nefna það.  Ég held að álfarnir taki þetta og feli

Hér er litla dýrið að rétta ömmu bananahýði, en hún sér að amma er með myndavélina og þess vegna er víkur hún sér undan.  Ótrúlega flott af eins og hálfs árs lítilli stúlku.

En þessi er sko alveg til í að sitja fyrir

Stóru skvísurnar mínar, hér er kista með allskonar fötum, sem þau hafa gaman af að klæða sig í.  Meira að segja ennþá.

Já þau hafa gaman af þessu, börnin. 

Það þarf ekki mikið til, að fá fram barnið í okkur.  Ef við bara leyfum það.  Að geyma barnið í sjálfum sér, er eitthvað það mikilvægasta sem til er.

Jæja elskurnar ég vona að þið eigið góða drauma, og megi allir góðir vættir vaka yfir ykkur öllum og vernda.

Fundurinn á morgun.

Á morgun verður merkisdagur.  Það verður uppreisnardagur Íslands, ef til vill verður hans minnst eins og 1. desember.  Dagurinn sem þjóðin reis upp og heimtaði réttlæti.  Dagurinn sem snéri vörn í sókn.  Tíminn mun leiða það í ljós, en eitt er víst, til að þáttaskil verði, þá þurfa nokkur þúsund manns að mæta á útifundinn.  Það gengu 12.000 manns niður Laugaveginn með Ómari Ragnarssyni til að mótmæla Kárahnjúkavirkjun og arðráni stjórnvalda á landinu okkar.  Man ekki hve mörg þúsund mættu á kvennafrídaginn.  En í dag, minnumst við þes að stjórnvöld orðið þess valdandi að margir hafa misst spariféð sitt, og sumir sjá vart fram úr skuldafeni, við stöndum niðurlægð og einmana í hinum stóra heimi.  Það sem stjórnvöld hafa gert, svo eftir hefur verið tekið, fyrir utan all hitt, er að hafa ekki tíma til að vera á blaðamannafundi, vegna þess að það þurfti að bregða sér á íþróttaleik.  Sumir voru allof uppteknir í kosningabaráttu inn í heimsráð, sem fæstir íslendingar vildu að við færum í, og flestir töldu að væri sóun á fjármagni.  Enda fagnar almenningur því við náðum ekki kosningu, meðan ráðamenn sitja súrir og sárir.  Var einhver að tala um gjá (hyldýpi) milli ráðamanna og þjóðar... eða þannig. 

Það var þegar allt var vitlaust út af fjölmiðlalögum.  En núna þegar þetta gap er orðið að risastórri sprungu, þá gerist ekki neitt.  Hvers vegna skyldi það nú vera?  Forsetinn of innviklaður í útrásina ?

Á morgun heimtar alþýða landsins að seðlabankastjórar fjúki, að menn verði látnir bera ábyrgð á afglöpum sínum.  Er það mikið að fara fram á ?  Ég segi nei.  Ef svona lagað hefði gerst í einhverju útrásarfyrirtækjanna, þá hefðu hausar verið látnir fjúka, og það miklu fyrr.

En ef svo fer að okkur auðnist að láta til okkar taka á morgun, og það verði til þess að bankastjórar verði látnir taka pokann sinn. Þá er þessu ekki þar með lokið.  Því þá byrjar næsta skref.  Það er að krefjast þess að allir hinir verði líka látnir axla ábyrgð. Þá munu renna upp tímar þess að menn svari fyrir gjörðír sínar.  Þá mun hefjast nýtt tímabil í sögu Íslands.  Tími hins nýja Íslands.  Tími hreinsana, og réttlætis, handa þeim sem hafa svo sannarlega þurft að sitja og láta sér nægja bitana af borði þeirra sem hafa fleytt rjóman ofan af landsins gæðum alltof lengi.

