Jæja þá veit maður það.

Er þetta málið?  Í rest my case.

Bretar beita sér ekki gegn Íslandi

Löng færsla: Ég fer þegar vindurinn snýst, sagði Mary Poppins, þurfum við ef til vill matkeið af sykri til að taka inn meðalið?

Ég fer þegar vindurinn snýst sagð Mary Poppins. 

Í dag er ég bjartsýnni en í gær um að okkur takist að leysa Icesave málin farsællega.  Það er vegna þess hvernig umræðan hefur þróast.  Allt frá því að Ólafur Ragnar fór í viðtalið til bretanna, og stóð sig svona glimrandi vel, síðan kom Eva Joly og studdi hann og okkur.  Því næst komu viðurkenningar á okkar málstað á færibandi. 

Samherjar ríkisstjórnarinnar fóru mikinn í gær við að mála skrattan á vegginn, og ríkisútvarpið og sjónvarpið var undirlagt af áróðri gegn fólkinu í landinu og þeim vilja þess að fá að ráða sjálft um hagi sína.  Á tímabili óttaðist ég að þeim tækist að drepa þann frelsisanda sem sveif um eftir höfnun Ólafs Ragnars á Icesaveólögunum.  Bloggið var undirlagt af óhróðri um forsetan og alla vondu stjórnarandstöðuna sem vill bara skemma og eyðileggja þann góða árangur sem ríkisstjórnin hefur náð og komast sjálf til valda.

En fólk er að átta sig á svo mörgu núna.  Í fyrsta lagi þá var ekkert verið að gera í málum við að kynna íslenska hagsmuni í útlöndum.  Það hef ég eftir konu sem vinnur á breska sjónvarpinu.  Þegar bretar fá ekki fréttir, sagði hún, þá búa þeir þær bara til sjálfir.  Og af því að enginn kom og talaði máli þjóðarinnar, þá bjuggu þeir bara til, og höfðu auðvitað til hliðsjónar neikvæðni og niðurrifstal forsætisráðherra ríkisstjórnarinnar allrar.  Meira að segja í fyrsta viðtali eftir orð forsetans gátu þau ekki stillt sig um að vera neikvæð og pirruð.  (Það var hann sem gerði það ekki ég) Segja börnin í leikskólanum.

En í dag kveður við annan tón.  Það er tónn sátta.  Hvað sem samfylkingar fólk segir, og það er oftast bálreitt eða vonsvikið, og leynir því ekki.  Þá sækjast hvorki Sjálfstæðisflokkur eða Framsókn eftir því að hrekja stjórnina frá völdum.  Þeir hafa nefnilega boðið upp á sátt um betri samstöðu og að standa saman sem þjóð.  Stjórnarliðar eru þeir einu sem hafa rætt um að slíta stjórninni.  Engir vondir sjallar eða gráðugir frammarar sem ráðast fram og vilja hrifsa völdin.  Því er þá snúið upp í að þeir þori ekki.  Gott og vel það getur vel verið.  En ég er ánægð með að svo er komið.  Því ég vil þá alls ekki við völd núna.  Þó ég sé ósátt við vinnubrögð og sérstaklega barnalega fýlu stjórnarliða, þá held ég að þeim sé betur treystandi til að gera upp Hrunið en þeir sem sátu síðastliðin 20 ár.  Þó verð ég að segja að Samfylkingin er ansi brennd á rumpnum af því, og með ólíkndum að þau skuli hafa menn eins og Björgvin Sigurðsson innanborð, sem steinsvaf á sínum verði.   En nóg með það.

Ég ætla að setja hér inn á eftir þessum orðum mínum stórgóða grein eftir enga aðra en Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, sem ég hef ekki haft mikið álit á.  En í greininni er gefinn sá tónn sem MUN VERÐA OFANÁ, eftir því sem rykið fellur og heildar myndin kemur betur í ljós.  Ég ætla líka að leyfa mér að setja hér inn valin svör við bloggi Ólínu Þorvarðar, þeirrar mætu konu.  Andsvar við bloggi hennar þar sem hún segir að forsetinn hafi verið blekktur. 

Ég tek undir með því fólki sem hér talar.  Við náum aldrei neinu ef við ætlum að halda þessu vonlausa þrasi áfram.  Því fyrr sem Samfylkingarmenn gera sér grein fyrir því, því betra.  Ég tala bara um Samfylkinguna eins og þið sjáið, því ég er á því að Vinstri Grænir með örfáum undantekningum liggi undir feldi og hugsi sjálfstætt.  Þeir hafa líka orð Ögmundar og Lilju Mósesdóttur í eyrunum, sem tala skynsamlega og ýkjulaust og eru sjálfum sér samkvæm.

Það þarf að taka leppana frá augunum og fara að huga að heill þjóðarinnar allrar, en ekki reyna að finna sökudólg eða annarlegar hvatir fyrir því að fólk reynir að leiða ríkisstjórnina á rétta braut í þessu Icesavemáli.  Samningurinn sem þau ætla að bjóða okkur upp á er nefnilega ekki ásættanlegur, og alls ekki ef ástæðan er löngun inn í ESB, eins og mér til dæmis virðist vera. 

Það á að draga umsóknina um ESB til baka og einbeita sér að því að snúa bökum saman um endurreisn samfélagsins, hjálpast að við að finna ásættanlega lausn á Icesave sem þjóðin getur sætt sig við.   Það er glapræði eins og ríkisstjórnin virðist ætla að gera, að kljúfa þjóðina í herðar niður í ósætti, af því þau fá ekki samninginn samþykktan með góðu eða illu. 

En hér er fyrst grein Ingibjargar Sólrúnar, ég er ánægð með hana og tek undir það sem hún segir:

 