Það hefur aldrei verið líklegra en einmitt nú að það gerist.  Akurinn er plægður, það hafa þeir gert sjálfir sem að þessu stóðu.  Sáningin hefur verið að koma smátt og smátt, og ef allt fer vel, þá verður uppskeran góð.  Það er komin tími til að Unga Ísland rísi úr öskustónni.  Að fólk fái að njóta sín vegna eigin hæfileika, en ekki vegna frændsemi eða klíkuskapar.  Það sést aldrei betur en núna, að þegar mannauðurinn er ekki virkjaður, þá fer illa.  Það er aldrei hægt að handstýra "réttlætinu".  Þess vegna er nauðsynlegt að þeir hæfustu séu valdir, en ekki nánustu.  Á endanum verður það öllum fyrir bestu. 

En fari svo að réttlætið sigri, þá skulum við aldrei gleyma því, að lýðræðið er dýrmætt, og það virkar ekki nema við veitum því aðhald.  Að við verðum að vera virk og samstíga í því að leyfa lýðræðinu að virka.  Þá þýðir ekki að kjósa af hlýðni við einhverja, eða af því að maður hefur alltaf kosið það sama.  Heldur verður hver og einn að bera ábyrgð á því, að veita ekki umboð sitt, nema viðkomandi hafi sýnt að hann sé traustsins verður.  Þetta verðum við að hafa í huga.  Lýðræðið er brothætt, og við höfum klúðrað því, rétt eins og útrásarliðið, af því að við höfum sofnað á verðinum, og leyft ráðamönnum að komast upp með hvað sem er. 

Ég held að þjóðarsálinni hafi verið brugðið núna, og ég held líka að ef við höldum rétt á spöðunum, þá geti þessi lífsreynsla orðið okkur til góðs.  Ef við höldum þannig á spöðunum, og förum að hugsa út fyrir eigin rann, og huga að heildinni.  Við getum allt sem við viljum.  En við þurfum að vita hvað við viljum, og sameinast um að láta það rætast.  Þá munum við standa uppi sigurvegarar, og ekkert mun þá geta bugað okkur. 

Landið okkar fagra, verndum það og hugsum um framtíðina.

Verum á verði gagnvart þeim sem vilja eyðileggja víðerni okkar, í stundaræsingi, eða að notfæra sér ástandið, meðan fólkið er lamað, til að knýja fram enn fleiri álver og stóriðju sem færir okkur sáralítið, en er aðallega gróði fyrir erlenda auðhringa, sem sumir hverjir hafa ljóta sögu á bakinu.

Ég held að meiri hagsmunir liggi í framtíðinni í ósnortinni náttúru en öllum álverum heimsins.  Því ál á eftir að verða úrelt, en sífellt fækkar þeim svæðum sem við getum kallað ósnortin.

Enda er sálarheill manneskunnar í veði ef hún hefur ekki náttúruna.

Þó hlutirnir líti ekki nógu vel út í augnablikinu, þá munum við ná vopnum okkar.  Ég bið og vona að við fáum eitthvað um það að segja sjálf, hvernig við vinnum okkur út úr því, en að við höfum ekki ráðríkt stjórnvald, sem ætlar að sitja og ráða hverjir lifa og hverjir deyja.  Við erum nú einu sinni víkingar.

Þetta er landið okkar.  Og framtíðin er líka okkar allra ekki bara sumra.

Við megum aldrei gefa frá okkur réttinn til að vera til, við megum aldrei láta einhverja aðra ráðstafa framtíðinni okkar og barnanna okkar.  Þá verðum við að þora að segja NEI!

Þetta er ísland í dag.  Við erum öll íslendingar, sem höfum kosið að búa hér, starfa hér, og ala upp börnin okkar hér.  Og þá má enginn skorast undan.

Við megum ekki hugsa um gærdaginn, eða daginn í dag eða á morgun.  Því við höfum tekist á hendur það verkefni að skila ungviðinu inn í framtíðina.

Sú skiyda er heilagri en nokkur útrás, eða innrás, eða gróðavon.

Og þeirri skyldu megum við ekki bregðast.  Hugsum um framtíðina, og börnin okkar.  Við getum stoppað vitleysuna, á morgun er það ef til vill orðið of seint.