 

http://www.visir.is/article/20100107/SKODANIR03/353483655/-1

   Fréttablaðið, 07. jan. 2010 06:30

Nú er mál að linni

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir skrifar um Icesave Mynd/Anton Brink Í 15 mánuði hafa íslensk stjórnvöld átt í harkalegri milliríkjadeilu við bresk og hollensk stjórnvöld vegna ábyrgðar á innlánsreikningum í útibúum Landsbankans í Bretlandi og Hollandi. Inn í þá deilu blandast óhjákvæmilega erfiður ágreiningur vegna harkalegra aðgerða breskra stjórnvalda gagnvart íslenska fjármálakerfinu þann 8. okt. 2008. Það þarf ekki mikla skarpskyggni til að sjá að gríðarlegur aflsmunur er á deiluaðilum og að þarf mikla lagni, útsjónarsemi og staðfestu til að ná hagstæðri samningsniðurstöðu fyrir Íslands hönd. Í þá 15 mánuði sem deilan hefur staðið hefur það ekki gert íslenskum stjórnvöldum auðveldara fyrir að innanlands er hver höndin upp á móti annarri. Deilt er um hvort og þá hvaða ábyrgð íslenska ríkið beri á innistæðum í útibúum bankans í þessum löndum og svo er líka deilt um hvort og hvernig eigi að semja við bresk og hollensk stjórnvöld sem hafa þegar gengist í ábyrgðir gagnvart innistæðueigendum. Eins og í öllum milliríkjadeilum alls staðar í heiminum eru alltaf einhverjir sem sjá sér hag í því að hvetja til átaka frekar en samninga og vopnaðir réttlætisrökum reyna þeir að telja almenningi trú um að það muni skila árangri þegar til lengri tíma er litið. Hér eins og annars staðar eru þetta falsrök því eina leiðin til farsældar er að þjóðir rétt eins og einstaklingar lifi í sæmilegri sátt við sjálfa sig og aðra. Tvær ríkisstjórnir og allnokkrir samningamenn hafa nú glímt við að leysa Icesave-málið á þessum 15 mánuðum og ennþá er það í uppnámi. Á þessum tíma hafa margir verið úthrópaðir sem vanhæfar liðleskjur af þeim sem standa álengdar og fylgjast með. Og enn eru gerð hróp að fólki. Að samningamönnum fyrir vanhæfni, að ríkisstjórninni fyrir blekkingar, að forsetanum fyrir að setja málið í uppnám, að In defence fyrir að blekkja fólk til undirritunar, að stjórnarandstöðunni fyrir afneitun og ábyrgðarleysi. Og svo er deilt um hver sagði hvað hvenær og hver bar ábyrgð á hverju hvenær. Allir á móti öllum.Þegar Forseti Íslands ákvað að synja lögunum frá 30. des. staðfestingar reiddust stjórnarliðar en stjórnarandstæðingar kættust. Það er hvort tveggja skiljanlegt í ljósi umræðna undanfarinna vikna og mánaða. En er ekki kominn tími til að við reynum að semja um vopnahlé innanlands meðan við leiðum þessa erfiðu milliríkjadeilu til lykta? Það munu gefast næg tækifæri síðar til að taka upp innanlandsdeilurnar aftur ef menn svo kjósa. Núna verða stjórnarliðar að halda aftur af hugaræsingi sínum og stjórnarandstæðingar af meinfýsni sinni. Báðir aðilar vita sem er að það verður ekki undan því vikist að semja um lyktir deilunnar. Í því sambandi skiptir engu máli hvaða ríkisstjórn er við völd því stjórnvaldið er eitt og hið sama og verkefnin hverfa ekki þó skipt sé um flokka og fólk. Þetta ætti okkur að vera orðið ljóst. Ísland á nú þegar í fjármálakreppu og gengiskreppu og gæti staðið andspænis alvarlegri stjórnarfarskeppu ef ríkisstjórnin ákveður að standa eða falla með lögunum frá 30. desember. Það gæti orðið dýrkeypt - fyrir þjóðina alla. Þess vegna eiga stjórn og stjórnarandstaða að slíðra sverðin og sameinast um að leiða samningamálin við Breta og Hollendinga til lykta. Skipa þarf pólitíska sátta- og samninganefnd og velja í hana fólk sem nýtur bæði trausts innan flokka og þvert á flokka. Þessi nefnd leggi mat á þær leiðir sem færar eru og fái fullt umboð ríkisstjórnar og þingflokka til að semja fyrir Íslands hönd. En við megum engan tíma missa og þess vegna verður þetta að gerast strax. Hinn kosturinn er að samþykkja lögin frá 30. des í þjóðaratkvæðagreiðslu. Það er hins vegar hætt við að aðdragandi þeirrar atkvæðagreiðslu og túlkun niðurstöðunnar myndi síst draga úr átökum heldur bætast í safn allra þeirra deilumála sem nú þegar geisa meðal þjóðarinnar. Og það sem við þurfum núna er friður og lausnir en ekki átök og orðaskak. Höfundur er fyrrverandi utanríkisráðherra. Hér er svo fróðleg grein tekin af bloggi Baldurs Gauts Baldurssonar.http://formosus.blog.is/blog/formosus/#entry-1001945 

Góð grein í erlendu blaði

Greinin er birt hér: http://www.dailymail.co.uk/debate/article-1241184/How-idiots-London-let-cod-fishers-make-fools-us.html