Við erum líka þannig innbyggð, að þó við ef til vill séum ekki tilbúin til að berjast fyrir okkur sjálf.  Þá erum við örugglega tilbúin til að berjast fyrir það sem er okkur heilagt.

Það er fjölskyldan, heimilið og meðbræður okkar og systur.

Þess vegna bið ég ykkur sem eruð fyrir sunnan, að sleppa því sem þið eruð að gera, og mæta á fundinn okkar allra.  Mæta fyrir okkur hin lika sem erum of langt í burtu til að komast.  Því þetta er mikilvægt. 

Við skulum ekki vera reið.  Ekki dónaleg.  En ákveðin í að láta sjá að okkur er alvara með því að vilja að réttlætinu sé fullnægt, og þeir sem bera ábyrgð á sorginni, eyðileggingunni og niðurlægingunni, verði látnir axla þá ábyrgð sem þeir hafa unnið til.  Elsku vinir mínir.  Bljúg í huga bið ég þess að fundurinn á morgun verði þáttaskil í okkar lífi.  Og að þaðan byrji endurnýjunin og uppbyggingin, sem við öll þráum.  Ég býð góða nótt.

 

Sextán skrokkar - 45 fiskar !!!! Hvar er réttlætið ?

Já röggsemin er til í kerfinu, víst er um það;

Lögreglan tók sextán skrokka

 

Ólöglegt er að selja heimaslátrað kjöt. Það hefur þó aukist að mati lögreglunnar á Hvolsvelli.

Lögreglan á Hvolsvelli lagði á miðvikudagskvöld hald á sextán lamba­skrokka, 300 kíló, á leið til Reykjavíkur til sölu.

Heimilt er að slátra dýrum á bóndabýlum en eingöngu til eigin neyslu. Dreifing á heimaslátruðu kjöti hefur hins vegar aukist að mati lögreglunnar á Hvolsvelli. Fjöldi tilkynninga um slíkt hafi aukist og lögreglan farin að fylgjast betur með þeim.

Bóndinn sem á í hlut á yfir höfði sér sektir og allt að tveggja ára fangelsi, verði hann fundinn sekur og brot hans talið alvarlegt. - hhs

En án þess að ég vilji hvetja til lögbrota, þá vil ég spyrja; er þetta nú mesti glæpurinn í dag ?  Væri ekki betra að snúa blinda auganu að því þegar menn vilja bjarga sér á þessum síðustu og verstu tímum.  Það er verið að vinna að því að gera heimaslátrun almennari og losa um höft og reglur, enda er enginn skynsemi í því að banna mönnum að selja heimaslátrað kjöt.  Þar er bara verið að vernda sláturleyfishafa, og ekkert annað sem það liggur að baki.  Það hefur aldrei neinn dáið af því að eta heimaslátrað kjöt.  Svo hver er þá forsendan fyrir banni, ef það er ekki til að vernda þá sem græða á því að vera milliliðir milli bænda og neytenda ?

Reynið að einbeita ykkur að aðalatriðum lífsins stjórnvöld, og látið okkur í friði með að lifa af þessar hremmingar, hvort sem það er að selja heimaslátrað kjöt, eða róa til fiskjar.  Við viljum fá að bjarga okkur út úr vandanum.  Ef þið ætlið endalaust að vera að verja vini og vandamenn, þá snáfið bara úr stólunum ykkar, og þangað sem þið eyðileggið ekki meira en þið hafið gert nú þegar.  Svei ykkur bara.  Það er hingað og ekki lengra.  Vonandi verður fundurinn fjölmennur í dag í miðborginni.  Svo þið virkilega sjáið að fólk er búið að fá nóg.

Svo er nú það. Blaðamannafundir hvað !!!