 Should you happen to live in Leicester, and woke up this morning to hear that you, your children and grandchildren were responsible for £35billion of debt, the idea might take some of the fun out of the breakfast cornflakes. It is one thing to get a hefty post-Christmas credit card bill or fall behind with mortgage repayments. But £35billion? I mention Leicester because the city's population of 300,000 is around the same as that of Iceland. The collapse of that tiny country's overblown banking system has left the country with a hangover far more terrifying than that of Britain. Opposition: Hundreds of people gather outside Mr Grimsson's Reykjavik home to protest against the bill The local currency, the krona, has halved in international value. Wages have been cut, jobs lost. The economic future looks black, with credit available only at punitive interest rates. They are good and mad about what has happened. In a country where crime scarcely exists, the cars and houses of 'the Vikings' - the big financial wizards who drove their banks to destruction - have been vandalised. Icelanders now call themselves the 'Iceslaves', in token of the vast debt burden they must labour for decades to pay off. And this week, the country made a gesture of defiance towards the outside world. Its president, Olafur Grimsson, vetoed a parliamentary bill which would have allowed Iceland eventually to repay £3.66billion owed to its British and Dutch government creditors. Tomorrow, Iceland's parliament will arrange the terms of a national referendum on the bill, which it is almost cerby tain to face popular rejection. Most Icelanders do not care that this will threaten their lifesaving loans from the International Monetary Fund. They shrug at the notion of seeing Iceland's bonds being reduced to junk status. They are unmoved by their prospective EU membership being denied, their international status in the doghouse. They simply refuse to accept responsibility for liabilities which will wreck their lifestyles, because of the follies of a few reckless tycoons - and the whole international regulatory system. They claim that the terms demanded by the British and Dutch governments - which have refunded the lost cash of savers in their countries - are extortionate. The Icelanders' threatened strike - which is what their rejection of the bill will amount to - goes to the heart of the ongoing debate around the world about who takes the rap and bears the cost of the financial crisis. Technically, there is no doubt that Iceland's big banks, which went bust and had to be nationalised, are responsible for the money they took in. But some of us have more than a smidgeon of sympathy for the Icelanders' plight. What was the entire international financial system, and the regulators supervising it, thinking of when they allowed a volcanic wasteland that Warren Buffett could buy himself as a Christmas present to masquerade as a global banking centre? British savers, and dozens of local authorities, deposited hundreds of millions of pounds with Icelandic banks because they offered higher interest rates than anybody else. They chose to believe in Santa Claus because Moodys credit agency gave Iceland a top Triple A rating, while the EU and Bank of England nodded wisely and endorsed the place as a safe haven for cash. They were all bonkers, of course. I have been to Iceland several times. The salmon-fishing is wonderful. If you like shaggy ponies, volcanic hot springs, permanent summer daylight and Scandinavian-cuisine, it is a great holiday destination. More... Collapse of Icelandic banks has put town halls' £830m in the red But Reykjavik, the capital, looks a serious city only to those who have never travelled further south than Inverness, and who think the night life of, say, Fort William really hums. We are all so keen on devolution, rights of minorities and national sovereignty that we kid ourselves places like East Timor and Iceland are proper countries with economies and ambassadors abroad - and even, heaven help us, major international banks. In truth, they are mere offshore communities, which can manage their own affairs perfectly satisfactorily as long as they do not try to play out of their league. Defiance: Iceland's President Olafur Ragnar Grimsson At the height of the recent Icelandic boom, its banks were borrowing in dollars, which rendered them hopelessly exposed when their own currency fell through the floor. The only real assets Iceland possesses are fish, a superannunuated pop singer named Bjork and a nice line in sweaters. This did not stop the world's bankers and regulators from treating-Iceland's other financial institutions as major players, thanks to the overarching delusion that the whole international system was too closely interlocked for any part of it to collapse. Instead, as the wretched Icelanders have now discovered, 300,000 people need to knit an awful lot of sweaters to pay off £35billion. Many people in Britain still do not seem to grasp the fact that we, too, will have to meet the vast bills for our own bankers' failures, as soon as the election is over and we have a responsible government which recognises the horror of our predicament. True, Iceland is incomparably smaller, and its per capita debts much bigger. But the principle is the same. Taxpayers are left to suffer the consequences of the financial crisis, while those who contrived it walk away. I am sometimes accused of hammering in print too hard and often at bankers, who today maintain their obscene levels of personal reward after committing follies for which every citizen of Britain and America will suffer consequences for years. Yet it seems right to keep making the point, as long as the guilty walk free and rich. European and American regulators who indulged Iceland's banks seem more deserving of blame than the Icelandic people, who merely provided the stage set for a huge financial nonsense. Would you trust Leicester City Council with responsibility for overseeing banks dealing in tens of billions? No? It was equally silly to suppose tiny Iceland's incurably provincial government a credible guarantor for such sums. Whatever manoeuvres now take place between Iceland and its creditors, I shall be surprised if the British and Dutch governments get back the cash with interest over 15 years which they are demanding. Legally, the Icelanders have not a leg to stand on. But I save my anger for the idiots in New York, London and other European capitals who allowed the cod fishers to make fools of us as well as themselves

Eva Joly.  

Hvetur til að samið verði á ný

Eva Joly segist hafa fengið það staðfest hjá höfundum Evrópureglugerðarinnar um innstæðutryggingar, sem liggur til grundvallar Icesave-deilunni, að reglugerðinni hafi aldrei verið ætlað að takast á við hrun bankakerfis heillar þjóðar. Joly segir að verið sé að fjalla um samkomulag sem eigi að gilda til 2024 svo að tíminn til að semja sé nægur. Það sé settur alltof mikill þrýstingur á íslensk stjórnvöld. Hún telur að menn verði að fara á byrjunarreit með málið. Nauðsynlegt sé að minnast þess að meingölluð Evrópureglugerð frá 1994 um tryggingasjóð innstæðueigenda hafi valdið þessum vanda. Reglurnar sjálfar kveði ekki á um ríkisábyrgð. Hún segist einnig hafa rætt við þá menn sem sömdu reglugerðina á sínum tíma, til þess að öðlast skilning á henni.Þeir hafi tekið það skýrt fram að reglugerðinni hafi ekki verið ætlað að taka gildi við hrun meðal þjóða eða hrun heilla bankakerfa. Íslendingar hafi því öflug rök fyrir því að ábyrgðin sé ekki eingöngu Íslands heldur Evrópu allrar. Staðan sé því einstök og kalli á nýjar lausnir.

Hér má hlusta við viðtalið við Evu Joly í heild sinni. Það er á ensku. 

Síðan nokkur valin svör til Ólínu.  En þau sýna það sama viðhorf sem komið hafa hér fram hjá þessum hér að framan. 

Það er alveg ljóst að ef við höldum okkur við sátt og samlyndi og hættum að vera í fýlu og kýta um hver byrjaði, þá munum við ná árangri, og er það ekki það besta sem til er?

·          Kristinn // 7.1 2010 kl. 11:19

Það er nöturleg staðreynd að flokkspólitískir hagsmunir ríkisstjórnarinnar og þingflokka hennar eru komnir í beina andstöðu við þjóðarhagsmuni Íslands.

Það er hverjum ljóst, sem á annað borð vill um það hugsa, að þeir samningar sem alþingi samþykkti 30. desember leggja þyngri byrðar á íslenskan almenningin en hann getur borið. Því miður hafði ríkisstjórnin málað sig (með fádæma afglöpum við samninga) út í það horn að verða að ýta samningunu í gegn, ella hverfa frá völdum.

Ekki mátti hugsa til þess að missa völdin.

Í staðin var sett af stað öllu alvarlegra leikrit en þú sakar Bjarna og Sigmund um. Markmið þess leikrits var að sannfæra Íslendinga að þeir væru svo aumir og óelskaðir í útlöndum að Icesave yrði að kyngja.

Ákallið um þjóðaratkvæðagreiðslu var síðasta hálmstráið til að stöðva þennan ógjörning. Í mínum huga skiptir það ekki öllu máli hvort samningurinn fellur í þjóðaratkvæðagreiðslu eða nýr og betri samningur kemur í hans stað. Ósk þjóðarinnar í málinu nær fram að ganga.

Hér komum við hinsvegar aftur að hinni nöturlegu staðreynd, reynist mögulegt að ná betri samningum er ríkisstjórnin búinn að gera sig að fífli. Fyrstu viðbrögð við synjun forseta báru þess merki að þau gerðu sér grein fyrir þessu. Í stað þess að nýta það einstaka tækifæri sem þá gafst til að koma málstað íslendinga á framfæri, kusu Jóhanna og Steingrímur að TALA MÁLI BRETA OG HOLLENDINGA.

Ég hef oft verið óánægður með gjörðir íslenskra stjórnmálamanna (annað væri óeðlilegt), en í fyrsta skipti á ævinni fann ég til viðbjóðar.

Nú hafa Bjarni og Sigmundur boðið þverpólitíska samvinnu með það eitt að markmiði að ná samningum sem þjóðin getur við unað. Einu viðbrögð stjórnarliða er að saka þá um óheilindi.

Hvort er mikilvægara, Ólína, hagsmunir þjóðarinnar eða hagsmunir þingsflokks Samfylkingarinnar? Það er ljóst að þeir fara allavega ekki saman í dag.

·           

·           Fjári // 7.1 2010 kl. 11:26

Um hvað snúast hótanir Breta og Hollendinga og þá sérstaklega Breta fyrst og fremst.
Að hindra aðild Íslands að ESB er það þessvegna sem Samfylkingin vill endilega samþykkja þennan samning eða er það vegna þess að þið óttist að Bretar og Hollendingar fari fram á hærri greiðslur frá Íslandi ef svo er þá ættir þú að kynna þér stöðuna aðeins betur hér er ekkert meira að sækja þið hafi þegar afsalað ykkur öllu sem hægt er í þessum samningum.
Og í guðana bænum hættið þið að tala um gjaldþrot seðlabankans í þessu þeir peningar eru að mestu leiti hér innanlands. En Icesave peningarnir komu aldrei hingað þeir fóru í hlutafjárgambl á bretlandi og í bandaríkjunum.
Hverjir fengu fjármagnstekjuskattinn af Icesave?

·           

·           Þórður Runólfsson // 7.1 2010 kl. 11:30

Hér er einn sem tekur upp hanskann fyrir ísland en hefur líklega verið blekktur eða hvað?

Maris Riekstins. Utanríkisráðherra Lettlands, Maris Riekstins, hefur tekið upp hanskann fyrir Ísland á alþjóðavettvangi. Í viðtali á Reuters segir hann viðbrögð ríkja gagnvart ákvörðun Ólafs Ragnars Grímssonar, forseta Íslands, um að vísa Icesave-lögum í þjóðaatkvæðagreiðslu, óhugnanlega enda var Ísland að fylgja sínum lýðræðisreglum.

Hann bendir á að það sé stjórnskrárvarinn réttur forseta Íslands að vísa lögunum til þjóðaratkvæðagreiðslu.

 

    Andri Thorstensen // 7.1 2010 kl. 11:31

 

Það verður bara að horfa framhjá þessum deiluefnum eins og staðan er í dag.
Hvað svo sem okkur finnst um ákvörðun forsetans (og við getum rifist um hana síðar) að þá er lykilatriði að gera hið besta úr stöðunni eins og hún er akkúrat núna.
Það er náttúrulega út í hött að það sé deilt svona mikið um mál sem snýst eingöngu um hagsmuni en alls ekki um pólitík.

Núna reynir því á Alþingi og ríkisstjórn. Það væri til að mynda gríðar sterkur leikur hjá stjórninni að skoða af fullri alvöru tillögu Ingibjargar Sólrúnar um þverpólitíska nefnd og eins tillögu Evu Joly og fleiri um alþjóðlegan sáttasemjara.
Ennfremur virðast margir erlendir aðilar standa með okkur, sbr. leiðara Indepenent og Financial Times í morgun.

Það má auðvitað vel vera að það sé of seint að gera þetta núna og þá verður bara að hafa það, en kosturinn er sá að við höfum tímann fram að þjóðaratkvæðagreiðslunni til að allavega skoða þessa möguleika. Ef til vill er þetta ekki mögulegt en það skaðar nú varla að reyna?

Ef það kemur svo í ljós, sem er nú vel líklegt, að ekki sé hægt að komast lengra en með núverandi samningi þá ætti í það minnsta að vera mun auðveldara fyrir stjórnina að sannfæra þjóðina um að kjósa rétt.

Þetta hlýtur í það minnsta að vera mun sterkari leikur fyrir land og þjóð en að halda áfram að deila um hver gerði hvað og leggja stjórnina svo að veði í þjóðaratkvæðagreiðslunni í febrúar. Slíkt væri gríðarlega áhættusamt því ef stjórnin tapaði slíkri atkvæðagreiðslu gæti hún ekki annað en sagt af sér sem þýddi kosningar og tafir um marga mánuði.

Aðal vandamálið núna eru nefnilega ekki Bretar, Hollendingar, ESB eða AGS, heldur þessi fjárans innlendi ágreiningur!
Alþingi verður einfaldlega að gera úrslita tilraun til að leggja þessar deilur til hliðar og ná sátt í málinu.

·          

·           

·           Jón Þórhalls // 7.1 2010 kl. 11:52

·          

Hættið nú að vera svona svakalega pirruð og farið að vinna að breiðari sáttt um þetta mál inná þingi og á meðal Alþingis. Það mætti halda að þú og þinn flokkur þrífist á því að standa á ágreiningi og taka aldrei samstöðu. Þið hafið verið svo upptekinn af því að vera á móti öllu sem stjórnarandstaðan hefur komið með að þið hafið misst fókus og það er ekki gott.

Erlenda pressan er að ranka við sér og farinn að skilja málstað þjóðinar betur og þennan ósanngjarna samning. Standið nú í lappirnar og hættið að væla þetta endalaust. Forsetinn er búinn að synja þessum lögum nú er kominn að því að vinna í sátt og samlyndi og fá betri samning…

·           Kári // 7.1 2010 kl. 12:13

Þú ert því miður á kafi uppfyrir eyru í flokksstarfi. Það hindrar það að þú Ólína lesir í umhverfi þitt eins hratt og þörf er á núna. Það á einnig við um flesta sem tala hæst og munnhöggvast mest. Hvaða mynd er að afhjúpast á spilaborðinu á meðan flokksbundnir spilararnir í heimaliðinu horfa ekki niðurfyrir sig á spilaborðið. Þeir skoða ekki einu sinni hvað þeir eru með á hendi því þeir eru svo uppteknir við að henda prumpusprengjum í fésið á hvor öðrum. Á meðan engist fólk eins og ég við að horfa uppá þetta “velmeinandi” lið tapa undirtökunum. Ég kæri mig ekki um að tilvera mín og framtíð velti á heimóttarlegum þrasvana þeirra. Þess vegna er ég þakklátur fyrir sprengjuna sem Óli henti á spilaborðið til að knýja spilamennina til að hugsa koma sér útúr kústaskápnum hér heima. Það eru aðstæður í spilinu sem þeir sáu ekki fyrir rykbólstrum í þrengslunum inní heimóttarskotinu sínu. Sjáið bara nú eru Steingrímur og Gylfi komnir í leiðangur og Óli fékk alvöru árásargjarnan spyrill á sig í gær. Þetta hefur aldeilis hrært upp í stöðunni. Mér líður loksins eins og mitt hjáróma tíst hafi heyrst. Takk Ólafur.