Jæja ekki gerist nú mikið á stjórnarheimilinu.  Það eru haldnir blaðamannafundir um ekkert, og það gerist voða lítið.  Ekkert sem hjálpar fólki.  Skilja þessir ágætu menn ekki, að hér þarf hraðar hendur með akútmálefni, eins og að frysta útgjöld og rukkanir, meðan allt er í lamasessi ?  Nei þeir halda blaðamannafund, og allt er leyndó, og lýðurinn logar sem aldrei fyrr.  Stíflan er að bresta, og það er bara eitt stykki blaðamannafundur um ekki neitt.  Ég get svo svarið það, hvar eru menn að hugsa.

  Það var sláandi kastljósið í kvöld, með öll ummælin og flottræfilsháttinn.  Gott framtak hjá þeim. Gefur fyrirheit um eitthvað bitastæðara, þó við vitum svo sem að það má ekki halla á stjórnvöld sjálf, nema bara í spaugstofunni.  En þessi Kastljósþáttur minnti mig óþægilega á þann ágæta sjónvarpsþátt.

Nei héðan af er sennilega best að stíflan springi og fólki streymi fram og krefjist afsagnar seðlabankastjóranna, en fólk mun ekki stoppa við það, trúið mér, skriðan mun svo taka ubeygju að stjórnarráðinu og hitta þar fyrir sökudólgana, sem stóðu að þessu öllu saman, ásamt seðlabankanum og eftirlitinu.  Auðkífingarnir hafa haft nægan tíma til að koma sínu vel fyrir borð og eru allir sem einn horfnir á braut.  Það stóð sennilega aldrei til neitt annað hjá þeim blessuðum.

En nóg um þetta, gat bara ekki stillt mig.  Því þetta vindur stöðugt upp á sig.  Og fólkið í fílabeinsturninum, situr bara og horfir yfir akurinn, og finnst það vera að bjarga heiminum, og við eigum öll að vera rosalega þakklát þeim fyrir.  En gleyma því að það voru þau sjálf sem kveiktu eldana í upphafi, og BER því að slökkva og minnka skaðan eins og hægt er. 

Leikskóli lífsins, ef allt væri eins saklaust og einfalt og hjá blessuðum börnunum, þá liði okkur betur.

Hanna Sól er dugleg að hengja sjálf upp kápuna sína og fara úr skónum, og koma sér inn í fjörið.

Hún er í kjöl og sokkabuxum sem hún fékk sendar frá ömmu á Hellu.

Skottið með ís, hún er beinlínis ísóð, þessi litli grallari. 

Hér er stóri frændi að plata hana til að borða sítrónu

Og afi alveg jafn mikill stríðipúki.

Neibb hún er ekki að væla, eða reið, þetta er sítrónufés  En henni fannst sítrónan samt góð.

Amma taktu mynd, segir prinsessan.

Og stubbur smakkar líka sítrónuna.

Skottið vill svo meira af súrinu

Hanna Sól talar við ömmu á Hellu í simann.  Hún er alvarleg og vandar sig að tala rétt.  En það gerir hún reyndar alltaf.

Já nú er nóttin komin og tími til að fara í holuna sína.  Þó ég hugsi stjórnvöldum þegjandi þörfina, þá líður mér samt vel.  Peningar eru ekki allt.  Það er aftur á móti fjölskyldan, börnin og kúlan og allt hér i kring um mig.  Það skiptir máli.  Og svo vinir og vandamenn, þið komið þar sterklega inn

Í svona krísum er gott að finna sálufélaga.  Og fólk sem er á sama róli og maður sjálfur.  Það eykur samkenndina, og maður finnur svo vel að maður er ekki eyland,  heldur félagsvera, eiginlega hjarðdýr, þó maður falli ekki alltaf inn í ramman sem samfélagið setur, þá raðast maður innan um hina. 

En ég sendi ykkur öllum knús og faðmlag, vona að þið hafið það öll sem best.  Og sendi hlýjar kveðjur til þeirra sem eru að missa vinnuna, og þeirra sem hafa tapað stórt, jafnvel með þung lán á herðunum.  Við skulum bara muna að stundum þegar manni finnst lífið leika mann grátt, þá er það oftar en ekki upphafið að einhverju ennþá betra.  Maður sér það bara ekki mitt í hringiðunni.  Þá er að bíða og sjá hvað gerist.  Knús og góða nótt

Það er komið að okkur núna fólkinu í landinu. Við eigum rétt á því að fá að upplifa réttlæti og heiðarleika.