 En nú er þetta orðið svo langt að enginn nennir að lesa það.  En mér finnst það skipta máli að við förum að snúa umræðunni upp í meiri sátt.  Ég skal glöð styðja þessa ríkisstjórn til dáða, ef hún fer að hlusta á fólkið í landinu eins og hún lofaði.  Gleyma ESBástinni og hugsa um þjóðarhag í Icesave en ekki hag breta og hollendinga.  Ég bara skil ekki alveg af hverju það er svo erfitt að halla sér að okkur þjóðinni.  

Eigið góðan dag elskurnar.

Í fullri alvöru segi ég nú!!

Það viðhorf sem birtist hér er alveg með ólíkindum.  Ætlar ríkisstjórnin virkilega að fara í stríð við meirihluta landsmanna?  Þau hafa ekki virt háværar kröfur og beiðnir fólksins um betri samning, haldið áfram sínum hræðsluáróðri.  Þegar svo forsetinn hafnar þessum ólögum, þá er lagst í ennþá meiri fýlu, við ætlum ekki að gera neitt, þetta er bara starfsstjórn til að lágmarka skaðan sem forsetinn hefur valdið.  

 Því líkur barnaskapur.

Ég skal segja ykkur frá mínu brjósti, það voru rúmlega 50.000 íslendingar sem skrifuðu undir áskorun, samkvæmt skoðanakönnunum voru yfi 70 % landsmanna á móti þessum samningi.  Nóta bena ekki á móti því að greiða samkvæmt samþykkt frá því í sumar.  En þið þverskölluðust við og vilduð ekki styggja breta og hollendinga, vegna þess að DRAUMURINN UM ESB VAR STERKARI EN UMHYGGJA YKKAR FYRIR ÞJÓÐINNI.  Þetta er nú sannleikurinn hann er sár, og það svíður undan honum.  Mest svíður ykkur sennilega að fólkið í landinu fékk uppreisn með ákvörðun forsetans og néru því upp í andlitin á ykkur að þið væruð á rangri leið. 

Þið ERUÐ EKKI AÐ LÁGMARKA SKAÐAN MEÐ SKÍTLEGRI FRAMKOMU YKKAR, ÞIÐ ERUÐ AÐ HÁMARKA HANN.  í stað þess að vera í liði með þjóðinni, breyta um kúrs og standa með ákvörðun forsetans og allra þeirra sem stóðu með honum, þá sýnið þið ykkar rétta eðli hroka og yfirgang, með því að gefa bretum og hollendingum vopn í hendur, til að reyna að koma yfir okkur klafanum sem þið ætluðuð okkur alltaf.   Til að fá miðann inn í ESB.  Ykkar er skömmin.  Ef þið ætlið ekkert að gera annað en að koma þjóðinni gegnum þjóðaratkvæði um Icesave, gerið okkur þá þann greiða að fara frá og láta aðra um að bjarga landinu.  Þá eruð þið greinilega ekki fær um slíkt.  Það hefur marg oft komið fram að málin þola enga bið.   'Eg hef séð svona framgang hjá ungum börnum þegar þau fá ekki það sem þau vilja.  En þið eigið að vera fullorðið fólk, meira að segja fullorðið fólk með gríðarlega ábyrgð.

Í stað þess að fylkja ykkur um meirihluta landsmanna, og vinna af heilindum með okkur öllum, þá er sest út í horn í fýlu.  Það er nú heila málið.  Og það þegar landið brennur.  Þið komuð okkur í þessa aðstöðu með þumbara hætti og viljaleysi til að hlusta á hvað þjóðin var að segja.  Svo hlakkar í sumum við að Sjálfstæðismönnum og Framsókn verði hleypt að í stjórn.  Ef svo verður, er það EINGÖNGU YKKUR AÐ KENNA, AÐ FÁ HRUNFLOKKUNUM ÞAÐ VALD AÐ STÖÐVA ALLAR RANNSÓKNIR.  ÉG LÝSI FULLRI ÁBYRGÐ Á YKKAR HERÐAR EF SVO VERÐUR.

En ég krefst þess að forsetinn setji á utanþingsstjórn ef þetta eru hótanirnar ykkar, við þær er ekki hægt að una.

Ríkisstjórnin er starfsstjórn

Ég lít í anda liðna tíð. Græt núið, en vona það besta.

Með tár í augum kvaddi ég tengdadóttur mína, Sóley Ebbu og litla Símon Dag í gær, og hrærð kvaddi ég Inga Þór frumburð minn, drengina Kristján og Aron ásamt litlu Evítu Cesil í dag, þar sem flugu á vit ævintýra í Noregi.  Nú er ég að bíða eftir því að Bára mín, Bjarki og stelpurnar komi heim, þau eru einhversstaðar á leiðinni, sú stutta farin að vilja koma heim í Kúlu. 

En á meðan ég býð, datt mér í hug að gleðja ykkur fólkið mitt hér með nokkrum góðum myndum, svona í sárabót fyrir allt hjalið um pólitíkina. 

Við erum komin á árið 1972 eða svo, erum að smíða okkur hús á Seljalandsveg 77, og unnum það að mestu sjálf með aðstoð fjölskyldunnar.

Hér er ærslafulli rauðhausinn systir mín Halldóra að mála.

Her er sami staður búið að mála, smíða og flutt inn í kjallarann.  Og hér er örugglega veisla í gangi, og yngsta barnið í malla á mammadín.

6 ára afmæli Inga Þórs og pabbi og mamma í veislunni.

Hér bjuggum við áður en við fluttum í nýja húsið, þetta er ekki Ásthildur sulla niður Cesil, heldur Bára Aðalheiður mamma hennar

Það er nú myndarlegur gaur sem maður giftist svo eftir allt saman.

Fljótavík ættaróðal föður míns og margra fleiri.  Þessi jeppi var með fyrstu farartækjunum sem notaður var til að flytja vistirnar frá fjöru til bústaðar.  Núna dugar ekkert minna en sexhjól.

Nonni bróðir og Elli minn í Fljótavík, having a good time.

Það var svo farið í and á Sodiac. 

elskuleg mágkona mín Badda.

Smá jólastuð þetta er fyrrverandi mágur minn og sjarmur Siggi Ásgeirs. 

Meðan við vorum að byggja fengum við leigðan sumarbústað inn í Tunguskógi, hér eru Sigga systir, Inga Bára systir Ingi Þór og Bára.