Já það eru skrýtnir þessir dagar.  Eitt er alveg á hreinu hjá mér, ég vil "standa saman", með islensku alþýðufólki.  En ég harðneita "að standa" saman með þeim sem eiga hér sök á þeim vanda sem við erum í.  Ég hreinlega segi að allt uppbyggingarstarf er í hættu, ef þeir sem nú halda um stjórnvölin, og þá á ég einkanlega við Sjálfstæðisflokkinn, fara ekki frá, þá er ekki hægt að tala um uppbyggingu.  Þetta fólk er algjörlega rúið trausti fólksins í landinu.

Eitt er að naga sig í handarbökin yfir að tapa fé, eða horfa upp á sitt fólk tapa stórt.  Annað er að vera reiður þeim sem þannig spiluðu.  Sér í lagi, ef þeir hafa notað tímann í sumar og haust til að flytja gullið sitt úr landi, og koma fé sínu fyrir þar sem ekki næst í það. 

En málið er að þessir menn spiluðu eftir því kerfi sem upp var gefið.  Þó þeir séu siðlausir, þá er það vitamál að enginn er annars bróðir í leik.

Og mín reiði beinist fyrst og fremst að þeim mönnum sem settu ramman utan um þessa vitleysu, og þegar þeim var bent á að þetta gengi ekki, þá stungu þeir því undir stól, og það voru líka margir sem hafa varað við þessu, og ekki var hlustað á það heldur. 

Hvernig dettur þessum mönnum eiginlega í hug, að hægt sé að treysta þeim til að halda áfram, eins og ekkert hafi í skorist.  Halda þeir að við séum svona vitlaus, eða halda þeir ef til vill, að við séum svo sinnulaus, að enn einu sinni fái þeir frítt spil ?

Ójá ég held að það sé raunin.  Þeir eru orðnir svo góðu vanir frá okkur sauðþráum kjósendum,  að þeir halda að þeir komist upp með hvað sem er.  En mér heyrist á fólki að það sé búið að fá nóg.  Loksins er fólk komið með upp í háls á vitleysunni, og vill ekki meir Geir.

Ég heyri á mörgum, að þeir vilja snúa baki við sökudólgunum.  Það er bara spurning um hvert þeir snúa sér.  Þar þurfa hinir flokkarnir að skerpa línurnar og bjóða fram það sem þeim liggur á hjarta, svo fólk geti gert upp við sig hvar það vill bera niður.  Það er verkefni sem aðrir flokkar þurfa að taka alvarlega.  Það þýðir ekki að stofna enn einn stjórnmálaflokkinn, það hlýtur að vera hægt að finna eitthvað í hinum flokkunum, sem menn geta sætt sig við.  Eða ganga inn í flokkana og breyta áherslum, það er sjónarmið út af fyrir sig. 

Nei það er alveg á hreinu að fólk hefur ekki orku í að byggja upp, með þetta lið hangandi á sínum stað áfram.  Það virðist eins og fólk þekki ekki sinn vitjunartíma.  Í seðlabankanum sitja menn gjörsamlega rúnir trausti langt út fyrir landsteinana.  Eigum við að sætta okkur við að þeir sitji sem fastast ?

Og í ríkisstjórninni er fólk sem ekki hefur dug í sér til að láta þá fara, eigum við að sætta okkur við það ?

Samfylkingin hefur þó reynt að þvo hendur sínar af þessu, en hún hefur því miður sofið á verðinum líka.  Hún á samt ekki þessa flekkuðu sögu  eins og samstarfsflokkurinn, svo hún ætti að geta klofið meirihlutan og neytt Geir út í kosningar.  Í rauninni væri það eina rétta.  Það þýðir ekki að segja að málið sé of viðkvæmt til að fara að standa í kosningum núna.  Þá á að setja upp þjóðstjórn, meðan verið er að reisa landið úr því helsi sem það er í í dag.  Ráða fólk sem hefur reynslu og vit til að vinna fumlaust og örugglega að uppbyggingunni.  Það eyðir líka óttanum um að menn ætli að hygla sér og sínum, eins og flestir óttast núna, og nóta bene að fenginni reynslu undanfarna tvo áratugi.