Við ferðuðumst líka mikið með börnin innanlands, annað var ekki í boði, fátækir foreldrar að byggja sér hús.  En þetta er dæmigert fyrir það sem koma skyldi, ég tek myndir og Elli minn sér um börnin hehehe.

Hér heiðrum við Bólu Hjálmar með nærveru okkar. Júlli krullinhærði ljóskollurinn hér fremst. Ingi og Bára.  Skafti ekki fæddur.

Hér er svo Bára mín

Og Skafti, Sólveig Hulda er rosalega lík honum.

Og Ísafjörður mín kæru, svolítið öðruvísi en núna, en samt yndæli bærinn minn.

Svo segi ég bara góða nótt, megi allir góðir vættir vaka með ykkur og vernda.

Forsetinn neitaði að staðfesta lögin.

Ég er afskaplega ánægð með forseta Íslands í dag.  Ég sendi honum mínar innilegustu þakkir fyrir að standa með þjóð sinni og lýðræðinu.

Ég sé að hér er mörgum heitt í hamsi, og allskonar dómsdagsspár hafa dunið á, reyndar hafa engar af þeim ræst undanfarið, hversu oft og heitt bæði stjórnvöld og þeirra nánustu stuðningsmenn hafa viljað vera láta.  Þá hefur ekkert slíkt gengið eftir.

Mér er illa við sleikjugang, og mér þykir afar leitt að sjá þegar ráðamenn leggjast á fjóra fætur fyrir erlendum ríkisstjórnum missa allt sjálfstraust og bjóða fram rumpinn til rassskellingar.  Ég er sennilega full af þjóðrembu, en ég skammast mín ekkert fyrir hana. 

Ég hef líka rætt mál við margar erlenda vini mína og aðra sem búa í Evrópu, og hef heyrt hvernig þeir aðilar skilja okkar aðstæður og finnst bæði bretar og hollendingar fara offari gegn okkur.  Enda er ég viss um að breska ljónið er bara að öskra hátt, og það stendur ekkert meira þar á bak við, því þeir þora hreinlega ekki að valta yfir smáþjóð, herlausa og varnarlausa.  En það er vegna alþjóðasamfélagsins, sem mun fordæma hverja tilraun til að fara gegn okkur með ofbeldi.  Þess vegna hóta þeir okkur með ESB, því þeir vita sem er að heitasti draumur Samfylkingarinnar er einmitt innganga inn í ESB, og allur málatilbúnaður stjórnvalda með það fyrir augum að skemma ekki fyrir því að þeir komist þar inn.  Málið er hins vegar þannig, og það átta bretar sig ekki á; að 70% íslensku þjóðarinnar er andvíg ESBaðild, þannig að sú hótun hefur ekki þann þunga sem þeir halda.

Ég hef engar áhyggjur af framtíð landsins, jafnvel þó einhverjir fari í fýlu og neiti að greiða veg Íslands.  Við eigum nefnilega marga möguleika aðra en að skríða í fangið á ESB.  Við höfum verið þjóð í yfir 1000 ár, og höfum okkar auðlindir. 

Komi í ljós að norrænu þjóðirnar ætli ekki að standa með okkur þá er gott að fá að vita það hreint og klárt að þeir eru ekki vinaþjóðir og frændþjóðir, heldur dindlar Evrópusambandsins.  Það er þá komin tími fyrir Ísland að leita að vinum annarsstaðar, Canada kemur þar fyrst í hugan, Grænland og Færeyjar, Pólland og eflaust margir fleiri. 

En fyrst og fremst þurfum við að standa saman sem þjóð og fara aða vinna okkur úr út vandanum með þeim meðölum sem við höfum hér heima.  Hlusta á þá sem hafa fram að færa góð ráð til að auka hér tækifæri, opna fyrir meiri aðgang að fiskimiðunum til landsbyggðarinnar.  Og í stað þess að auka álögur og hækka skatta á lítil og meðalstór fyrirtæki, þá þarf að lækka álögur og laða fólk til að hefjast handa við framleiðslu og hugvit.  Ekki persónugera vandann og leggja sitt eigið pólitíska líf að veði eins og stjórnvöld gerðu hér.

Þrátt fyrir frekjulegan grát tvíeykisins um að þau hafi verið að gera svo mikið, sem ég efast ekki um að þau hafi verið að, þá einfaldlega hefur það ekki náð til þjóðarinnar, fólkið í landinu hefur ekki fundið neina aðstoð eða skjaldborg.  Fyrirtæki sem enn lifa berjast í bökkum og horfa fram á ennþá meiri skuldsetningu á nýju ári.  Samdráttur gjaldþrot og hækkun á virðisaukaskatti hafa ekki laðað fólk að til að styðja við þessa svokölluðu velferðarstjórn.  Þau settu allt sitt púður í að ganga frá Icesave.  Ég tel að það mál hafi mátt bíða, uns þau höfðu skoðað mál heimila og fyrirtækja. 

Vegna þess að einmitt áhersla þeirra og áhyggjur virtust fyrst og fremst vera með erlendum aðilum, en ekki íslenskum almenningi.  Þess vegna stóð íslenskur almenningur ekki með stjórnvöldum, sem þó voru þau skástu í stöðunni þegar þau tóku við.

Af hverju var ekki byrjað á réttum enda og skjaldborgin reist?  Nú sitjum við uppi með það að geta ekki gert neitt nema krefjast þess að mynduð verði utanflokka stjórn, ráðnir sérfræðingar til að vinna málin, og pólitíkusarnir sendir heim.

Því miður er það svo þegar allt er skoðað, að þeir hafa allir pólitíkusar misst tiltrúnað fólksins í landinu, sumir meira en aðrir.  En þegar fólk er hætt að treysta öllum forkólfum stjórnmálaflokkana, og ég er þá helst að tala um fjórflokkinn, þá verður að gera eitthvað annað til að tryggja lýðræðið.

Forsetinn okkar lagði sitt af mörkum í morgun.  Nú er það okkar að taka höndum saman um að krefjast framhalds á því og klára dæmið.  Ráða óvilhalt fólk til að stjórna landinu gegnum kreppuna og Icesave og ESB, sem ég vildi helst afturkalla umsókn til.  Senda pólitíkusana heim til að fara yfir sína stöðu og hreinsa spillinguna, klíkuskapinn og valdabröltið burt.  Áður en hægt er að hafa almennar kosningar.

 

Þjóðin bíður í ofvæni.

Við erum lítil þjóð, og öll meira og minna tengd saman af vinum ættum eða bara kunningsskap.  Þetta kemur vel í ljós þegar einhver gerir eitthvað sem ekki fellur í kramið.  Þá byrja sögurnar og hneykslunin og æsingurinn; tökum Lúkasin á þetta og tökum viðkomandi af lífi án dóms og laga.  Skítt með hvort hann er sekur eða saklaus.