Byrjum upp á nýtt, með nýtt fólk í brúnni,  nýja áhöfn og nýuppgert fley.   Það sem nú er verið að reyna að gera að tjasla saman brotunum, fela sumt, stikla yfir annað, færa til og líma saman, gengur bara ekki því miður.  Við einfaldlega viljum það ekki.  Við viljum öryggi og traust, festu og áræði.  Nýtt blóð og réttlæti. Það fæst ekki ef þetta á að danka svona eins og það hefur gengið, og alltaf nýtt og nýtt að koma í ljós, undan teppinu, sem hefur verið sópað þangað af því að það var of viðkæmt.  Svei ykkur bara. 

En nú hef ég rausað nóg. Hér eru telpur sem gleðja augu og sál.

Það er enginn latur í Latabæ.

Og við þurfum að læra að lesa og skrifa.

Og þó sumir vilji menga umhverfi okkar, og nota tækifærið núna til að heimta allskonar virkjanir og skemmdarstarfssemi á landinu okkar fagra, skulum við ekki láta glepjast af þeim, sem þannig hugsa, því það er einmitt það sem við erum að upplifa núna afleiðingar botnlausrar græðgi.

Við skulum muna að hreinleiki lands er að verða sérstök auðlind, sem sífellt verður eftirsóttari og dýrmætari, eftir því sem slíkum perlum fækkar í heimi græðgi og auðvalds.

Við eigum ekki þessa jörð, heldur höfum við verið svo lánsöm að fá að lifa á henni, og vera með í heimskeðjunni.  Við getum ekki skilað henni eins og við tókum við henni, en við getum reynt að lámarka skaðann. 

Burtu með spillinguna, burtu með feluleikinn, burtu með hrokan og eiginhagsmunastefnuna.  Stöndum saman um að hrekja þetta af höndum okkar, stöndum saman um að krefjast þess að fá hreint borð til að byrja nýjan dag, nýtt líf.  Við skulum standa saman um að krefjast þess að fá frið til að byggja upp aftur samfélagið Ísland.  Elskulegt fullt af væntumþykju og heiðarleika.  Við fólkið í landinu eigum kröfu á að fá að vera til, vitið hvað ? Það er komið að okkur núna.  Elskurnar ég segi góða nótt.  Stöndum saman, knúsumst og krefjumst réttlætis og heiðarleika 

Fallegur dagur, sund og Ýmislegt.

Það var yndislegt veður í dag, það þýðir líka að maður þarf að vinna meira, og reyna að koma einhverju af haustverkunum í verk.... eða þannig.

En það var virkilega fallegt veður í dag.

Hvíta röndin á fjallatoppum er komin til að vera í vetur held ég.

Það er friðsælt í Skutulsfirðinum oftast nær.

Og svo upp í hlíðina fyrir ofan húsið mitt.

Og Ísafjörðurin blasir við, þegar komið er út úr göngunum.

En við erum að fara í sund á Suðureyri, eftir leikskólann, Hanna Sól tók þessa mynd af afa og Ásthildi.

Hér er svo hún sjálf.

Hér eru þau svo komin ofan í stóru laugina.  Hanna Sól er eins og fiskur í vatninu.

Við tvær héldum okkur að mestu í barnalauginni, því Ásthildur harðneitar að hafa kúta.

Afi vildu kasta mér !!!

Vííí! gaman!!!

Best að kanna málið.

Já þetta er svolítið of stór laug fyrir mig.

Betra að vera bara hjá ömmu í barnalauginni.

Og þó, hitt er meira spennandi.

Í boltaleik við afa.

Ég vil fá ÍS!!!

Já, það var auðvitað látið eftir.