Því miður minnir samfélgið mig oft á bandarískar kúrekamyndir frá gömlum tímum, þegar fólkið í þorpinu tók sig saman og hengdi þann sem kjaftasagan beindist að, því hann væri sko örugglega sekur, samkvæmt kjaftasögunum.  Þetta kom svo í endurnýjun lífdaga fyrir mér með Lúkasarmálinu og fleiri reyndar.

En hversu lengi ætlum við að vera svona forpokuð og einhæf, sjá ekki heildarmyndina en líta bara til næsta manns til að mynda okkur skoðun.

Ég er sjálfsagt ekkert betri en aðrir.  En ef við lítum á þetta endalausa Icesavemál, sem nú er komið til Bessastaða og er það í gjörgæslu með forseta vorum, og allt landið að springa úr óþolinmæði, þá vil ég segja þetta;  nú hafa yfir 50.000 þúsund manns skrifað undir beiðni til forsetans um að hafna þessum lögum.  Þeir menn sem styðja að skrifað verði undir og þar með inngöngu í ESB eru gjörsamlega að tapa sér í örvæntingu um lyktir, þegar þeir gerðu sér grein fyrir að það gæti jafnvel farið svo að forsetinn neitaði að skrifa undir. Þeir hafa markvisst reynt að koma því inn, að það væri ekkert annað í stöðunni en að samþykkja orðalaust þennan samning, ekki hlustað á önnur rök eða viljað tjá máls á því að það væri ef til vill hægt að semja betur. 

Þegar andstæðingar hafa reynt að malda í móinn, og segja að það sé hægt að komast að betri samningum, þá byrjar söngurinn um að við verðum að standa við skuldbindingar okkar og þetta mál fari ekki burt, við verðum að semja og segja já.  En er það svo? Getur ekki verið að við komumst frá þessu máli með meiri skynsemi og betri samningum en þetta? Ég er sannfærð um að svo sé.  Og ég er alltaf meira og meira sannfærð um það, eftir því sem ég heyri í fleirum og fæ meiri umræður um málið. 

Það er farið að fara fyrir ofan garð og neðan málflutningur Steingríms J.  Hann virðist vera eini maðurinn sem tjáir sig um það af stjórnarliðum.  Jóhanna greinilega búin að gefast upp.  Hann sendi vin sinn Svavar Gestsson til að semja og það sem var gert virðist vera er að samþykkja allt sem bretar og hollendingar báðu um.  Ekkert þras eða viðbspyrna svo séð verði.  Og þetta þarf svo að verja, og þá eru notaðir allskonar frasar í stað þess að viðurkenna að þetta væri ekki nógu gott, og það þyrfti að fara aftur yfir málið.

Ég er ein af þeim sem hryllir við því ef Sjálfstæðisflokkur og Framsókn komast að kjötkötlunum aftur.  Verð að segja það.  En það bara kemur ekki í veg fyrir að ég gagnrýni það sem núverandi stjórnvöld eru að gera.  Ég læt ekki setja mig á þann bás, að ef ég samþykki ekki allt sem núverandi stjórn gerir, sé ég að vinna að því að koma sjöllum og frömmurum að kjötkötlunum. 

Ég var í upphafi afskaplega ánægð með að Steingrímur og Jóhanna komust til valda, ég vænti mér mikils af þeim og taldi þau verða þjóðinni til góðs.  En í dag, ef ég miklar efasemdir við stjórnun þeirra.  Tel að þau séu ekki í neinu sambandi við þjóðina eða þarfir hennar.  Til dæmis þegar Jóhanna var að ræða í sinni áramótaræðu um ástandið og varð tíðætt um dýrmæti vatnsins, og sagði að við yrðum að gæta vel að vatnsbúskap þjóðarinnar, eins og með sjávarauðlindir okkar, þá fór kaldur hrollur niður bakið á mér, því konan vissi greinilega ekki að sá þjóðarauður hafði verið afhentur vinum og vandamönnum sjálfstæðisflokksins hér fyrir 20 árum eða svo, þannig að byggðir landsins hafa ekki beðið sitt barr síðan.  Þá hugsaði ég  þarna talar 101Reykjavík manneskja sem veit ekkert um landsbyggðina, og hennar baráttu fyrir tilveru sinni.

Og þegar þau gumuðu af því að allt færi að blómstra atvinnuleysi væri minna en talið hefði verið, fór um mig nettur hrollur, því þau voru einmitt að samþykkja lög um allskonar skattahækkanir á fyrirtæki og almenning, þannig að verulega mun þrengja að strax eftir áramót.  Ég hef frétt af því að verið er markvisst að drepa niður lítil fyrirtæki af fjármögnunarfyrirtækjum, þau eru að leika sér að því að setja einstaklinga í þrot á viðbjóðslegan hátt, án þess að yfirvöld hreyfi litla fingur til bjargar.  Þannig fjölgar bónbjargarfólki og atvinnulausum stöðugt, án þess að bóli á skjaldborg, eða tjaldborg. 

Þau Jóhanna og Steingrímur virðast vera stödd í ævintýralandi, þar sem allt annað blasir við en veruleiki sá sem við erum að glíma við. 

Hér þarf að verða breyting á.  það þarf að koma pólitíkinni burt.   Losa okkur við spillinguna sem grasserar og samheldnina í flokkum og kerfi, sem gerir sitt til að viðhalda þeim valdastrúktúr sem hér viðgengst, og enginn vilji virðist vera til að afnema eða breyta.  Það gerist ekki fyrr en við almenningur virkilega látum finna fyrir okkur, og það þarf meira en síðustu búsáhaldabyltingu,  næsta skref er sennilega hallarbylting.  Þar sem við lokum alþingi og valdastofnunum, ráðum framkvæmdastjóra og stjórn til að fara með yfirstjórn landsins eins og hvert annað fyrirtæki, meðan við erum að ná okkur upp úr lægðinni. 

Fyrst og fremst þurfum við að losa okkur við flokkspólitíska leppa og hætta að verja "okkar lið" fara að standa saman og fara fram á það sem við öll viljum, réttlæti virðingu og jöfnuð í samfélaginu.  Standa saman um að verja fólkið í landinu en ekki flokkana og forystu þeirra.  Standa saman um að vernda börnin okkar og framtíðina.  Standa saman um lýðræðisríkið Ísland, sem nú er verið að rígbinda og tjóðra inn á reit Evrópusambandsins.   Er ekki komin tími til að staldra við og taka leppana frá augunum og hugsa?