Við höfðum smá brauð með fyrir brabra.

Sumum fannst þær þó full aðgangsharðar, enda eru þær rosalega stórar miðað við litla stúlku sem er bara eins og hálfs.

Hinn magnaði Súgandafjörður á leiðinni heim.

En þær fengu svo risastóran pakka frá pabba sínum. Og í honum var búningur Sollu stirðu fyrir Hönnu Sól.

Og svo var talað í símann við pabba.

Hér er hún komin sjálf Solla stirða.  Ekkert smáflott.

En Solla stirða fær orku úr Veetabix með rúsínum, en ekki sykri.

Já það var mikið um að vera í dag.  Og ég segi bara góða nótt, og megi allir góðir vættir vaka með ykkur öllum og vernda.

Sönn vinátta varir að eilífu.

Já maður er nú dálítið upptekin af allri þessari umræðu í þjóðfélaginu.  Það er eiginlega eins og það sé steinn í maganum á manni.  Og alltaf heyrast fleiri nöturlegar fréttir.  Ég vona samt að við komumst öll heil út úr þessu stríði.  Ef við reynum að styðja hvort annað, og hver lítur eftir næsta manni, þá gæti farið betur en áhorfir nú. 

En veðrið er ágætt hér heldur farið að kólna, en fallegt veður og birtan mjög sérstök.

 

Já það dimmir óðum, en þá er gott að hafa kertaljós og hygge sig.

Börnin geta leikið sér saman öll þrjú.... stundum.  Annars er Úlfur voða duglegur að hjálpa til með stelpurnar.

Skottan mín stóra.

Og hér eru þær báðar að fá sér kókópuffs. 

Þessi mynd er tekin árið 1998, í september, ég var sum sé að fara yfir gamlar myndir.  Stubburinn minn og stubban.

En ég á tvær yndislegar vinkonur, sem ég hef átt síðan 1963, við unnum allar í SÍS í Austurstræti, ég í skóbúðinni, en þær í versluninni fyrir ofan.  Svo datt mér í hug að fara til Skotlands að vinna, lenti að vísu í ýmsum ævintýrum í sambandi við það.  En lofaði að ég skyldi útvega þeim vinnu líka.  Ég fór að vinna á elliheimili, en það var hræðilega erfitt, við máttum ekki fara út eftir níu á kvöldin, og ég undi hag mínum illa.  Loks fékk ég starf sem aupair, og reddaði þeim svoleiðis vinnu líka, þær komu svo út og við áttum skemmtilegar stundir saman, í Glasgow, en síðan hefur okkar vinátta haldist, þær komu reyndar ekki aftur heim, önnur kom eftir mörg ár, en hin er ennþá búsett úti, nú í Köln í Þýskalandi.  En nóg um það. Ég rakst á þessar skemmtilegu myndir af okkur vinkonunum.

Þessi mynd er tekin árið 1993, en þá höfðum við ekki hist allar þrjár í þrjátíu ár. Hér erum við að rifja upp gamla skemmtilega tíma.

Þessi er svo tekinn árið 1994.

Og 1998.  Það er rosalega gott að eiga góða vini. Ég ég á nokkrar svona æskuvinkonur, Dísa mín blessunin er sú elsta, og Matthildur við ólumst upp saman.  Svo á ég sænska vinkonu, og við höfum alltaf samband, hef þekkt hana síðan 1962, þegar ég fór í lýðháskóla í Vimmerby í Småland í Svíþjóð. Og svo þessar elskur.  Og auðvitað margar fleiri. 

Þessi mynd er tekin sama ár, eða 1998 í Tívolí í Danmörku. 

En ég var að fá myndir af litla barnabarninu mínu að sunnan, honum Arnari litla Milos.

Ósköp notalegt með pabba sínum.

Mömmur eru líka alveg spes

Ekkert smá sem hann hefur stækkað, síðan ég sá hann síðast.

Fallegur drengur. Og með þessum yndislegu myndum býð ég ykkur góðrar nætur elskuleg.