Ísafjörður í dag.  Fyrsta barnið mitt er á förum til Noregs, til að flýja ástandið.  Við þekkjum þetta úti á landi, þar sem talað er um að minnsta atvinnuleysið sé, það er nákvæmlega vegna þess að fólk flytur burtu þegar það missir vinnuna.  Þess vegna er oftast minnsta atvinnuleysi á Vestfjörðum til dæmis, stjórnvöld mættu aðeins líta til þess hver orsökin er, áður en þau fara að hreykja sér af góðu ástandi.

Næsti sonur fer í mars.  Ég er stjórnvöldum reið fyrir að rífa sundur fjölskylduna mína og tæta allt mitt í sundur auðvitað eiga þau ekki alla sök, en hún vegur ansi þungt.

Og þó ég fái hroll yfir því að Sjálfstæðismenn og Framsókn komist til valda, því ef eitthvað er þá væri það verra en núverandi ríkisstjórn, þá læt ég ekki þagga niður í mér gagnrýni á núverandi stjórnvöld.  Ég vil þau burt og ég vil fá þjóðstjórn eða bara burt með pólitískt þras, og ráða fagfólk til að stjórna landinu okkar þangað til fjórflokkurinn hefur farið í aflúsun og gert upp sín mál, því það má ekki á milli sjá hver þeirra er spilltastur eða valdagráðugastur. 

Og ég segi eins og sauðurinn hér í fyrra; Guð blessi Ísland.

Gleðilegt ár og farsælt komandi ár. Sumt hér ekki fyrir viðkvæma þ.e. ESB vini.

Nú árið er liðið í aldanna skaut og aldrei það kemur til baka.  Rétt eins og þeir sem fara á undan okkur, koma ekki til baka, en sum okkar trúa því að við förum á þeirra braut og hittum þau fyrir hinu meginn. 

Allt að verða klárt fyrir matinn á gamlárskvöld.  Sóley Ebba að gera sig klára.

Meðan aðfangadagur er einhvernveginn heilagur, þá er gamlársdagur dagur væntinga um gleði og skemmtilegheit.

Sigga ástmögur Júlla míns, með afa í síðustu máltíð ársins.

Fjölskyldan naut þess að borða saman og eiga góðar stundir.

Meðan beðir er eftir að afi fari með börnin á brennuna, og svo að bíða eftir áramótaskaupinu.

Faðir minn elskulegur alltaf jafn reffilegur og flottur.  Búin að eyða skemmtilegum tíma með fjölskyldunni og tilbúin að fara heim og hvíla sig.

Snakkið tilbúið og allt undirbúið undir að horfa á áramótaskaupið, sem ég var afskaplega ánægð með. Það eina sem ég hef út á það að setja er marg endurtekinn tugga um mistök Margrétar Hinriksdóttur þegar hún sendi tölvuskeyti um áhyggjur sínar af ástandi eins félaga síns í Borgarahreyfingunni.  Þetta var algjörlega út úr öllum takti við umfang þeirra mistaka að mínu mati.  Að gera þessi mistök að thema skaupsins voru mistök, því  af nógu var að taka samt.  Og að öðru leyti var ég afskaplega ánægð með skaupið, við eigum marga góða leikara, og ekki síður förðunarmeistara og leikstjóra.  Ég er viss um að á þessu sviði erum við á heimsmælikvarða.  Innilega takk fyrir mig.

Flestir úr stórfjölskyldunni komum svo saman á mínu æskuheimili, þar sem litla systir mín býr núna, sú hefð hefur fylgt fjölskyldunni alveg frá byrjun.  Þar hittumst við rétt fyrir kl. 12 til að skjóta upp eldflaugum skála í kampavíni og gleðjast saman.  Það er bara svo yndislegt.

Og það var svo sannarlega skotið upp rakettum og allskonar eldflaugum.

Og Ísafjörður glampaði af ljósum og það drynur í fjöllunum.

En máni gamli var fullur og skyggði reyndar á öll önnu ljós.

ef þið haldið að þetta sé ég, þá er það rangt, þetta er Dóra systir mín elskuleg.

Hér eru bræðurnir, synir Júlla míns.

Við vorum svo boðin í þessa líka fínu gúllash súpu á nýjársdag hjá Tinnu og Skafta mínum, hér erum við ömmgurnar að leika okkur.  Hún er orðin rosalega flink að skríða út um allt og ekkert langt í að hún fari að labba.

Að borða Gúllash súpu.

Krakkar úr kúlunni. Ingi Þór frumburðurinn og Matta mín gistu hjá okkur tvær nætur, þau eru að pakka saman og flytja.  Ég á eftir að sakna þeirra rosalega mikið.  Líka þess vegna er ég ósátt við ráðaleysi stjórnvalda, sem mér finnst einkennast af kjarkleysi, úrræðaleysi og hreinlega þekkingarleysi á vanda þjóðarinnar.  Eins og þegar þau guma af að allt sé að fara á betri veg, þegar ljóst er að margir eru að flýja landið vegna þess að ungt fólk sér ekkert framundan.  Stjórnin er að murrka lífið úr fyrirtækjum og skerða tækifæri fólks til að stofna fyrirtæki með skattahækkunum og að þrengja að öllu atvinnulífi.  Ótrúlegt hva þau eru út á þekju varðandi það um hvað lífið snýst. Eins og þegar Jóhanna fór að ræða um vatnið og sagði að það væri eins með það og sjávarauðlindina.  Veit konan ekki að sjávarauðlindin var færð hagsmunaaðilum á silfurfati af Sjálfstæðisflokknum?  Vinum og vandamönnum á kostnað landsbyggðarinnar, ég ætla mér rétt að vona að þau fari ekki eins með vatnið, þá er illa komið fyrir okkur.

 Ég á eftir að ræða þessi mál betur síðar.  Því þetta brennur á.   Ég ætla rétt að vona að forsetinn okkar sé það skynsamur að neita að skrifa undir Icesavafrumvarp ríkisstjórnarinnar.  Það er hneyksli að það skuli hafa verið afgreitt sem lög frá Alþingi. 

En elskurnar, eigið góða helgi og megi allar góðar vættir vaka yfir okkur öllum og vernda.  Megi landsvættir þrýsta á forsetann að hafna þessum óskapnaði, og fyrirbyggja það að óprúttnir aðilar neyði þjóðina inn í ESB.  Það má öllum vera ljóst sem hafa sjálfstæða hugsun að við megum ekki leggja árar í bát og gefast gjörsamlega upp fyrir erlendri innrás með aðstoð fólks hér sem hefur einhver annarleg sjónarmið um betri daga við að innlima Ísland í þau samtök.